Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-1421/14-2/MT
z 17 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2014 r. (data wpływu 19 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych darowizny przedsiębiorstwa na rzecz wnuka - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych darowizny przedsiębiorstwa na rzecz wnuka.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem liniowym (podatkowa księga przychodów i rozchodów), jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem VAT i prowadzi wyłącznie sprzedaż opodatkowaną. W pierwszej połowie 2015 r. Wnioskodawca zamierza przed zakończeniem działalności gospodarczej przekazać wnukowi firmę, w formie darowizny, a następnie zakończyć prowadzenie działalności gospodarczej. Transakcja będzie udokumentowana w formie aktu notarialnego uraz wystawiona zostanie nota księgowa nie będąca fakturą VAT.

Wnuk któremu Wnioskodawca zamierza podarować prowadzone przedsiębiorstwo nie prowadzi obecnie działalności gospodarczej, jednak w dniu darowizny będzie przedsiębiorcą i czynnym podatnikiem VAT. Na przeznaczone do darowania przedsiębiorstwo (w rozumieniu art. 55(1) k.c.) składać się będzie następujący majątek przeznaczony do prowadzenia działalności: towary handlowe, wyposażenie, środki trwałe, prawa wynikające z zawartych umów cywilnoprawnych, umowy z pracownikami, należności i zobowiązania.

Na chwilę obecną Wnioskodawca zatrudnia pracowników. Pracownicy zatrudnieni w Jego firmie na dzień jej przekazania będą kontynuować zatrudnienie w firmie wnuka w trybie ar. 23(1) k.p.. Rodzaj prowadzonej działalności nie ulegnie zmianie. Wnuk przejmie wszystkie zobowiązania i należności firmy. Umowy zawarte przez Wnioskodawcę z kontrahentami zostaną przepisane na firmę wnuka.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy dla celów podatku dochodowego Wnioskodawca może przyjąć, że skoro przekazuje nieodpłatnie przedsiębiorstwo (darowizna) to wartość tej darowizny będzie wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych?
2. Czy jeżeli w skład przedsiębiorstwa przekazanego w drodze darowizny będą wchodzić towary handlowe lub materiały, których koszt zakupu został wcześniej zaliczony do kosztów uzyskania przychodów wykonywanej przez darczyńcę działalności gospodarczej, to Wnioskodawca powinien wyłączyć ich wartość z tych kosztów w momencie dokonania darowizny i dokonać w kolumnie nr „10” podatkowej księgi przychodów i rozchodów zapisu korygującego koszty, wpisując wartość tych towarów handlowych (materiałów) na czerwono lub ze znakiem minus?
3. Czy jest konieczność korygowania kosztów uzyskania przychodów o dokonane odpisy amortyzacyjne od środków trwałych będących przedmiotem darowizny?
4. Czy jest konieczność korygowania kosztów uzyskania przychodów o wartość wyposażenia, będących przedmiotem darowizny?

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad. 1

Moim zdaniem przekazanie całego przedsiębiorstwa wnukowi będzie podlegało zwolnieniu z podatku dochodowego.

W myśl art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121) przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „darowizna”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 888 § 1 k.c., przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g me przekracza 1500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z treści powołanych powyżej uregulowań prawnych wynika, iż do powstania przychodu o którym mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodzi wskutek zbycia o charakterze odpłatnym.

W przedstawionym opisie Wnioskodawca wskazał, że zamierza zakończyć prowadzenie działalności gospodarczej i całe przedsiębiorstwo przekazać nieodpłatnie wnukowi który zarejestruje i będzie prowadził działalność gospodarczą.

W przypadku darowizny przedsiębiorstwa mamy do czynienia z nieodpłatnym, jednostronnym świadczeniem. W związku z aktem darowizny darczyńca nie otrzymuje żadnych wartości pieniężnych, ani innego przysporzenia majątkowego. W związku z powyższym przekazanie przedsiębiorstwa w drodze darowizny nie powoduje powstania przychodu po stronie darczyńcy.

W odniesieniu zatem do przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca uważa, że brak jest możliwości przypisania Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego, a co za tym idzie dochodu. Nieodpłatne przekazanie wymienionych we wniosku składników majątku wykorzystywanych przez przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej nie spowoduje więc obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ad. 2

Jeżeli w skład przedsiębiorstwa przekazanego w drodze darowizny wchodzą towary handlowe lub materiały, których koszt zakupu został wcześniej zaliczony do kosztów uzyskania przychodów wykonywanej przez darczyńcę działalności gospodarczej, to powinien wyłączyć ich wartość z tych kosztów w momencie dokonania darowizny. W takiej bowiem sytuacji podatnik nie uzyska przychodu, a tym samym nie zostaną spełnione przesłanki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o PDOF, pozwalające na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie takich wydatków, które mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Istotna jest tu również dyspozycja art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o PDOF, która – jako zasadę – ustanawia zakaz zaliczania do kosztów uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju. Wydatki poniesione na nabycie towarów handlowych i materiałów, od chwili przekazania ich w formie darowizny, nie mogą zatem stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez darczyńcę działalności gospodarczej. W konsekwencji w dacie faktycznego przekazania darowizny w postaci towarów handlowych lub materiałów, powinien dokonać stosownej korekty w kolumnie 10 „Zakup towarów handlowych i materiałów wg cen zakupu” tej księgi (na czerwono lub ze znakiem minus).

Ad. 3

Nie ma potrzeby korygowania kosztów uzyskania przychodów o dokonane odpisy amortyzacyjne.

Zgodny pogląd w tej kwestii prezentują również Minister Finansów i Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w powołanych wcześniej interpretacjach indywidualnych z 18 stycznia 2013 r. i z 15 października 2013 r i Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 8 czerwca 2011 r., nr IPPB1/415-522/11-3/EC.

W wyjaśnieniach dotyczących tego problemu wskazuje się, że co do zasady, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek wprowadzono do ewidencji (wykazu), do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową |lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór (art. 22h ust. 1 pkt 1 updof). W rezultacie, darczyńca nie ma obowiązku skorygowania kosztów uzyskania przychodów o sumę dokonanych wcześniej odpisów amortyzacyjnych, gdyż odpowiadały one okresowi używania środków trwałych w działalności gospodarczej.

W związku z darowizną środka trwałego darczyńca zobowiązany jest jedynie do zaprzestania dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Ostatni odpis powinien być dokonany za miesiąc, w którym nastąpiło przekazanie środka trwałego w formie darowizny.

Ad. 4

Wnioskodawca uważa, że w przypadku przekazania w formie darowizny wyposażenia, które było wykorzystywane w działalności gospodarczej darczyńcy, nie występuje konieczność pomniejszenia kosztów podatkowych o wydatki poniesione na ich nabycie.

Organy podatkowe dość powszechnie akceptują pogląd, że w przypadku przekazania w formie darowizny wyposażenia, które było wykorzystywane w działalności gospodarczej darczyńcy, nie występuje konieczność pomniejszenia kosztów podatkowych o wydatki poniesione na jego nabycie. Tak wynika m.in. z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 15 stycznia 2013 r, nr IPTPB1/415-610/12-6/KO i interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 4 stycznia 2013 r., nr IBPBI/1/415-1216/12/SKi. W interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 11 września 2012 r., nr ITPB1/415-646a/12/AK.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 4 stycznia 2013 r., nr IBPBI/1/415-1216/12/SK:

„(...) darowizna wykorzystywanych w działalności składników majątku niezaliczonych do środków trwałych (tj. wyposażenia) nie skutkuje koniecznością bezwarunkowego skorygowania kosztów uzyskania przychodów w związku z uprzednim zaliczeniem do tych kosztów poniesionych wydatków na nabycie tych składników. Jeżeli podatnik wykaże, iż darowane składniki majątku były faktycznie wykorzystywane w działalności gospodarczej i przyczyniły się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, to ma prawo wydatki na ich nabycie pozostawić w kosztach uzyskania przychodów, pomimo nieodpłatnego przekazania ich innej osobie. (...)”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5a pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późń. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

Definicja przedsiębiorstwa zawarta została w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), zgodnie z którym, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia,
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej,
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa,
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Zauważyć przy tym należy, że katalog składników (elementów) przedsiębiorstwa, o których mowa w ww. przepisie, nie ma charakteru zamkniętego, o czym świadczy użycie sformułowania „w szczególności”. W związku z powyższym w skład przedsiębiorstwa w rozumieniu Kodeksu cywilnego mogą wchodzić także inne składniki majątkowe, niewymienione w cyt. wyżej przepisie, np. zobowiązania wynikające z prowadzonej w ramach tego przedsiębiorstwa pozarolniczej działalności gospodarczej.

W myśl natomiast art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów. Może więc nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym na podstawie umowy sprzedaży, zamiany czy darowizny.

Jednocześnie, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „darowizna”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego – do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów. Natomiast z treści art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego, wynika, iż oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Z powyższego wynika, że w przypadku przekazania przedsiębiorstwa innemu podmiotowi, przedmiotem tego przekazania są wszelkie składniki majątkowe funkcjonalnie związane z tym przedsiębiorstwem, o ile na podstawie czynności prawnej będącej podstawą przekazania, bądź przepisów szczególnych, nie zostały z niego wyłączone.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczna prowadzącą działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem liniowym (podatkowa księga przychodów i rozchodów). Wnioskodawca zamierza przed zakończeniem działalności gospodarczej przekazać w formie darowizny (aktem notarialnym) całą firmę swojemu wnukowi. Wnuk któremu Wnioskodawca zamierza podarować prowadzone przedsiębiorstwo nie prowadzi obecnie działalności gospodarczej, jednak w dniu darowizny będzie przedsiębiorcą i czynnym podatnikiem VAT. Na przeznaczone do darowania przedsiębiorstwo (w rozumieniu art. 55(1) k.c.) składać się będzie następujący majątek przeznaczony do prowadzenia działalności: towary handlowe, wyposażenie, środki trwałe, prawa wynikające z zawartych umów cywilnoprawnych, umowy z pracownikami, należności i zobowiązania. Pracownicy zatrudnieni w Jego firmie na dzień jej przekazania będą kontynuować zatrudnienie w firmie wnuka w trybie ar. 23(1) k.p.. Rodzaj prowadzonej działalności nie ulegnie zmianie. Wnuk przejmie wszystkie zobowiązania i należności firmy. Umowy zawarte przez Wnioskodawcę z kontrahentami zostaną przepisane na firmę wnuka.

W przypadku darowizny przedsiębiorstwa mamy do czynienia z nieodpłatnym, jednostronnym świadczeniem. W związku z aktem darowizny darczyńca nie otrzymuje żadnych wartości pieniężnych, ani innego przysporzenia majątkowego. W związku z powyższym przekazanie przedsiębiorstwa w drodze darowizny nie będzie wywoływało skutków podatkowych u darczyńcy. W szczególności zauważyć należy, że po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, bowiem ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wiąże, co do zasady, powstanie przychodu z tego źródła z odpłatnym zbyciem składników majątku wykorzystywanych w tej działalności.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio;

Mając na względzie, że darowizna wskazanych we wniosku składników majątku, wchodzących w skład darowanego na rzecz wnuka przedsiębiorstwa jest czynnością prawną nieodpłatną, stwierdzić należy, iż w związku z jej dokonaniem nie powstanie po stronie Wnioskodawcy również przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w cyt. powyżej art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 11 o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju (…).

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania, wydatki na nabycie materiałów oraz towarów handlowych, nie mogą stanowić, kosztów uzyskania przychodów darczyńcy. Zatem przekazanie w formie darowizny zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na nabycie materiałów oraz towarów handlowych, wywołuje ten skutek, że ww. wydatki nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Z chwilą dokonania darowizny materiałów oraz towarów handlowych, Wnioskodawca powinien zatem dokonać korekty kosztów, ponieważ nie można już uznać, że wydatki poniesione na przekazane w formie darowizny materiały oraz towary handlowe, poniesione zostały w celu uzyskania przychodów. Korekty należy dokonać w dacie przekazania darowizny w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów ze znakiem (-) lub kolorem czerwonym – zgodnie z postanowieniami § 12 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

Natomiast darowizna wykorzystywanych w działalności składników majątku nie zaliczonych do środków trwałych (tj. wyposażenia), nie skutkuje koniecznością bezwarunkowego skorygowania kosztów uzyskania przychodów w związku z uprzednim zaliczeniem do tych kosztów, poniesionych wydatków na nabycie tych składników. Jeżeli podatnik wykaże, iż darowane składniki majątku były faktycznie wykorzystywane w działalności gospodarczej i przyczyniły się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, to ma prawo wydatki na ich nabycie pozostawić w kosztach uzyskania przychodów, pomimo nieodpłatnego przekazania ich innej osobie.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, nie zaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych – w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Wyłączenie z kosztów podatkowych wydatków może zatem mieć miejsce jedynie wówczas, jeżeli składnik majątku podatnika nie jest wykorzystywany dla celów działalności prowadzonej przez podatnika, lecz służy osobistym celom osób fizycznych lub bez uzasadnienia znajduje się poza siedzibą podatnika. Darowizna lub nieodpłatne przekazanie tych składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej nie skutkuje w każdym przypadku koniecznością skorygowania kosztów uzyskania przychodów o wartość tych składników majątkowych. Jeśli składniki majątku były faktycznie wykorzystywane w działalności i przyczyniły się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, to podatnik ma prawo wydatki na ich nabycie zaliczyć do kosztów, bez względu na sposób ich późniejszego wykorzystania.

Powołany przepis art. 23 ust. 1 pkt 49 cyt. ustawy powinien mieć więc zastosowanie do korygowania kosztów w przypadku stwierdzenia, że zakup składników majątku nie był dokonany na cele działalności gospodarczej, ale na cele osobiste podatnika (określonej osoby). Nie stanowi on podstawy do wyłączenia z kosztów wydatków poniesionych na nabycie składników majątku wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, a następnie darowanych.

Natomiast w sytuacji, gdy darowane są składniki majątku będące środkami trwałymi, które podlegały amortyzacji, nie zachodzi potrzeba korekty kosztów, gdyż wydatki na zakup tych środków nie były zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, natomiast dokonywane odpisy amortyzacyjne odpowiadają okresowi używania tych składników majątku w działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W przypadku darowizny środków trwałych – darowizna jako jedna z form zbycia wyznacza datę zakończenia dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Nie powoduje jednak konieczności jakichkolwiek ich korekt w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Odpisy naliczone w okresie używania składnika majątku na potrzeby działalności pozostają kosztem uzyskania przychodu u darczyńcy. Ostatniego odpisu amortyzacyjnego dokonywanego od wartości początkowej amortyzowanego środka trwałego, który następnie zostaje darowany, można dokonać za miesiąc w którym darowizna została dokonana.

Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z art. 24 ust. 3a ww. ustawy, razie likwidacji działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, w tym także prowadzonych w formie spółki niebędącej osobą prawną, lub wystąpienia wspólnika z takiej spółki sporządza się wykaz składników majątku na dzień likwidacji działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej lub na dzień wystąpienia wspólnika z takiej spółki. Wykaz powinien zawierać co najmniej następujące dane: liczbę porządkową, określenie (nazwę) składnika majątku, datę nabycia składnika majątku, kwotę wydatków poniesionych na nabycie składnika majątku oraz kwotę wydatków poniesionych na nabycie składnika majątku zaliczoną do kosztów uzyskania przychodów, wartość początkową, metodę amortyzacji, sumę odpisów amortyzacyjnych oraz wysokość wypłaconych środków pieniężnych należnych wspólnikom z tytułu udziału w spółce niebędącej osobą prawną na dzień wystąpienia lub likwidacji.

W związku z powyższym, Wnioskodawca zobowiązany będzie do sporządzenia wykazu, o którym mowa w cyt. 24 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli likwidacja działalności gospodarczej nastąpi po dniu dokonania darowizny, Wnioskodawca nie będzie posiadał żadnych składników majątku tej działalności, zatem wartość tego wykazu wyniesie „zero”.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.