Interpretacja Ministra Finansów
DD3.8222.2.264.2015.CRS
z 23 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 19 lipca 2010 r. Nr IBPB II/1/415-433/10/BD, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko S.A. (Wnioskodawca) przedstawione we wniosku z dnia 09 kwietnia 2010 r. (data wpływu 16 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 22 czerwca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udziału pracowników i członków ich rodzin w imprezach integracyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2010 r. Wnioskodawca złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w jego indywidualnej sprawie.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełnionym w dniu 22 czerwca 2010 r., Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca organizuje dla swoich pracowników spotkania integracyjne, finansowane ze środków obrotowych. Uczestnictwo pracowników w takich spotkaniach nie jest obowiązkowe. Pracownicy nie ponoszą żadnych kosztów związanych z uczestnictwem w spotkaniu integracyjnym. Zaproszenie na spotkanie integracyjne kierowane jest do wszystkich pracowników zatrudnionych u Wnioskodawcy. W celach organizacyjnych, pracownicy wyrażają chęć uczestnictwa w imprezie wpisując się na listę, taki wpis nie jest jednak zobowiązujący, tzn. pracownik który wpisał się na listę może w każdej chwili zrezygnować z uczestnictwa i zdarzają się przypadki, w których pracownik nie informuje o tym pracodawcy; bądź też w imprezie może uczestniczyć pracownik, który nie wpisał się na listę. Lista ma jedynie charakter informacyjny, gdyż daje organizatorom spotkania integracyjnego możliwość zorientowania się na jaką przybliżoną liczbę osób należy zorganizować spotkanie. Jeżeli spotkanie integracyjne ma charakter imprezy wyjazdowej, lista pracowników którzy wyrazili chęć wzięcia udziału w imprezie, jest pomocna przy wykupie ubezpieczenia dla pracowników. Ubezpieczenie nie jest skierowane do konkretnego pracownika ale jest opłacane ryczałtowo na podstawie przybliżonej liczby pracowników, którzy mogliby wziąć udział w imprezie. Pracownicy, którzy ostatecznie uczestniczą w spotkaniu integracyjnym nie podpisują żadnej listy obecności. Organizując spotkania integracyjne, Wnioskodawca korzysta z usług firm zewnętrznych świadczących usługi gastronomiczne i cateringowe, usługi związane z organizacją i obsługą imprez integracyjnych, transport (przejazd autobusem na miejsce spotkania integracyjnego). Wnioskodawca może również zorganizować sam takie spotkanie, wówczas otrzymuje fakturę za usługi gastronomiczne. Podczas takich spotkań, pracownicy mogą korzystać z każdej atrakcji, np. paintball, strzelanie z łuku, jazda quadami; a także bez ograniczeń korzystać z usług gastronomicznych. Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji, z której wynikałoby ile pracownik zjadł czy wypił napojów, z ilu konkurencji skorzystał.

Spotkania integracyjne mają różnorodną postać. Przykładowo organizowane są:

• spotkania dla wszystkich pracowników Wnioskodawcy, które odbywają się w restauracji, np. kolacja wigilijna, podczas której podsumowywany jest cały rok pracy Wnioskodawcy, jej osiągnięcia dzięki pracy i zaangażowaniu wszystkich pracowników,
• spotkania dla wszystkich pracowników Wnioskodawcy wraz z rodzinami, a także dla zaproszonych gości, np. spotkanie z okazji Dnia Pracownika Komunalnego, tzw. „komunalnik”; spotkania dla dzieci pracowników tzw. Mikołajki. Wnioskodawca nie kontroluje, który pracownik przyszedł i z którymi członkami rodziny, jak długo pracownik uczestniczył w imprezie, co zjadł i co wypił. Jest to niemożliwe ze względu na skalę imprezy,
• imprezy integracyjne wyłącznie dla pracowników Wnioskodawcy, takie jak: kulig lub zimowa spartakiada, podczas której integracja pracowników polega na uczestnictwie w konkurencjach wymagających wzajemnej współpracy w grupie, wypracowania wspólnego zdania, szybkiego działania i rozwiązania problemu. Konkurencje mają na celu wypracowanie wśród pracowników wzajemnej integracji, co wpływa na poprawę codziennej atmosfery w pracy pomiędzy działami firmy, pozwala na lepsze poznanie się w innych sytuacjach niż te, które występują w pracy, a co z kolei ma odzwierciedlenie w funkcjonowaniu Wnioskodawcy. Uczestnictwo pracownika w konkurencjach nie jest obowiązkowe.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wzięcie przez pracownika udziału w imprezie integracyjnej zorganizowanej i finansowanej przez pracodawcę ze środków obrotowych prowadzi u pracownika do powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy uczestnictwo rodziny pracownika w imprezie integracyjnej zorganizowanej i finansowanej przez pracodawcę ze środków obrotowych, prowadzi u pracownika do powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
3. W jaki sposób należy ustalić pracownikowi przychód z ww. tytułów?
4. Czy przychód należy doliczyć każdemu zaproszonemu pracownikowi, czyli wszystkim pracownikom zatrudnionym u Wnioskodawcy, czy też tym pracownikom którzy zadeklarowali chęć uczestnictwa w imprezie integracyjnej, czy też tylko tym którzy faktycznie w imprezie uczestniczyli?
5. Jak przyporządkować przychód dla pracownika z tytułu uczestnictwa członków rodziny, jeśli nie wiadomo z którymi członkami rodziny pracownik przyszedł?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, uczestnictwo pracownika i członków rodziny pracownika w imprezie integracyjnej finansowanej przez pracodawcę ze środków obrotowych, nie powoduje powstania u pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca przywołując treść art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f wskazał, iż w przepisie tym zostało wyjaśnione co jest rozpoznawane jako przychody, czyli są to wypłaty pieniężne, świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatne. Z kolei zdaniem Wnioskodawcy art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f bezwzględnie wskazuje na to, że pieniądze i wartości pieniężne aby były traktowane jako przychód, wystarczy, by zostały postawione do dyspozycji podatnika, natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia mogą być uznane za przychód jedynie po otrzymaniu tych świadczeń przez podatnika. Zatem przepis ten bezwzględnie warunkuje możliwość uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia otrzymaniem tego świadczenia. Inaczej mówiąc, w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania z świadczenia). W ocenie Wnioskodawcy, nie wystarczy samo umożliwienie pracownikowi udziału w spotkaniu integracyjnym, aby można było mówić o świadczeniu w naturze, gdyż przychód powstanie dopiero wówczas, gdy dany pracownik faktycznie skorzysta z poszczególnych świadczeń oferowanych podczas imprezy. Aby więc można było mówić o powstaniu przychodu po stronie pracownika, musiałoby istnieć potwierdzenie, że konkretne świadczenie postawione do dyspozycji pracownika zostało przez niego faktycznie otrzymane (skonsumowane). W przypadku fakultatywnych spotkań integracyjnych oznaczałoby to nie tylko konieczność ustalenia listy osób obecnych na spotkaniu, ale również precyzyjnego określenia poszczególnych świadczeń, z których poszczególne osoby skorzystały podczas imprezy. Dokonanie takich ustaleń jest w praktyce niewykonalne, albowiem odnotowanie podczas imprezy, kto wziął udział w danym konkursie lub zabawie, jaki posiłek i napój skonsumował spowodowałoby dezorganizację całego spotkania. Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w świetle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, nie dojdzie do powstania przychodu u pracowników z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej. W związku z tym Wnioskodawca nie powinien doliczać do przychodów pracowników żadnych kwot, tym bardziej że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera przepisów, które by pozwalały na ustalanie przychodów u pracownika w kwocie ustalonej w wyniku podziału kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę na organizację imprezy integracyjnej, przez liczbę osób zaproszonych na imprezę, czy też liczbę osób które teoretycznie mogły wziąć udział w imprezie.

Przedmiotem interpretacji indywidualnej z dnia 19 lipca 2010 r. Nr IBPB II/1/415-433/10/BD, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych udziału pracowników i członków ich rodzin w imprezach integracyjnych. W pozostałym zakresie wydano odrębne rozstrzygnięcie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał, iż stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach stwierdzam, co następuje.

Zasady opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych określają przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą PIT”.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody (w tym ze stosunku pracy), z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy PIT oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy – Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jakim jest stosunek pracy, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym, z kolei przychodami z tego źródła są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 9 ust. 2 i art. 11 ust. 1 ustawy PIT).

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy ustawy PIT nie zawierają definicji nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 1 ustawy PIT. Rozumienie tego pojęcia zostało jednak wypracowane w judykaturze.

W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie tego terminu w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż na gruncie tej ustawy, termin „nieodpłatne świadczenie” ma „szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W uchwale z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10, NSA potwierdził powyższe stanowisko uznając, że ma ono również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 ustawy PIT.

Kwestia rozumienia pojęcia „innych nieodpłatnych świadczeń” - w kontekście świadczeń pracowniczych - była również przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 08 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13, stwierdził, iż „zdaniem Trybunału, przeprowadzona powyżej analiza pozwala na określenie cech istotnych kategorii „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f.

Należy przyjąć, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

• po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
• po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).”
  
  

W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, obiektywne kryterium – wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) – nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu) dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie „kursokonferencja” organizowana przez pracodawcę pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Trudno też poważnie utrzymywać, że przychodem pracownika z umowy o pracę czy stosunku służbowego jest możliwość okazjonalnego uczestnictwa w obiedzie czy kolacji, a wartość zjedzonych przez niego potraw i wypitych napojów wyznacza podstawę opodatkowania.

W świetle powyższego - mimo bardzo szerokiego ujęcia w art. 12 ust. 1 ustawy PIT przychodów ze stosunku pracy - nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika, bez ustalonej za nie zapłaty, jest świadczeniem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (przykładem tego rodzaju świadczenia jest zaoferowanie pracownikowi przez pracodawcę udziału w spotkaniu integracyjnym lub wzięcie w nim udziału).

Odnosząc powyższe do informacji przedstawionych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, iż Wnioskodawca organizuje imprezy integracyjne finansowane ze środków obrotowych. Uczestnictwo pracowników w takich spotkaniach nie jest obowiązkowe. W celach organizacyjnych, pracownicy wyrażają chęć uczestnictwa w imprezie wpisując się na listę, taki wpis nie jest jednak zobowiązujący. Lista ma jedynie charakter informacyjny, gdyż daje organizatorom spotkania możliwość zorientowania się na jaką przybliżoną liczbę osób należy zorganizować spotkanie. Jeżeli spotkanie integracyjne ma charakter imprezy wyjazdowej, lista pracowników którzy wyrazili chęć wzięcia udziału w imprezie, jest pomocna przy wykupie ubezpieczenia dla pracowników. Ubezpieczenie opłacane jest ryczałtowo na podstawie przybliżonej liczby pracowników, którzy mogliby wziąć udział w imprezie. Pracownicy, którzy ostatecznie uczestniczą w spotkaniu integracyjnym nie podpisują żadnej listy obecności. Organizując spotkania integracyjne, Wnioskodawca korzysta z usług firm zewnętrznych świadczących usługi gastronomiczne i cateringowe, usługi związane z organizacją i obsługą imprez integracyjnych, transport (przejazd autobusem na miejsce spotkania integracyjnego). Wnioskodawca może również zorganizować sam takie spotkanie, wówczas otrzymuje fakturę za usługi gastronomiczne. Podczas takich spotkań, pracownicy mogą korzystać z różnych atrakcji, jednakże Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji, z czego pracownik skorzystał.

W tym stanie rzeczy oraz w świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 08 lipca 2014 r. uznać należy, że udział pracowników i członków ich rodzin w imprezie integracyjnej nie prowadzi do powstania u pracownika przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy PIT. Nie są bowiem spełnione kryteria, o których mowa w wyroku Trybunału Konstytucyjnego.

Za prawidłowe należy zatem uznać stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, zgodnie z którym uczestnictwo pracownika i członków rodziny pracownika w imprezie integracyjnej finansowanej przez pracodawcę ze środków obrotowych, nie powoduje powstania u pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 lipca 2010 r. Nr IBPB II/1/415-433/10/BD.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.