Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-730/14-4/AG
z 29 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2014 r. (data wpływu 16 lipca 2014 r.), uzupełnionym w dniu 13 października 2014 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 i § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 29 września 2014 r. znak ILPP4/443-364/14-2/ISN ILPB1/415-730/14-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 3 października 2014 r., a w dniu 13 października 2014 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 8 października 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna od kilku lat w Austrii. Posiada obywatelstwo polskie. Wnioskodawca otworzył dodatkowo działalność jako osoba fizyczna w Polsce. W obu krajach działalność prowadzona jest jako osoba fizyczna. Zainteresowany zajmuje się spedycją, transportem na terenie kraju i Unii Europejskiej. Ponieważ w Austrii działalność prowadzona jest od kilku lat, Wnioskodawca ma możliwość uzyskania korzystnych umów leasingu operacyjnego na samochody ciężarowe. Dlatego, że w Polsce takiej możliwości Wnioskodawca nie posiada, chce przerzucać koszty leasingu operacyjnego do firmy prowadzonej w Polsce, aby w Polsce wykorzystywać leasingowany samochód do usług transportowych. W obu krajach Zainteresowany jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT EU.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Czy kosztem w polskiej firmie jest kwota wynikająca z noty obciążeniowej w kwocie brutto, ponieważ firma w Austrii nie może odliczyć VAT o całą kwotą brutto obciąża polską firmę osoby fizycznej?

Zdaniem Wnioskodawcy, w polskiej firmie kosztem będzie nota obciążeniowa wystawiona na kwotę brutto przez firmę austriacką, ponieważ samochód będzie na podstawie noty obciążeniowej wykorzystywany w polskiej firmie do świadczenia usług transportowych, które są przedmiotem prowadzonej działalności osoby fizycznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Przy czym obowiązek wykazania ww. związku spoczywa na podatniku.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Zauważyć przy tym należy, że koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

Z przedstawionego opisu wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna od kilku lat w Austrii oraz otworzył dodatkowo działalność jako osoba fizyczna w Polsce. Ponieważ w Austrii działalność prowadzona jest od kilku lat, Wnioskodawca ma możliwość uzyskania korzystnych umów leasingu operacyjnego na samochody ciężarowe. Dlatego, że w Polsce takiej możliwości Wnioskodawca nie posiada, chce on zaliczać koszty leasingu operacyjnego do firmy prowadzonej w Polsce, aby w Polsce wykorzystywać samochód do usług transportowych. W obu krajach Zainteresowany jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT EU.

Wnioskodawca jest zdania, że w polskiej firmie kosztem będzie nota obciążeniowa wystawiona na kwotę brutto przez firmę austriacką, ponieważ samochód będzie na podstawie noty obciążeniowej wykorzystywany w polskiej firmie do świadczenia usług transportowych, które są przedmiotem prowadzonej działalności osoby fizycznej.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 43 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

1. Podatek naliczony:
   • jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
   • w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,
2. podatek należny:
   • w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,
   • w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,
   • od nieodpłatnie przekazanych towarów, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami, w przypadku gdy wyłącznym warunkiem ich przekazania jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od przekazującego w określonej ilości lub wartości,
3. kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 22a-22o, lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji - w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.
   
   

Zgodnie z art. 5a pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie mowa o ustawie podatku od towarów i usług - oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054).

Jednoznaczna definicja ustawowa pojęcia stanowiącego treść normy prawnej zawartej w art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy wyklucza inne jego rozumienie.

Zatem, przez podatek od towarów i usług należy rozumieć podatek, o którym mowa w ustawie o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o podatku od wartości dodanej - rozumie się przez to podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium innych państw członkowskich, z wyjątkiem podatku od towaru i usług nakładanego tą ustawą.

Tak więc, ustawa o podatku od towarów i usług rozróżnia pojęcie podatku od wartości dodanej i pojęcie podatku od towarów i usług. Sformułowanie „podatek od towarów i usług” jest określeniem podatku od wartości dodanej obowiązującym wyłącznie w Polsce, a nie w innych krajach członkowskich Unii Europejskiej. Tym samym, nie można utożsamiać podatku od wartości dodanej obowiązującego w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej niż Polska, z podatkiem od towarów i usług obowiązującym w Polsce.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że cytowany art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będzie miał w przedmiotowej sprawie zastosowania, ponieważ dotyczy podatku od towarów i usług, a nie podatku od wartości dodanej.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, że zapłacony podatek od wartości dodanej, stanowi koszt uzyskania przychodu (nie może podlegać wyłączeniu na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Zatem, w przypadku ponoszenia wydatków na obszarze Unii Europejskiej, Wnioskodawca ma prawo do zaliczenia w poczet kosztów uzyskania przychodów podatku od wartości dodanej uwzględnionego na wystawianych fakturach i paragonach, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera przesłanek negatywnych dotyczących zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w ramach jednej z prowadzonych przez podatnika działalności na drugą, prowadzoną przez tego samego podatnika działalność gospodarczą. Zatem, jeżeli osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą i w ramach tej działalności zawiera np. umowę leasingu, a przedmiot tej umowy zamierza wykorzystywać w drugiej prowadzonej przez siebie działalności, to nie ma przeszkód do zaliczenia tych wydatków – ponoszonych w drugiej działalności – w której przedmiot tej umowy będzie rzeczywiście wykorzystywany, do kosztów uzyskania przychodów tej drugiej działalności.

Dodatkowo należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie regulują kwestii sposobu dokumentowania poniesionych wydatków w celu możliwości ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów. Ponadto z opisu sprawy wynika, że na poniesiony wydatek Wnioskodawca będzie posiadał dokument w postaci noty obciążeniowej wystawionej przez podmiot austriacki. Jeżeli zatem, zgodnie z przepisami niebędącymi polskimi przepisami prawa podatkowego, wystawienie noty obciążeniowej przez podmiot austriacki jest zgodne z obowiązującymi tam zasadami dokumentowania czynności gospodarczych, to poniesiony wydatek – dokumentowany taką notą – będzie mógł zostać zaliczony na takiej podstawie do kosztów uzyskania przychodów działalności prowadzonej w Polsce.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Nadmienić należy, że zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków, do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że w zakresie problematyki dotyczącej podatku od towarów i usług wniosek został rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.