Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP3/4512-58/15-4/BJ
z 18 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2015r. (data wpływu 20 marca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 kwietnia 2015 r. (data wpływu 4 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust.1 ustawy dla usług rachunkowo-księgowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust.1 ustawy dla usług rachunkowo-księgowych. Pismem z dnia 21 kwietnia 2015 r. wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, postawienie pytania oraz wskazanie własnego stanowiska w sprawie. Wniosek uzupełniono w ustawowym terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność od kilku lat w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg podatkowych i rachunkowych. Wnioskodawczyni nie jest doradcą podatkowym, nie wykonuje żadnych usług w zakresie doradztwa podatkowego i nie przekracza rocznego limitu sprzedaży czyli kwoty 150,000,00 zł, stąd korzysta ze zwolnienia podmiotowego wynikającego z art. 113 ust. 1 ustawy ptu. Usługi Wnioskodawczyni polegają na kompleksowej obsłudze rachunkowo-księgowej i płacowej na podstawie zawartych umów bez żadnych jednorazowych zleceń. Wnioskodawczyni nie sporządza deklaracji podatkowych innych aniżeli wynikające z prowadzonych ksiąg. Wnioskodawczyni nie sporządza jednorazowych zeznań podatkowych w oparciu o jednorazowe zlecenia. Nie udziela żadnych porad, wyjaśnień, nie doradza, nie pomaga, nie wskazuje sposobu postępowania w jakiejś sprawie. Wnioskodawczyni tylko dokonuje technicznego zapisu zdarzeń gospodarczych na kontach ksiąg rachunkowych czy w rubrykach ksiąg podatkowych. Oczywiście w oparciu o wiedzę i doświadczenie, ale przecież za to właśnie Wnioskodawczyni płacą jej klienci.

Na marginesie Wnioskodawczyni dodała, że przez ścianę z jej biurem istnieje drugie biuro, które wszystkie te czynności wykonuje, zatem nie ma problemu z tym, aby klient udał się do pokoju obok celem powzięcia jakiejś porady.

Pytanie – czy po zmianie ustawy o doradztwie podatkowym usługi Wnioskodawczyni nadal mogą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy ptu?

W odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia wniosku o interpretację prawa podatkowego Wnioskodawczyni wskazała, iż:

1. nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT,
2. działalność Wnioskodawczyni to usługi księgowe - PKD 69.20Z - kompleksowa obsługa rachunkowo-księgowa,
3. nie wykonuje czynności udzielania podatnikom, płatnikom, inkasentom porad, opinii, wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych, oraz w sprawach egzekucji administracyjnej,
4. nie udziela pomocy w zakresie w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych, podatkowych, innych ewidencji,
5. sporządza w imieniu i na rzecz podatników, płatników, zeznania i deklaracje podatkowe, ale nie udziela żadnej pomocy w tym zakresie,
6. nie reprezentuje podatników, płatników, inkasentów w postępowaniu przed organami administracji podatkowej w ww. sprawach,
7. nie wykonuje i nie zamierza wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy VAT,
8. działalność gospodarczą rozpoczęła 05-05-2009r.,
9. od 01-01-2011r. korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy VAT,
10. wartość sprzedaży netto za rok 2014 wynosiła = 145 490,00 złotych.
    
    

Jednoznacznie wskazano, iż treść umieszczona w poz. 69 wniosku z dnia 17-03-2015r. jest własnym stanowiskiem Wnioskodawczyni w sprawie (pomyłkowo umieszczono tę treść w nieodpowiedniej rubryce). Jako własne stanowisko w sprawie załączono także interpretację Ministra Finansów numer PT.3.8101.2.2015.AEW. 16.

Wnioskodawczyni wskazała, że stanowisko zamieszczono - tyle, że w nieodpowiedniej rubryce.

Pytanie zostało postawione w poz. 68 , jeśli niezrozumiałe, zatem powtórzono, czy wykonując powyższe czynności Wnioskodawczyni może nadal korzystać ze zwolnienia z podatku VAT ?

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy po zmianie ustawy o doradztwie podatkowym usługi Wnioskodawczyni nadal mogą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy ptu?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sama ustawa nie definiuje pojęcia doradztwa, a zatem należy szukać zrozumienia tego słowa w języku potocznym.

Wedle słownika doradzać to dać radę, udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie - zatem jest to szereg czynności o charakterze pomocniczym, opiniującym, wyjaśniającym, jest to dawanie wskazówki, jakiegoś zalecenia czy innych czynności, które mają komuś pomóc w rozwiązaniu problemu.

Zatem podatnicy, którzy prowadzą jedynie księgi rachunkowe i podatkowe wedle swojej wiedzy i umiejętności, czyli dokonują technicznego zapisu zdarzeń gospodarczych na kontach, nie wykonują innych czynności, które powyżej opisano, czyli nie doradzają, mogą korzystać ze zwolnienia swoich usług od podatku VAT.

Przekonuje o tym zapis w:

1. ustawie o rachunkowości – art. 76a
2. zapis w ustawie o doradztwie podatkowym – art. 2
3. zapis w ustawie VAT – art. 1l3 ust. 13 pkt 2 lit b
4. liczne - wcześniej wydane interpretacje w tym zakresie, których zapewne Wnioskodawczyni nie musi przytaczać przed tym organem.
   
   

Na skutek zmiany ustawy o doradztwie podatkowym od sierpnia 2014 r. zrodziły się wątpliwości Wnioskodawczyni, czy nadal może korzystać ze zwolnienia swoich usług z podatku VAT.

Czytając art. 2 ust.1 ustawy o doradztwie podatkowym w punkcie drugim ustawodawca wprowadził zapis, iż za czynności czynności doradztwa uważa się „prowadzenie w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielania im pomocy w tym zakresie.

Budując normę prawną na podstawie tego zapisu należy zwrócić uwagę na zapis ustawodawcy, który użył celowo spójnika „oraz”, co oznacza, że spełnienie dwóch przesłanek łącznie należy uznać za spełnienie normy prawnej. Czyli, aby mówić o czynnościach doradztwa w tym przypadku należy jednocześnie wykonywać i prowadzenie ksiąg i udzielać wyjaśnień w tym zakresie. Gdyby ustawodawca chciał zapisać to inaczej, to zwyczajnie użyłby przecinka celem zbudowania katalogu otwartego czynności doradztwa podatkowego. Niemniej jednak ustawodawca nie użył przecinka, lecz spójnika „oraz”, co ewidentnie wskazuje, że prowadzenie ksiąg podatkowych bez udzielania w tym zakresie wyjaśnień nie stanowi czynności doradztwa podatkowego, zaś prowadzenie ksiąg plus udzielanie wyjaśnień stanowi doradztwo podatkowe.

Ponadto, w art. 2 ust. 2 ww. ustawy, zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 4, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu tej ustawy, czyli osób wpisanych na listę doradców podatkowych, adwokatów, radców prawnych i biegłych rewidentów.

Zatem ustawodawca wskazuje nam, iż aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie.

Warto także podkreślić, że ustawodawca zmieniając ustawę o doradztwie podatkowym, pozostawił w ustawie o rachunkowości zapis, że prowadzanie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą polegającą na świadczeniu usług, przy czym mogą ją wykonywać przedsiębiorcy pod warunkiem, że spełniają określone warunki.

Zatem - jeśli uznać, że usługowe prowadzanie ksiąg jest czynnością doradztwa podatkowego, to norma prawna wynikająca z art. 76a ww. ustawy byłaby zbędna i niepotrzebna, a tego ustawodawcy zarzucić nie można. Zatem wolą ustawodawcy było oddzielenie tych dwóch rodzajów działalności, co uczynił poprzez zapisy ustawowe wyżej wymienione.

Reasumując usługowe prowadzenie ksiąg bez jakichkolwiek usług doradzania, wyjaśniania, pomocy niewątpliwie będzie odrębną od czynności doradztwa podatkowego usługą i będzie korzystało ze zwolnienia z podatku VAT.

Taką też wykładnię zawierają wcześniej już wydane interpretacje, np. z dnia 14.12.2014 numer IPTPP/443-698/14-4/RG, Łódź z dnia IBPP1/443-932/14/AW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. serii L Nr 347 str. 1, z późn. zm.), dalej Dyrektywa 2006/112/WE. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Jedną z generalnych zasad na gruncie podatku od towarów i usług jest to, że czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy wykonane są przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy – zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem
:
1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych

-jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

W myśl natomiast art. 113 ust. 5 ustawy – jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 – art. 113 ust. 9 ustawy.

Na podstawie art. 113 ust. 10 ustawy – jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ustawy).

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy – zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
        
      • wyrobów tytoniowych,
        
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
        
      • budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
        
      • terenów budowlanych,
        
      • nowych środków transportu;

2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

W świetle powyższego usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia , o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Termin „doradztwo” obejmować może szereg usług doradczych, np. podatkowe, gospodarcze, czy finansowe. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć tego, „kto udziela porad”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym „doradztwo” to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, czy finansowych. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Doradztwo podatkowe i związany z tym zawód doradcy podatkowego jest materią regulowaną ustawowo - ustawą z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213, z późn. zm.). Dla celów określenia czynności jakie może wykonywać doradca podatkowy został określony ustawowo zakres czynności uznawanych za czynności doradztwa podatkowego. Czynności doradztwa podatkowego - zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym (w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014r.) - dla celów stosowania tej ustawy obejmują zatem:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie:
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.
   
   

Stosownie do art. 2 ust. la ustawy o doradztwie podatkowym, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.

Ustawa o podatku od towarów i usług przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (zakres tego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, zatem do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można posiłkować się jedynie pomocniczo - decydujące znaczenie ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę wykładnię językową terminu „doradztwo” oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym, należy zauważyć, iż doradztwo podatkowe sensu stricto obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków, czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot np. podatnik może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r. sygn. K 42/05.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych (vide uzasadnienie ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego). Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Powyższą wykładnię potwierdza również systematyka ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którą prawodawca rozróżnia usługi doradcze od księgowych (art. 28l pkt 3).

Odnosząc się natomiast do czynności reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach m.in. podatkowych i celnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, wskazania wymaga, że czynności te pomimo zdefiniowania ich dla potrzeb ustawy o doradztwie podatkowym jako czynności doradztwa podatkowego mają z reguły charakter usług prawniczych, których świadczenie również nie może być objęte zwolnieniem na podstawie art. 113 ustawy.

Wobec powyższego, w sytuacji gdy podmiot (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) będzie świadczył wyłącznie usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych lub też sporządzania (wypełniania) zeznań i deklaracji podatkowych i nie będzie świadczył usług doradczych lub prawniczych, nie znajdą zastosowania przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy. Podmiot taki będzie zatem mógł korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, chyba, że zajdą inne niż omawiane przesłanki wyłączające ze zwolnienia określonego w art. 113 ustawy.

Jeżeli natomiast dany podmiot (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) będzie świadczył usługi o charakterze doradczym lub prawniczym, znajdą zastosowanie odpowiednio przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy. W konsekwencji podmiotowi temu nie będzie przysługiwało prawo do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg podatkowych i rachunkowych, nie jest doradcą podatkowym, nie wykonuje żadnych usług w zakresie doradztwa podatkowego, roczna wartość sprzedaży nie przekracza kwoty 150.000,00 zł, i korzysta ze zwolnienia podmiotowego wynikającego z art. 113 ust. 1 ustawy. Usługi Wnioskodawczyni polegają na kompleksowej obsłudze rachunkowo-księgowej i płacowej na podstawie zawartych umów bez żadnych jednorazowych zleceń. Wnioskodawczyni nie sporządza deklaracji podatkowych innych aniżeli wynikające z prowadzonych ksiąg. Wnioskodawczyni nie sporządza jednorazowych zeznań podatkowych w oparciu o jednorazowe zlecenia, nie udziela żadnych porad, wyjaśnień, nie doradza, nie pomaga, nie wskazuje sposobu postępowania w jakiejś sprawie. Wnioskodawczyni tylko dokonuje technicznego zapisu zdarzeń gospodarczych na kontach ksiąg rachunkowych czy w rubrykach ksiąg podatkowych. Wnioskodawczyni nie wykonuje czynności udzielania podatnikom, płatnikom, inkasentom porad, opinii, wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych, oraz w sprawach egzekucji administracyjnej, nie udziela pomocy w zakresie w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych, podatkowych, innych ewidencji, sporządza w imieniu i na rzecz podatników, płatników, zeznania i deklaracje podatkowe, ale nie udziela żadnej pomocy w tym zakresie, nie reprezentuje podatników, płatników, inkasentów w postępowaniu przed organami administracji podatkowej w ww. sprawach, nie wykonuje i nie zamierza wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy VAT. Wartość sprzedaży netto za rok 2014 wynosiła 145 490,00 złotych.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy zauważyć, że o wyłączeniu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni nie będzie świadczyła usług prawniczych lub o charakterze doradczym, zastosowania nie znajdzie art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub b ustawy.

Mając na uwadze opis usług świadczonych przez Wnioskodawczynię oraz analizę ww. przepisów, a także okoliczność, iż Wnioskodawczyni nie świadczy usług wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie świadczy usług, które nie są objęte zwolnieniem z art. 113 ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż skoro Wnioskodawczyni nie świadczy usług prawniczych oraz usług z zakresu doradztwa, gdyż nie reprezentuje podatników, płatników, inkasentów w postępowaniu przed organami administracji podatkowej w sprawach z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych, oraz w sprawach egzekucji administracyjnej, nie wykonuje czynności udzielania podatnikom, płatnikom, inkasentom porad, opinii i wyjaśnień w ww. sprawach, świadczy usługi polegające na kompleksowej obsłudze rachunkowo-księgowej i płacowej na podstawie zawartych umów, sporządza deklaracje podatkowe wynikające z prowadzonych ksiąg, dokonuje technicznego zapisu zdarzeń gospodarczych na kontach ksiąg rachunkowych lub podatkowych, nie wykonuje i nie zamierza wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy, a roczna wartość sprzedaży nie przekracza kwoty 150.000,00 zł, to może przy świadczeniu tych usług korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy kwoty 150.000 zł netto oraz gdy Wnioskodawczyni nie zacznie wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo tut. Organ zwraca uwagę, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego … po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.