Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-1353/14-4/MR
z 18 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 29 października 2014 r. (data wpływu 6 listopada 2014 r.) uzupełnionym pismem sygnowanym datą 29 października 2014 r. (data wpływu 10 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży gruntu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży gruntu. W dniu 10 lutego 2015 r. uzupełniono wniosek poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 12 lipca 2001 r. Wnioskodawca nabył z majątku odrębnego nieruchomość rolną od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa o pow. 19,04 ha bez zabudowań. Ww. ziemię Zainteresowany nabył na cele rolnicze. Działalność rolnicza prowadzona jest od 2000 r. W międzyczasie w 2003 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, najmu nieruchomości, usług turystycznych (nie prowadził działalności w zakresie obrotu nieruchomościami). Zainteresowany stał się też czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca przestał również płacić KRUS, gdyż ze względu na dochody stracił uprawnienia do opłacania ubezpieczenia rolniczego i obecnie płaci ZUS. Cały czas Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą.

Obecnie ww. działka stała się w planie zagospodarowania przestrzennego terenami budowlanymi. Wnioskodawca dokonał podziału ww. działek na mniejsze, w tym drogi i zamierza sprzedawać wspomniane działki.

Zainteresowany zaznaczył, że nie składał do gminy wniosku o przekształcenie wspomnianego terenu na tereny pod budownictwo, a do chwili obecnej tereny te są wykorzystywane rolniczo.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że:

• Nie posiada innych gruntów przeznaczonych do sprzedaży.
• Z przedmiotowego gruntu dokonywano zbioru i sprzedaży płodów rolnych, Wnioskodawca występował w charakterze rolnika ryczałtowego.
• Ww. grunt był wykorzystywany tylko rolniczo, nie służył i nie służy do prowadzenia działalności gospodarczej, z tytułu której Wnioskodawca jest podatnikiem VAT.
• Ww. gruntu Zainteresowany nie udostępniał na podstawie żadnej umowy osobom trzecim.
• W związku ze sprzedażą ww. gruntów Wnioskodawca podjął działania, takie jak: ogłoszenia i podział na działki mniejsze z drogami wewnętrznymi. Nie dokonywano żadnego uzbrojenia terenu, czy grodzenia wspomnianych działek ani innych nakładów.
• W latach 2006-2008 sprzedawane były tylko grunty rolne.
• Podział został dokonany w związku ze sprzedażą, gdyż 20 ha działki budowlanej jedna osoba nie kupi, a Wnioskodawca sprzedaje ww. działki, ponieważ jest to bardziej opłacalne niż uprawa roli.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dostawa ww. działki na podstawie Ustawy o podatku od towarów i usług będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w omawianym przypadku należy zastosować zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż jeżeli Zainteresowany przystąpi do sprzedaży ww. działek nie będzie tego robić w ramach działalności gospodarczej, a kupując wspomnianą działkę nie nabył ją z zamiarem odsprzedaży, tylko na działalność gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 9 ust. 1 i ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.) – „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. Natomiast „działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W niniejszej sprawie konieczne stało się zatem ustalenie, czy w świetle przedstawionych informacji Zainteresowany w celu planowanej sprzedaży działek, będzie podejmował aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkować będzie koniecznością uznania go za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady – a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy – jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”.

W tym miejscu – dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności – konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm).

Zgodnie z art. 140 k.c., w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Podkreślić także należy, iż ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (…) (Edward Gniewek „Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, że dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, że 12 lipca 2001 r. Wnioskodawca nabył z majątku odrębnego nieruchomość rolną od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa o pow. 19,04 ha bez zabudowań. Ww. ziemię Zainteresowany nabył na cele rolnicze. Działalność rolnicza prowadzona jest od 2000 r. W międzyczasie w 2003 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, najmu nieruchomości, usług turystycznych (nie prowadził działalności w zakresie obrotu nieruchomościami). Zainteresowany stał się też czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca przestał również płacić KRUS, gdyż ze względu na dochody stracił uprawnienia do opłacania ubezpieczenia rolniczego i obecnie płaci ZUS. Cały czas Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą. Obecnie ww. działka stała się w planie zagospodarowania przestrzennego terenami budowlanymi. Wnioskodawca dokonał podziału ww. działek na mniejsze, w tym drogi i zamierza sprzedawać wspomniane działki. Zainteresowany nie składał do gminy wniosku o przekształcenie wspomnianego terenu na tereny pod budownictwo, a do chwili obecnej tereny te są wykorzystywane rolniczo. Zainteresowany wskazał, że nie posiada innych gruntów przeznaczonych do sprzedaży. Z przedmiotowego gruntu dokonywano zbioru i sprzedaży płodów rolnych, Wnioskodawca występował w charakterze rolnika ryczałtowego. Ww. grunt był wykorzystywany tylko rolniczo, nie służył i nie służy do prowadzenia działalności gospodarczej, z tytułu której Wnioskodawca jest podatnikiem VAT. Ponadto, Zainteresowany nie udostępniał gruntu na podstawie żadnej umowy osobom trzecim. W związku ze sprzedażą ww. gruntów Wnioskodawca podjął działania, takie jak: ogłoszenia i podział na działki mniejsze z drogami wewnętrznymi. Nie dokonywano żadnego uzbrojenia terenu, czy grodzenia wspomnianych działek ani innych nakładów. W latach 2006-2008 sprzedawane były tylko grunty rolne. Podział został dokonany w związku ze sprzedażą, gdyż 20 ha działki budowlanej jedna osoba nie kupi, a Wnioskodawca sprzedaje ww. działki, ponieważ jest to bardziej opłacalne niż uprawa roli.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Zainteresowanego, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie podjął bowiem ciągu działań (takich jak: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działki, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia), które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

W konsekwencji, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowanego za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak. Zainteresowany nie występował o warunki zabudowy, ani też o ustalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gruntu lub jego przekształcenie. Przedmiotowy grunt przez cały czas jest przez Wnioskodawcę użytkowany rolniczo, a z opisu sprawy nie wynika, aby poza podziałem na mniejsze działki z drogami wewnętrznymi oraz ogłoszeniami o sprzedaży Zainteresowany wykonał inne czynności, mające na celu przygotowanie gruntu do sprzedaży. Powyższe wyklucza zatem handlowy cel transakcji.

W efekcie, sprzedaż przez Wnioskodawcę nieruchomości gruntowej, wykorzystywanej rolniczo, stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, w przedmiotowej sprawie Zainteresowany, zbywając działkę stanowiącą jego majątek prywatny, korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego – stosownie do zapisów orzecznictwa – transakcja zbycia nieruchomości gruntowej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Biorąc zatem pod uwagę opisane zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony wyżej stan prawny stwierdzić należy, że sprzedaż przez Wnioskodawcę działek, o których mowa we wniosku, nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zainteresowany bowiem, w związku z dostawą przedmiotowych działek, korzystać będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług.

Dodać należy, że w przedstawionym we wniosku własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego, Zainteresowany wskazał, że: „w omawianym przypadku należy zastosować zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług”. Tut. Organ pragnie zaznaczyć, że pomimo identycznego skutku podatkowego (brak kwoty podatku należnego z tytułu dostawy towarów) – pojęcia „nie podlega opodatkowaniu” i „zwolnione od podatku” nie są tożsame, a w rozpatrywanej sprawie ma miejsce sytuacja, w której przedmiotowa dostawa nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego należało uznać stanowisko Zainteresowanego za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wniosek w zakresie dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych został w dniu 18 lutego 2015 r. rozstrzygnięty odrębną interpretacją indywidualną znak ILPB2/415-1106/14-4/TR.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.