Interpretacja Ministra Finansów
DD9.8220.2.64.2015.SEW
z 16 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 01 września 2009 r. Nr IBPBI/1/415-473/09/ZK, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 08 czerwca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości niemieszkalnej wykorzystywanej w pozarolniczej działalności gospodarczej niewprowadzonej do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 01 września 2009 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, nie ujętej w ewidencji środków trwałych. Interpretacja wydana została na wniosek Pani z dnia 08 czerwca 2009 r.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że:

W dniu 31 marca 1978r. wnioskodawczyni wraz z małżonkiem nabyła w drodze darowizny od osoby fizycznej (rodziców) nieruchomość w postaci działki o powierzchni 0,490 ha, zabudowaną domem mieszkalnym znajdującym się w stanie surowym o powierzchni użytkowej 95,76 m². Nabycie zostało potwierdzone aktem notarialnym. Wartość darowizny została określona w akcie notarialnym na kwotę 141.600 zł i przyjęta na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej. W roku 1979 decyzją Burmistrza Miasta i Gminy małżonkowie otrzymali zezwolenie na rozbudowę i wykończenie istniejącego budynku mieszkalnego oraz budowę budynku gospodarczego, który na początku lat osiemdziesiątych przekwalifikowali na mieszkalny, a decyzją Miasta i Gminy z dnia 03 sierpnia 1999r. przystąpili do przebudowy i adaptacji z mieszkalnego na pensjonatowy. Rozbudowa i adaptacja trwała do sierpnia 2003r. Nakłady inwestycyjne stanowiły powyżej 30% wartości budynku. Inwestycja została sfinansowana głównie kredytem zaciągniętym w Banku. Zakupy inwestycyjne nie zaliczono do kosztów uzyskania przychodów, gdyż działalność gospodarczą związaną z wykorzystaniem pensjonatu wnioskodawczyni założyła w grudniu 2003r. po dokonaniu rozbudowy.

W dniu 21 grudnia 2003r. na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej rozpoczęła działalność gospodarczą (rodzaj przeważającej działalności wg PKD 55.23.Z Pozostałe miejsca krótkotrwałego zamieszkania, gdzie indziej nie sklasyfikowane). Działalność polegała głównie na świadczeniu usług noclegowych wraz z wyżywieniem. Od czynności tych odprowadzała podatek należny w wysokości 7% PKWiU 552312. W czerwcu 2006r. zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej. W dniu 15 sierpnia 2007r. ponownie rozpoczęła działalność pod nazwą, którą prowadzi do chwili obecnej. Budynek ten wykorzystywany jest od 21 grudnia 2003r. z przerwą w czasie kiedy działalność została zlikwidowana, do potrzeb przedmiotowej działalności gospodarczej. Budynek nie był ujęty w ewidencji środków trwałych i nie były dokonywane odpisy amortyzacyjne.

W związku z powyższym zadano pytania:

Czy sprzedaż w czerwcu 2009r. nieruchomości otrzymanej w formie darowizny do majątku osobistego przez osobę nie prowadzącą działalności gospodarczej, a następnie rozbudowanej i adaptowanej na pensjonat, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym?

Czy przychód należy zakwalifikować do przychodów z działalności gospodarczej, czy w opisanej sytuacji traktować jako przychód ze sprzedaży nieruchomości art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkować 10% ryczałtowym podatkiem?

Od kiedy liczyć datę nabycia do sprzedaży nieruchomości?

W sytuacji, gdy przychód należy uznać za przychód z działalności gospodarczej, jak należy ustalić wartość początkową do odpisów amortyzacyjnych skoro wnioskodawczyni nie posiada udokumentowanych wydatków na rozbudowę budynku?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przychód należy potraktować jako przychód ze sprzedaży nieruchomości, ponieważ budynek nie był objęty ewidencją środków trwałych i nie dokonywano odpisów amortyzacyjnych. Nabycie należy liczyć od 1978r., w związku z czym będzie zwolniony z opodatkowania, ponieważ sprzedaż następuje powyżej 5 lat od daty nabycia (darowizny).

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 01 września 2009 r. Nr IBPBI/1/415-473/09/ZK, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe stwierdzając m.in., że „(…) nieruchomość gruntowa wraz z wybudowanym na nim budynkiem (pensjonat), którego zbycia zamierza dokonać wnioskodawczyni, wykorzystywane były na potrzeby pozarolniczej działalności gospodarczej, uzyskane z tej sprzedaży przychody należy w całości zaliczyć do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, bez względu na fakt, iż nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (...).”

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Interpretacja indywidualna wydana przez organ upoważniony nie jest prawidłowa.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zawiera w art. 10 ust. 1 katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu według zasad określonych dla danego źródła przychodów.

Jednym ze źródeł przychodów określonym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2014 r., przychodem z działalności gospodarczej jest również przychód uzyskany z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

-ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit.a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Problematyka, na gruncie przepisów wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpowiedniego kwalifikowania do źródła przychodów odpłatnego zbycia rzeczy i praw majątkowych wykorzystywanych w działalności gospodarczej niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, była przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych, które nie było jednolite.

Wobec zaistniałej rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych, Naczelny Sąd Administracyjny, w składzie siedmiu sędziów, podjął w dniu 17 lutego 2014 r. uchwałę, sygn. akt II FPS 8/13, w której stwierdził, że „W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2004 r. nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. „a” ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a które nie stanowią składników majątku wskazanych w art. 14 ust. 2c tej ustawy.”

Po wydaniu uchwały, w przedmiotowym zakresie, ukształtowała się linia orzecznicza sądów administracyjnych np. wyrok NSA z dnia 21 lutego 2014 r. sygn. akt II FSK 408/12, wyrok NSA z dnia 20 marca 2014 r. sygn. akt II FSK 912/12, wyrok NSA z dnia 15 maja 2014 r. sygn. akt II FSK 1426/12, wyrok WSA w Opolu z dnia 04 kwietnia 2014 r. sygn. akt I SA/Op 233/14, wyrok WSA w Krakowie z dnia 10 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 288/14 która zgodna jest z podjętą przez NSA uchwałą.

Odnosząc się zatem do opisanego we wniosku stanu faktycznego stwierdza się, że skoro zabudowana nieruchomość (pensjonat), wykorzystywana przez Wnioskodawczynię na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, to jej odpłatne zbycie nie generuje przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, należy kwalifikować do źródła przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a powołanej ustawy.

Jednakże, zgodnie z powołanym przepisem, odpłatne zbycie tych składników majątku po upływie pięcioletniego okresu, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie lub wybudowanie nie spowoduje powstania zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego, jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w każdym czasie.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zmieniona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.