Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/4511-230/15/BJ
z 11 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 marca 2015 r. (data wpływu do Biura – 16 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z nabyciem urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych (sieci)– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek z 4 marca 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z nabyciem urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych (sieci).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest Spółką z o.o., której główną działalnością jest zborowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków. W sytuacjach gdy nie jest możliwe wydanie warunków technicznych do podłączenia się do istniejącej sieci wodociągowo-kanalizacyjnej Wnioskodawca podpisuje z mieszkańcami gminy, na terenie której prowadzi swoją działalność, umowę cywilno-prawną, na podstawie której mieszkaniec zobowiązuje się do wybudowania na własny koszt sieci wodociągowo-kanalizacyjnej a Spółka po ustalonej cenie zobowiązuje się tą sieć odkupić. Cena, po której następuje zakup sieci jest ustalana na podstawie „modelu wyceny” opracowanego przez rzeczoznawcę majątkowego. Jest to cena rynkowa ustalona w oparciu o metodę dochodową wyceny. Zapłata za tak ustaloną cenę zakupu sieci następuje w ratach, rozłożonych na 5 lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy zapłata za zakup sieci jest dla sprzedającego przychodem z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i czy w związku z wypłatą mieszkańcowi wynagrodzenia Spółka ma obowiązek wystawienia informacji o przychodach z innych źródeł w roku podatkowym na formularzu PIT-8C?
2. Czy też zapłatę za zakup sieci należałoby zakwalifikować do źródła jakim jest odpłatne zbycie rzeczy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym po stronie Spółki nie powstanie obowiązek wystawienia deklaracji PIT-8C?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie za odpłatne przekazanie Spółce sieci wodociągowo-kanalizacyjnej powoduje u osoby fizycznej powstanie przychodu z innych źródeł na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 42a tej ustawy Spółka dokonując wypłaty takiej należności, o której mowa w art. 20 ust. 1 jest obowiązana sporządzić informację o wysokości przychodów (PIT-8C) i przekazać ją podatnikowi oraz Urzędowi Skarbowemu.

Osoba, która otrzymuje taki przychód rozliczy go w swoim zeznaniu rocznym, w którym może także uwzględnić koszty uzyskania tego przychodu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z nabyciem urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych (sieci). W zakresie sposobu rozliczenia dochodów w zeznaniach rocznych przez osoby fizyczne zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie znak: IBPB II/1/4511-324/15/BJ.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy – źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 przywołanej ustawy – źródłem przychodów są inne źródła.

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach (art. 20 ust. 1 ww. ustawy).

Jak wynika z powyższego przepisu katalog przychodów zaliczanych do tzw. przychodów z innych źródeł jest katalogiem otwartym, do którego jednakże należy zaliczyć tylko te przychody, które nie mogą zostać zakwalifikowane do pozostałych kategorii źródeł, szczegółowo wymienionych w treści art. 10 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nadmienić należy, że zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Ustawa o podatku dochodowym nie definiuje pojęcia „rzeczy”, należy więc w tym zakresie odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121, ze zm.). Zgodnie z art. 45 powołanej ustawy, rzeczami są tylko przedmioty materialne. Rzeczy dzielą się na ruchome oraz nieruchomości. W myśl art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntów przedmiot własności. Z powyższego wynika, że rzeczą ruchomą jest każdy przedmiot materialny niebędący nieruchomością. Część składowa rzeczy, zgodnie z art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego, nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Natomiast w myśl § 2 tego artykułu, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu ścieków (Dz.U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858, ze zm.) – osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne, mogą je przekazać odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, na warunkach uzgodnionych w umowie.

Na podstawie art. 49 § 1 ustawy Kodeks cywilny urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1, i jest ich właścicielem, może żądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Z żądaniem przeniesienia własności tych urządzeń może wystąpić także przedsiębiorca (art. 49 § 2 Kodeksu cywilnego).

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca (Spółka z o.o.), którego główną działalnością jest zborowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków podpisuje z mieszkańcami gminy, na terenie której prowadzi swoją działalność umowę cywilno-prawną, na podstawie której mieszkaniec zobowiązuje się do wybudowania na własny koszt sieci wodociągowo-kanalizacyjnej a Spółka po ustalonej cenie zobowiązuje się tą sieć odkupić. Cena, po której następuje zakup sieci jest ustalana na podstawie „modelu wyceny” opracowanego przez rzeczoznawcę majątkowego. Jest to cena rynkowa ustalona w oparciu o metodę dochodową wyceny. Zapłata za tak ustaloną cenę zakupu sieci następuje w ratach, rozłożonych na 5 lat.

Wnioskodawca uważa, że wynagrodzenie za odpłatne przekazanie Spółce sieci wodociągowo-kanalizacyjnej powoduje u osoby fizycznej powstanie przychodu z innych źródeł na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przywołane przepisy prawa stwierdzić należy, że odpłatne przekazanie na rzecz Wnioskodawcy urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych wybudowanych przez osoby fizyczne w sytuacji, gdy to przekazanie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostaje dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – należy zakwalifikować do źródła przychodu jakim jest odpłatne zbycie rzeczy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotem tej umowy są bowiem urządzenia, które w świetle cytowanego art. 49 Kodeksu cywilnego, po fizycznym połączeniu z siecią przestają być częścią składową nieruchomości i uzyskują status samoistnej rzeczy ruchomej. Tym samym osoba fizyczna, która wybudowała sieć w efekcie zbywa odpłatnie na rzecz Wnioskodawcy rzeczy, czyli uzyskuje przychód kwalifikowany do art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) cytowanej ustawy. Oznacza to, że na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika. Nie jest on również obowiązany do wystawienia informacji PIT-8C. Obowiązek sporządzenia tej informacji nie dotyczy bowiem dochodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.