Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB6/4510-9/15-2/AZ
z 21 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 1 kwietnia 2015 r. (data wpływu 3 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy nabyte przez Spółkę w drodze aportu prawa ochronne do znaku towarowego stanowią podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną, w związku z czym Wnioskodawca będzie uprawniony do dokonania odpisów amortyzacyjnych od przedmiotowych znaków jako kosztu podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy nabyte przez Spółkę w drodze aportu prawa ochronne do znaku towarowego stanowią podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną, w związku z czym Wnioskodawca będzie uprawniony do dokonania odpisów amortyzacyjnych od przedmiotowych znaków jako kosztu podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą prawną w organizacji, objętą zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.; dalej: ustawa o CIT), nieograniczonym obowiązkiem podatkowym ze względu na położenie jej siedziby na terytorium Polski (dalej jako: „Wnioskodawca”, „Spółka”).

Obecnie, w związku z rozważaną restrukturyzacją prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, rozważane jest wniesienie przez Spółkę, mającą siedzibę na terytorium jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej (dalej: spółka UE) wkładu niepieniężnego do Spółki w postaci praw ochronnych do znaku towarowego zarejestrowanego w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego z siedzibą w X. na podstawie rozporządzenia Rady WE; nr xxx z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz. U. Unii Europejskiej serii L z 2009 r., nr 78, str. 1 zwanej dalej: „Rozporządzeniem”). Przy czym na moment wniesienia do Spółki przez Spółkę UE wkładu niepieniężnego w postaci praw ochronnych do ww znaku, znak ten będzie również posiadać prawo ochronne zarejestrowane w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z ustawą z dnia 30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowej (Dz. U. Z 2013 r., poz. 1410 dalej: „ustawa o PWP”.

Znak towarowy, który zostanie nabyty przez Spółkę w drodze wkładu niepieniężnego otrzymanego od Spółki UE, będzie nadawać się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania oraz będzie wykorzystywany przez Spółkę dla potrzeb prowadzonej przez nią działalności gospodarczej w okresie dłuższym niż rok.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku wniesienia aportem przez Spółkę UE do Spółki praw ochronnych do znaku towarowego zarejestrowanego w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego Spółka będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ustalonej przez nią na dzień wniesienia aportu wartości znaku towarowego, nie wyższej jednak od wartości rynkowej znaku?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W przypadku wniesienia aportem przez Spółkę UE do Spółki praw ochronnych do znaku towarowego zarejestrowanego w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego, Spółka będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ustalonej przez nią na dzień wniesienia aportu wartości znaku towarowego, nie wyższej jednak od wartości rynkowej znaku.

Na mocy art. 15 ust. 6 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”) kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o CIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie o PWP,
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W świetle powyższego należy wskazać, że zarejestrowane prawo na wspólnotowy znak towarowy, wynikające z rozporządzenia i podlegające ujawnieniu (rejestracji) w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) w X., jest prawem ochronnym na znak towarowy.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o PWP, jeżeli umowa międzynarodowa lub przepisy prawa Unii Europejskiej (czyli w przedmiotowym przypadku rozporządzenie) obowiązujące bezpośrednio w krajach członkowskich określają szczególny tryb udzielania ochrony na wynalazki, wzory użytkowe, wzory przemysłowe, znaki towarowe, oznaczenia geograficzne lub topografie układów scalonych, w sprawach nieuregulowanych w tej umowie lub w tych przepisach, albo pozostawionych w kompetencji organów krajowych przepisy ustawy stosuje się odpowiednio.

Na mocy wyżej przywołanego art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT prawo ochronne może stanowić wartość niematerialną i prawną, jako jedno z praw wymienionych w ustawie o PWP.

Z kolei zgodnie z art. 1 ust. 2 Rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy ma charakter jednolity. Wywołuje on ten sam skutek w całej Wspólnocie. Może on być zarejestrowany zbyty, być przedmiotem zrzeczenia się lub decyzji stwierdzającej wygaśnięcie praw właściciela znaku lub unieważnienie znaku, a jego używanie może być zakazane jedynie w odniesieniu do całej Wspólnoty.

W praktyce powyższa zasada oznacza jednolitość uregulowań dotyczących patentów, wzorów przemysłowych i znaków towarowych rejestrowanych w Państwach Członkowskich Unii Europejskiej i wyraża się w:

1. jednolitej procedurze rejestracyjnej (rejestracji wspólnotowego znaku towarowego można dokonać za pośrednictwem Urzędu Patentowego RP),
2. ochronie wspólnotowego znaku towarowego na całym terytorium Unii Europejskiej i skutkach, jakie wywołuje wspólnotowy znak towarowy w Państwach Członkowskich.
   
   

Stosownie do art. 153 ust. 1 ustawy o PWP przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 2 Rozporządzenia na mocy przyznania ochrony dla wspólnotowego znaku towarowego nabywa się ochronę na terenie wszystkich Państw Członkowskich, a więc również na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Konsekwentnie, jeśli dla wspólnotowego znaku towarowego ochrona przysługuje na terenie Wspólnoty, to tym bardziej przysługuje w Rzeczpospolitej Polskiej jako Państwie Członkowskim.

Dodatkowo, zgodnie z art. 16 ust. 1 Rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy jako przedmiot własności traktowany jest w całości i na całym terytorium Wspólnoty tak jak krajowy znak towarowy zarejestrowany w Państwie Członkowskim, w którym według rejestru wspólnotowych znaków towarowych właściciel ma swoją siedzibę lub swoje miejsce zamieszkania w dacie dokonywania oceny. W konsekwencji więc prawo ochronne na wspólnotowy znak towarowy jest traktowane analogicznie do prawa ochronnego na znak towarowy w rozumieniu ustawy o PWP (tj. występuje tożsamość praw wynikających z rejestracji krajowej oraz wspólnotowej znaków towarowych).

Ponadto, odnosząc się do rozważanego aportu prawa ochronnego na wspólnotowy znak towarowy należy wskazać, że pojęcie „aport” oznacza wkład niepieniężny wniesiony do Spółki w celu pokrycia udziału w całości lub części. Przedmiotem aportu mogą być wszelkie przedmioty majątkowe prawa i rzeczy, o ile są zbywalne i mogą jako aktywa wejść do bilansu Spółki, przy czym muszą one być wymienione w umowie ze wskazaniem osoby wnoszącej i przeznaczonych za ten aport udziałów. Zatem, przeniesienie praw własności składników majątkowych w drodze aportu do spółek kapitałowych stanowi jedną z form nabycia.

Konsekwentnie, jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, znak towarowy, który zostanie nabyty przez Spółkę w drodze wkładu niepieniężnego otrzymanego od Spółki UE, będzie nadawać się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania oraz będzie wykorzystywany przez Spółkę dla potrzeb prowadzonej przez nią działalności gospodarczej w okresie dłuższym niż rok. Prawa ochronne do tego znaku mogą zostać uznane za podlegające amortyzacji wartości niematerialne i prawne, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT.

Stosownie do art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT za wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych uznaje się, w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego wniesionego do Spółki ustaloną przez podatnika, z zastrzeżeniem pkt 4c, na dzień wniesienia wkładu wartość poszczególnych wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

W świetle powyższego, w opinii Spółki, w przypadku wniesienia aportem przez Spółkę UE do Spółki prawa ochronnego na wspólnotowy znak towarowy Spółka będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ustalonej przez nią na dzień wniesienia aportu wartości znaku towarowego, nie wyższej jednak od wartości rynkowej przedmiotowego znaku.

Konkluzje Wnioskodawcy potwierdza ugruntowana linia interpretacyjna Ministra Finansów, znajdująca odzwierciedlenie w poniżej wskazanych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego wydanych przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 1 lipca 2011 r., sygn. IBPBI/2/423-759/11/CZP;
  
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 lutego 2011 r., sygn. IPPB3/423-781/10-2/MS;
  
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 lutego 2011 r., sygn. IPPB3/423-781/10-2/MS;
  
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 lipca 2011 r., sygn. IPPB3/423-359/11-2/MS;
  
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 grudnia 2013 r., sygn. ILPB4/423-340/13-6/MC;
  
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 maja 2013 r., sygn. IBPBI/2/423-239/13/JD;
  
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 października 2012 r., sygn. IPPB3/423-554/12-3/PK1;
  
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 sierpnia 2012 r., sygn. IPPB3/423-372/12-2/PK1;
  
• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 19 kwietnia 2012 r., sygn. ITPB3/423-38a/12/DK;
  
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 sierpnia 2014 r., sygn. IBPBI/2/423-660/14/MO.
  
  
  

Niezależnie od powyższego Wnioskodawca pragnie wskazać, że na moment wniesienia do Spółki znaku towarowego tytułem wkładu niepieniężnego znak ten będzie również posiadać prawo ochronne zarejestrowane w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej.

Jak już zostało uprzednio wskazane, stosownie do art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi amortyzacji są prawa wymienione w ustawie o PWP, które spełniają następujące warunki:

• zostały nabyte,
  
• nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
  
• przewidywany okres ich używania przekracza rok,
  
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT.
  
  
  

W celu ustalenia znaczenia pojęcia „prawa wymienione w ustawie o PWP” należy odnieść się do art. 6 ust. 1 ustawy o PWP, zgodnie z którym na warunkach określonych w ustawie udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne.

Zgodnie z art. 120 ust. 1 i 2 ustawy o PWP znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa w szczególności: wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

Stosownie do art. 121 ust. 1 i 2 ustawy o PWP na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne, natomiast na mocy art. 153 ust. 1 ustawy o PWP, przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Procedurę uzyskania prawa ochronnego do znaku towarowego rozpoczyna zgłoszenie znaku towarowego w urzędzie patentowym, natomiast wydanie decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy następuje po sprawdzeniu przez urząd patentowy, czy są spełnione ustawowe warunki wymagane dla uzyskania prawa, w myśl art. 144 ustawy o PWP. Udzielone prawa ochronne na znaki towarowe podlegają wpisowi do rejestru znaków towarowych na mocy art. 149 ustawy o PWP.

Odnosząc powyższe do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, jako że znak towarowy, który zostanie nabyty przez Spółkę w drodze wkładu niepieniężnego otrzymanego od Spółki UE, będzie nadawać się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania oraz będzie wykorzystywany przez Spółkę dla potrzeb prowadzonej przez nią działalności gospodarczej w okresie dłuższym niż rok, należy stwierdzić, iż w przypadku otrzymania przez Spółkę w formie wkładu niepieniężnego prawa ochronnego na znak towarowy zarejestrowanego w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego dojdzie do nabycia prawa stanowiącego wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, od której Spółka będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

Konsekwentnie, w myśl przywołanego uprzednio art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, w opinii Spółki, w przypadku wniesienia aportem przez Spółkę UE do Spółki prawa ochronnego na znak towarowy zarejestrowanego w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego Spółka będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ustalonej przez nią na dzień i wniesienia aportu wartości znaku towarowego, nie wyższej jednak od wartości rynkowej przedmiotowego znaku.

Konkluzje Spółki potwierdzają interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydane przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 13 listopada 2014 r., sygn. ITPB3/423-299/14-4/PM;
  
• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 6 czerwca 2014 r., sygn. IPPB3/423-75/14-4/IR;
  
• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 23 maja 2013 r., sygn. IPPB3/423-61/13-6/IR.
  
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia, czy nabyte przez Spółkę w drodze aportu prawa ochronne do znaku towarowego stanowią podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną, w związku z czym Wnioskodawca będzie uprawniony do dokonania odpisów amortyzacyjnych od przedmiotowych znaków jako kosztu podatkowego, jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych organ wskazuje, że powołane interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego zapadły w indywidualnych sprawach innych podatników i co do zasady nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.