Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/4514-39/15/BP
z 26 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 stycznia 2015 r. (data wpływu do Biura – 30 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki ze spółką zagraniczną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki ze spółką zagraniczną.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza jako pożyczkobiorca zawrzeć umowę pożyczki ze spółką zagraniczną jako pożyczkodawcą. Umowa zawarta zostanie poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, środki pieniężne będące przedmiotem umowy pożyczki znajdować się będą w momencie jej zawarcia na rachunku bankowym w banku z siedzibą poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wskutek zawarcia umowy pożyczki pożyczkodawca dokona przelewu środków pieniężnych na rachunek bankowy Wnioskodawcy w banku z siedzibą poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy opisana umowa pożyczki podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana w treści wniosku umowa pożyczki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają m.in. umowy pożyczki pieniędzy. Jednocześnie art. 1 ust. 4 ustawy stanowi, że opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają wyłącznie czynności, które dotyczą rzeczy, które w momencie zawarcia umowy znajdują się na terenie Rzeczpospolitej Polskiej lub praw majątkowych, które są wykonywane na terenie Rzeczpospolitej Polskiej. Opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają również umowy, które dotyczą rzeczy znajdujących się poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej lub praw majątkowych, które wykonywane są poza granicami Rzeczpospolitej, jeżeli nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wnioskodawca stwierdził, że żaden z powyżej wskazanych warunków – dla uznania, że umowa podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych – nie zachodzi w niniejszej sprawie. Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę, która dotyczyć będzie środków pieniężnych znajdujących się poza granicami Rzeczpospolitej Polskiej (na rachunku bankowym w banku z siedzibą poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej). Sama umowa również zostanie zawarta poza granicami Polski.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołał interpretacje wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 października 2011 r. znak: IPPB2/436-338/11-3/MS1 oraz z dnia 24 października 2013 r. znak IPPB2/436-494/13-4/AF.

Reasumując, Wnioskodawca wskazał, że jego zdaniem opisana w treści wniosku umowa pożyczki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2010 r., Nr 101, poz. 649, ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121, ze zm.) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu – który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka podlega również podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca – pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zamierza jako pożyczkobiorca zawrzeć umowę pożyczki ze spółką zagraniczną jako pożyczkodawcą. Umowa zawarta zostanie poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, środki pieniężne będące przedmiotem umowy pożyczki znajdować się będą – w momencie jej zawarcia – na rachunku bankowym w banku z siedzibą poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wskutek zawarcia umowy pożyczki pożyczkodawca dokona przelewu środków pieniężnych na rachunek bankowy Wnioskodawcy w banku z siedzibą poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż umowa pożyczki zawarta między pożyczkobiorcą a spółką zagraniczną jako pożyczkodawcą nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca środki pieniężne będące przedmiotem umowy pożyczki w chwili jej zawarcia będą znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz umowa pożyczki zostanie zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.