Interpretacja Ministra Finansów
DD9.8220.2.65.2015.SEW
z 16 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 20 listopada 2008 r. Nr IBPB1/415-678/08/ZK, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 01 września 2008 r., uzupełnionym w dniu 03 listopada 2008 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w pozarolniczej działalności gospodarczej niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 20 listopada 2008 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, nie ujętej w ewidencji środków trwałych.

Interpretacja wydana została na wniosek Pana z dnia 01 września 2008 r.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że:

W 1987r. wnioskodawca wspólnie z żoną nabył prawo wieczystego użytkowania działki (bez prawa do odliczenia VAT), którą następnie w 1997r. wykupili na własność (bez prawa do odliczenia VAT). W latach 1988 – 1989 na ww. działce wybudowali systemem gospodarczym budynek (pawilon handlowo-usługowy) również bez prawa do odliczenia VAT. W budynku tym prowadzili, zarówno żona jak i wnioskodawca, swoje samodzielne (odrębne) działalności gospodarcze. Małżonkowie nie wprowadzili do ewidencji środków trwałych ani działki ani budynku, w związku z czym nie dokonywali odpisów amortyzacyjnych. W latach 2000–2001 w budynku prowadzona była przez spółkę cywilną, której wspólnikami byli córka i wnioskodawca, hurtownia nabiału. Nieruchomość nie była również wprowadzona do ewidencji środków trwałych spółki. W trakcie 2000r., w związku z koniecznością zainstalowania komory chłodniczej w budynku poczyniono nakłady adaptacyjne o wartości 14.040 zł (jako inwestycję w obcym środku trwałym), w stosunku do których spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. W latach 2002–2003 nieruchomość była wynajmowana. Wynajmująca ją spółka dopuściła do dewastacji obiektu, tak, że w chwili obecnej po działaniach adaptacyjnych nie ma śladu. Aktualnie wnioskodawca wraz z żoną planuje sprzedaż całej zabudowanej nieruchomości. W związku z tym, że obiekt budowany był systemem gospodarczym, poza działalnością gospodarczą wnioskodawcy i żony, trudno jest w chwili obecnej ustalić koszt wybudowania budynku, gdyż dokumentacja z tego okresu zaginęła. W polisie ubezpieczeniowej od ognia i innych żywiołów z roku 2000 (która zachowała się do dziś) suma ubezpieczenia budynku wynosi 100.000 zł.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż:

• w trakcie trwania umowy najmu przychody z tego tytułu ewidencjonowane były jako przychody z prowadzonej przez wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej rozliczanej na zasadach ogólnych (podatkowa księga przychodów i rozchodów),
• po zakończeniu wynajmu w okresie 01 stycznia 2004r. do 10 października 2004r. obiekt nie był użytkowany przez nikogo (działalność gospodarcza wnioskodawcy była w tym czasie zawieszona), a od 11 października 2004r. do 31 października 2007r. ww. prowadził w niej skup złomu, po 01 listopada 2007r. nieruchomość na podstawie umowy użyczenia użytkowana jest przez syna w jego działalności gospodarczej.
  
  

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy sprzedaż opisanej nieruchomości jest przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości nie jest przychodem z działalności gospodarczej na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód z działalności gospodarczej stanowi, zgodnie z przytoczonym przepisem, sprzedaż tych składników majątku, które ujęte były w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W związku z tym, że ani działka ani pawilon handlowo-usługowy nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jego ani żony, przychód z ich sprzedaży nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 20 listopada 2008 r. Nr IBPB1/415-678/08/ZK, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdzając m.in., że „(…) zważywszy, że (...) nieruchomość gruntowa wraz z wybudowanym na nim budynkiem (pawilon handlowo-usługowy), których zbycia zamierza dokonać wnioskodawca (i jego małżonka), wykorzystywane były na potrzeby pozarolniczej działalności gospodarczej oraz w ramach działalności wynajmowane, uzyskane z tej sprzedaży przychody należy w całości zaliczyć do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, bez względu na fakt, iż nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (...).”

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Interpretacja indywidualna wydana przez organ upoważniony nie jest prawidłowa.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zawiera w art. 10 ust. 1 katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu według zasad określonych dla danego źródła przychodów.

Jednym ze źródeł przychodów określonym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2014 r., przychodem z działalności gospodarczej jest również przychód uzyskany z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

-ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit.a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Problematyka, na gruncie przepisów wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpowiedniego kwalifikowania do źródła przychodów odpłatnego zbycia rzeczy i praw majątkowych wykorzystywanych w działalności gospodarczej niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, była przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych, które nie było jednolite.

Wobec zaistniałej rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych, Naczelny Sąd Administracyjny, w składzie siedmiu sędziów, podjął w dniu 17 lutego 2014 r. uchwałę, sygn. akt II FPS 8/13, w której stwierdził, że „W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2004 r. nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. „a” ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a które nie stanowią składników majątku wskazanych w art. 14 ust. 2c tej ustawy.”

Po wydaniu uchwały, w przedmiotowym zakresie, ukształtowała się linia orzecznicza sądów administracyjnych np. wyrok NSA z dnia 21 lutego 2014 r. sygn. akt II FSK 408/12, wyrok NSA z dnia 20 marca 2014 r. sygn. akt II FSK 912/12, wyrok NSA z dnia 15 maja 2014 r. sygn. akt II FSK 1426/12, wyrok WSA w Opolu z dnia 04 kwietnia 2014 r. sygn. akt I SA/Op 233/14, wyrok WSA w Krakowie z dnia 10 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 288/14 która zgodna jest z podjętą przez NSA uchwałą.

Odnosząc się zatem do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdza się, że skoro składniki majątku, wykorzystywane przez Wnioskodawcę na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, to ich odpłatne zbycie nie generuje przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, należy kwalifikować do źródła przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a powołanej ustawy.

Jednakże, zgodnie z powołanym przepisem, odpłatne zbycie tych składników majątku, po upływie pięcioletniego okresu, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie lub wybudowanie, nie spowoduje powstania zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu zdarzenia przyszłego, jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w każdym czasie.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.