Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-1206/14/JJ
z 13 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 października 2014r. (data wpływu 1 grudnia 2014r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla oferowanej usługi wstępu do lokalu fitness i korzystania z urządzeń tam się znajdujących – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2014r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla oferowanej usługi wstępu do lokalu fitness i korzystania z urządzeń tam się znajdujących.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT prowadzącym przedsiębiorstwo pod nazwą Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe „X”. W ramach tego przedsiębiorstwa w posiadanych lokalach użytkowych prowadzi usługi fitness czyli usługi związanej z rekreacją ruchową i poprawą kondycji fizycznej, w tym poprzez samodzielne wykonywanie przez uczestnika ćwiczeń siłowych na odpowiednich urządzeniach do tego rodzaju ćwiczeń.

Lokale te są wyposażone w różnego rodzaju urządzenia do ćwiczeń dla rekreacji i poprawy kondycji fizycznej oraz aerobowych. M.in. znajdują się tam różnego rodzaju urządzenia do ćwiczeń jak bieżnie, rowerki treningowe, atlasy do ćwiczeń, zestawy siłowe wraz z ławkami treningowymi, ciężarki, hantle, obciążniki, bramy i wyciągi, czy maszyny do ćwiczeń różnych partii mięśni ciała.

Ponadto lokale są wyposażone w szatnię, toalety oraz kabinki prysznicowe.

W ramach tej działalności osoby korzystające z urządzeń do ćwiczeń opłacają opłatę za wstęp, to jest opłatę jednorazową czyli uprawniającą do jednorazowego wstępu i dowolnego korzystania z wszelkich urządzeń znajdujących się w fitness albo opłatę (karnet) kilkudniowy lub miesięczny. Ten kto uiści opłatę jednorazową lub wykupi karnet może w godzinach otwarcia każdego lokalu dowolnie według swego wyboru korzystać z urządzeń fitness znajdujących się w lokalu. Uiszczenie opłaty czy wykupienie karnetu zapewnia zatem wstęp do lokalu, gdzie taki wykupujący ma możliwość dowolnego korzystania ze wszelkich urządzeń do ćwiczeń. Opłata zatem za wstęp immanentnie stanowi wynagrodzenie (ekwiwalent) jakie klient płaci za możliwość dowolnego korzystania z urządzeń i świadczeń fitness. Zapłacenie opłaty za wstęp do klubu fitness bez możliwości korzystania z urządzeń byłby całkowicie pozbawiony sensu, gdyż w takim przypadku nie tylko nie byłoby wymiany świadczeń, ale odrywałoby się to od istoty odpłatnego świadczenia usługi czyli ekwiwalentnej wymiany, w tym przypadku za swe świadczenia pieniężne, klient uzyskuje dopiero możliwość korzystania z urządzeń dzięki, którym może on zrealizować (zaspokoić) swoje potrzeby w zakresie rekreacji, poprawy kondycji fizycznej etc. Odpłatny wstęp do lokalu fitness bez możliwości korzystania z jego urządzeń byłby pozbawiony jakiekolwiek sensu, gdyż trudno sobie wyobrazić sytuacje, aby w tym przypadku ktoś ponosił opłatę nie otrzymując żadnego świadczenia w zakresie uzyskania rekreacji czy poprawy kondycji fizycznej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy będzie prawidłowe opodatkowanie, w zakresie podatku VAT oferowanej usługi wstępu i korzystania z urządzeń, tej usługi 8% stawką podatku VAT na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku VAT w zw. z brzemieniem poz. 186 Załącznika nr 3 do tej ustawy?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku VAT są opodatkowane 8% stawką podatku VAT towary i usługi wyszczególnione w Załączniku nr 3 do tej ustawy. W Załączniku nr 3 do ustawy o podatku VAT wskazuje się - w poz. 186 bez względu na symbol PKWiU pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu.

Zdaniem podatnika składającego wniosek, każda osoba ćwiczącą w fitness płaci za wstęp, nabywając przez to możliwość korzystania ze wszelkich urządzeń do ćwiczeń w celu rekreacji, a tym samym usługi te są związane z rekreacją, co winno uprawniać do opodatkowania tej usługi według 8% stawki podatku VAT, a prawidłowość takiego stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych wyrokach sądów administracyjnych (por. wyrok z dnia 6.08.2014 Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, sygn. akt I FSK 1365/13, publik CBOSA, i tam publikowane dalsze orzecznictwo - I FSK 311/13, I FSK 349/13).

Naczelny Sąd Administracyjny w cytowanym wyroku (sygn. akt I FSK 1365/13) wskazał, że „11. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznający niniejszą sprawę w pełni podziela przedstawioną wyżej argumentację. Rację zatem ma skarżąca, że w stosunku do użytego w poz. 186 załącznika nr 3 do uptu zwrotu "wstęp" nie powinno się stosować rozróżnienia pomiędzy wstępem czynnym i biernym. Definicja słownikowa, odwołująca się do znaczenia potocznego tego pojęcia, będąca jednocześnie punktem wyjścia do dokonywania interpretacji zwrotów języka prawnego nie pozwala bowiem na taki podział. Można w tym miejscu wskazać na definicję słowa "wstęp" znajdującą się w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), gdzie pod hasłem "wstęp" występuje "możliwość wejścia gdzieś" czy "prawo uczestniczenia w czymś". Definicja słownikowa wskazuje więc, że termin "wstęp" można rozumieć zarówno w jego wymiarze biernym "wejście gdzieś, jak i czynnym "możliwość uczestniczenia w czymś".

Zwrot "wstęp" występuje także w poz. 186 załącznika nr 3 do u.p.t.u. w kontekście "usług związanych z rekreacją". Rekreacją zgodzie ze wskazanym wyżej słownikiem jest "aktywny wypoczynek na świeżym powietrzu". Zgodnie z inną definicja słownikową rekreacją jest "forma aktywności podejmowana w wolnym czasie dla wypoczynku, wytchnienia, przyjemności, mająca na celu regenerację sił psychicznych, fizycznych oraz zapobieganie dalszemu zmęczeniu: Wykorzystać dla rekreacji urządzenia znajdujące się w szkołach i klubach sportowych" (por. B. Dunaj (red), Słownik współczesnego języka polskiego, Warszawa 1996 r., s. 939). W związku z tym w znaczeniu potocznym rekreacja z założenia nacechowana jest elementem aktywnym.

Już zatem wykładnia językowa, odnosząca się do potocznego rozumienia słów użytych w poz. 186 załącznika nr 3 do uptu stoi w sprzeczności z wnioskami wyprowadzonymi przez organ podatkowy, które zostały błędnie zaakceptowane przez sąd pierwszej instancji.

12. Nie można także uznać, że z dokonanej przez organ podatkowy, a w ślad za nim przez sąd pierwszej instancji, wykładni systemowej zostały wyciągnięte prawidłowe wnioski. Wiąże się to w szczególności z zarzutem błędnego zastosowania art. 32 ust. 3 Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011. Sąd pierwszej instancji stwierdził, że organ prawidłowo dokonał wykładni pojęcia "wstęp" poprzez zapisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. wskazując, że "Zgodnie z art. 32 ust. 3 powyższego rozporządzenia zakres pojęcia usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne nie obejmuje korzystania z obiektów, takich jak sale gimnastyczne i inne, w zamian za opłatę. A zatem usługi świadczone przez skarżącą nie mogą w myśl tego przepisu uznane za usługi wstępu, w stosunku do których zastosowanie ma preferencyjna stawka VAT."

Powyższe stanowisko sądu pierwszej instancji wydaje się nieuprawnione. Oparte jest bowiem o przepis art. 32 ust. 3 Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011, który stanowi przepis wykonawczy do art. 53 Dyrektywy 2006/112/WE, odnoszącego się do określenia miejsca świadczenia usług, a nie stawki opodatkowania W tym zakresie przepis ten można uznać za nieadekwatny do rozstrzygnięcia tego zagadnienia.

13. Mając na uwadze powyższe, należy zgodzić się ze skarżącą w tym zakresie, że sprzedaż Karnetów Open i wejść jednorazowych do centrum fitness bez prawa do uczestniczenia w treningach prowadzonych przez trenera stanowi usługi w zakresie rekreacji, wyłącznie w zakresie wstępu i należy wobec nich zastosować obniżoną 8% stawkę podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 i w zw. z poz. 186 załącznika nr 3 do uptu.

Mając na uwadze powyższe należało wnosić jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych w niektórych przypadkach odwołują się do grupowań PKWiU. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT prowadzącym przedsiębiorstwo pod nazwą Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe „X”. W ramach tego przedsiębiorstwa w posiadanych lokalach użytkowych prowadzi usługi fitness czyli usługi związanej z rekreacją ruchową i poprawą kondycji fizycznej, w tym poprzez samodzielne wykonywanie przez uczestnika ćwiczeń siłowych na odpowiednich urządzeniach do tego rodzaju ćwiczeń.

Lokale te są wyposażone w różnego rodzaju urządzenia do ćwiczeń dla rekreacji i poprawy kondycji fizycznej oraz areobowych. M.in. znajdują się tam różnego rodzaju urządzenia do ćwiczeń jak bieżnie, rowerki treningowe, atlasy do ćwiczeń, zestawy siłowe wraz z ławkami treningowymi, ciężarki, hantle, obciążniki, bramy i wyciągi, czy maszyny do ćwiczeń różnych partit mięśni ciała.

Ponadto lokale są wyposażone w szatnię, toalety oraz kabinki prysznicowe.

W ramach tej działalności osoby korzystające z urządzeń do ćwiczeń opłacają opłatę za wstęp, to jest opłatę jednorazową czyli uprawniającą do jednorazowego wstępu i dowolnego korzystania z wszelkich urządzeń znajdujących się w fitness albo opłatę (karnet) kilkudniowy lub miesięczny. Ten kto uiści opłatę jednorazową lub wykupi karnet może w godzinach otwarcia każdego lokalu dowolnie według swego wyboru korzystać z urządzeń fitness znajdujących się w lokalu.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą możliwości zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 8% dla oferowanej usługi wstępu do lokalu fitness i korzystania z urządzeń tam się znajdujących.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 41 ust. 13 ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

W załączniku nr 3 do ustawy, stanowiącym „Wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 7%” (w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r. – 8%), pod pozycją 186 zostały wymienione „Pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu” – bez względu na symbol PKWiU.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że pozycja 186 załącznika nr 3 do ustawy stanowi uzupełnienie regulacji zawartych w pozycjach 179, 182-185 tego załącznika, które wyznaczają zakres stosowania obniżonej stawki podatku dla niektórych usług związanych m.in. z rekreacją.

Powyższe pozycje dotyczą:

-poz. 179 – usług związanych z działalnością obiektów sportowych – PKWiU 93.11.10.0;

-poz. 182 – usług kulturalnych i rozrywkowych – wyłącznie w zakresie wstępu:

 na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe,

 do obiektów kulturalnych

-bez względu na symbol PKWiU;

-poz. 183 – usług związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne – bez względu na symbol PKWiU;

-poz. 184 – usług bibliotek, archiwów, muzeów oraz pozostałych usług w zakresie kultury – wyłącznie w zakresie wstępu – bez względu na symbol PKWiU;

-poz. 185 – wstępu na imprezy sportowe – bez względu na symbol PKWiU.

Przepisy ustawy nie zawierają definicji pojęcia „rekreacja”, aby zatem poznać jego znaczenie należy sięgnąć do wykładni językowej. Słownik Języka Polskiego (www.sip.pwn.pl) definiuje rekreację jako „aktywny wypoczynek na świeżym powietrzu”. Wielki Słownik Języka Polskiego (http://www.wsjp.pl/) za rekreację uznaje „ruchową aktywność w czasie wolnym od pracy, mającą służyć zdrowiu i dobremu samopoczuciu”, „Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem” Władysława Kopalińskiego (Świat Książki, Warszawa 2000) definiuje rekreację jako „odpoczynek, rozrywka, wytchnienie, pochodzące od łacińskiego »recreatio« czyli powrót do zdrowia, sił”.

Mając na uwadze powyższe definicje oraz brzmienie poz. 179, 182-185 załącznika nr 3 do ustawy o VAT należy – na potrzeby stosowania art. 41 ust. 2 w związku z poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy – uznać za rekreację różne formy aktywności mające służyć wypoczynkowi i zdrowiu.

Należy jednakże zwrócić uwagę, że ustawodawca objął obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8% pozostałe usługi związane z rekreacją, lecz wyłącznie w zakresie wstępu. Ustawodawca nie określił jednak ani form ani kategorii „wstępu”, do których ma zastosowanie obniżona stawka podatku w wysokości 8%.

Słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje pojęcie wstępu wskazując m.in., że jest to „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś”.

Zatem pod pojęciem „wstępu” w rozumieniu poz. 182-186 załącznika nr 3 do ustawy należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś, przy czym nie ma znaczenia forma biletu (lub opłaty), tzn. czy jest to jednorazowy bilet, czy też karnet upoważniający do kilku wejść. Dodatkowo należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca (pomieszczenia). Ze wstępem w rozumieniu tych przepisów związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu). I tak np. z nabyciem biletu wstępu do teatru związana jest możliwość obejrzenia przedstawienia, w przypadku parku rozrywki – możliwość korzystania z określonych urządzeń, sali tanecznej – możliwość tańczenia, na imprezę sportową – możliwość obejrzenia rozgrywanych na danym obiekcie zawodów, „na siłownię” – możliwość wykonywania ćwiczeń siłowych przy wykorzystaniu znajdujących się na jej terenie przyrządów, do parku narodowego – możliwość oglądania obiektów przyrodniczych znajdujących się na jego terenie.

Tym samym, nie ma uzasadnienia dla zawężania stosowania stawki obniżonej związanej ze wstępem do biernego uczestnictwa w danym przedsięwzięciu, a więc wyłącznie do wejścia do danego obiektu bez możliwości korzystania z urządzeń tam się znajdujących, jeżeli korzystanie z tych urządzeń wiąże się z typowym użytkowaniem danego obiektu w ramach wstępu do tego obiektu (tak jak np. wstęp „na siłownię”, czy do parku rozrywki).

Co do zasady, zróżnicowanie ceny biletu wstępu np. w zależności od rodzaju usług związanych z rekreacją, do skorzystania z których dany bilet uprawnia (np. do pomieszczenia siłowni, w którym znajdują się urządzenia do ćwiczeń siłowych, czy też do pomieszczenia do ćwiczeń aerobowych (fitness) oraz sauny) nie ma wpływu na wysokość stawki podatku, która ma zastosowanie do ich sprzedaży.

Pojęcie „Usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu” odnosi się do kart wstępu na siłownię, które upoważniają do korzystania z urządzeń i przyrządów tam się znajdujących. Natomiast sformułowanie „wyłącznie w zakresie wstępu” należy rozumieć w ten sposób, że wszystkie usługi świadczone przez siłownię, które nie są związane z normalnym typowym jej użytkowaniem, takie jak usługi restauracyjne na terenie klubu, zakup napojów, odżywek, czy też usługi instruktora, nie są objęte stawką obniżoną, lecz są opodatkowane stawką podstawową.

Zatem stawkę obniżoną VAT stosuje się, na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy, do usług związanych z rekreacją (wyłącznie w zakresie wstępu), co oznacza, że objęte tym przepisem są tylko te świadczenia, które normalnie (typowo) wchodzą do tych usług.

Powyższa interpretacja przepisów ustawy jest zgodna z linią orzeczniczą prezentowaną przez sądy administracyjne, w szczególności ze stanowiskiem wyrażonym przez NSA w wyroku z dnia 30 stycznia 2014 r., sygn. akt I FSK 311/13.

Należy zaznaczyć, że w ww. wyroku Naczelny Sąd Administracyjny zauważył m.in., że: „(...) sformułowanie »usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu« odnosi się do kart wstępu na siłownię, które upoważniają do korzystania z urządzeń i przyrządów tam się znajdujących. Natomiast sformułowanie »wyłącznie w zakresie wstępu« należy rozumieć w ten sposób, że wszystkie usługi świadczone przez siłownię, które nie są związane z normalnym typowym jej użytkowaniem, takie jak usługi restauracyjne na terenie klubu, zakup napojów, odżywek, czy też usługi instruktora, nie są objęte stawką obniżoną. Opodatkowane są zaś stawką podstawową” (pkt 4.5 uzasadnienia).

W sprawie będącej przedmiotem wniosku Wnioskodawca w lokalach użytkowych świadczy usługi fitness czyli usługi związane z rekreacją ruchową i poprawą kondycji fizycznej, w tym poprzez samodzielne wykonywanie przez uczestnika ćwiczeń siłowych na odpowiednich urządzeniach do tego rodzaju ćwiczeń.

W ocenie tut. Organu charakter świadczonych przez Wnioskodawcę usług, wymienionych w opisie sprawy, oceniany przez pryzmat przywołanej wyżej definicji „rekreacji” wskazuje, że usługi te można sklasyfikować jako „usługi związane z rekreacją”. Jak wynika z opisu sprawy – osoby korzystające z urządzeń do ćwiczeń opłacają opłatę za wstęp, tj. opłatę jednorazową czyli uprawniającą do jednorazowego wstępu i dowolnego korzystania z wszelkich urządzeń znajdujących się w fitness albo opłatę (karnet) kilkudniowy lub miesięczny. Uiszczenie opłaty czy wykupienie karnetu zapewnia, jak wskazał Wnioskodawca, wstęp do lokalu, gdzie taki wykupujący ma możliwość dowolnego korzystania ze wszelkich urządzeń do ćwiczeń. Opłata zatem za wstęp immanentnie stanowi wynagrodzenie (ekwiwalent) jakie klient płaci za możliwość dowolnego korzystania z urządzeń i świadczeń fitness. Wnioskodawca w posiadanych lokalach świadczy usługi fitness, związane z rekreacja ruchową i poprawą kondycji fizycznej.

Jak wskazano wyżej dla usług związanych z rekreacją (wyłącznie w zakresie wstępu) – na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy – stosuje się stawkę podatku obniżoną do wysokości 8%.

Odnosząc przedstawione we wniosku okoliczności do obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie sprzedaż wstępów jednorazowych oraz karnetów okresowych, gdzie po wejściu do obiektu klient może korzystać dobrowolnie ze wszystkich urządzeń i przyrządów tam się znajdujących, można sklasyfikować jako „Pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu”, o których mowa w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy, w związku z czym Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 8% na świadczone usługi.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie objętym pytaniem w odniesieniu do opisanego we wniosku stanu faktycznego,

Zmiana któregokolwiek z elementów przedstawionego opisu stanu faktycznego, w szczególności gdyby usługi świadczone w ramach biletów jednorazowych oraz karnetów okresowych dotyczyły również usług indywidualnego trenera personalnego, powoduje, że interpretacja traci ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.