Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/4511-141/15/MM
z 30 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku otrzymanym 30 stycznia 2015 r., uzupełnionym 27 marca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

W związku ze stwierdzonymi brakami formalnymi, pismem z 19 marca 2015 r. Znak: IBPBII/2/4511-141/15/MM, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 27 marca 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 8 sierpnia 1998 r. Wnioskodawca zawarł związek małżeński a w 1999 r. kupił z małżonkiem mieszkanie, które wcześniej wynajmowali. W dniu 15 czerwca 2011 r. małżonkowie rozwiedli się i 27 czerwca 2013 r. ugodą sądową dokonali podziału majątku wspólnego. Tytułem wyrównania udziałów w majątku wspólnym Wnioskodawca zobowiązał się do spłaty małżonka środkami uzyskanymi ze sprzedaży mieszkania, które w ramach podziału otrzymał Wnioskodawca. Wnioskodawca wskazał, że w 2013 r. stał się właścicielem 50% mieszkania czyli części z majątku wspólnego należącego do byłego małżonka.

W skład majątku wspólnego wchodziło:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
   
2. prawo do działki rekreacyjnej na terenie ogródków działkowych,
   
3. udział w wysokości 1/2 w prawie własności samochodu osobowego (co na ugodzie sędzia przedstawił jako własność Wnioskodawcy, którą otrzymał w darowiźnie od matki),
   
4. komputer,
   
5. urządzenie wielofunkcyjne,
   
6. piec gazowy,
   
7. pralka,
   
8. zestaw kina domowego,
   
9. maszynka do strzyżenia,
   
10. kosiarka spalinowa,
    
11. radio i głośniki samochodowe,
    
12. wiertarka.
    
    

Strony dokonały podziału majątku wspólnego w ten sposób, że składniki opisane w pkt 1-7 otrzymał Wnioskodawca, a przedmioty przedstawione w pkt 8-12 otrzymał małżonek Wnioskodawcy. Przedmioty te nie zostały wycenione. Tytułem wyrównania udziałów w majątku wspólnym oraz spłaty Wnioskodawca zwolnił byłego małżonka z długu w wysokości 3.000 zł i zobowiązał się do spłaty byłego małżonka kwotą 30.000 zł. Sędzia zasądził spłatę 2 x 15.000 zł.

Za pośrednictwem biura nieruchomości 23 maja 2014 r. Wnioskodawca sprzedał lokal mieszkalny za cenę 53.500 zł, gdyż mieszkanie przeznaczone było do generalnego remontu.

Spłata odbyła się 26 maja 2014 r. kwotą 12.900 zł na poczet alimentów zaległych wyliczonych na dzień 31 maja 2014 r. oraz kwotą 12.100 zł wpłaconą 27 maja 2014 r. Obie kwoty czyli w sumie 25.000 zł zostały spłacone u komornika sądowego, gdyż były małżonek zalegał z płatnościami alimentacyjnymi. Spłatę małżonka Wnioskodawca miał zasądzoną na kwotę 30.000 zł, jednakże lokal mieszkalny został sprzedany za 53.500 zł. Wnioskodawca nie był w stanie spłacić 30.000 zł na rzecz byłego małżonka. Wnioskodawca musiał opłacić biuro nieruchomości, które pomogło w sprzedaży mieszkania.

W związku z powyższym zdarzeniem zadano następujące pytania:

Czy otrzymany przychód z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym?

Czy otrzymany przychód to „koszty” poniesione, związane ze sprzedażą lokalu mieszkalnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien być opodatkowany przychód z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego. Wnioskodawca nie zgadza się aby miał zapłacić podatek skoro spłacił małżonka w połowie ze sprzedanego lokalu mieszkalnego. Wnioskodawca wolałby, żeby to były małżonek go spłacił taką wartością jaką zrobił to Wnioskodawca, jednak były małżonek nie chciał, gdyż wiedział jakie niesie to za sobą koszty. Wnioskodawca poniósł koszty związane ze sprzedażą i dodatkowo ma zapłacić podatek z otrzymanego „niby” przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego przepisu każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy, stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Tym samym odpłatne zbycie nieruchomości i ww. praw następujące po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że Wnioskodawca z małżonkiem w 1999 r. kupili lokal mieszkalny. W 2011 r. małżonkowie rozwiedli się i w 2013 r. dokonali podziału majątku wspólnego. W ramach podziału majątku Wnioskodawca otrzymał m.in. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego i został zobowiązany do spłaty byłego małżonka. W celu pozyskania środków na spłatę, Wnioskodawca w 2014 r. sprzedał spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego.

Aby móc zatem ustalić czy w omawianej sprawie sprzedaż w 2014 r. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego stanowiła źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym trzeba ustalić, od jakiego momentu należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w przywołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy tj. czy od daty kiedy nastąpiło nabycie do majątku wspólnego małżonków (od 1999 r.) ww. lokalu mieszkalnego, czy też od daty kiedy nastąpił podział majątku dorobkowego małżonków (od 2013 r.).

Kwestie stosunków majątkowych w małżeństwie reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2012 r. poz. 788 ze zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością – art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd bądź w przypadku ustania małżeństwa między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Natomiast – w myśl art. 501 Kodeksu – w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Z przywołanych przepisów wynika zatem, że z chwilą ustania wspólności majątkowej między małżonkami współwłasność łączna zostaje zastąpiona przez współwłasność w częściach ułamkowych.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem – w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego tylko wówczas, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.
  
  

Za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego (do majątku wspólnego), ale tylko pod warunkiem, że podział taki jest ekwiwalentny w naturze i odbył się bez spłat i dopłat lub wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub praw w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki tej osobie przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim. Jeżeli natomiast podział odbył się w naturze, lecz w sposób, który był nieekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty lub dopłaty lub gdy wartość otrzymanych przez małżonka nieruchomości lub praw przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tego udziału w nieruchomości lub w prawie, który przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego, nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat). Bowiem wszelkie przypadki gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowany być musi w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (prawem) jak też stan jej majątku osobistego. W tym udziale bowiem, w którym przyznana na wyłączną własność nieruchomość lub prawo przekracza wartość udziału w majątku wspólnym, podatnik niewątpliwie nabywa prawo własności w rozumieniu analizowanego przepisu. Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Zatem nie ma wątpliwości, że nabycie własności nieruchomości lub praw w drodze podziału majątku wspólnego, w przypadku gdy wartość otrzymanego majątku jest nieekwiwalentna lub przekracza udział, jaki przysługiwał małżonkowi w majątku wspólnym, zawiera się w pojęciu „nabycie”, jakim posługuje się przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przenosząc przywołane powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że podział majątku dorobkowego małżonków dokonany w 2013 r. nie był ekwiwalentny w naturze dla obojga małżonków. O ekwiwalentnym podziale w naturze mówić bowiem można jedynie wówczas, gdy w wyniku podziału majątku dorobkowego każdy z małżonków otrzymuje na wyłączną własność majątek o tej samej wartości. Tymczasem na mocy ugody z 2013 r. Wnioskodawca został zobowiązany do spłaty byłego małżonka tytułem wyrównania udziałów w majątku wspólnym, co jednoznacznie przesądza o braku ekwiwalentnego podziału majątku dorobkowego małżonków.

Wnioskodawca z chwilą ustania wspólności ustawowej był właścicielem udziału 1/2 w każdym prawie i w każdej rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego. Taki sam udział w prawie i rzeczach należał do małżonka Wnioskodawcy. Wnioskodawca został zobowiązany do spłaty byłego małżonka, ponieważ otrzymał majątek o większej wartości niż przysługujący mu w majątku wspólnym udział 1/2.

Aby ustalić o ile konkretnie zwiększył się udział Wnioskodawcy w majątku wspólnym w wyniku jego podziału należy odnieść się do wartości rynkowej majątku wspólnego na dzień jego podziału. Mimo że Wnioskodawca wskazał, iż składniki majątku wspólnego nie zostały wycenione w chwili podziału majątku wspólnego, to nie zwalnia to Wnioskodawcy z obowiązku ustalenia jego wartości. Tylko bowiem na podstawie wartości rynkowej majątku jaką miał na dzień podziału można ustalić o ile udział Wnioskodawcy w majątku wspólnym uległ powiększeniu, czyli w jakim udziale doszło po stronie Wnioskodawcy do nabycia.

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Zatem ustalenia wartości majątku należy dokonać w oparciu o obiektywne kryteria czyli zgodnie z wyliczeniem dokonanym na podstawie cen rynkowych obowiązujących na danym obszarze w dacie podziału majątku dorobkowego małżonków.

Tak więc aby ustalić, jaki faktycznie udział Wnioskodawca nabył w 2013 r. tj. w dacie zawarcia ugody sądowej, na mocy której doszło do podziału majątku objętego wspólnością majątkową w pierwszej kolejności należy obliczyć jaką wartość rynkową miał cały majątek podlegający podziałowi, czyli zsumować wartość wszystkich składników majątku wspólnego opisanych przez Wnioskodawcę w pkt 1-12 będących przedmiotem podziału (A). Następnie należy obliczyć wartość udziału jaki przysługiwał Wnioskodawcy w majątku wspólnym, czyli wartość całego majątku dorobkowego małżonków podzielić na pół (A : 2 = B). Otrzymana kwota odpowiadać będzie wartości udziału jaki przysługiwał Wnioskodawcy w majątku wspólnym. Kolejnym krokiem jest obliczenie różnicy między wartością majątku, jaki Wnioskodawca otrzymał w drodze podziału majątku (C), czyli wartością wszystkich przedmiotów opisanych przez Wnioskodawcę w pkt 1-7, które Wnioskodawca otrzymał na wyłączną własność a kwotą jaka mu przysługiwała pierwotnie (C - B = D). Następnie obliczoną różnicę należy podzielić przez wartość majątku, jaki Wnioskodawca otrzymał w drodze podziału i pomnożyć przez 100% (D : C x 100%). Wynik wskaże o jaki taki procent wzrósł udział Wnioskodawcy w każdej rzeczy i prawie nabytych w drodze podziału majątku wspólnego a więc i w sprzedanym lokalu mieszkalnym.

Wnioskodawca we wniosku wskazał, że w wyniku podziału majątku stał się właścicielem 50% lokalu mieszkalnego, który w ramach majątku wspólnego należał do byłego małżonka. Organ zaznacza, że nabycie w udziale 50% ma miejsce jedynie wówczas gdy w ramach podziału majątku wszystkie jego składniki przypadają na wyłączną własność jednego z małżonków. Tymczasem skoro Wnioskodawca nie otrzymał wszystkich składników z majątku wspólnego (były małżonek otrzymał bowiem składniki majątku opisane przez Wnioskodawcę w pkt 8-12) to udział Wnioskodawcy w dzielonym majątku nie mógł wzrosnąć aż o 50%. Aby ustalić jaki faktycznie udział w lokalu mieszkalnym Wnioskodawca nabył w wyniku podziału majątku wspólnego Wnioskodawca powinien samodzielnie dokonać wyliczeń na podstawie powyższych wskazówek.

Niezależnie od wyniku powyższego wyliczenia, należy stwierdzić, że Wnioskodawca lokal mieszkalny nabył w odpowiednio w udziale w 1999 r. oraz w udziale w 2013 r. i pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 należy oddzielnie liczyć w stosunku do każdego udziału jaki Wnioskodawca nabył.

Ponieważ od końca roku, w którym nastąpiło nabycie lokalu mieszkalnego w ramach wspólności ustawowej małżeńskiej, a więc od końca 1999 r., pięcioletni termin o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych upłynął z dniem 31 grudnia 2004 r., ta część przychodu uzyskana z odpłatnego zbycia mieszkania w 2014 r. nie stanowi źródła przychodu a tym samym nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Oznacza to, że po stronie Wnioskodawcy nie powstał obowiązek zapłaty podatku dochodowego od przychodu uzyskanego ze zbycia przypadającego na udział w ww. mieszkaniu nabyty w 1999 r.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega natomiast przychód z tytułu odpłatnego zbycia przypadający na udział w lokalu mieszkalnym nabyty w 2013 r. w wyniku podziału majątku dorobkowego, ponieważ zbycie nastąpiło w 2014 r. – dokonane zostało więc przed upływem pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nabyto udział od byłego małżonka.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Podkreślić jednak należy, że poniesione przez Wnioskodawcę koszty odpłatnego zbycia dotyczą całego sprzedanego lokalu mieszkalnego, czyli również przychodu, który przypada na udział nabyty w 1999 r. niestanowiący źródła przychodu. Skoro sprzedaż udziału nabytego w 1999 r. nie jest źródłem przychodu i nie podlega opodatkowaniu, to odliczeniu nie podlegają też koszty przypadające na ten udział. Wnioskodawca może zatem poniesione koszty odpłatnego zbycia odliczyć w wysokości proporcjonalnie przypadającej na udział w lokalu, który nabył w 2013 r.

Z kolei ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia odbywa się zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatne, czy nieodpłatnie. W niniejszej sprawie nabycie miało charakter odpłatny, gdyż w zamian za część rzeczy i praw nabytą w wyniku podziału majątku wspólnego a więc także lokalu mieszkalnego Wnioskodawca przekazał spłatę na rzecz byłego małżonka.

Zgodnie z art. 22 ust. 6c ww. ustawy – koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Jak wynika z art. 22 ust. 6e ustawy – wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Mając na uwadze przywołany wyżej przepis art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodu Wnioskodawca winien ustalić uwzględniając fakt, że w zamian za udział przekraczający udział posiadany w majątku wspólnym Wnioskodawca został zobowiązany do spłaty byłego małżonka. Należy zauważyć, że Wnioskodawca został zobowiązany do spłaty w wysokości 30.000 zł, natomiast byłemu małżonkowi przekazał tylko 25.000 zł a dodatkowo kwota 3.000 zł została potrącona wcześniej na poczet zaległego długu byłego małżonka. Jednakże, mimo że były małżonek otrzymał w ramach spłaty 25.000 zł to Wnioskodawca faktycznie na spłatę przeznaczył 28.000 zł. Kwota 3.000 zł na zasadzie kompensaty wzajemnych zobowiązań została zaliczona na poczet długu byłego małżonka. Zaległości byłego małżonka zostały uregulowane spłatą dokonaną przez Wnioskodawcę. Z tego powodu za koszt nabycia w 2013 r. udziału przekraczającego udział w majątku wspólnym Wnioskodawca może uznać spłatę dokonaną na rzecz byłego małżonka w kwocie 28.000 zł. Przy czym pamiętać należy, że spłata dotyczy udziału nabytego w 2013 r. w całym majątku otrzymanym na wyłączną własność przez Wnioskodawcę a więc zarówno w lokalu mieszkalnym, jak i w składnikach majątku opisanych w pkt 2-7. To oznacza, że tak ustalone koszty dotyczą udziału nabytego w 2013 r. zarówno w lokalu mieszkalnym jak i w składnikach opisanych w pkt 2-7. Dlatego nie całą kwotę 28.000 zł Wnioskodawca może zaliczyć do kosztu uzyskania przychodu ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Wnioskodawca powinien ww. koszty nabycia podzielić proporcjonalnie na lokal mieszkalny i składniki opisane w pkt 2-7, stosownie do ich wartości.

W myśl art. 30 e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Podsumowując, w wyniku podziału majątku wspólnego Wnioskodawca otrzymał majątek o większej wartości niż przysługujący mu w majątku wspólnym udział 1/2. W procencie o jaki wzrósł udział Wnioskodawcy w majątku wspólnym należy rozpoznać nabycie w każdej rzeczy i prawie, które Wnioskodawca w ramach podziału majątku wspólnego otrzymał na wyłączną własność. Obowiązek Wnioskodawcy do zapłaty podatku z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego wynika z tego, że zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – udział nabyty w lokalu mieszkalny w 2013 r. w drodze podziału majątku wspólnego został sprzedany przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym go nabyto. Nie ma znaczenia, że połowę ceny uzyskanej ze sprzedaży lokalu mieszkalnego Wnioskodawca przekazał w ramach spłaty na rzecz byłego małżonka. Wnioskodawca został zobowiązany do spłaty byłego małżonka, ponieważ otrzymał majątek o większej wartości niż były małżonek. To, że Wnioskodawca na spłatę byłego małżonka przeznaczył środki uzyskane ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w żadnym wypadku nie ma wpływu na wysokość uzyskanego przez Wnioskodawcę przychodu z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego. Spłata jest kosztem nabycia udziału, o jaki wzrósł udział Wnioskodawcy w majątku wspólnym. Podstawę obliczenia podatku stanowi dochód, czyli różnica między przychodem uzyskanym ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przypadającym na udział nabyty w 2013 r. (ustalony zgodnie z art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) a kosztami uzyskania przychodu, ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy. Wnioskodawca nie zapłaci więc podatku od „niby” przychodu, lecz od uzyskanego dochodu.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.