Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-870/14-4/JSK
z 18 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia – brak daty (data wpływu 22 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 listopada 2014 r. (data wpływu 17 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla zabudowy kuchennej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla zabudowy kuchennej. Wniosek uzupełniono w dniu 17 listopada 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży mebli kuchennych i biurowych oraz wyposażenia i sprzętu AGD pod zabudowę.

Spółka planuje rozszerzyć działalność o wykonywanie usługi kompleksowej polegającej na montażu mebli kuchennych oraz zabudowaniu sprzętu AGD, a w szczególności:

• dokonywaniu pomiarów pomieszczenia (pomieszczeń),
• opracowaniu indywidualnego projektu,
• montowaniu wcześniej nabytych elementów: kompletów mebli wykonanych na zlecenie Spółki wg projektu przez inny podmiot, płyt meblowych, blatów, luster, szyb, elementów metalowych (okuć, zawiasów, uchwytów, prowadnic) oraz innych elementów niezbędnych do realizacji zamówienia trwałej zabudowy, a także wbudowaniu sprzętu AGD pod zabudowę, poprzez zestawianie, poziomowanie, zespalanie w jedną całość, przytwierdzanie na stałe do ścian, a niektóre elementy mogą wymagać docinania, np. blaty. Całość uzupełniana będzie również elementami dekoracyjnymi czy listwami maskującymi.
  
  

Kompleksowa usługa w całości wykonywana będzie przez Spółkę we własnym zakresie (poprzez własnych pracowników lub współwłaścicieli), bądź przy udziale podmiotów trzecich.

W tym drugim przypadku Spółka nabędzie elementy niezbędne do realizacji zabudowy kuchni, które instalowane będą przez zleceniobiorcę działającego w imieniu Spółki.

Spółka wystawi fakturę na ostatecznego klienta, wskazując, że faktura dokumentuje nabycie usługi, natomiast kalkulacja wynagrodzenia obejmuje zarówno robociznę, jak i koszty nabytych materiałów. Jednocześnie Spółka będzie otrzymywać faktury od zleceniobiorców za wykonane usługi u klienta ostatecznego, w postaci montażu.

W piśmie z dnia 12 listopada 2014 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Zainteresowany wskazał, że:

• udział zużytych materiałów do wykonania zabudowy meblowej w wynagrodzeniu za wykonane czynności wynosi ok. 60%,
• w ramach wykonywanych czynności nie można wyróżnić elementu dominującego, gdyż wydanie mebli następuje wraz z ich montażem według wcześniej ustalonego projektu i żadna z tych czynności nie funkcjonuje oddzielnie. Przedmiotem sprzedaży będzie usługa i nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika będzie uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia itp.),
• usługa polegać będzie na:
  1. dokonywaniu pomiarów pomieszczenia (pomieszczeń),
  2. opracowaniu indywidualnego projektu,
  3. montowaniu wcześniej nabytych elementów: kompletów mebli wykonanych na zlecenie Spółki wg projektu przez inny podmiot, płyt meblowych, paneli szklanych, blatów, luster, szyb, elementów metalowych (okuć, zawiasów, uchwytów, prowadnic) oraz innych elementów niezbędnych do realizacji zamówienia trwałej zabudowy, a także wbudowaniu sprzętu AGD pod zabudowę, poprzez docinanie szafek, docinanie blatu, docinania blend, nawierceniu otworów w meblach oraz blatach, zestawianie, poziomowanie, zespalanie w jedną całość poprzez skręcenie, klejenie elementów, przytwierdzanie na stałe do ścian, podłogi, czasami sufitu za pomocą kołków i wkrętów. Niektóre elementy są silikonowane oraz osłaniane listwami montażowymi. Dokonywane jest także podłączenie elementów do sieci elektrycznej oraz hydraulicznej,
• meble wykonywane mogą być z płyty laminowanej MDF, drewna, forniru, marmuru, panele ścienne ze szkła. Zestaw mebli dostosowany jest do wymiarów, kształtów pomieszczenia. Klient zgodnie z projektem dokonuje przebudowy instalacji elektrycznej, hydraulicznej, w niektórych wypadkach dobudowuje ścianki oraz obniża sufit w określonych miejscach. Meble docinane są na wymiar, szafki zestawiane i skręcane są ze sobą w sposób zindywidualizowany. Nie jest możliwy demontaż kuchni bez uszkodzenia mebli, blatu, paneli szklanych oraz późniejsze wykorzystanie mebli w innej konfiguracji. Demontaż powoduje także powstanie uszkodzeń tynku, gipsu, pozostawione są także dziury w ścianach. Demontaż nie spowoduje naruszenia elementów konstrukcyjnych lokalu.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy realizacja zamówień na zabudowę kuchni, którą Spółka zamierza wykonywać w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, opodatkowana będzie stawką 8%?

Zdaniem Wnioskodawcy, realizacja zamówień na zabudowę kuchni, którą Spółka zamierza wykonywać w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, opodatkowana będzie stawką 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 w powiązaniu z art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż tego typu usługa mieści się w zakresie pojęcia „modernizacja” zawartego w art. 41 ust. 12 wspomnianej wyżej ustawy.

Wykonanie zabudowy kuchennej należy zakwalifikować do robót budowlano-montażowych, a więc mieści się w pojęciu realizacji usług.

W ustawie brak jest definicji legalnej zawartego w przepisie art. 41 ust. 12 pojęcia „modernizacja”, a zatem należy pojęcie to rozumieć w znaczeniu, w jakim używa się go w języku potocznym.

„Modernizacja” w znaczeniu potocznym to ulepszenie, podwyższenie wartości technicznej czy też użytkowej, podwyższenie standardu, unowocześnienie, a zatem wykonanie na zamówienie klienta stałej, trwałej, zindywidualizowanej zabudowy kuchni mieści się w pojęciu „modernizacji” i w związku z tym usługa wykonania trwałej zabudowy w budownictwie objętym społecznym programem mieszkaniowym podlega opodatkowaniu wg stawki VAT 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą  opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy  przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy  przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1  na mocy art. 8 ust. 1 ustawy  rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z brzmieniem art. 5a ustawy  towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym w myśl z art. 146a pkt 1 ustawy  w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak, w świetle art. 41 ust. 2 ustawy dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy  w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Jak stanowi art. 41 ust. 12 ustawy  stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – stosownie do art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264  wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym na mocy art. 41 ust. 12b ustawy nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

W myśl ust. 12c cyt. artykułu  w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Powołany przepis (art. 41 ust. 12 ustawy) stanowi implementację art. 98 ust. 1 i ust. 2 zdanie pierwsze Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.). Zgodnie z art. 98 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE  państwa członkowskie mogą stosować jedną lub dwie stawki obniżone. W myśl art. 98 ust. 2 zdanie pierwsze Dyrektywy 2006/112/WE  stawki obniżone mają zastosowanie wyłącznie do dostaw towarów i świadczenia usług, których kategorie są określone w załączniku III. W załączniku tym, zatytułowanym: „Wykaz dostaw towarów i świadczenia usług, do których można zastosować stawki obniżone, o których mowa w art. 98”, w poz. 10 wskazano na dostawę, budowę, remont i przebudowę budynków mieszkalnych w ramach polityki społecznej.

Ponadto na podstawie § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1719), zwanego dalej rozporządzeniem, stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwaną dalej „ustawą”, obniża się do wysokości 8% dla:

1. towarów i usług wymienionych w załączniku do rozporządzenia;
2. robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
3. robót konserwacyjnych dotyczących:
   1. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
   2. lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12
   - w zakresie, w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.
   
   

Na mocy § 3 ust. 2 rozporządzenia, przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont.

Stosownie do treści § 3 ust. 2 rozporządzenia, przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, jeżeli wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych przekracza 50% tej podstawy.

Przepis art. 2 pkt 12 ustawy określa, że przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zatem w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. opodatkowaniu stawką w wysokości 8% podlega dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, z wyłączeniem lokali użytkowych, a więc m.in. do budynków mieszkalnych stałego zamieszkania sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11, przy uwzględnieniu kryterium powierzchni użytkowej, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy oraz do lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12.

W tym miejscu należy podkreślić, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, zatem winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie i w przepisach wykonawczych do ustawy. Preferencyjna stawka podatku ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do rozumienia tych terminów przyjętego w języku potocznym.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (…). Natomiast „budować” to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

Pojęcie „modernizacja” – według cytowanego Słownika języka polskiego (str. 474, kol. 2) – oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

Ponadto należy wskazać, że również w uchwale z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. akt I FPS 2/13 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że: „czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, w tym pojęcie modernizacji, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym. W takim znaczeniu modernizacja oznacza unowocześnienie, ulepszenie, udoskonalenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego lub jego części”.

Natomiast „przebudowa” – zgodnie z ww. Słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) – to zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.

Zatem modernizacja, podobnie jak w przypadku innych wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy czynności, powinna dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W znaczeniu słownikowym („Współczesny słownik języka polskiego”, red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), „remont” oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast „montaż” to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli; zakładanie instalacji. Z kolei „instalować” oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne.

Zauważyć należy, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma fakt, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów, czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Świadczenie kompleksowe (złożone) to zgodnie z orzecznictwem TSUE szereg działań podejmowanych przez podatnika na rzecz konsumenta, które z gospodarczego punktu widzenia tworzy jedną całość i z podatkowego punktu widzenia nie powinno być w sposób sztuczny dzielone.

Natomiast o tym, czy będziemy mieli do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd przeciwko Commissioners of Custom and Excise; z 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku gdy istotą transakcji będą inne czynności to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży mebli kuchennych i biurowych oraz wyposażenia i sprzętu AGD pod zabudowę.

Spółka planuje rozszerzyć działalność o wykonywanie usługi kompleksowej polegającej na montażu mebli kuchennych oraz zabudowaniu sprzętu AGD, a w szczególności:

• dokonywaniu pomiarów pomieszczenia (pomieszczeń),
• opracowaniu indywidualnego projektu,
• montowaniu wcześniej nabytych elementów: kompletów mebli wykonanych na zlecenie Spółki wg projektu przez inny podmiot, płyt meblowych, blatów, luster, szyb, elementów metalowych (okuć, zawiasów, uchwytów, prowadnic) oraz innych elementów niezbędnych do realizacji zamówienia trwałej zabudowy, a także wbudowaniu sprzętu AGD pod zabudowę, poprzez zestawianie, poziomowanie, zespalanie w jedną całość, przytwierdzanie na stałe do ścian, a niektóre elementy mogą wymagać docinania, np. blaty. Całość uzupełniana będzie również elementami dekoracyjnymi czy listwami maskującymi. Kompleksowa usługa w całości wykonywana będzie przez Spółkę we własnym zakresie (poprzez własnych pracowników lub współwłaścicieli), bądź przy udziale podmiotów trzecich. W tym drugim przypadku Spółka nabędzie elementy niezbędne do realizacji zabudowy kuchni, które instalowane będą przez zleceniobiorcę działającego w imieniu Spółki.
  
  

Spółka wystawi fakturę na ostatecznego klienta, wskazując, że faktura dokumentuje nabycie usługi, natomiast kalkulacja wynagrodzenia obejmuje zarówno robociznę, jak i koszty nabytych materiałów. Jednocześnie Spółka będzie otrzymywać faktury od zleceniobiorców za wykonane usługi u klienta ostatecznego, w postaci montażu.

Udział zużytych materiałów do wykonania zabudowy meblowej w wynagrodzeniu za wykonane czynności wynosi ok. 60%. W ramach wykonywanych czynności nie można wyróżnić elementu dominującego, gdyż wydanie mebli następuje wraz z ich montażem według wcześniej ustalonego projektu i żadna z tych czynności nie funkcjonuje oddzielnie. Przedmiotem sprzedaży będzie usługa i nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika będzie uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia itp.). Usługa polegać będzie na:

• dokonywaniu pomiarów pomieszczenia (pomieszczeń),
• opracowaniu indywidualnego projektu,
• montowaniu wcześniej nabytych elementów: kompletów mebli wykonanych na zlecenie Spółki wg projektu przez inny podmiot, płyt meblowych, paneli szklanych, blatów, luster, szyb, elementów metalowych (okuć, zawiasów, uchwytów, prowadnic) oraz innych elementów niezbędnych do realizacji zamówienia trwałej zabudowy, a także wbudowaniu sprzętu AGD pod zabudowę, poprzez docinanie szafek, docinanie blatu, docinania blend, nawierceniu otworów w meblach oraz blatach, zestawianie, poziomowanie, zespalanie w jedną całość poprzez skręcenie, klejenie elementów, przytwierdzanie na stałe do ścian, podłogi, czasami sufitu za pomocą kołków i wkrętów. Niektóre elementy są silikonowane oraz osłaniane listwami montażowymi. Dokonywane jest także podłączenie elementów do sieci elektrycznej oraz hydraulicznej.
  
  

Meble wykonywane mogą być z płyty laminowanej MDF, drewna, forniru, marmuru, panele ścienne ze szkła. Zestaw mebli dostosowany jest do wymiarów, kształtów pomieszczenia. Klient zgodnie z projektem dokonuje przebudowy instalacji elektrycznej, hydraulicznej, w niektórych wypadkach dobudowuje ścianki oraz obniża sufit w określonych miejscach. Meble docinane są na wymiar, szafki zestawiane i skręcane są ze sobą w sposób zindywidualizowany. Nie jest możliwy demontaż kuchni bez uszkodzenia mebli, blatu, paneli szklanych oraz późniejsze wykorzystanie mebli w innej konfiguracji. Demontaż powoduje także powstanie uszkodzeń tynku, gipsu, pozostawione są także dziury w ścianach. Demontaż nie spowoduje naruszenia elementów konstrukcyjnych lokalu.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Zainteresowanego dotyczą zastosowania prawidłowej stawki podatku VAT na wykonanie trwałej zabudowy kuchennej w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy wskazać, że wykonywane przez Wnioskodawcę czynności składające się na świadczenie kompleksowe polegające na wykonaniu zabudowy kuchennej należy uznać za świadczenie usługi.

Przechodząc do stawki podatku VAT – zgodnie z powołaną wyżej uchwałą NSA – należy zaznaczyć, że „obniżona stawka podatku od towarów i usług znajduje zatem zastosowanie wtedy, gdy montaż komponentów meblowych następuje z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu). W omawianym wypadku nie chodzi o jakiekolwiek wykorzystanie elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu) przy wykonywaniu zabudowy meblowej, lecz jedynie takie, które przez konstrukcyjne połączenie komponentów meblowych i elementów obiektu budowlanego (lokalu) stworzy trwałą zabudowę spełniającą jako całość określoną funkcję użytkową. Tylko bowiem w takim zakresie można mówić o modernizacji obiektu budowlanego w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Innymi słowy montaż komponentów meblowych niezależnie od stopnia ich przetworzenia, do którego nie zostaną wykorzystane w sposób istotny elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego (lokalu) nie korzysta z obniżonej stawki przewidzianej w tym przepisie. Po trwałym połączeniu komponentów meblowych z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części komponenty te podnoszą standard takiego obiektu”.

Z uzasadnienia ww. uchwały wynika zatem, że zaprojektowanie, przygotowanie i montaż polegający na zwykłym przytwierdzeniu mebli do ścian czy podłóg (np. przytwierdzanie za pomocą haków, kołków) nie jest objęte stawką obniżoną.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy wynika, że opisana zabudowa przestrzeni nie jest połączona w sposób trwały z elementami konstrukcyjnymi budynków mieszkalnych (lokali mieszkalnych). Trudno uznać, że przytwierdzenie do ścian, sufitów i podłóg elementów zabudów za pomocą kołków i wkrętów, oznacza trwałe połączenie z elementami konstrukcyjnymi danego budynku czy lokalu.

Jak wynika z internetowego Słownika języka polskiego (www.sjp.pl), słowo „trwały” oznacza niezmienny, nieulegający zmianom, ponadczasowy.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że przedstawiony sposób montażu elementów zabudowy przestrzeni sprowadza się do prostego połączenia komponentów meblowych ze ścianami, podłogami, sufitami itp. danego obiektu budowlanego lub jego częściami. Nie są to również zabiegi nadmiernie skomplikowane technicznie oraz mają charakter odwracalny. Demontaż (zdemontowanie, rozebranie czy zburzenie) opisanej zabudowy przestrzeni może doprowadzić co prawda do jej uszkodzenia, jednak nie można uznać, że w wyniku takiego demontażu nastąpi uszkodzenie konstrukcji danego budynku czy lokalu. Jak wynika bowiem z przedstawionych informacji, montaż ww. zabudowy dokonywany jest za pomocą kołków i wkrętów oraz listew montażowych. Zatem, demontaż zabudowy pozostawić może w elementach konstrukcyjnych jedynie np. otwory, a tym samym nie dochodzi do uszkodzenia elementów konstrukcyjnych danego budynku czy lokalu.

Należy zatem zauważyć, że w rozpatrywanej sprawie do montażu danej zabudowy nie zostają w sposób istotny wykorzystane elementy konstrukcyjne budynku (lokalu) w taki sposób, aby ich demontaż spowodował uszkodzenie konstrukcji budynku. Co prawda zabudowa przestrzeni wykorzystuje elementy konstrukcyjne, np.: ściany, podłogi, sufity, należy jednak podkreślić, że zaistniały związek nie jest na tyle istotny, aby uzasadniać stwierdzenie, że wykonywane prace mają charakter modernizacji obiektu budowlanego.

Podsumowując, obniżona stawka podatku nie może znaleźć zastosowania w sytuacji, gdy wykonana (nawet według indywidualnego projektu) zabudowa meblowa jest przytwierdzona np. do ściany czy podłogi jedynie w sposób, który może być również stosowany przy montażu mebli „wolnostojących” (np. „zakotwiczenie” za pomocą kołków, wkrętów lub listew montażowych), co skutkuje możliwością demontażu tej zabudowy bez uszkodzenia konstrukcji budynku czy lokalu (za uszkodzenie nie można uznać pozostawienia w ścianie czy podłodze otworów montażowych). Przykładem trwałego połączenia komponentów meblowych z elementami konstrukcyjnymi budynku, tworzącymi jako całość określoną funkcję użytkową może być np. zabudowa kuchenna wykonana z cegły klinkierowej zespolonej zaprawą murarską ze ścianą czy podłogą, zespolenie wykonanych na wymiar do konkretnego budynku (lokalu) mebli z elementami tego budynku (lokalu), które wykorzystuje dodatkowe materiały budowlane, tj. cegły czy płyty kartonowo gipsowe – gdzie demontaż zabudowy powodowałby zarówno uszkodzenie pomieszczenia w którym została zamontowana, samych komponentów meblowych czy materiałów budowlanych wykorzystanych do jej montażu.

W ocenie tut. Organu, przedstawiony sposób montażu elementów mebli sprowadza się do prostego połączenia komponentów meblowych ze ścianami obiektu budowlanego lub jego częściami. Nie są to również zabiegi nadmiernie skomplikowane technicznie oraz mają charakter odwracalny. Demontaż zabudowy meblowej nie spowoduje naruszenia elementów konstrukcyjnych lokalu oraz obiektu. Wobec powyższego, nie dochodzi w tym przypadku do uszkodzenia elementów konstrukcyjnych lokalu (budynku).

Należy zatem zauważyć, że do montażu przedmiotowej zabudowy meblowej nie zostaną w sposób istotny wykorzystane elementy konstrukcyjne budynku/lokalu w taki sposób, aby ich demontaż spowodował uszkodzenie konstrukcji budynku. Co prawda w zabudowie meblowej wykorzystywane są ściany konstrukcyjne, należy jednak podkreślić, że zaistniały związek nie jest na tyle istotny, aby uzasadniać stwierdzenie, że wykonywane prace mają charakter modernizacji obiektu budowlanego.

Analiza powołanych przepisów oraz wniosków płynących z uchwały NSA z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13 w kontekście przedstawionego opisu sprawy prowadzi do wniosku, że w rozpatrywanej sprawie usług świadczonych przez Wnioskodawcę polegających na montażu zabudowy kuchennej nie można traktować jako modernizacji, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy.

Opisanej we wniosku usługi nie można również uznać za żadną inną czynność wskazaną w art. 41 ust. 12 ustawy nie będzie to w szczególności budowa, przebudowa, remont czy termomodernizacja.

Zatem stawką VAT właściwą do opodatkowania opisanego świadczenia zabudowy kuchennej polegającej na zaprojektowaniu, dopasowaniu i zainstalowaniu materiałów (komponentów meblowych), wykonanego w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, będzie stawka podatku w wysokości 23%, o której mowa w art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy. Przedmiotowej zabudowy przestrzeni nie można bowiem uznać za czynność wymienioną w art. 41 ust. 12 ustawy, jak również w § 3 rozporządzenia, a w związku z tym nie będzie ona opodatkowana stawką podatku w wysokości 8%, o której mowa w art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy.

Podsumowując, realizacja zamówień na zabudowę kuchni, którą Spółka zamierza wykonywać w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym opodatkowana będzie podatkiem od towarów i usług przy zastosowaniu stawki podatku w wysokości 23%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.