Interpretacja Ministra Finansów
DD9.8220.2.76.2015.SEW
z 21 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 24 marca 2009 r. Nr IBPBI/1/415-1040/08/KB, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2008 r., (data wpływu 29 grudnia 2008 r.), uzupełnionym w dniu 10 marca 2009 r., (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia samochodu osobowego, wykorzystywanego w pozarolniczej działalności gospodarczej, niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 24 marca 2009 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży samochodu wykorzystywanego w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, nie stanowiącego środka trwałego. Interpretacja wydana została na wniosek Pani z dnia 1 września 2008 r.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że:

Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności prowadzi m. in. najem samochodów osobowych. W najbliższym czasie chce wynajmować w ramach działalności swój prywatny samochód osobowy i osiągnięte z tego tytułu przychody opodatkowywać w zakresie prowadzonej działalności (podatek dochodowy wg skali). Nie zamierza jednak wprowadzać tego samochodu do ewidencji środków trwałych, tylko użyczać go na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Jest czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym od stycznia 2006r. oraz od lipca 2008r. również do transakcji wewnątrzwspólnotowych. Samochód po przekazaniu na potrzeby działalności gospodarczej służył będzie tylko i wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej. Samochód ten został zakupiony na umowę kupna – sprzedaży w lipcu 2008r. (wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT od zakupu tego samochodu). Po przekazaniu tego samochodu na cele działalności gospodarczej – wydatki związane z eksploatacją tego samochodu wnioskodawczyni planuje zaliczać do kosztów uzyskania przychodów działalności poprzez ewidencję przebiegu pojazdu do wysokości limitu (w podatku od osób fizycznych), natomiast podatek VAT od wydatków związanych z częściami do samochodu zamierza odliczać w 100%. VAT od paliwa będzie pozostawał bez odliczenia ze względu na niespełnienie warunków wymienionych w ustawie o podatku od towarów i usług tj. w art. 86 tej ustawy. Użyczenie prywatnego samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej udokumentowane zostanie poprzez spisanie oświadczenia, w którym wnioskodawczyni oświadczy, że z danym dniem przeznacza swój prywatny składnik majątku tj. samochód osobowy na cele tylko i wyłącznie prowadzonej przez nią działalności gospodarczej w zakresie wynajmu tego samochodu innym podmiotom gospodarczym, czy też osobom fizycznym (jako usługa opodatkowana podatkiem VAT ze stawką 22%). Użyczenie to będzie nieodpłatne. Wnioskodawczyni planuje przeznaczyć ten samochód na potrzeby działalności gospodarczej początkowo na jeden rok czasu.

W związku z powyższym zadano pytania:

1. Czy sprzedając ten samochód osobowy w trakcie tego roku, w którym oświadczy, że przekazuje go na potrzeby firmy (samochód, który nie będzie środkiem trwałych w firmie wnioskodawczyni a będzie jedynie wykorzystywany w ramach działalności opodatkowanej) powinna wystawić fakturę VAT i sprzedać samochód jako firma, czy też sporządzić umowę kupna – sprzedaży i sprzedać samochód jako osoba fizyczna poza działalnością (pytanie oznaczone w uzupełnionym wniosku Nr 1)?
2. Czy sprzedając ten samochód osobowy po ukończeniu roku, w którym oświadczy, że samochód ten został przekazany na potrzeby firmy – czyli po upływie roku od dnia przekazania i ponownym przeznaczeniu go na cele prywatne, powinna wystawić fakturę VAT i sprzedać samochód jako firma czy też wystawić umowę kupna – sprzedaży i sprzedać samochód jako osoba fizyczna poza działalnością (pytanie oznaczone w uzupełnionym wniosku Nr 2)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, ponieważ samochód nie będzie wprowadzony do ewidencji środków trwałych w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej a jedynie wykorzystywany do jej prowadzenia na podstawie użyczenia – nieodpłatnego przekazania, to zarówno w czasie kiedy samochód będzie przekazany do działalności, a także po ukończeniu tego okresu i ponownym przekazaniu tego samochodu na cele prywatne, zobowiązana będzie sporządzić umowę kupna – sprzedaży i ten przychód nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej a pozostały prywatny przychód, który ze względu na upływ 6 miesięcy od zakupu korzystał będzie ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 24 marca 2009 r. Nr IBPBI/1/415-1040/08/KB, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe stwierdzając m.in., że „(…) przychód ze sprzedaży przedmiotowego samochodu, niezależnie od okresu jego używania w prowadzonej działalności gospodarczej, będzie stanowić przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym samochód ten zostanie wycofany z działalności do dnia jego zbycia nie upłynie 6 lat (...).”

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Interpretacja indywidualna wydana przez organ upoważniony nie jest prawidłowa.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zawiera w art. 10 ust. 1 katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu według zasad określonych dla danego źródła przychodów.

Jednym ze źródeł przychodów określonym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2014 r., przychodem z działalności gospodarczej jest również przychód uzyskany z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

-ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit.a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Problematyka, na gruncie przepisów wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpowiedniego kwalifikowania do źródła przychodów odpłatnego zbycia rzeczy i praw majątkowych wykorzystywanych w działalności gospodarczej niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, była przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych, które nie było jednolite.

Wobec zaistniałej rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych, Naczelny Sąd Administracyjny, w składzie siedmiu sędziów, podjął w dniu 17 lutego 2014 r. uchwałę, sygn. akt II FPS 8/13, w której stwierdził, że „W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2004 r. nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. „a” ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a które nie stanowią składników majątku wskazanych w art. 14 ust. 2c tej ustawy.”

Po wydaniu uchwały, w przedmiotowym zakresie, ukształtowała się linia orzecznicza sądów administracyjnych dotycząca zbycia składników majątku nieujętych w ewidencji środków trwałych, wykorzystywanych w pozarolniczej działalności gospodarczej, np. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 11 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Po 574/13, wyrok WSA w Gliwicach z dnia 23 lutego 2015 r. sygn. akt I SA/Gl 1028/14, która zgodna jest z podjętą przez NSA uchwałą.

Odnosząc się zatem do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdza się, że skoro prywatny samochód osobowy, wykorzystywany przez Wnioskodawczynię na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, to jego odpłatne zbycie nie generuje przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Sprzedaż przedmiotowego samochodu, należy kwalifikować do źródła przychodów z tytułu odpłatnego zbycia innych rzeczy określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d powołanej ustawy.

W związku z powyższym stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego, jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w każdym czasie.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.