2015.05.15 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-156/15/MS
z 15 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 lutego 2015 r. (data wpływu 24 lutego 2015 r.), uzupełnionym pismem z 29 kwietnia 2015 r. (data wpływu 6 maja 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania z podmiotowego zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług prowadzonych w formie biura rachunkowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2015 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług

w zakresie możliwości korzystania z podmiotowego zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług prowadzonych w formie biura rachunkowego.

Wniosek uzupełniono pismem z 29 kwietnia 2015 r. (data wpływu 5 maja 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 24 kwietnia 2015 r. znak: IBPP1/4512-156/15/MS.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi Biuro Rachunkowe, w którym świadczy usługi w zakresie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ryczałtu ewidencjonowanego, ewidencji VAT, sporządzaniem deklaracji VAT, ZUS, PIT i rozliczeń rocznych. Klienci - zleceniodawcy udzielają Wnioskodawcy pisemnego pełnomocnictwa do reprezentacji ich przed urzędami (głównie Urząd Skarbowy, ZUS).

Przychody roczne Wnioskodawcy nie przekraczają kwoty umożliwiającej skorzystanie ze zwolnienia z VAT (art. 113 ust. 1 ustawy o VAT).

Wszystkie ww. usługi wykonywane są na podstawie sporządzonej z klientem kompleksowej umowy. Wnioskodawca nie udziela klientom porad, wskazówek , opinii i zaleceń oraz wyjaśnień podatkowych. Jedynie na podstawie otrzymanych dokumentów (faktur i innych dowodów) Wnioskodawca dokonuje zapisów i sporządza deklaracje, które elektronicznie przesyła do urzędów, zgodnie z obowiązkiem dla Biur Rachunkowych jaki powstał od 2015 r. po zmianie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. poz. 1563).

Na pytania tut. organu Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi:

1.W jakiej dacie Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej?

Prowadzenie działalności gospodarczej Wnioskodawca rozpoczął w sierpniu 2010 r.

2.Czy rozpoczynając działalność gospodarczą Wnioskodawca wybrał zwolnienie z podatku od towarów i usług czy też zarejestrował się jako czynny podatnik VAT?

Zostało wybrane zwolnienie z podatku od towarów i usług.

3.Jeżeli zarejestrowanie nastąpiło później, to proszę wskazać od jakiej daty Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT oraz czy utracił zwolnienie od podatku (jeśli tak to z jakiego względu), czy też zrezygnował ze zwolnienia dobrowolnie?

Nie dokonano zarejestrowania.

4.Czy osiągnięty przez Wnioskodawcę obrót za 2014 r. z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej był niższy niż 150.000 zł?

Obrót osiągnięty w 2014 r. był niższy niż 150.000 zł.

5.Czy Wnioskodawca wykonuje lub będzie wykonywał czynności obejmujące reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych? Nie.

6.Na czym dokładnie polega reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów przed organami administracji publicznej, na podstawie udzielonych Wnioskodawcy pełnomocnictw?

Reprezentowanie podatników na podstawie udzielonych pełnomocnictw polega na składaniu w odpowiednich urzędach najczęściej w formie elektronicznej deklaracji VAT; ZUS i ich korekt.

7.Czy pełnomocnictwa te obejmują reprezentowanie klientów w postępowaniach przed organami administracji publicznej? Nie.

8.Czy w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca wykonuje lub będzie wykonywał jakiekolwiek czynności doradcze (jakiekolwiek doradztwo, nie tylko podatkowe) oraz czy udziela lub będzie udzielał porad w jakimkolwiek zakresie? Nie.

9.Czy Wnioskodawca będzie wykonywał na rzecz klientów czynności mające charakter czynności prawniczych, jeśli tak to jakie? Nie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy fakt prowadzenia na rzecz podatników ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych na podstawie podpisanej umowy oraz sporządzanie zeznań i deklaracji podatkowych niezbędnych do dokonania rozliczeń podatników przed fiskusem, uprawnia Biuro Wnioskodawcy do korzystania ze zwolnienia z podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku świadczenia usług w zakresie prowadzenia na rzecz podatników ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz sporządzanie i składanie zeznań bez świadczenia usług w zakresie doradztwa (tj. udzielania porad, zaleceń, wyjaśnień podatkowych), Wnioskodawca może skorzystać na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT ze zwolnienia z podlegania podatkowi VAT. Sam fakt sporządzania i składania zeznań nie jest czynnością doradztwa podatkowego, a umowa podpisana z klientem obejmuje jedynie kompleksową obsługę w zakresie świadczonych przez Biuro usług rachunkowo-księgowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ww. ustawy o VAT, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1.wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;

2.odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3.odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

W myśl art. 113 ust. 5 ww. ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy o VAT podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ww. ustawy o VAT obowiązujący od dnia 1 stycznia 2014 r.).

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1.dokonujących dostaw:

a.towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,

b.towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:

energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
wyrobów tytoniowych,
samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

c.budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,

d.terenów budowlanych,

e.nowych środków transportu;

2.świadczących usługi:

prawnicze,
w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
jubilerskie;

3.nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy stwierdzić należy, że ze zwolnienia podmiotowego od podatku nie korzystają m.in. usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa.

W tym miejscu podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do niej, nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć „tego, kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, np. ekonomicznych czy finansowych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., czynności doradztwa podatkowego obejmują:

udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Stosownie do art. 2 ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 4, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1, są:

osoby fizyczne wpisane na listę doradców podatkowych;
adwokaci i radcowie prawni;
biegli rewidenci.

Stosownie do art. 3 ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4, są:

osoby fizyczne wpisane na listę doradców podatkowych;
adwokaci i radcowie prawni.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 330 ze zm.).

Zgodnie z art. 76a ust. 1 ww. ustawy, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., działalność, o której mowa w ust. 1, mogą wykonywać przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby, które:

mają pełną zdolność do czynności prawnych;
nie były skazane prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, za przestępstwo skarbowe oraz za przestępstwa określone w rozdziale 9.

Ustawa o VAT przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (zakres tego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, zatem do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można posiłkować się jedynie pomocniczo - decydujące znaczenie ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę wykładnię językową terminu „doradztwo” oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym, należy zauważyć, iż doradztwo podatkowe sensu stricto obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot np. podatnik może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r., sygn. K 42/05.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych (vide uzasadnienie ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego). Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Odnosząc się natomiast do czynności reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach m.in. podatkowych i celnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, wskazania wymaga, że czynności te pomimo zdefiniowania ich dla potrzeb ustawy o doradztwie podatkowym jako czynności doradztwa podatkowego mają z reguły charakter usług prawniczych, których świadczenie również nie może być objęte zwolnieniem na podstawie art. 113 ustawy o VAT.

Podsumowując, w sytuacji gdy Wnioskodawca (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) będzie świadczył wyłącznie usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych lub też sporządzania (wypełniania) zeznań i deklaracji podatkowych i nie będzie świadczył usług doradczych lub prawniczych (takich jak wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym) nie znajdą zastosowania przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy o VAT. Jeżeli natomiast Wnioskodawca (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) będzie świadczył usługi o charakterze doradczym lub prawniczym (np. wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym) znajdą zastosowanie odpowiednio przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy o VAT.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi od sierpnia 2010 r. działalność gospodarczą w ramach Biura Rachunkowego. Świadczy usługi w zakresie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ryczałtu ewidencjonowanego, ewidencji VAT, sporządzaniem deklaracji VAT, ZUS, PIT i rozliczeń rocznych. Klienci - zleceniodawcy udzielają Wnioskodawcy pisemnego pełnomocnictwa do reprezentacji ich przed urzędami (głównie Urząd Skarbowy, ZUS).

Rozpoczynając działalność gospodarczą Wnioskodawca wybrał zwolnienie z podatku od towarów i usług. Przychody roczne Wnioskodawcy nie przekraczają kwoty umożliwiającej skorzystanie ze zwolnienia z VAT (art. 113 ust. 1 ustawy o VAT). Obrót osiągnięty w 2014 r. był niższy niż 150.000 zł.

Wnioskodawca nie wykonuje i nie będzie wykonywał czynności obejmujące reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych. Klienci udzielają Wnioskodawcy wprawdzie pełnomocnictwa do ich reprezentowania przez urzędami jednakże, reprezentowanie to na podstawie udzielonych pełnomocnictw polega na składaniu w odpowiednich urzędach najczęściej w formie elektronicznej deklaracji VAT; ZUS i ich korekt. Udzielone Wnioskodawcy pełnomocnictwa nie obejmują reprezentowanie klientów w postępowaniach przed organami administracji publicznej. Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej nie wykonuje i nie będzie wykonywał jakichkolwiek czynności doradczych oraz nie udziela i nie będzie udzielał porad w jakimkolwiek zakresie. Wnioskodawca nie będzie wykonywał na rzecz klientów czynności mających charakter czynności prawniczych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy prowadzenie na rzecz podatników ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych na podstawie podpisanej umowy oraz sporządzanie zeznań i deklaracji podatkowych niezbędnych do dokonania rozliczeń podatników, uprawnia Wnioskodawcę do korzystania ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegające na prowadzeniu w imieniu i na rzecz klientów podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ryczałtu ewidencjonowanego, ewidencji VAT, sporządzania deklaracji VAT, ZUS, PIT i rozliczeń rocznych, stanowią czynności wymienione w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o doradztwie podatkowym, których jednak ze względu na ich techniczny charakter nie można uznać za doradztwo, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT.

Reasumując, Wnioskodawca będzie mógł korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, w związku z wykonywaniem usług kompleksowej obsługi rachunkowo-księgowej wraz ze sporządzaniem deklaracji i zeznań podatkowych przy założeniu, że – jak wskazano we wniosku – Wnioskodawca nie będzie wykonywać usług o charakterze doradczym, nie będzie udzielać porad prawnych ani wskazywać sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, ani też wykonywać którejkolwiek z czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT wykluczających prawo do zwolnienia podmiotowego a posiadane pełnomocnictwo ogranicza się jedynie do składania deklaracji VAT, ZUS i ich korekt.

Na uprawnienie Wnioskodawcy do stosowania zwolnienia podmiotowego od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy nie ma wpływu fakt reprezentowania klientów przed urzędami, o ile sprowadza się ono wyłącznie do czynności wymienionych w opisanym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Podkreślić należy jednak, że zwolnienie utraci moc w przypadku przekroczenia przez Wnioskodawcę obrotu uprawniającego do stosowania tego zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Również w sytuacji gdy na podstawie udzielonego pełnomocnictwa Wnioskodawca zacznie reprezentować swoich klientów m.in. w Urzędach oraz ZUS w prowadzonych przez te organy postępowaniach, to utraci prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku określonego w art. 113 ust. 1 ustawy. W takim przypadku bowiem znajdą zastosowanie odpowiednio przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub b ustawy.

Dodatkowo zauważyć należy, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty lub planowany stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym lub przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. organ oparł się na wynikającym z treści wniosku oraz uzupełnienia opisie zaistniałego stanu faktycznego, w szczególności na informacji, że reprezentowanie klienta za pomocą udzielonego pełnomocnictwa polega tylko i wyłącznie na składaniu deklaracji VAT, ZUS i ich korekt. W związku z powyższym, w przypadku zmiany przepisów lub któregokolwiek elementu stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin