Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-1304/14/AW
z 13 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 grudnia 2014 r. (data wpływu 30 grudnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 19 marca 2015 r. (data wpływu 24 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy w świetle art. 113 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT Wnioskodawca postępuje prawidłowo nie wliczając do wartości sprzedaży czynności wykonywanych na rzecz członków tworzących Wspólnotę polegających na dostawie mediów do lokali mieszkalnych wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkalne – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2014 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy w świetle art. 113 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT Wnioskodawca postępuje prawidłowo nie wliczając do wartości sprzedaży czynności wykonywanych na rzecz członków tworzących Wspólnotę polegających na dostawie mediów do lokali mieszkalnych wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkalne.

Wniosek uzupełniono pismem z 19 marca 2015 r. (data wpływu 24 marca 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 10 marca 2015 r. znak IBPP1/443-1304/14/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest Wspólnotą Mieszkaniową działającą na podstawie ustawy o własności lokali z dnia 24 czerwca 1994 r. (Dz.U. Nr 85 poz. 388 ze zm., dalej: UWL). Wspólnotę tworzą właściciele 140-tu lokali mieszkalnych, 8-iu lokali użytkowych i współwłaściciele lokalu garażowego.

Zakres działania wspólnoty obejmuje:

1. zarząd nieruchomością wspólną, o której mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o własności lokali przez co rozumie się grunt pod budynkiem oraz części budynku inne niż samodzielny lokal (art. 2 ust. 2 UWL), np.: elementy konstrukcyjne, mury zewnętrzne budynku wraz z elewacją, dach, klatki schodowe, piwnice, strych, hydrofornia, wymiennikownia, pomieszczenia gospodarcze, inne pomieszczenia do wspólnego użytku, instalacje: elektryczna, centralnego ogrzewania, wodno-kanalizacyjna, domofonowa;
2. czynności wykonywane na rzecz właścicieli związane z utrzymaniem ich lokali polegające na rozliczaniu indywidualnych kosztów związanych z dostarczanymi właścicielom poszczególnych lokali mediami tj. za wodę, kanalizację, ciepło.
   
   

Wspólnota planuje wynajmować części wspólne nieruchomości, które zgodnie z art. 12 pkt 2 UWL stanowić będą pożytki.

Właściciele lokali, zgodnie z art. 13 pkt 1 UWL, ponoszą wydatki na:

1. pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną,
2. pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem swoich lokali, tj. za zużytą przez nich wodę, odprowadzane ścieki, ciepło,
3. fundusz remontowy przeznaczony na ewentualne remonty części wspólnej dokonując wpłat w postaci zaliczek w terminie do 10-go każdego miesiąca za dany miesiąc. Zaliczki te ustalane są zgodnie z zatwierdzonym przez właścicieli planem kosztów na dany rok kalendarzowy. Po upływie okresu rozrachunkowego wpłacone zaliczki z pozycji 1 i 2 są rozliczane do wysokości poniesionych kosztów.
   
   

Na podstawie art. 20 i 21 UWL Wspólnotę reprezentuje zarząd. Z uwagi na charakter budynku wielolokalowego i uwarunkowania projektowo-techniczne umowy z dostawcami mediów podpisane są przez zarząd a nie przez właścicieli poszczególnych lokali.

Dostawcy mediów na podstawie umów i wskazań liczników głównych obciążają Wspólnotę za zużyte w danym okresie media. Instalacje wewnętrzne stanowiące część wspólną nieruchomości doprowadzają media do poszczególnych lokali wyposażonych w liczniki indywidualne. Wskazania tych liczników w danym okresie stanowią podstawę do rozliczenia z właścicielami pobranej zaliczki na media.

Na gruncie ustawy o VAT Wspólnota uważa, że dostawa czynności wykonywanych na rzecz członków tworzących tą Wspólnotę polegających na dostawie mediów na rzecz:

1. właścicieli lokali mieszkalnych wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkalne – korzysta ze stawki zwolnionej (rozporządzenie Ministra Finansów Dz.U. z dnia 31 grudnia 2013 r. poz. 1722 – § 3 ust. 1 pkt 10);
2. właścicieli lokali mieszkalnych wykorzystywanych na cele inne niż mieszkalne – objęta jest stawką właściwą dla danych mediów (woda i kanalizacja 8%; ciepło 23%);
3. właścicieli lokali użytkowych – objęta jest stawką właściwą dla danych mediów (woda i kanalizacja 8%; ciepło 23%).
   
   

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że Wnioskodawca nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Wspólnota w roku podatkowym 2013 dokonała sprzedaży brutto w kwocie: 317.185,77 zł z czego:

1. czynności wykonywane na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 10 Dz.U. z dnia 31 grudnia 2013 r. poz. 1722, polegające na dostawie mediów (ciepło, woda i kanalizacja, usuwanie odpadów komunalnych) w roku 2013 wynoszące 302.409,27 zł – korzystają ze stawki zwolnionej i nie są wliczane do wartości sprzedaży, o której mowa art. 113 ust. 1;
2. czynności wykonywane na rzecz właścicieli lokali niemieszkalnych polegające na dostawie mediów (ciepło, woda i kanalizacja, usuwanie odpadów komunalnych) do lokali użytkowych wyniosły w 2013 r. 11.485,81 zł netto i są opodatkowane według stawki właściwej co daje kwotę brutto 13.816,50 zł;
3. najem części wspólnych dla nie-członków Wspólnoty na kwotę netto 780,49 zł (brutto 960,00 zł)

-wartość sprzedaży bez podatku VAT w 2013 r. wyniosła 12.266,30 zł co daje Wspólnocie prawo do zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle art. 113 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT Wnioskodawca postępuje prawidłowo nie wliczając do wartości sprzedaży czynności wykonywanych na rzecz członków tworzących tą Wspólnotę polegających na dostawie mediów do lokali mieszkalnych wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkalne?

Zdaniem Wnioskodawcy, Wspólnota, na gruncie ustawy o własności lokali wykonuje dwie podstawowe czynności (wyjaśnienie Ministra Finansów PT8/033/IOI/AEW/11/PT-571 – akapit 4):

1. zarządza częścią wspólną, nabywając towary i usługi na cele nieruchomości wspólnej – w tej sytuacji działa ona w imieniu własnym i na własny rachunek. Tym samym jest ostatecznym konsumentem;
2. nabywa towary i usługi wyłącznie na potrzeby utrzymania poszczególnych lokali takie jak woda i odprowadzenie ścieków, ciepło celem odsprzedaży właścicielom lokali.
   
   

Zatem odsprzedaż właścicielom lokali towarów i usług związanych wyłącznie z lokalami jest czynnością związaną z utrzymaniem tych lokali. W zakresie w jakim czynności te związane są z lokalami mieszkalnymi wykorzystywanymi wyłącznie na cele mieszkalne – korzystają one ze stawki zwolnionej (Dz.U. z dnia 31 grudnia 2013 r. poz. 1722 – § 3 ust. 1 pkt 10).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT do wartości sprzedaży nie ujmuje się czynności zwolnionych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy o VAT, tj. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2013 r. poz. 1722 w § 3 pkt 1 poz. 10. Tym samym nie wlicza się do wartości sprzedaży czynności związanych z utrzymaniem lokali mieszkalnych wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkalne (polegającej na dostarczaniu wody, kanalizacji i ciepła), wartości dostarczanych mediów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług – zgodnie z art. 8 ust. 1 – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…), w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146a pkt 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak w myśl § 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz.U. z 2013 r. poz. 1722 ze zm.) zwalnia się od podatku czynności związane z utrzymaniem lokali mieszkalnych, wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe, za które pobierane są opłaty, wykonywane przez wspólnotę mieszkaniową na rzecz właścicieli tych lokali, tworzących w określonej nieruchomości tę wspólnotę.

Natomiast w świetle § 3 ust. 1 pkt 11 ww. rozporządzenia zwalnia się od podatku czynności wykonywane przez wspólnotę mieszkaniową lub właścicieli lokali mieszkalnych tworzących w określonej nieruchomości wspólnotę mieszkaniową, na rzecz osób używających na podstawie innego tytułu prawnego niż prawo własności lokale należące do właścicieli tworzących tę wspólnotę mieszkaniową, za które pobierane są opłaty niezależne od właściciela w rozumieniu ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266, z późn. zm.) lub opłaty pośrednie w rozumieniu ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2010 r. Nr 206, poz. 1367 oraz z 2011 r. Nr 22, poz. 114 i Nr 185, poz. 1092), jeśli lokale te są wykorzystywane wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Podkreślić należy, że zastosowanie zwolnienia jest uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy), które w przedmiotowej sprawie zostały spełnione.

Stosownie do powyższego podkreślić należy, że zwolnieniem określonym cytowanymi wyżej przepisami rozporządzenia objęto tylko towary i usługi związane z lokalami mieszkalnymi wykorzystywanymi wyłącznie na cele mieszkaniowe. Użyty przez ustawodawcę ww. przepisie zwrot „wyłącznie” wskazuje, iż warunkiem koniecznym do zastosowania przedmiotowego zwolnienia jest wykorzystywanie lokali na cele mieszkaniowe.

W związku z tym zwolnieniu nie podlega dostawa towarów i usług związanych z lokalami mieszkalnymi wykorzystywanymi na cel inny niż mieszkaniowy. Jednocześnie należy zauważyć, że celem innym niż mieszkaniowy jest np. cel krótkotrwałego pobytu o charakterze turystycznym bądź biznesowym. Takie cele realizowane są m.in. przez hotele, pensjonaty, pokoje do wynajęcia dla turystów bądź biznesmenów. Cel mieszkaniowy nie jest związany z chwilowym pobytem, ale z zamieszkaniem, więc stałym interesem życiowym osoby będącej korzystającym z lokalu mieszkalnego.

Tym samym zasadniczą kwestią dla ustalenia czy dana usługa podlega opodatkowaniu, czy zwolnieniu od podatku pozostaje określenie celu realizowanego przez osobę bezpośrednio uczestniczącą w świadczeniu usługi.

W świetle treści powyższych regulacji prawnych zgodzić się należy ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że dostawa mediów do lokali mieszkalnych wykorzystywanych wyłącznie na własne cele mieszkaniowe lub też wykorzystywanych do świadczenia usług najmu w ramach tzw. najmu prywatnego (na cele mieszkaniowe) korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia. Skoro bowiem właściciel lokalu mieszkalnego wykorzystuje ten lokal w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych lub też poprzez najem tzw. „prywatny” w celach mieszkaniowych na rzecz osób trzecich, takie czynności korzystają ze zwolnienia na podstawie ww. przepisów.

Ponadto należy zauważyć, że dla dostawy mediów do lokali użytkowych i lokalu garażowego – nie ma zastosowania zwolnienie od podatku. Podkreślić bowiem należy, że w tym przypadku nie jest spełniony warunek przeznaczenia lokali na cele mieszkaniowe, a tylko takie wykorzystanie (przeznaczenie) jest konieczne, aby zastosować zwolnienie od podatku.

Przechodząc do kwestii wliczenia do wartości sprzedaży czynności wykonywanych na rzecz członków tworzących Wspólnotę wskazać należy, że zgodnie z art. 113 ust. 1 tej ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. – zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 powołanej ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. –do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Treść ww. przepisów z dniem 1 stycznia 2014 r. na mocy ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r. poz. 35) uległa zmianie.

I tak w myśl art. 113 ust. 1 ustawy o VAT – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. – zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na mocy art. 113 ust. 2 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. – do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1.wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;

2.odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych

-jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3.odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Dokonane przez ustawodawcę od 1 stycznia 2014 r. zmiany w art. 113 mają na celu w sposób bardziej precyzyjny i odpowiadający prawu unijnemu regulować stosowanie zwolnienia od podatku VAT dla drobnych przedsiębiorców, których obrót w skali roku nie przekracza 150.000 zł.

Zgodnie z art. 288 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L 347 s. 1 ze zm.) kwota obrotu stanowiąca punkt odniesienia dla zastosowania procedury przewidzianej w niniejszej sekcji obejmuje następujące kwoty, z wyłączeniem VAT:

1. wartość dostaw towarów i świadczenia usług, o ile są one opodatkowane;
2. wartość transakcji zwolnionych z prawem do odliczenia VAT zapłaconego na poprzednim etapie zgodnie z art. 110 i 111, art. 125 ust. 1, art. 127 i art. 128 ust. 1;
3. wartość transakcji zwolnionych zgodnie z art. 146-149 oraz art. 151, 152 i 153;
4. wartość transakcji związanych z nieruchomościami, transakcji finansowych, o których mowa w art. 135 ust. 1 lit. b)-g) oraz usług ubezpieczeniowych, chyba że transakcje te mają charakter transakcji pomocniczych.
   
   

Dokonane zatem od dnia 1 stycznia 2014 r. zmiany w ustawie o VAT w sposób ściślejszy odwzorowują przepisy Dyrektywy 2006/112/WE, która w art. 288 pkt 4 również stanowi, że kwota obrotu obejmuje wartość transakcji związanych z nieruchomościami.

Analizując zatem treść art. 113 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., wskazać należy, że „Słownik języka polskiego PWN” pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Warszawa 2008, definiuje słowo „transakcja” jako operację handlową dotyczącą kupna lub sprzedaży towarów lub usług albo umowę handlową na kupno lub sprzedaż towarów lub usług i samo zawarcie takiej umowy.

Podkreślić też należy, że ustawodawca zarówno w akcie zasadniczym, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy nie zdefiniował pojęcia „charakter pomocniczy”. W takim przypadku w pierwszej kolejności stosuje się wykładnię językową, w taki bowiem sposób ustawodawca komunikuje się z podatnikiem jako adresatem normy. Dopiero gdy wykładnia językowa nie prowadzi do jednoznacznych rezultatów dopuszczalne jest skorzystanie z pozajęzykowych dyrektyw interpretacyjnych. Według internetowego słownika synonimów (strona internetowa – http://synonim.net/synonim/pomocniczy), synonimami do słowa „pomocniczy” są pojęcia: „pomocny, wspierający, poboczny, akcesoryjny, dodatkowy, dopływowy, posiłkowy, subsydialny, subsydiarny, uzupełniający, wspomagający”.

Przepisy unijnej dyrektywy w zakresie VAT posługują się określeniem „incidental transactions” w ramach odpowiedniego przepisu, co na język polski może być tłumaczone jako „transakcje incydentalne/uboczne”. Termin „incydentalny” wg Słownika języka polskiego (Słownika Wydawnictwa Naukowego PWN) oznacza przy tym „mający małe znaczenie lub zdarzający się bardzo rzadko”, natomiast termin „uboczny” oznacza „dotyczący czegoś pośrednio, mniej istotny lub dodatkowy”. Transakcje o charakterze „incydentalnym” oznaczają zdarzenia występujące nie tyle rzadko, ile ubocznie, przy określonej okazji, nawet gdyby występowały w sposób powtarzalny. Pojęcie „incydentalności” odnosi się więc nie tyle do samej częstotliwości występowania danego zdarzenia, co raczej do jego poboczności względem zasadniczej działalności podatnika.

Także w wersji francuskiej omawianej VI Dyrektywy użyto określenia „accessoire”, a w wersji niemieckiej „Hilfsumsaetze”, co wskazuje, że w analizowanym kontekście istotne jest, aby były to czynności poboczne, czy też pomocnicze do zasadniczej działalności podatnika (wspomniane powyżej trzy wersje językowe VI Dyrektywy są kompatybilne i wskazują na pomocniczy, poboczny charakter omawianych czynności). Podobnie, polska wersja językowa Dyrektywy 2006/112, która zastąpiła VI Dyrektywę, odstępuje od sformułowania „transakcje sporadyczne” i określa omawiane czynności jako „transakcje pomocnicze”.

Transakcje pomocnicze zatem to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności. Tak więc, aby ocenić, czy dana czynność może być uznana za pomocniczą, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika. Jeżeli dana działalność stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze. Aby więc ocenić czy świadczona usługa ma charakter „pomocniczy”, należy wziąć pod uwagę to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika.

Należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie czynności Wspólnoty związane z dostawą mediów do lokali mieszkalnych, które są zwolnione od podatku są przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a więc nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

W świetle powyższego – odnosząc powyższe rozważania do przedstawionego we wniosku opisu sprawy – stwierdzić należy, że zaklasyfikowany przez Wnioskodawcę jako zwolniony od podatku VAT obrót z tytułu dostawy mediów do lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe, jako transakcje związane z nieruchomościami, które nie mają charakteru czynności pomocniczych, od 1 stycznia 2014 r. wliczany jest do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że nie wlicza się do wartości sprzedaży czynności związanych z utrzymaniem lokali mieszkalnych wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkalne (polegającej na dostarczaniu wody, kanalizacji i ciepła), wartości dostarczanych mediów – należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163 poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.