Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-938/14-4/MN
z 25 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z 21 sierpnia 2014 r. (data wpływu 25 sierpnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z 13 listopada 2014 r. (data wpływu 14 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek budowlanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek budowlanych. Wniosek uzupełniono pismem z 13 listopada 2014 r. (data wpływu 14 listopada 2014 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 27 marca 2013 r. Wnioskodawca nabył w formie darowizny od swoich rodziców nieruchomość gruntową we wsi G., o powierzchni 2,6443 ha. Przedmiotowa nieruchomość przed przeniesieniem na Wnioskodawcę prawa własności przez rodziców (forma darowizny) została podzielona na 17 działek budowlanych. Ponadto, ww. działki budowlane są objęte planem zagospodarowania przestrzennego. Na terenie działek budowlanych w przeszłości nie była prowadzona działalność gospodarcza i rolnicza oraz obecnie również nie jest wykorzystywana na działalność gospodarczą i rolniczą.

W najbliższej przyszłości Wnioskodawca zamierza sprzedać działki budowlane, w przypadku w ogóle pojawienia się chętnych, przyszłych nabywców działek budowlanych. Sprzedaż ta może występować w różnych odstępach czasu, z powodu mało atrakcyjnego położenia nieruchomości we wsi G.

Wnioskodawca nadmienia, że skontaktował się z pracownikiem Biura Krajowej Informacji Podatkowej z pytaniem – czy po sprzedaży ww. działek będzie musiał uiścić podatek od towarów i usług? Uzyskał odpowiedz od pracownika, że wobec analizy przedstawionych przez Wnioskodawcę faktów dotyczących ww. działek budowlanych, nie będzie musiał płacić podatku VAT. Pracownik BKIP poinformował, że jeśli Wnioskodawca chce uzyskać informację na piśmie, musi skierować wniosek do Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że po sprzedaży działki w częściach lub całości, Wnioskodawca zamierza przeznaczyć środki na budowę domu jednorodzinnego lub zakupić mieszkanie bliżej miejsca pracy. Kolejny powód zbycia działek, to wieś G., gdzie znajduje się nieruchomość – wyludnia się i za kilka lat nieruchomość może stać się jeszcze mniej atrakcyjna do zbycia, jeżeli w ogóle Wnioskodawcy uda się zbyć chociaż część przy obecnym spadku wartości nieruchomości na rynku i trudnych czasach zdobycia kredytu hipotecznego na zakup nieruchomości.

Na terenie działek budowlanych nie jest prowadzona działalność gospodarcza rolnicza, oraz obecnie również nie jest wykorzystywana na działalność gospodarczą i rolniczą (tak zwany „ugór”). Nieruchomość nie była przedmiotem najmu i dzierżawy.

Wnioskodawca wcześniej dokonywał sprzedaży gruntów – 15 października 2013 r., działka 52, położona Gx., grunty orne 1,6100 ha (jeden hektar sześć tysięcy sto metrów kwadratowych). Powyższa nieruchomość nie była zabudowana, nie była objęta żadnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w ewidencji gruntów oznaczona jako grunty orne, zgodnie z wypisem rejestru gruntów wydanym przez Starostę z 23 września 2013 r. stanowi nieruchomość rolną, albowiem była i jest lub może być wykorzystywana do prowadzenia działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie produkcji roślinnej i zwierzęcej, nie wyłączając produkcji ogrodniczej sadowniczej i rybnej. Środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości zostały rozdysponowane na bieżące potrzeby naprawy samochodu‚ wczasy, rzeczy.

Wnioskodawca będzie ogłaszał sprzedaż przez sieć Internet, żeby było najtaniej, beż żadnych pośredników (to nie jest nieruchomość komercyjnie atrakcyjna, miejska tylko położona na wsi, naprzeciwko cmentarza).

Zgodnie z uchwałą numer Rady Miejskiej z 9 grudnia 2011 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na obszarze wsi G. dla działki 214/2, niżej wymienione działki położone w obrębie wsi G. stanowią: działka 214/3 – teren zabudowy mieszkaniowo-usługowej, działki numer ewidencyjny 214/4, 214/5, 214/14 – teren drogi wewnętrznej, działki numer ewidencyjny 214/6, 214/7, 214/8, 214/9, 214/10, 214/11, 214/12, 214/13, 214/15, 214/16, 214/17, 214/18, 214/19, 214/20, 214/21, 214/22 – teren zabudowy jednorodzinnej. Ponadto, powyższa nieruchomość nie stanowi nieruchomości rolnej w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego i posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej. Wnioskodawca nie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, ponieważ obowiązuje tam nowy miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego od 9 grudnia 2011 r. (jeżeli jest uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla danej nieruchomości, nie trzeba występować o decyzję o warunkach zabudowy, ponieważ wyższą rangę ma miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego).

Wnioskodawca nigdy nie był zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nie zamierza uzbrajać ternu, stawiać ogrodzenia i zwiększać wartości nieruchomości i inwestować w tą mało atrakcyjnie położoną nieruchomość. Ponadto, Wnioskodawca nadmienia, że nieruchomość ta położona jest w odległości 50 m naprzeciwko cmentarza oraz w odległości około 100 m od tartaku i rębaka do drzewa, a także w odległości około 70 m od obory krów hodowlanych, a także drogi wewnętrzne są obciążone służebnością przesyłu dla ENA Sp. z o.o. Jedyne czynności jakie były poczynione to dla działek 214/3, 214/7 i 214/13 – założono skrzynki prądowe w granicy działek bez liczników i podłączonego dla działek prądu (koszt jednej skrzynki to 1100 zł).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z powyższym Wnioskodawca będzie musiał uiścić podatek od towarów i usług po sprzedaży ww. działek budowlanych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że nieruchomość, na której znajdują się działki budowlane została nabyta w formie darowizny, w celach prywatnych, z dalszym ich zamiarem sprzedaży w przyszłości, Wnioskodawca nie będzie musiał płacić podatku od towarów i usług. Wynika to z art. 5 ust. 1, art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, które wyczerpująco określają zakres opodatkowania oraz podatnika i płatnika. Reasumując powyższe regulacje prawne Wnioskodawca stwierdza, że jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej oraz niezamierzająca w przyszłości sprzedać ww. działek budowlanych do celów komercyjnych, nie jest zobligowany do uiszczenia podatku od towarów usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy  podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej  zawarta w ustawie  ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/We Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.; dalej: Dyrektywa)  „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Zarówno z brzmienia powołanego przepisu Dyrektywy, jak i art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy wynika, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku VAT jest ustalenie, czy działa on niezależnie, jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód.

Należy zauważyć, że dla uznania danego podmiotu za podatnika nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo, że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji, jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza.

Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C 181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W niniejszej sprawie konieczne stało się zatem ustalenie, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawca, w celu planowanej sprzedaży nieruchomości podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkować będzie koniecznością uznania go za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym Wnioskodawcy.

Przyjęcie, że Wnioskodawca sprzedając przedmiotowe nieruchomości będzie działał w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą wymaga ustalenia, że jego działalność w tym zakresie przybierze formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jego czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W ocenie tut. Organu, z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie podejmie ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (np.: podział gruntu na mniejsze działki, wystąpienie o decyzję o warunkach zabudowy, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców itd.).

Zatem, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowego gruntu nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca, w związku z dostawą działek, będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a sprzedaż ww. działek nie będzie stanowić czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą przedmiotowych działek budowlanych.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa – składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.