INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 07 grudnia 2011r. (data wpływu do tut. Organu – 09 grudnia 2011r.), uzupełnionym w dniu 06 lutego 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów nadleśniczego, zastępcy nadleśniczego, strażnika leśnego, wartości świadczeń z tytułu dojazdów samochodem służbowym z miejsca garażowania będącego również miejscem zamieszkania pracownika położonym na terenie miejsca wykonywania pracy, do miejsca wykonywania przez nich obowiązków wynikających z umowy o pracę i z powrotem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09 grudnia 2011r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów nadleśniczego, zastępcy nadleśniczego, strażnika leśnego, wartości świadczeń z tytułu dojazdów samochodem służbowym z miejsca garażowania będącego również miejscem zamieszkania pracownika położonym na terenie miejsca wykonywania pracy, do miejsca wykonywania przez nich obowiązków wynikających z umowy o pracę i z powrotem.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, tj. od wniosku z dnia 07 grudnia 2011r. nie została uiszczona opłata, dlatego pismem z dnia 01 lutego 2012r. znak: IBPB II/1/415-1029/11/HK wezwano o uiszczenie opłaty w wysokości 40 zł. W dniu 06 lutego 2012r. została uiszczona stosowna opłata.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Nadleśnictwo jest państwową jednostką organizacyjną o której mowa w art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991r. o lasach (Dz. U. z 2011r. Nr 12, poz. 59 ze zm.) wchodzącą w skład Lasów Państwowych. Obszar działania Nadleśnictwa obejmuje powierzchnię ok. 17.000 ha i jest on administracyjnie podzielony na 14 leśnictw.

Zgodnie z § 18 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe (PUZP) w przypadku, gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostki organizacyjnej (w tym nadleśniczym) oraz osobom przez nich upoważnionym przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu.

Do grupy pracowników upoważnionych przez kierowników jednostek, o których mowa w § 18 ust. 2 PUZP należą w szczególności leśniczowie, inżynierowie nadzoru i strażnicy leśni.

W § 4 PUZP wskazane zostały miejsca pracy dla określonych grup pracowników nadleśnictw, zgodnie z którymi:

1. dla nadleśniczego, zastępców nadleśniczych, inżynierów nadzoru, straży leśnej – miejscem wykonywania pracy jest teren nadleśnictwa,
2. dla leśniczych, podleśniczych, gajowych i robotników leśnych pracujących w leśnictwach – miejscem wykonywania pracy jest teren leśnictwa, wskazanego w umowie o pracę,
3. dla pozostałych pracowników – miejscem wykonywania pracy jest siedziba nadleśnictwa.
   
   

Pracownicy wymienieni w pkt a) i b) zaliczani są do służby leśnej, o której mowa w ustawie z dnia 28 września 1991r. o lasach i aktach wykonawczych do niej. Powołana ustawa i akty wykonawcze zawierają regulacje dotyczące obowiązków i praw służby leśnej. Z przepisów powołanej ustawy wynika, że jest to grupa pracownicza, na której ciążą szczególne obowiązki związane z wykonywaniem ustawy w zakresie zarządzania lasami Skarbu Państwa, prowadzenia zrównoważonej gospodarki leśnej, ochrony i utrzymania trwałości lasów. Do wykonywania zadań gospodarczych, nadzoru nad ich wykonywaniem oraz do wykonywania zadań administracyjnych Nadleśnictwo wykorzystuje własne samochody, które powierzyło pracownikom (wymienionym powyżej w pkt a) i b) § 4 PUZP) na zasadzie § 18 ust. 2 PUZP, w części „Świadczenia pracownicze”, a także w drodze decyzji indywidualnej - pracownikom mieszkającym na terenie wykonywania pracy (nadleśnictwo, leśnictwo) z uwzględnieniem potrzeb związanych z wykonywaniem tych zadań.

Praca pracowników wymienionych w § 4 PUZP w pkt a) i b) polega na częstym i ciągłym przemieszczaniu się po rozległym terenie. Wykonują oni różnorodne obowiązki służbowe w zakresie administrowania i zarządzania, gospodarki leśnej, ochrony mienia i ochrony lasu, w tym przeciwpożarowej ochrony lasu. W szczególności, w okresie intensywnych prac, np. prac odnowienia i zalesienia lasu, pozyskania i wywozu drewna, a także w okresie wysokiego zagrożenia pożarowego lasu i w razie pożaru lasu, a w razie kradzieży mienia i/lub wystąpienia innych szkód w drzewostanach i innego majątku Nadleśnictwa muszą dotrzeć z miejsca zamieszkania na miejsce tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie, bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia. Ponadto w razie zaistnienia kradzieży drewna, wyżej wymienieni pracownicy niejednokrotnie bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia muszą dojechać z miejsca zamieszkania do miejsca wobec którego istnieje uzasadnione podejrzenie o zgromadzeniu skradzionego drewna lub innego mienia Nadleśnictwa.

W związku z powyższym Nadleśnictwo zamierza ustalić miejsce garażowania samochodów, oddanych do dyspozycji tych pracowników (wymienionych w § 4 PUZP w pkt a) i b)) w celu wykonywania przez nich obowiązków wynikających z umowy o pracę, w miejscu zamieszkania tych pracowników, gwarantujących bezpieczeństwo samochodów, za odpowiedzialnością materialną pracowników za powierzone mienie.

Do zakresu podstawowych działalności Nadleśnictwa nie zalicza się usług wynajmowania samochodów. Wynajmowanie samochodów jest usługą wykonywaną przez Nadleśnictwo sporadycznie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy po stronie pracownika (nadleśniczego, zastępcy nadleśniczego, strażnika leśnego) powstanie przychód w związku z dojazdem samochodem wykorzystywanym w celu wykonywaniem obowiązków służbowych, z miejsca garażowania samochodu będącego również miejscem zamieszkania pracownika położonym na terenie Nadleśnictwa do miejsca pracy, którym jest teren Nadleśnictwa...

Czy w związku z powyższym Nadleśnictwo będzie zobowiązane do ustalenia wartości świadczenia z tytułu dojazdu do miejsca zamieszkania pracownika (garażowania samochodu) z i do miejsca pracy, którym jest teren Nadleśnictwa na zasadach wskazanych w art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zajmując stanowisko Wnioskodawca podkreśla, że wykonywanie obowiązków wynikających ze stosunku pracy i ustawy z dnia 28 września 1991r. o lasach przez nadleśniczego, zastępca nadleśniczego, strażnika leśnego wymaga częstego i/lub ciągłego przemieszczania się po rozległym terenie (według PUZP teren Nadleśnictwa) w celu wykonywania różnorodnych obowiązków służbowych w zakresie administrowania i zarządzania, gospodarki leśnej, ochrony mienia i ochrony lasu, w tym związanych z przeciwpożarową ochroną lasu i ochroną mienia. W związku z powyższymi obowiązkami służbowymi, zwłaszcza w okresie intensywnych prac związanych z odnowieniem i zalesieniem lasu, pozyskaniem i wywozem drewna, a także w razie zagrożenia pożarami i pożarami lasu oraz w razie kradzieży mienia i/lub wystąpienia innych szkód w drzewostanach i innym majątku Nadleśnictwa, pracownicy ci muszą dotrzeć z miejsca zamieszkania na miejsce zdarzeń w bardzo krótkim czasie, niejednokrotnie bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia. Ponadto w razie zaistnienia kradzieży drewna, wyżej wymieniani pracownicy niejednokrotnie bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia muszą dojechać z miejsca zamieszkania do miejsca, wobec którego istnieje uzasadnione podejrzenie o zgromadzeniu skradzionego drewna lub innego mienia Nadleśnictwa.

Wykonywanie powyższych obowiązków - wynikających ze stosunku pracy – pozostaje w bezpośrednim związku z wykonywaniem pracy i uzyskiwaniem przychodu, co, zdaniem Wnioskodawcy, uzasadnia oddanie do dyspozycji tym pracownikom samochodów stanowiących własność Nadleśnictwa (pracodawcy) z nałożeniem odpowiedzialności za mienie powierzone, jak również uzasadnia ustalenie miejsca garażowania samochodu w miejscu zamieszkania tych pracowników. Nadleśnictwo wskazuje, iż przechowywanie samochodu, będącego własnością pracodawcy, w miejscu zamieszkania pracownika wynika wprost z charakteru wykonywanej pracy, w związku z czym - zdaniem Nadleśnictwa - po stronie tych pracowników nie występują żadne przysporzenia majątkowe, które powodowałyby konieczność poboru podatku dochodowego od osób fizycznych.

W konsekwencji przejazdy z oraz do miejsca garażowania nie będą również generowały przychodu ze stosunku pracy. Przychody te będą stanowiły realizację celu służbowego, jakim jest dbałość o powierzone mienie.

W ocenie Nadleśnictwa przydzielenie samochodu służbowego nadleśniczemu, zastępcy nadleśniczego, strażnikowi leśnemu w celu wykonywania obowiązków służbowych i wyznaczenie miejsca garażowania tych samochodów w miejscu zamieszkania tych osób (bez względu na fakt wskazania w PUZP miejsca ich pracy) nie stanowi przychodu ze stosunku pracy dla tych pracowników. Zdaniem Nadleśnictwa w wyżej wymienionych przypadkach regulacje zawarte w art. 12 ust. 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będą miały zastosowania.

Zdaniem Nadleśnictwa, w razie gdyby przejazdy z oraz do miejsca garażowania generowały przychody ze stosunku pracy, to wartości pieniężnej tego świadczenia nie można byłoby ustalać w oparciu o art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomimo ujęcia w § 18 ust. 2 PUZP, w części „Świadczenie pracownicze” regulacji w zakresie posiadania prawa przez niektóre grupy pracowników do bezpłatnego używania samochodów służbowych na zasadach tam określonych. Zdaniem Nadleśnictwa, posiadanie przez pracownika prawa do używania samochodu służbowego w określonych w PUZP sytuacjach, związanych z wykonywaniem pracy, nie ma charakteru świadczenia w naturze (deputatu lub ekwiwalentu mającego charakter wynagrodzenia), którym - zgodnie z art. 183c § 1 i 2 Kodeksu pracy – powinni być objęci wszyscy pracownicy.

Dla potwierdzenia swego stanowiska Nadleśnictwo powołuje się na treść interpretacji indywidualnej z dnia 20 sierpnia 2005r. nr IPPB2/415-361/0B-4/MK wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ww. ustawy wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Natomiast wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b (art. 12 ust. 3 ww. ustawy).

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż - zgodnie z § 18 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe (PUZP) - w wypadku, gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostek organizacyjnych (w tym nadleśniczym) oraz osobom przez nich upoważnionym, przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu. Do ww. grupy pracowników należy m.in. nadleśniczy, zastępca nadleśniczego i strażnik leśny.

Z § 4 PUZP wynika, iż miejscem pracy (jej wykonywania) jest:

1. dla nadleśniczego, zastępców nadleśniczych, inżynierów nadzoru, straży leśnej – teren nadleśnictwa,
2. dla leśniczych, podleśniczych, gajowych i robotników leśnych pracujących w leśnictwach – teren leśnictwa, wskazanego w umowie o pracę,
3. dla pozostałych pracowników – siedziba nadleśnictwa.
   
   

Pracownicy wymienieni w pkt a) i b) zaliczani są do służby leśnej, o której mowa w ustawie z dnia 28 grudnia 1991r. o lasach i aktach wykonawczych do niej.

Do wykonywania zadań gospodarczych, nadzoru nad ich wykonaniem oraz do wykonywania zadań administracyjnych Nadleśnictwo zamierza wykorzystywać własne samochody, które zamierza powierzyć ww. pracownikom na zasadzie § 18 ust. 2 PUZP w części „Świadczenia pracownicze”.

Praca ww. pracowników polega na częstym lub ciągłym przemieszczaniu się po rozległym terenie. Wykonują oni różnorodne obowiązki służbowe w zakresie administrowania i zarządzania, gospodarki leśnej, ochrony mienia i ochrony lasu, w tym przeciwpożarowej ochrony lasu. W szczególności, w okresie intensywnych prac, np. prac odnowienia i zalesiania lasu, pozyskania i wywozu drewna, a także w okresie wysokiego zagrożenia pożarami lasu i w razie pożaru lasu, w razie kradzieży mienia i/lub wystąpienia innych szkód w drzewostanach i innego majątku Nadleśnictwa, muszą dotrzeć z miejsca zamieszkania na miejsce tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie, bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia. Ponadto w razie zaistnienia kradzieży drewna, wyżej wymienieni pracownicy, niejednokrotnie, bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia, muszą dojechać z miejsca zamieszkania do miejsca, wobec którego istnieje uzasadnione podejrzenie o zgromadzeniu skradzionego drewna lub innego mienia Nadleśnictwa. W związku z powyższym Nadleśnictwo zamierza ustalić miejsce garażowania samochodów, oddanych do dyspozycji tych pracowników, w celu wykonywania przez nich obowiązków wynikających z umowy o pracę, w miejscu zamieszkania tych pracowników, gwarantujących bezpieczeństwo samochodów i za odpowiedzialnością materialną pracowników za powierzone mienie.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż przydzielenie samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizyczny, tj. ze stosunku pracy, o ile samochód ten nie służy osobistym celom pracownika, lecz wykorzystywany jest w ramach realizacji zadań służbowych. W konsekwencji przejazdy (dojazdy) nadleśniczego, zastępcy nadleśniczego, strażnika leśnego, z miejsca zamieszkania pracownika (garażowania samochodu) do miejsca pracy w danym dniu, położonego na terenie miejsca pracy pracownika (tj. nadleśnictwa), będącego również terenem, na którym znajduje się miejsce jego zamieszkania nie będą generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie firmy wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania samochodu służbowego w celu wykonywania służbowych zadań.

Oznacza to, że przejazdy (dojazdy) ww. pracowników – o ile w istocie nie służą osobistym celom tychże pracowników lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych – nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracowników ze stosunku pracy. W związku z powyższym Nadleśnictwo nie jest zobowiązane do ustalenia wartości świadczenia z tytułu dojazdu do miejsca zamieszkania pracownika (garażowania samochodu) z i do miejsca pracy. Tym samym bezprzedmiotowa stała się ocena stanowiska Wnioskodawcy odnoszącego się do sposobu ustalania wartości tychże świadczeń, skoro świadczenia te nie generują przychodu, co oznacza, że nie ma potrzeby ustalania ich wartości.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej wskazać należy, iż rozstrzygnięcie w niej zawarte nie jest wiążące dla tutejszego Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osądzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące. Nie wywołują one zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.