2015.06.05 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1330/13/15-S/AA
z 5 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17 grudnia 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1679/14 – stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2013 r. (data wpływu 2 grudnia 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika:

w części dotyczącej przychodu u pracownika – jest prawidłowe,
w części dotyczącej przychodu u emeryta – jest prawidłowe,
w części dotyczącej przychodu u osób niebędących pracownikami – jest prawidłowe,
w części dotyczącej zwolnień z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe,
w części dotyczącej zwolnień z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe,
w części dotyczącej zwolnień z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

„M” wchodzi w skład struktury spółki „A” S.A. (dalej: „A” lub Spółka). Podstawowym produktem „M” jest miedź elektrolityczna - wytworzona w postaci katod o wadze ok. 100 kg. Produkcja w „M” oparta jest na technologii przetopu koncentratów miedzi w piecach szybowych. Koncentraty miedzi trafiają do „M” z „A” S.A. Oddziału „Z” gdzie urobek zakładów górniczych jest wzbogacany.

„A” jest przedsiębiorstwem z ponad 50-letnią tradycją, które zatrudnia ponad 18 tys. pracowników. W skład wielooddziałowego przedsiębiorstwa, oprócz „M” wchodzi Centrala oraz 9 pozostałych oddziałów, w tym 3 zakłady górnicze i 2 kolejne huty miedzi. Działalność Spółki ogranicza się w głównej mierze do kopalnictwa rud miedzi, produkcji miedzi, produkcji metali szlachetnych i pozostałych metali nieżelaznych. Podstawowa produkcja „A” jest w pełni zintegrowanym technologicznie procesem, w którym produkt końcowy jednej fazy technologicznej stanowi półprodukt wykorzystywany w kolejnej fazie. Dlatego właściwa komunikacja i współpraca między oddziałami a także wewnątrz oddziałów jest kluczowa dla prawidłowego funkcjonowania Spółki. Ze względu na wielkość, rozmieszczenie w różnych lokalizacjach, a także wielooddziałowy charakter Spółki proces integracji między oddziałami oraz między pracownikami wymaga od Spółki podjęcia docelowych działań w tym kierunku.

Co więcej, Spółka przykłada dużą wagę do dbania o swoją kulturę organizacyjną, a tradycje górnicze oraz hutnicze kultywowane są ze szczególną starannością. Takie tradycje wiążą się ze specyfiką tych zawodów i kształtują zasady współżycia społecznego wśród ich przedstawicieli. Przyjęły się one na co dzień w życiu oddziałów „A”, a podtrzymywane są dzięki różnym uroczystościom rocznicowym, świętom okolicznościowym oraz imprezom towarzyszącym. Organizacja imprez łączących kwestie związane z prowadzeniem zaawansowanego i wielooddziałowego przedsiębiorstwa z elementami integracyjnymi (wydarzenia biznesowo-integracyjne) stanowi również wyraz poszanowania wieloletnich zwyczajów i obyczajów branżowych, które kształtują zasady współżycia społecznego wśród osób związanych z branżą górniczo-hutniczą.

Spółka organizuje różnego rodzaju wydarzenia integracyjno-biznesowe dla pracowników w celu zwiększenia zaangażowania w pracy, a także kultywowanie tradycji Spółki tak ważnych dla prawidłowego jej funkcjonowania. Efektem takich imprez jest zgodna współpraca między oddziałami i identyfikacja pracowników z tradycjami i celami Spółki. Celem organizacji tych spotkań nie jest generowanie przysporzenia po stronie pracownika. To pracodawca odnosi tu główną korzyść, bo dzięki narzędziom jakimi są spotkania wewnątrzfirmowe ma możliwość budowania kultury organizacyjnej - kluczowego elementu sukcesu Spółki i jednego z jej priorytetów, a także możliwość zwiększenia efektywności współpracy międzyoddziałowej i wewnątrzoddziałowej.

Jednym z celów organizacji wydarzeń jest osiągnięcie korzyści biznesowych, a ostatecznie zwiększenie przychodów operacyjnych „A” poprzez: motywację pracowników i tym samym maksymalizację ilości i jakości efektów ich pracy, zwiększenie rozpoznawalności Spółki w gronie nie tylko pracowników, ale także ich rodzin, znajomych, dostawców, podwykonawców i innych odbiorców, którzy mogli chociażby dowiedzieć się o spotkaniach lub nawet w nich uczestniczyć w określonych przypadkach, promocja Spółki jako potencjalnego pracodawcy na lokalnym rynku pracy. Co do zasady, od pracowników oczekuje się uczestnictwa w imprezach, choć nie zawsze jest ono obowiązkiem. Uczestnictwo w spotkaniach należy natomiast do obowiązków pracowniczych niektórych uczestników (np. dla kadry kierowniczej).

Podsumowując, imprezy takie są konieczne z perspektywy prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej, a czas poświęcony na nie przez pracowników przynosi wymierne korzyści dla Spółki.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca jest organizatorem imprez, o zróżnicowanym charakterze, w tym m. in.:

Akademie zakładowe i centralne (wręczanie odznaczeń).

Imprezy związane z wręczaniem nagród przyjmują formę uroczystych akademii, w trakcie których wygłaszane są przemówienia i podziękowania dla pracowników za wkład w rozwój Spółki oraz wręczane są odznaczenia. Tego typu uroczystości są wpisane w wieloletnie tradycje hutnicze i podkreślają znaczenie tej branży. Najważniejszym elementem związanym z organizowanymi akademiami jest przekazanie wyróżnionym odznaczeń i statuetek ściśle związanych z wykonywaną przez nich pracą. Uczestnikami akademii, oprócz wyróżnionych pracowników Wnioskodawcy są inni pracownicy oraz emeryci „A” oraz osoby z zewnątrz niebędące pracownikami, co sprzyja promocji biznesowej „A” . Dla wyróżnionych, zaproszonych gości specjalnych oraz kierowników i dyrektorów oddziałów przygotowywane są imienne zaproszenia. Ze względów praktycznych (szeroki katalog zaproszonych osób) Wnioskodawca nie ewidencjonuje obecności. Udział w akademiach jest nieodpłatny dla uczestników bowiem udział w nich stanowi wyróżnienie, a finansowanie pochodzi ze środków własnych Wnioskodawcy - z dotacji od „A” S.A. Centrala. Organizacja imprez zlecana jest podmiotowi zewnętrznemu, a w kosztach imprezy zawierają się koszty ogólne w tym: ubezpieczenia, ochrony, cateringu (stół szwedzki), dekoracji, nagłośnienia i transportu.

K(…) / C(…) centralny i oddziałowy.

Wydarzenia związane z obchodami święta hutników, takie jak C(…) czy K(…) mają na celu utrzymanie tradycji, wzmocnienie identyfikacji pracowników ze Spółką oraz znaczenia branży hutniczej. Wiążą się z promocją zarówno Spółki, jak i całej branży.

Katalog osób uczestniczących w imprezach związanych z Dniem (…) jest zróżnicowany udział w nim biorą nie tylko pracownicy „M”, ale także pozostałych oddziałów „A” , emerytowani pracownicy „A” , a także inne osoby z zewnątrz.

Istotnym elementem karczm i combrów są drobne podarunki przekazywane ich uczestnikom, zazwyczaj przyjmujące postać okolicznościowych kufli. Tradycją bowiem jest, że napoje podczas imprez pije się z kufli projektowanych każdorazowo na określoną karczmę. Udział w imprezie jest nieodpłatny, a impreza finansowana jest ze środków własnych Wnioskodawcy. Organizacja imprez zlecana jest podmiotowi zewnętrznemu, a w kosztach imprezy zawierają się koszty ogólne tj. ubezpieczenia, ochrony, cateringu, dekoracji, nagłośnienia, transportu, obsługi artystycznej, zakupu rekwizytów. Wnioskodawca ponosi również koszty upominków dla konkretnych uczestników. Z uwagi na masowy charakter imprez obecność uczestników nie jest ewidencjonowana.

Festyn oraz spotkanie specjalne dla gości zaproszonych przez dyrektora „M”.

„M” organizuje również tradycyjne rodzinne Festyny o charakterze rekreacyjnym. Na imprezie dostępne są nieodpłatnie programy rozrywkowe oraz różnego rodzaju atrakcje dla każdej grupy wiekowej, ponieważ pracownicy są zapraszani wraz z rodzinami. Ponadto, organizowane są konkurencje dla pracowników z elementami rywalizacji. Impreza ma charakter zamknięty, jednakże ze względów praktycznych (masowy charakter imprezy, impreza w plenerze) Wnioskodawca nie jest w stanie precyzyjnie określić liczby osób uczestniczących, ani weryfikować obecności. Mogą pojawić się posiłki przeznaczone dla pracowników, które można otrzymać poprzez zrealizowanie częściowo dofinansowanej przez Wnioskodawcę z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych karty uprawniającej do ich odbioru. Koszty organizacji spotkań (zapewnienie gościom atrakcji plenerowych, wyżywienie itp.) ponoszone przez „M” mają co do zasady charakter ryczałtowy, za wyjątkiem kart na posiłek. Wielkość dopłat do kart zależy od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej pracowników.

Szczególnym elementem Festynu jest spotkanie gości specjalnych, którzy otrzymują zaproszenia imienne od dyrektora „M”. Podczas spotkania uczestnikom udostępniony jest catering. Koszty związane z organizacją spotkania są pokrywane ze środków własnych Wnioskodawcy.

Koszty ogólne organizacji wyżej opisanych imprez co do zasady mają charakter ryczałtowy. Biorąc pod uwagę zmienną liczbę osób uczestniczących oraz niemożność oceny stopnia skorzystania z dostępnych elementów spotkania (nie jest prowadzona ewidencja np. skonsumowanych potraw) Wnioskodawca nie jest w stanie w żaden sposób określić poziomu faktycznych korzyści/uczestnictwa (nie zna precyzyjnie ich zakresu, ilości, rodzajów) dla poszczególnych uczestników spotkania. Jednocześnie Wnioskodawca oferuje podczas niektórych wydarzeń świadczenia indywidualne, które są przypisywane konkretnym osobom i których wartość można określić np. karty na posiłek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy z tytułu uczestnictwa w wydarzeniach, takich jak opisane w stanie faktycznym, (w stosunku do kosztów ogólnych organizacji imprezy) po stronie pracowników Wnioskodawcy powstanie przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu PDOF, a w konsekwencji czy Wnioskodawca jako płatnik jest obowiązany obliczyć i pobrać zaliczkę na PDOF?
Czy w przypadku gdy Wnioskodawca przekazuje konkretnym pracownikom indywidualnie oznaczone świadczenia w ramach organizowanych wydarzeń, stanowią one przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu PDOF, a w konsekwencji czy Wnioskodawca jako płatnik jest obowiązany pobrać zaliczkę na PDOF?
Czy w przypadku zindywidualizowanych i oznaczonych świadczeń finansowanych z ZFŚS są one zwolnione z PDOF pod warunkiem spełnienia wymogów określonych w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PDOF, a w konsekwencji czy Wnioskodawca jako płatnik nie jest obowiązany do obliczenia i pobrania od pracowników zaliczki na PDOF z tytułu przekazania tych świadczeń?
Czy Wnioskodawca jest obowiązany wystawić informację PIT-8C dla uczestników wydarzeń, takich jak opisane w stanie faktycznym, którzy nie są pracownikami Wnioskodawcy zgodnie z art. 42a ustawy o PDOF?

Ad.1

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu uczestnictwa w wydarzeniach, takich jak opisane w stanie faktycznym, organizowanych przez Wnioskodawcę (w stosunku do kosztów ogólnych organizacji imprez) po stronie pracowników nie powstaje przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu PDOF.

Ad.2

Zdaniem Wnioskodawcy, indywidualnie oznaczone świadczenia, skierowane do konkretnego pracownika stanowią przychód ze stosunku pracy, a w konsekwencji na Wnioskodawcy będą ciążyły obowiązki płatnika, o ile przychód z tego tytułu nie będzie zwolniony na podstawie przepisów ustawy o PDOF.

Ad.3

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zindywidualizowanych i oznaczonych świadczeń finansowanych z ZFŚS Wnioskodawcy będą one zwolnione z PDOF pod warunkiem spełnienia wymogów określonych w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PDOF, (które w opisanym stanie faktycznym są spełnione), w związku z czym Wnioskodawca nie jest obowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki na PDOF z tego tytułu jeśli w ciągu roku świadczenia nie przekraczają limitu 380 zł.

Ad.4

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on obowiązany do wystawienia informacji PlT-8C uczestnikom imprez, niebędącym pracownikami Wnioskodawcy jedynie w przypadku indywidualnie oznaczonych świadczeń, skierowanych do konkretnego uczestnika. Ponadto, jeżeli przychód z tytułu świadczeń indywidualnie oznaczonych można ustalić lecz spełnia on warunki określone w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 68a albo w przypadku emerytów „M” art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o PDOF (jak ma to miejsce w opisanym stanie faktycznym), jest to przychód zwolniony z opodatkowania. W takiej sytuacji Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawienia informacji PIT-8C.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Ad.1

Brak realnego przysporzenia po stronie pracownika.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym wyżej przedstawione imprezy organizowane przez Wnioskodawcę służą opisanym w stanie faktycznym celom Spółki, a w konsekwencji to pracodawca odnosi korzyści z ich organizacji z perspektywy prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Korzyści te Wnioskodawca osiąga poprzez integrację pracowników oraz ich motywowanie, a także promocję Spółki wśród lokalnej społeczności oraz wzmacnianie znaczenia branży górniczej i hutniczej.

Celem Wnioskodawcy nie jest przekazanie świadczenia pracownikom, a udział w imprezie nie stanowi dla pracownika dodatkowego benefitu mającego walor finansowy. Wręcz przeciwnie, to Wnioskodawca oczekuje od pracowników uczestnictwa w imprezie, co wiąże się z ograniczeniami narzuconymi pracownikom w dysponowaniu czasem wolnym od pracy. Co więcej zdarza się, że pracownik nie może bądź nie chce skorzystać z oferowanych atrakcji, a bierze udział w imprezie ze względu na oczekiwania pracodawcy. Korzyści niektórych pracowników mogą być więc ograniczone.

W ocenie „M”, nie można zatem mówić o nieodpłatnym świadczeniu dla pracowników ze strony pracodawcy w przypadku organizacji wydarzeń związanych ze świętem hutnika, Akademii zakładowych i Festynu, bowiem ewentualna korzyść dla pracownika jest elementem drugorzędnym - istniejącym jedynie potencjalnie. Korzyść pracownika występuje „przy okazji” realizacji celu Wnioskodawcy jakim jest integracja poprzez wspólne imprezy, motywowanie pracowników poprzez wręczanie odznaczeń osobom wyróżnionym, czy też zwiększanie rozpoznawalności Spółki poprzez zapraszanie na imprezy osób spoza grona pracowników „A” .

Ponadto jednym z celów organizowanych imprez jest realizacja interesu biznesowego. Wydarzenia takie jak Akademie zakładowe są okazją do zaprezentowania sytuacji dotyczącej działalności gospodarczej „M” oraz jej wyników poprzez pryzmat sukcesu pracowników. Podobnie K(…)/C(…) czy Festyny są wydarzeniami biznesowo- integracyjnymi o dużej wartości promocyjnej dla Spółki, podczas których w nieformalnej atmosferze podkreślane są osiągnięcia i znaczenie Wnioskodawcy w branży górniczej i hutniczej, zarówno wśród pracowników, jak i na zewnątrz. W związku z powyższym charakterem wydarzeń, nie można uznać, iż hipotetyczna wartość uczestnictwa w nim stanowiła przysporzenie dla uczestników w rozumieniu ustawy o PDOF (z wyjątkiem indywidualnie oznaczonych świadczeń, o których mowa w dalszej części wniosku).

Brak możliwości ustalenia wartości świadczenia.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PDOF za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wnioskodawca uważa, że sam udział pracowników w wydarzeniach biznesowo- integracyjnych takich jak opisane w stanie faktycznym nie rodzi dla nich skutków podatkowych, ponieważ nie jest on w stanie ustalić jakie konkretne świadczenia otrzymali (z wyjątkiem indywidualnie oznaczonych świadczeń, o których mowa w dalszej części wniosku). W efekcie nie jest również możliwe ustalenie wartości realnego przysporzenia z tego tytułu, które należałoby doliczyć do przychodu ze stosunku pracy. Ponadto, Wnioskodawca nie prowadzi listy obecności i nie wie, którzy pracownicy biorą udział w danej imprezie. W związku z powyższym, imprezy te są świadczeniem, z którego pracownik może skorzystać w dowolnym wymiarze lub w ogóle z niego nie skorzystać, a zakresu w jakim ze świadczenia pracownik skorzystał nie można ustalić.

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika (czyli pracownika) w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zasadniczym kryterium zaistnienia przychodu z tytułu otrzymania świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń przez podatnika, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF, jest zatem ich faktyczne otrzymanie przez podatnika. Ustawodawca rozróżnia tutaj wyraźnie wartości pieniężne, które wystarczy że będą postawione do dyspozycji podatnika, od świadczeń w naturze, które muszą być otrzymane, aby stanowiły przychód.

W przypadku Centralnych K(…)/C(…), Akademii i Festynu organizowanych przez Wnioskodawcę, ponosi on koszty ogólne organizacji związane m.in. z dekoracją sali, oprawą muzyczną, nagłośnieniem, ubezpieczeniem, ochroną. „M” ponosi również koszty związane z zaangażowaniem własnych pracowników w organizację tych imprez (m.in. koordynacja prac przygotowawczych do Akademii - wybór pracowników wyróżnionych), które to koszty są trudne do określenia. Wszystkie te koszty mają charakter ryczałtowy i są niezależne zarówno od liczby osób uczestniczących w imprezie jak i od faktu skorzystania oraz stopnia skorzystania z danych świadczeń przez poszczególnych uczestników. Brak jest podstaw do ustalenia przychodu dla konkretnego pracownika z tytułu kosztów ogólnych, które ponosi pracodawca. Koszty te nie mają bowiem bezpośredniego przełożenia na wartość świadczeń otrzymanych, dlatego obliczenie tej wartości nie jest możliwe na ich podstawie. Podsumowując, w przedstawionym stanie faktycznym nie ma możliwości ustalenia wartości świadczeń praktycznie otrzymanych przez każdego z uczestników (oprócz świadczeń indywidualnych, o których mowa w dalszej części wniosku).

Należy również zwrócić uwagę, iż otrzymanie świadczenia musi być przypisane konkretnemu pracownikowi, aby podlegało ono opodatkowaniu. Wynika to z przepisów art. 3 ust. 1 ustawy o PDOF, zgodnie z którym podatnikiem w PDOF jest osoba fizyczna, a nie grupa osób. W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca nie jest w stanie określić czy, ani w jakim stopniu dany uczestnik skorzystał z dostępnych świadczeń takich jak poczęstunek i inne świadczenia ogólne skierowane do szerokiej grupy osób, a nie przyporządkowane określonym uczestnikom. Co więcej, niemożliwym jest ustalenie lub ewidencjonowanie, którzy z pracowników uczestniczyli w wyżej opisanych imprezach dla pracowników. Nie do pogodzenia zarówno z art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF, jak i z zasadą praworządności byłaby teza, iż podatek należy zapłacić od świadczenia jedynie postawionego do dyspozycji pracowników, a tym samym od wyższej wartości przychodu niż faktycznie otrzymany lub zapłacić nawet gdy przychód nie został otrzymany. Warto tutaj również zwrócić uwagę, iż co do zasady, każdy pracownik korzysta ze świadczeń w różnym stopniu. Niewykluczona jest też sytuacja, iż pracownik bierze udział w spotkaniu firmowym, ale z różnych przyczyn nie korzysta z oferowanych przez organizatora świadczeń.

Podsumowując, w przedstawionym stanie faktycznym nie ma możliwości ustalenia wartości świadczeń, ani liczby uczestników, co więcej nie jest również możliwe przypisanie uczestnikom konkretnego świadczenia (oprócz świadczeń indywidualnych, o których mowa w dalszej części wniosku). W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku, gdy wartości świadczeń pracowniczych nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów ogólnych imprezy. W takiej sytuacji wartość poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów organizacji nie stanowi dla pracowników przychodu podatkowego, a po stronie pracodawcy nie powstają obowiązki płatnika. Opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany przez pracownika, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania z tego świadczenia).

Wnioskodawca pragnie również podkreślić, że przedstawiony wyżej pogląd jest zgodny z linią orzeczniczą sądów administracyjnych, wskazującą, że przychodem pracownika z tytułu nieodpłatnych świadczeń mogą być jedynie świadczenia faktycznie otrzymane, których wartość bezspornie możliwa jest do ustalenia, zgodnie z treścią przepisów ustawy o PDOF.

Znajduje to potwierdzenie, m.in. we wskazanych niżej wyrokach sądów administracyjnych:

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z dnia 14 kwietnia 2011 r., sygn. akt II FSK 2147/09: „Naczelny Sąd Administracyjny w całej rozciągłości podziela tezę, iż przychód nie może zostać hipotetycznie przypisany en bloc (grupie podatników czy też - w rezultacie przeprowadzenia prostej operacji matematycznej - jednemu podatnikowi). Przeciwnie, powinien on poddawać się weryfikacji w sensie możności jego wyliczenia i skonkretyzowania. Tylko taki punkt widzenia odpowiada zasadom określonym w art. 2 i art. 217 Konstytucji RP”;
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej: WSA) w Rzeszowie z dnia 7 kwietnia 2011 r., sygn. akt I SA/Rz 95/11: ,,Przepis art. 11 ust 1 u.PDOF, warunkuje możliwość uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia jego otrzymaniem. W przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia).
Niewykluczona jest sytuacja, iż pracownik bierze udział w spotkaniu jubileuszowym, ponieważ takie jest oczekiwanie pracodawcy, ale z różnych przyczyn nie korzysta z postawionych do jego dyspozycji świadczeń.”;
Wyrok NSA z dnia 20 lutego 2013 r., sygn. akt II FSK 1256/11: ,,Nie jest zatem rzeczą ani sądów, ani organów podatkowych zastępowanie ustawodawcy w tworzeniu przepisów prawa. Skoro ustawodawca nakazuje określenie wartości nieodpłatnego świadczenia dla celu ustalenia przychodu według ceny jego zakupu (czyli zgodnie z tą ceną), to niedopuszczalne jest ustalanie tej wartości w inny sposób. Jeżeli ceny takiej nie da się ustalić w odniesieniu do pracowników korzystających z tego rodzaju świadczeń (otrzymujących nieodpłatne świadczenie), to brak jest podstawy do uwzględnienia w podstawie opodatkowania przychodu ze stosunku pracy w odniesieniu do tych pracowników”;
Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 30 lipca 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 866/13:
„przychodem pracownika z tytułu nieodpłatnych świadczeń mogą być jedynie świadczenia faktycznie otrzymane, których wartość bezspornie możliwa jest do ustalenia”;
Wyrok NSA z dnia 24 stycznia 2013 r., sygn. akt II FSK 1064/11: „Okoliczności stanu faktycznego zawarte we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji wyraźnie wskazują na brak możliwości przypisania konkretnemu pracownikowi skonkretyzowanej wartości świadczenia jakie otrzymał, czego konsekwencją - przy zaaprobowaniu stanowiska wnoszącego skargę kasacyjną - mogłoby być opodatkowanie wartości świadczeń, które przez podatnika nie zostały otrzymane. Istotą natomiast podatków dochodowych jest opodatkowanie skonkretyzowanego przysporzenia, a nie potencjalnej możliwości jego uzyskania”;
Wyrok NSA z dnia 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt II FSK 1828/11: „Należało zatem uznać, że Sąd pierwszej instancji dokonał prawidłowej wykładni art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f i trafnie zastosował wskazane przepisy do stanu faktycznego rozpoznawanej sprawy. Słusznie uznał, że nieodpłatne świadczenie dokonywane przez Spółkę na rzecz pracowników, w sytuacji kiedy nie można ustalić, którzy pracownicy i w jakim zakresie korzystali z tego świadczenia, nie powoduje powstania obowiązku podatkowego po stronie pracownika. Brak bowiem możliwości ustalenia jednego z elementów stosunku prawnopodatkowego czyni niemożliwym powstanie obowiązku podatkowego, a w konsekwencji ustalenie zobowiązania”;
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 lipca 2013 r., sygn. akt III Sa/WA 61/13: „Dla spełnienia więc norm prawnych cytowanych przepisów, zdaniem Sądu, nie jest wystarczające uczestnictwo w imprezie integracyjnej bez względu na to czy pracodawca wydaje pracownikowi polecenie uczestniczenia w niej czy też uczestnictwo ma charakter dobrowolny. Istotą podatków dochodowych jest opodatkowanie skonkretyzowanego przysporzenia, a nie potencjalnej możliwości jego uzyskania”.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach, wydawanych przez Ministra Finansów, w tym m.in. w:

Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 lipca 2013 r., sygn. ILPB1/415-421/10/13-S/TW: ,,Reasumując, z uwagi na brak możliwości zindywidualizowania otrzymanych przez pracowników świadczeń, z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej, wartość tych świadczeń nie stanowi dla pracowników źródła przychodu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.”
Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 sierpnia 2013 r., sygn. IBPBII/1/415-561/13/HK: „Zatem w przypadku, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika (jak to ma miejsce w rozpoznawanej sprawie), gdzie opłata jest wnoszona ryczałtowo, bez względu na to, czy pracownik ze świadczeń korzystał czy też nie korzystał, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów organizowanej imprezy. Nie można bowiem stwierdzić, czy pracownik rzeczywiście otrzymał owe świadczenie i jaka jest jego wartość.”

Wnioskodawca jest świadomy, iż powyższe wyroki i interpretacje dotyczą konkretnych spraw podatników osadzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast przedstawiane w nich stanowisko świadczy o aktualnym jednolitym podejściu sądów administracyjnych oraz organów podatkowych i w ocenie Wnioskodawcy powinny one zostać uwzględnione w ramach oceny prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy. Podobne twierdzenia zostały także zawarte w wyroku WSA w Łodzi (sygn. I SA/Łd 911/12) z 3 października 2012 r., w którym Sąd podniósł, że: „Nie sposób też zaakceptować poglądu organu interpretacyjnego, wedle którego orzeczenia sądów administracyjnych, potwierdzające prezentowane przez skarżącą we wniosku o interpretację stanowisko, nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości objętego wnioskiem zagadnienia, pomimo iż stanowią one cenne źródło co do wykładni prawa, nie stanowią one źródła prawa i jako dotyczące indywidualnej sprawy nie są wiążące w tej sprawie. Ten pogląd organu pozostaje w sprzeczności z treścią art. 14e § 1 Op, wedle którego minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeśli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Skoro zatem na gruncie tego przepisu Minister Finansów obowiązany jest zmienić już podjętą interpretację celem uwzględnienia orzecznictwa sądowego, to tym bardziej jest obowiązany uwzględnić to orzecznictwo przy wydawaniu interpretacji.”

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza również wypowiedź Ministra Finansów na temat imprez integracyjnych opublikowana dnia 23 września 2013 r. w Dzienniku Gazecie Prawnej:

„Nasze interpretacje wskazały już, że w przypadkach, w których jest możliwość wyodrębnienia zindywidualizowanego świadczenia, należy określić przychód pracownika. Jeśli natomiast nie ma takiej możliwości, to nie można mówić o świadczeniu i przychodzie.”

Zarówno powyższe wyroki, indywidualne interpretacje podatkowe, jak i przytoczona wypowiedź Ministra Finansów świadczą o słuszności stanowiska Wnioskodawcy, że sam udział pracownika w opisanych w stanie faktycznym wydarzeniach biznesowo-integracyjnych nie może stanowić dla niego przychodu zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF, a tym samym Wnioskodawca jako płatnik nie jest obowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki na PDOF z tego tytułu.

Ad.2

Zgodnie z wcześniej przytoczonym art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF przychodem podatnika jest m.in. wartość otrzymanych świadczeń w naturze. Świadczenie otrzymane podlegające opodatkowaniu PDOF ma miejsce jeśli możliwe jest określenie i przyporządkowanie danego świadczenia konkretnemu podatnikowi, a także określenie wartości tego świadczenia.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca oferuje pracownikom szereg świadczeń, których wartości nie można przyporządkować konkretnym osobom. Świadczenia te związane są z kosztami ogólnymi organizacji wydarzeń biznesowo-integracyjnych, które mają charakter ryczałtowy. Jednocześnie Wnioskodawca oferuje również świadczenia indywidualne, które są przypisywane konkretnym osobom i których wartość można określić. Do takich świadczeń należą np. statuetki dla wyróżnionych pracowników, karty uprawniające do odbioru posiłku i kufle okolicznościowe. W tym przypadku Wnioskodawca jest w stanie stwierdzić, które osoby otrzymały świadczenie, a także określić jego wartość. Wszystkie te wyżej wymienione świadczenia mają wartość faktyczną, a nie hipotetyczną (statystyczną, szacunkową), ponadto fakt otrzymania tych świadczeń jest bezsporny. Nie ma więc wątpliwości co do tego czy dany pracownik skorzystał z określonego świadczenia, ani co do określenia wartości świadczenia.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że po stronie pracownika powstaje przychód podlegający opodatkowaniu, a na Wnioskodawcy jako płatniku ciąży obowiązek pobrania i odprowadzenia zaliczki na PDOF od tego przychodu z zastosowaniem odpowiednich zwolnień przewidzianych w ustawie o PDOF. Należy podkreślić, że istnieje znacząca różnica pomiędzy świadczeniami indywidualnymi, a świadczeniami ogólnymi, która ma decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania przychodów związanych z tymi świadczeniami.

W związku z powyższym - zdaniem Wnioskodawcy - poniesiony koszt udziału pracowników w wydarzeniu biznesowo-integracyjnym będzie przychodem pracownika ze stosunku pracy tylko w tej części, w jakiej świadczenie na rzecz pracownika będzie zindywidualizowane, tj. imiennie adresowane, otrzymane przez niego i konkretne. Ponadto za przychód w przypadku świadczeń o charakterze częściowo odpłatnym (jak ma to miejsce w przypadku Karczmy/Combra), będzie uznana jedynie część nieodpłatna - niepokryta ze środków własnych pracownika, zgodnie z art. 11 ust. 2b ustawy o PDOF.

Ad.3

Niezależnie od kwestii rozważanych w poprzednich punktach, „M” zwraca uwagę, że część zindywidualizowanych i oznaczonych świadczeń otrzymanych przez pracowników Wnioskodawcy tj. karta uprawniająca do odbioru posiłku wydawana podczas Festynu jest dofinansowana z ZFŚS zgodnie z przepisami ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 592 ze zm.; dalej: ustawa o ZFŚS).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PDOF, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usług.

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy o ZFŚS, działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż jeśli dofinasowanie z ZFŚS spełnia powyższe kryteria (co ma miejsce w opisanym stanie faktycznym), a dodatkowo to dofinansowanie nie przekracza kwoty 380 zł rocznie wspólnie z innymi formami dofinansowania z ZFŚS to przychód uzyskany przez pracownika z ZFŚS jest zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PDOF, a w konsekwencji Wnioskodawca nie ma obowiązku odprowadzenia zaliczki na podatek z ich tytułu.

Niewątpliwie, finansowanie indywidualnych świadczeń (możliwość korzystania z wyżywienia na imprezie na podstawie indywidualnie wydawanych kart) w związku z organizacją Festynu stanowi wyraz działalności Wnioskodawcy w zakresie finansowania różnych form wypoczynku, a co za tym idzie Wnioskodawca może zastosować zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PDOF, pod warunkiem spełnienia pozostałych warunków w nim wymienionych.

Ad.4

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PDOF przychodem są „inne źródła”. Katalog przychodów z innych źródeł określony w art. 20 ust. 1 ustawy o PDOF jest katalogiem otwartym, o czym przesądza użycie przez ustawodawcę sformułowania „w szczególności”. Zatem do tej kategorii przychodów należy zaliczyć również inne przychody niż wymienione wprost w tym przepisie a niemieszczące się w innych kategoriach przychodów, ściśle określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy o PDOF.

W ocenie Wnioskodawcy do przychodów wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PDOF należy zaliczyć także przychody otrzymane przez osoby niebędące pracownikami „M”, a które uczestniczyły w organizowanych przez nią imprezach, w tym zaproszeni przez dyrekcję na spotkanie podczas Festynu goście specjalni oraz goście z zewnątrz, którzy są zapraszani na K(…) oraz Akademie, a także pracownicy innych oddziałów „A” , jeśli można byłoby uznać, że taki przychód w ogóle powstał.

W myśl art. 42a ustawy o PDOF osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń z wyżej wskazanych „innych źródeł” przychodów, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację PIT-8C o wysokości przychodów.

Natomiast, zgodnie z wcześniej przywołanym art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zasadniczym kryterium zaistnienia przychodu z tytułu otrzymania świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń przez podatnika, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF, jest zatem ich faktyczne otrzymanie przez podatnika. Ustawodawca rozróżnia tutaj wyraźnie wartości pieniężne, które wystarczy że będą postawione do dyspozycji podatnika, od świadczeń w naturze, które muszą być otrzymane, aby stanowiły przychód.

Biorąc zatem pod uwagę, że w przypadku spotkania podczas Festynu, K(…) oraz Akademii ponoszone koszty ogólne mają charakter ryczałtowy i są niezależne zarówno od liczby osób uczestniczących w imprezie jak i od faktu skorzystania oraz stopnia skorzystania z danych świadczeń brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego uczestnika imprezy kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez Wnioskodawcę kosztów ogólnych organizacji takich jak opisane.

Powyższe stanowisko potwierdzają argumenty przedstawione szczegółowo we wcześniejszej części wniosku, a także przytoczone wyroki sądów administracyjnych oraz indywidualne interpretacje podatkowe.

Podsumowując, w przedstawionym stanie faktycznym nie ma możliwości ustalenia wartości świadczeń, co więcej nie jest również możliwe przypisanie uczestnikom konkretnego świadczenia (z wyjątkiem indywidualnie oznaczonych świadczeń). W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretną osobę, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnej osoby kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez organizatora kosztów ogólnych Akademii, K(…) oraz Festynu. W takiej sytuacji wartość poniesionych przez Spółkę kosztów udziału w imprezie nie stanowi dla uczestnika przychodu podatkowego, a po stronie organizatora nie powstają obowiązki informacyjne, wynikające z art. 42a ustawy o PDOF. Opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany przez uczestnika, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania z tego świadczenia).

W efekcie Wnioskodawca nie jest zobowiązany do sporządzenia informacji PIT-8C w zakresie dotyczącym kosztów ogólnych, z powodu braku możliwości ustalenia czy konkretna osoba uczestniczyła w imprezie okolicznościowej i uzyskała w związku z tym świadczenie oraz jaka jest jego wartość.

Powyższe stanowisko potwierdza również interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 sierpnia 2012 r. (sygn. IPPB2/415-518/12-2/LS), gdzie organ wskazał, że „Reasumując, stwierdzić należy, iż z tytułu uczestnictwa pracowników Spółki w imprezach okolicznościowych nie powstał po ich stronie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, którego wartość Spółka zobowiązana jest doliczyć do przychodu pracownika ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zorganizowane przez Spółkę imprezy okolicznościowe nie zostały skierowane tylko do pracowników, ale do szerokiego kręgu odbiorców, tj. pracowników Spółki oraz zaproszonych gości takich jak przedstawiciele władz firm współpracujących i władz lokalnych zaproszonych w imię budowania dobrej współpracy po stronie zaproszonych gości również nie powstanie przychód, zatem brak jest podstaw do wystawienia PIT-8C.”

Natomiast w zakresie świadczeń indywidualnych, które są przypisywane konkretnym osobom i których wartość można określić (kufle okolicznościowe inne, drobne podarki), Wnioskodawca jest w stanie stwierdzić, które osoby otrzymały świadczenie, a także określić jego wartość. Wartość wydawanych podarunków jest wartością faktyczną, a nie hipotetyczną. Nie ma więc wątpliwości co do tego czy dana osoba skorzystała z określonego świadczenia, ani co do określenia wartości świadczenia.

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku świadczeń oznaczonych takich jak podarunki okolicznościowe wręczane podczas karczm należy odnieść się do art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PDOF, który wskazuje, że wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń z innych źródeł otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł.

Możliwość stosowania art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PDOF w powyższym stanie faktycznym wynika z faktu, iż K(…) z okazji Dnia (…) jak i same kufle okolicznościowe zawierają w sobie element promocyjny. Wiążą się z promocją samej marki Spółki jako czołowego przedstawiciela branży hutniczo-górniczej. Jednym z celów organizacji tych imprez jest wzmacnianie znaczenia tej branży oraz rozpoznawalności Spółki. Ponadto, kufle są podarunkiem symbolicznym, a ich wartość nie przekracza kwoty 200 zł.

W innym przypadku, kiedy adresatami świadczeń oznaczonych są emeryci „M”, należy odnieść się do przepisu art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o PDOF, wskazującym, iż świadczenia otrzymywane przez emerytów i rencistów w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych są zwolnione z opodatkowania do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł.

A zatem, jeżeli wartość indywidualnych świadczeń dla emerytów nie przekroczy kwoty 2280 zł (w roku podatkowym) będą one zwolnione z opodatkowania, a Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wystawienia informacji PIT-8C.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy przychód osób niebędących pracownikami „M” z tytułu otrzymania nieodpłatnych świadczeń podczas wydarzeń biznesowo- integracyjnych korzysta ze zwolnienia z opodatkowania jeśli spełnia warunki art. 21 ust. 1 pkt 38 lub art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PDOF, tym samym Wnioskodawca nie jest obowiązany w tej sytuacji wystawić informacji PIT-8C. Natomiast w przypadku niemożności zastosowania powyższych zwolnień HM Legnica będzie zobowiązana do wystawienia informacji PIT-8C.

W dniu 28 lutego 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPB1/415-1330/13-2/AA stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązków płatnika:

w części dotyczącej przychodu u pracownika – jest nieprawidłowe,
w części dotyczącej przychodu u emeryta – jest nieprawidłowe,
w części dotyczącej przychodu u osób niebędących pracownikami – jest nieprawidłowe,
w części dotyczącej zwolnień z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe,
w części dotyczącej zwolnień z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe,
w części dotyczącej zwolnień z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 18 marca 2014 r. Tut. Organ udzielił odpowiedzi na wezwanie w dniu 28 marca 2014 r. pismem nr ILPB1/415W-37/14-2/AP.

W dniu 5 maja 2014 r. wpłynęła do tut. Organu skarga (adresowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu) na ww. interpretację, w której wniesiono o uchylenie przedmiotowej interpretacji.

Wyrokiem z dnia 17 grudnia 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1679/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną interpretację.

W dniu 11 marca 2015 r. do tut. Organu wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17 grudnia 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1679/14.

W ww. wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uznał, że w przypadku świadczeń nieodpłatnych, opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania. O przychodzie pracownika można mówić wówczas, gdy poza wskazanym warunkiem otrzymania nieodpłatnego świadczenia, możliwe jest ustalenie jego wartości według zasad określonych w art. 11 ust. 2a w zw. z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedstawiając swój pogląd na przedmiotowe kwestie Sąd przywołał szeroko wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13).

Trybunał Konstytucyjny w wydanym wyroku wyjaśnił, że świadczenia uzyskiwane od pracodawcy, niezależnie od tego czy są dokonywane w formie pieniężnej, czy w formie świadczenia rzeczowego lub usługi, aby podlegały opodatkowaniu muszą prowadzić do pojawienia się po stronie pracownika dochodu, czyli korzyści majątkowej. O ile jednak w wypadku świadczenia pieniężnego przysporzenie jest niewątpliwe i niejako bezwarunkowe, o tyle „inne nieodpłatne świadczenia” na rzecz pracownika mogą być uznane za jego dochód w rozumieniu u.p.d.o.f., tylko pod warunkiem, że rzeczywiście pozwoliły mu uniknąć wydatków. Ustalenie tej okoliczności zależy od tego, czy pracownik skorzystał ze świadczenia oferowanego przez pracodawcę w pełni dobrowolnie.

W konsekwencji Trybunał Konstytucyjny uznał, że za podlegający opodatkowaniu przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. mogą być uznane takie „inne nieodpłatne świadczenia”, które posiadają następujące cechy:

zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie);
zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść;
korzyść ta jest wymierna i można ją w skonkretyzowanej wysokości przypisać indywidualnemu pracownikowi, a nie tylko w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów.

Przenosząc tak zaprezentowaną wykładnię przytoczonych regulacji prawnych na okoliczności opisane w przedmiotowym wniosku o udzielenie interpretacji stwierdzić należy, że o ile udział pracowników (nie wiadomo jednak których) w organizowanych przez Spółkę imprezach ma charakter dobrowolny, to pozostałe, wymienione powyżej cechy nie zostały spełnione. Spółka wyraźnie bowiem wskazała, że korzyść z organizowania tego typu imprez (w tym akademii zakładowych i centralnych, imprez związanych z obchodami święta – K(…)/C(…) centralny i oddziałowy, festynów oraz spotkań specjalnych dla gości zaproszonych przez dyrektora „M”)) osiąga Spółka, a nie jej pracownicy. Ponadto Spółka podkreśliła, że jeśli chodzi o zakres skorzystania ze świadczenia, z uwagi na to, że koszty organizacji imprez mają charakter ryczałtowy, nie ma możliwości przypisania konkretnemu pracownikowi skonkretyzowanej wartości świadczenia, jakie otrzymał.

Zdaniem Sądu, organ interpretujący w sposób całkowicie nieuprawniony stwierdził, że dla opodatkowania wartości nieodpłatnego świadczenia znaczenie ma samo uczestnictwo pracownika w imprezie.

W przypadku, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskanych przez konkretnego pracownika, gdzie koszt ponoszony jest przez pracodawcę ryczałtowo za wszystkich pracowników bez względu na to, czy pracownik ze świadczeń skorzysta, czy też nie, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów opisanych wydarzeń. W tej sytuacji nie ma także podstaw prawnych do stosowania metody obliczania wartości nieodpłatnych świadczeń w myśl art. 11 ust. 2a u.p.d.o.f.

W konsekwencji - w opinii Sądu - jako że poniesiony przez Spółkę koszt organizacji wskazanych imprez nie stanowi dla pracowników przychodu podatkowego, to po stronie Spółki jako pracodawcy, nie powstaną obowiązki płatnika w odniesieniu do tej wartości.

Zdaniem Sądu, nie ulega wątpliwości, że powyższe rozważania należy także odnieść do kolejnej kwestii spornej, tj. opodatkowania uczestnictwa w opisanych przez Spółkę wydarzeniach integracyjnych osób niebędących jej pracownikami, w tym emerytów.

Jednocześnie Sąd wyjaśnia, że w niektórych przypadkach, gdy mamy do czynienia ze zindywidualizowanymi świadczeniami przychód powstanie, o ile nie będą zachodzić warunki zwolnienia dla tak uzyskanego przychodu, określone w art. 21 ust. 1 pkt 38, pkt 67 i pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, organ interpretujący krótko stwierdził, że wartość wręczanych pracownikom upominków (okolicznościowych kufli) sfinansowanych ze środków własnych spółki nie będzie stanowiła nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu, o ile przedmioty te będą miały wyłącznie wartość symboliczną i pamiątkową. Jakkolwiek z tym poglądem Sąd się zgadza, to nie ulega wątpliwości, że nie stanowi on wystarczającej oceny stanowiska spółki w przedmiocie ustalania przychodu pracowników z tytułu zindywidualizowanych świadczeń, gdyż poza owymi kuflami, wymieniła spółka jeszcze inne świadczenia. W ocenie Sądu, przy ponownym rozpoznaniu wniosku strony o udzielenie interpretacji podatkowej, organ intepretujący będzie miał obowiązek wypowiedzieć się w tej kwestii, mając także na uwadze wymienione w art. 21 u.p.d.o.f. dochody/przychody wolne od podatku dochodowego.

Reasumując Sąd wskazał, że przychodem nie jest uczestnictwo w opisanych we wniosku imprezach. Przychodem są natomiast indywidualnie oznaczone świadczenia przekazywane konkretnym osobom w trakcie tych imprez, z wyjątkiem podarunków o symbolicznej wartości, np. kufle.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17 grudnia 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1679/14, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie obowiązków płatnika uznaje się:

w części dotyczącej przychodu u pracownika – za prawidłowe,
w części dotyczącej przychodu u emeryta – za prawidłowe,
w części dotyczącej przychodu u osób niebędących pracownikami – za prawidłowe,
w części dotyczącej zwolnień z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za prawidłowe,
w części dotyczącej zwolnień z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za prawidłowe,
w części dotyczącej zwolnień z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, rozpatrując ponownie przedmiotową sprawę stwierdza co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powołanego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy, bądź od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W praktyce, w pojęciu przychodu mieści się każda realna korzyść, jaką uzyskał, otrzymał podatnik.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższej definicji przychodów pracownika wynika, że ustawodawca zaliczył do nich nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy, wykonywania usług, bądź udostępniania rzeczy lub praw.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, że w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, że do przychodów ze stosunku pracy (stosunku służbowego) zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy (art. 12 ust. 3 ww. ustawy). Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

W myśl bowiem przepisu art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu,
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Mając na względzie powołane wcześniej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, uznać należy, że za podlegający opodatkowaniu przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być uznane takie „inne nieodpłatne świadczenia”, które posiadają następujące cechy:

zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie,
zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiał ponieść,
korzyść ta jest wymierna i można ją w skonkretyzowanej wysokości przyporządkować indywidualnemu pracownikowi, a nie tylko w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów.

Przenosząc powyższe stwierdzenia na grunt przedmiotowej sprawy stwierdzić należy – co zaakcentował Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wydanym orzeczeniu – że o ile udział pracowników w organizowanych przez Spółkę imprezach ma charakter dobrowolny, to pozostałe, wymienione powyżej cechy nie zostały spełnione. Wnioskodawca wskazał bowiem, że korzyść z organizowania tego typu imprez osiąga Spółka, a nie jej pracownicy. Ponadto jeśli chodzi o zakres skorzystania ze świadczenia, z uwagi na to, że koszty organizacji imprez mają charakter ryczałtowy, nie ma możliwości przypisania konkretnemu pracownikowi skonkretyzowanej wartości świadczenia jakie otrzymał.

Reasumując, w przypadku, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskanych przez konkretnego pracownika, gdzie koszt ponoszony jest przez pracodawcę ryczałtowo za wszystkich pracowników bez względu na to, czy pracownik ze świadczeń skorzysta, czy też nie, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów opisanych we wniosku wydarzeń.

W konsekwencji, jako że poniesiony przez Spółkę koszt organizacji wskazanych imprez nie stanowi dla pracowników przychodu podatkowego, to po stronie Wnioskodawcy – jako pracodawcy – nie powstaną obowiązki płatnika w odniesieniu do tej wartości.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, powyższe wnioski, dotyczące braku powstania przychodu po stronie pracowników Spółki w przypadku uczestnictwa w imprezach integracyjnych, w sytuacji gdy nie można zindywidualizować ww. świadczeń, należy odnieść również do innych osób – niebędących pracownikami Spółki – biorących udział w ww. imprezach.

Zgodnie bowiem z treścią art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są inne źródła.

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 ww. ustawy). W myśl tego przepisu w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Katalog przychodów zaliczanych do innych źródeł nie stanowi katalogu zamkniętego, zawiera bowiem jedynie przykładowe wskazanie przychodów zaliczanych do tego źródła.

Jakkolwiek rodzaje przychodów z innych źródeł mają charakter otwarty, to w okolicznościach sprawy najistotniejsza jest możliwość przypisania danego przychodu konkretnemu podatnikowi. Skoro jednak Spółka zaznaczyła, że we wskazanych przez nią okolicznościach, z uwagi na ryczałtowy charakter kosztów organizacji imprez integracyjnych, nie może ustalić w jakim zakresie dana osoba skorzystała i czy w ogóle skorzystała z poczęstunku i atrakcji podczas tych imprez, to brak jest podstaw do uznania, że osoby te otrzymały przychód w rozumieniu art. 20 ust. 1 ww. ustawy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie zaznacza się, że wartość wręczanych pracownikom upominków sfinansowanych ze środków Wnioskodawcy nie będzie stanowiła nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, tylko w przypadku jeżeli przedmioty te będą miały wyłącznie wartość symboliczną i pamiątkową. Tut. Organ jest zdania – za Wojewódzkim Sądem Administracyjnym we Wrocławiu, że takim świadczeniem są okolicznościowe kufle.

Należy bowiem zauważyć, że co prawda ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera katalogu świadczeń, które nie stanowią przychodu w rozumieniu przepisów tej ustawy, tym niemniej za takie należy uznać symboliczne (pamiątkowe) wyróżnienia i upominki. Tego rodzaju wyróżnienia nie mają bowiem charakteru materialnego a wyłącznie stanowią wyraz uznania za jakieś osiągnięcia bądź uczestnictwo w organizowanych wydarzeniach, mające znaczenie sentymentalne dla wyodrębnionej grupy osób.

Natomiast w przypadku, gdy ze świadczeń korzystają pracownicy, gdzie można zindywidualizować wartość tego świadczenia przypadającą na konkretnego pracownika (np. prezenty, paczki, karty uprawniające do korzystania z cateringu, obiady), po stronie tego pracownika - w sytuacji otrzymania takiego zindywidualizowanego świadczenia - powstaje przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, za wyjątkiem podarunków o symbolicznej wartości, np. kufli.

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy“, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, (…).

Przychód powstały w ten sposób po stronie pracowników Wnioskodawcy, podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, jako przychód ze stosunku pracy. Obliczoną wartość świadczeń, przypadających na pracownika, należy doliczyć do wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z treścią art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Również przekazanie skonkretyzowanego świadczenia dla innych osób – niebędących pracownikami Spółki (np. prezenty, upominki) – powoduje powstanie u tych osób przychodu z tytułu innych źródeł. W takim przypadku Spółka zobowiązana jest do wystawienia informacji PIT-8C, co wynika z przepisu art. 42a cytowanej ustawy.

Należy bowiem zauważyć, że w myśl art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

W tym miejscu wskazać należy, że wartość zindywidualizowanych świadczeń otrzymanych przez pracowników ich rodziny oraz osoby niebędące pracownikami, w tym emerytów, korzystać może ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w określonych poniżej przypadkach.

W omawianej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której otrzymane skonkretyzowane świadczenia spowodują powstanie przychodu, o ile nie będą zachodzić warunki zwolnienia dla tak uzyskanego przychodu, określonego w przepisach art. 21 ust. 1 pkt 38, pkt 67 i pkt 68a ww. ustawy.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu świadczeń otrzymanych przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38 – w wysokości 10% należności.

Aby otrzymane świadczenie korzystało ze zwolnienia na podstawie powołanego powyżej art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych muszą być spełnione następujące warunki:

świadczenie musi otrzymać emeryt lub rencista,
świadczenie to musi być przyznane ww. osobom w związku z istniejącym uprzednio stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, oraz przez związki zawodowe,
wartość świadczenia nie może przekroczyć w roku podatkowym wysokości 2280 zł.

Należy wyjaśnić, że zwolnienie na mocy powołanego przepisu ww. ustawy dotyczy jedynie otrzymywanych przez emerytów świadczeń rzeczowych lub ekwiwalentów pieniężnych w zamian tych świadczeń, którymi są np. bony podarunkowe.

Mając na uwadze okoliczności faktyczne przedstawione we wniosku oraz powołany powyżej stan prawny stwierdzić należy, że świadczenia przyznane i sfinansowane przez Spółkę emerytom wyłącznie z powodu łączącego uprzednio rencistę, emeryta stosunku pracy ze Spółką, skutkuje powstaniem przychodu u tych osób w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który zakwalifikować należy do przychodów z innych źródeł, określonych w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy.

Mając na uwadze powyższe uregulowania, jeżeli w trakcie imprez Spółka przekazuje skonkretyzowane świadczenie konkretnym osobom o wymienionym statusie, których wartość nie przekracza określonych w tym przepisie kwot, będą one zwolnione z opodatkowania i dodatkowo nie będzie obowiązku wystawiania informacji PIT-8C. Przekroczenie wskazanej wartości nieodpłatnego świadczenia w przypadku emerytów będzie skutkowało opodatkowaniem nadwyżki zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, w związku z czym Spółka będzie miała obowiązek wystawienia informacji PIT-8C.

Przechodząc do kwestii opodatkowania świadczeń otrzymywanych przez pracowników, a finansowanych za Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych należy wskazać, co następuje.

W sytuacji, gdy źródłem finansowania świadczeń zagwarantowanych pracownikom są środki zakładowego funduszu świadczeń socjalnych – przychód ten może być zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile zostaną spełnione wszystkie przesłanki zawarte w tym przepisie. Stanowi on, że zwalnia się od podatku dochodowego, wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

W myśl postanowień art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Zatem zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych możliwe jest jedynie wówczas, gdy spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej,
świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,
jest finansowane ze środków pochodzących z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
jego wysokość wraz z innymi otrzymanymi świadczeniami nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Z uwagi na powyższe, w przypadku gdy źródłem finansowania świadczenia w postaci uczestnictwa w danym wydarzeniu jest zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, to otrzymane świadczenie, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł, jest zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym.

Przekroczenie wskazanej wartości 380 zł będzie skutkowało opodatkowaniem nadwyżki zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, w związku z czym Spółka będzie miała obowiązek wystawienia informacji PIT-8C.

Ponadto, należy wskazać, że na mocy art. 21 ust. 1 pkt 68a powołanej ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia „nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne”. Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

Przedmiotowe zwolnienie w praktyce ma zastosowanie do nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych w ramach akcji promocyjno-reklamowych, w czasie których wręcza się drobne gadżety reklamowe i promocyjne, czy też wykonuje nieodpłatnie usługi wchodzące w zakresie działalności gospodarczej dokonującego świadczenia.

W prawie podatkowym brak jest definicji promocji. Wskazać jednak należy, że na potrzeby prawa podatkowego pod pojęciem promocji rozumieć należy ogół czynności związanych z oddziaływaniem na klientów i potencjalnych nabywców polegających na dostarczaniu informacji, argumentacji, obietnic, a także zachęty, skłaniającej do nabywania oferowanych produktów i usług, jak również wytwarzających przychylną opinię o firmie.

Przepisy ww. ustawy podatkowej nie zawierają również definicji pojęcia reklamy, którą w oparciu o definicje słownikowe można określić jako rozpowszechnianie informacji o towarach i usługach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, w celu zachęty do nabywania towarów i korzystania z określonych usług. Reklama jest to oddziaływanie na zewnątrz na nieokreślonego kontrahenta, jest skierowana i dostępna potencjalnie dla wszystkich, posiada zatem ogólny, anonimowy, powszechny, nieprywatny charakter.

Stąd więc, wolne od opodatkowania będą tylko i wyłącznie te świadczenia (i w granicach określonych normą art. 21 ust. 1 pkt 68a ww. ustawy), których wyłącznym celem jest promocja bądź reklama Wnioskodawcy (np. prezenty okolicznościowe).

Przekroczenie wskazanej wartości 200 zł będzie skutkowało opodatkowaniem nadwyżki zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, w związku z czym Spółka będzie miała obowiązek wystawienia informacji PIT-8C.

Podsumowując powyższe wywody, za stanowiskiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, zauważyć należy co następuje.

Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że po stronie pracowników biorących udział w opisanych wydarzeniach nie powstanie przychód podatkowy, a Spółka nie będzie pełniła obowiązków płatnika. Także w sytuacji, gdy świadczeniem objęty jest członek rodziny pracownika – to wartość tego świadczenia nie będzie stanowiła przychodu, a to z powyżej wymienionych względów.

Ponadto, przychód nie powstanie także po stronie innych osób biorących udział w organizowanych przez Spółkę imprezach. W związku z tym brak obowiązku wystawienia przez Spółkę informacji PIT-8C.

Wnioskodawca prawidłowo uznaje także, że w przypadku uczestnictwa w wydarzeniach, o których mowa we wniosku, przychód powstanie u osób biorących w nich udział (pracownicy i osoby niebędące pracownikami) tylko i wyłącznie wówczas, gdy znana jest konkretna osoba której świadczenie przyznano i wręczono oraz znana i określona jest wartość tego świadczenia.

Nie stanowi jednak przychodu podatkowego wartość upominków wręczanych ww. osobom, w przypadku jeśli upominki te mają wartość symboliczną, pamiątkową i nie przedstawiają żadnej wartości materialnej lub korzystają ze zwolnienia podatkowego, w przypadku spełnienia opisanych w ww. zwolnieniach warunków.

W związku z powyższym postanowiono jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji, tj. na dzień 28 lutego 2014 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin