Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-1444/14/SK
z 13 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 25 listopada 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 1 grudnia 2014 r.), uzupełnionym 27 lutego 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie:

• skutków podatkowych związanych ze sprzedażą wskazanego we wniosku budynku – jest prawidłowe,
  
  
• skutków podatkowych wycofania budynku z działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej na potrzeby osobiste Wnioskodawczyni – jest bezprzedmiotowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z przekazaniem wskazanej we wniosku nieruchomości na potrzeby osobiste oraz związanych z jej późniejszą sprzedażą. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 13 lutego 2015 r. Znak: IBPBI/1/415-1444/14/SK, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 27 lutego 2015 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem oraz siostrą prowadziła pozarolniczą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Wnioskodawczyni oraz jej małżonek byli właścicielami nieruchomości gruntowej niezabudowanej, nie później niż od 1999 r. Małżonkowie pozostawali w ustroju wspólności ustawowej małżeńskiej. W latach 2001-2003 na nieruchomości gruntowej wspólnicy spółki wybudowali budynek w całości ze środków spółki. W dniu 1 marca 2011 r. została zawarta przez spółkę umowa dzierżawy nieruchomości gruntowej; nieruchomość ta jest dzierżawiona do dnia dzisiejszego nieprzerwalnie w części należącej do Wnioskodawczyni, natomiast w części należącej do syna Wnioskodawczyni od 1 stycznia 2010 r. (nieruchomość gruntowa została spółce użyczona i stan ten trwa nadal). Przed rozpoczęciem budowy budynku wspólnicy spółki uzgodnili, że w przypadku sprzedaży nieruchomości, spółce nie będzie przysługiwało wobec właścicieli nieruchomości roszczenie o zwrot nakładów poczynionych na budowę budynku i jego modernizację. Po wybudowaniu budynku, w grudniu 2004 r. wprowadzono go do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej, a od stycznia 2005 r. rozpoczęto jego amortyzację (jako środek trwały na obcym gruncie). W latach 2008-2011 spółka poniosła koszty związane z modernizacją budynku nie przekraczające 10% jego wartości początkowej. W miesiącu lipcu 2009 r. zmarł wspólnik spółki - małżonek Wnioskodawczyni. Spółka pomimo tej okoliczności trwała i trwa nadal. Spadkobiercami zostali w 1/2 udziału spadkowego Wnioskodawczyni oraz w 1/2 udziału spadkowego syn Wnioskodawczyni i zmarłego wspólnika. W skład spadku weszła m.in. nieruchomość – zabudowana budynkiem. Udział Wnioskodawczyni we własności nieruchomości (w tym budynku) wynosił 3/4, zaś syna 1/4. W miejsce zmarłego wspólnika wstąpili spadkobiercy – Wnioskodawczyni oraz jej syn dziedziczący udział spadkowy w częściach równych. W dniu 15 maja 2010 r., w drodze umowy zbycia ogółu praw i obowiązków związanych z udziałem w spółce cywilnej, swój udział w spółce zbył syn na rzecz Wnioskodawczyni. W konsekwencji w spółce pozostała Wnioskodawczyni - 80% udziału oraz jej siostra - 20% udziału. Budynek w dalszym ciągu wykorzystywany był i jest nadal w celach działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę. Przed rozwiązaniem spółki Wnioskodawczyni zamierza wycofać budynek ze środków trwałych spółki i przeznaczyć go na cele niezwiązane z jej działalnością gospodarczą (w tym działalności spółki). Wycofanie udokumentowane zostanie dokumentem LT (likwidacja środka trwałego) i zaprzestane zostanie naliczanie odpisów amortyzacyjnych. Wycofanie powyższe nastąpi za zgodą wspólniczki.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 20 lutego 2015 r., Wnioskodawczyni wskazała m.in., że:

-umowę spółki cywilnej, o której mowa we wniosku zawarto 30 października 1992 r.,

-skład osobowy spółki przedstawiał się następująco w poszczególnych okresach:

• od 30 października 1992 r. do 01 marca 1993 r. wspólnikami spółki byli Wnioskodawczyni oraz jej małżonek;
• po 01 marca 1993 r. do 25 marca 2010 r. (winno być do dnia śmierci męża Wnioskodawczyni) wspólnikami spółki byli Wnioskodawczyni, jej małżonek oraz siostra Wnioskodawczyni;
• od 25 marca 2010 r. do nadal (winno być od 15 maja 2010 r. po zbyciu ogółu praw i obowiązków syna Wnioskodawczyni w spółce jawnej) współwłaścicielami spółki są Wnioskodawczyni oraz jej siostra (na okoliczność śmierci małżonka Wnioskodawczyni);

-nakłady na budowę budynku, o którym mowa we wniosku ponieśli wspólnicy ze wspólnych środków spółki cywilnej, tj. Wnioskodawczyni jej małżonek oraz siostra Wnioskodawczyni;

-nieruchomość gruntowa nie została w formie aportu wniesiona do spółki cywilnej;

-umowa dzierżawy z dnia 1 marca 2001 r. została zawarta pomiędzy: Wnioskodawczynią oraz jej małżonkiem (jako wydzierżawiającymi), a spółką cywilną w rozumieniu prawa cywilnego (jako dzierżawcą);

-w wyniku dokonania wskazanej we wniosku czynności (nieodpłatnego przekazania wskazanego we wniosku składnika majątku spółki cywilnej do majątku osobistego Wnioskodawczyni) wkład w spółce nie ulegnie obniżeniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku wycofania budynku z działalności gospodarczej spółki oraz jej działalności gospodarczej niezwiązanej ze spółką (przeznaczenia na cele prywatne Wnioskodawczyni) i sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem po upływie 6 lat, licząc od miesiąca następującego po miesiącu wycofania budynku z działalności gospodarczej (przeznaczenia na cele prywatne), powstanie po jej stronie jakikolwiek przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych po jej stronie nie powstanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), odrębnymi źródłami przychodów są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a) - c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
  
  

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza. W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) powyższej ustawy stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia środków trwałych wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane, w tym z powodu jej likwidacji. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku (środki trwałe) zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to sprzedaż tych składników majątku nie generuje przychodów podatkowych.

W związku z powyższym, co do zasady, przy sprzedaży określonego składnika istotnym jest w pierwszej kolejności ustalenie, czy składnik ten jest, był (lub winien być) środkiem trwałym w prowadzonej działalności gospodarczej, a jego sprzedaż generuje przychód ze źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, czy też składnik ten nie jest (był) związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, co skutkowałoby koniecznością uznania przychodu z jego zbycia za przychód ze źródła, jakim jest odpłatne zbycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Skład osobowy spółki cywilnej w poszczególnych latach przedstawiał się następująco: od 30 października 1992 r. do 1 marca 1993 r. wspólnikami spółki byli Wnioskodawczyni oraz jej małżonek; po 1 marca 1993 r. do dnia śmierci męża Wnioskodawczyni wspólnikami spółki byli Wnioskodawczyni, jej małżonek oraz siostra Wnioskodawczyni, a od 15 maja 2010 r. po zbyciu ogółu praw i obowiązków syna Wnioskodawczyni w spółce jawnej, wspólnikami spółki są Wnioskodawczyni oraz jej siostra, co w istocie oznacza że syn Wnioskodawczyni był również wspólnikiem w tej spółce w okresie od śmierci ojca do dnia zbycia ogółu praw i obowiązków wspólnika spółki cywilnej.

Małżonkowie pozostający w ustroju wspólności majątkowej (wspólności ustawowej) byli współwłaścicielami nieruchomości gruntowej. W dniu 1 marca 2001 r. została zawarta umowy dzierżawy nieruchomości gruntowej pomiędzy Wnioskodawczynią oraz jej małżonkiem (właścicielami gruntu), a wspólnikami spółki cywilnej. W latach 2001-2003 wspólnicy spółki cywilnej wybudowali (w całości ze środków spółki) budynek wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej spółki. Budynek w grudniu 2004 r. został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych spółki, a od jego wartości początkowej dokonywano odpisów amortyzacyjnych. W 2009 r. zmarł małżonek Wnioskodawczyni. Spadkobiercami zostali Wnioskodawczyni oraz jej syn. W skład spadku weszła m.in. nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem, gdzie udział Wnioskodawczyni we własności tej nieruchomości wynosił 3/4, zaś syna 1/4. Od dnia 1 stycznia 2010 r. syn Wnioskodawczyni użyczał swój udział w nieruchomości gruntowej spółce. Następnie w dniu 15 maja 2010 r. w drodze umowy zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce cywilnej syn Wnioskodawczyni zbył swój udział w spółce na jej rzecz. Planowane jest rozwiązanie spółki cywilnej. Przed tą czynnością Wnioskodawczyni zamierza (za zgodą drugiego wspólnika spółki) dokonać wycofania budynku z ewidencji środków trwałych i przekazania go na potrzeby osobiste, a następnie po upływie 6 lat, licząc od miesiąca następującego po miesiącu tego wycofania dokonać jego sprzedaży.

Mając powyższe na względzie w pierwszej kolejności zauważyć należy, że brak było jakichkolwiek przesłanek, do uznania, że budynek, o którym mowa we wniosku stanowił środek trwały podlegający amortyzacji podatkowej w prowadzonej przez spółkę cywilnej działalności gospodarczej. Jak wskazano bowiem w uzupełnieniu wniosku, budynek ten został wybudowany przez trzech wspólników spółki cywilnej na nieruchomości gruntowej stanowiącej prywatną własność dwóch wspólników tej spółki. Ponadto nieruchomość gruntowa nie została wniesiona w formie aportu do spółki cywilnej. Wobec powyższego, skoro przedmiotowa nieruchomość gruntowa, na której spółka wybudowała budynek stanowiła wyłączną własność dwóch wspólników (w tym Wnioskodawczyni) i nie została wniesiona do spółki cywilnej to w istocie budynek ten, jako niestanowiący własności „spółki cywilnej”, a więc w istocie nie objęty (charakterystyczną dla spółki cywilnej) współwłasnością łączną wspólników tej spółki nie mógł stanowić środka trwałego tej spółki. Nie jest bowiem możliwa sytuacja, w której ten sam składnik majątku dla jednego lub kilku wspólników stanowi współwłasność, a więc jest środkiem trwałym, a pozostali wspólnicy nie są jego właścicielami, co oznacza że budynek ten jest dla nich tzw. budynkiem wybudowanym na cudzym gruncie. Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że wybudowany przez wspólników spółki cywilnej budynek na gruncie stanowiącym uprzednio własność Wnioskodawczyni i jej małżonka, bez wniesienia tego gruntu w formie aportu do spółki, nie mógł rodzić skutków prawnych w postaci możliwości zaliczenia tego budynku do środków trwałych spółki cywilnej (w tym i do specyficznego typu środków trwałych jakim są budynki wybudowane na cudzym gruncie). Nie zmienia tego również okoliczność, że grunt stanowiący współwłasność dwóch wspólników spółki był dzierżawiony spółce. W dalszym ciągu budynek wybudowany na tym gruncie, dla wspólników którzy są współwłaścicielami gruntu jest środkiem trwałym (wspólnicy są jego właścicielami) a dla wspólnika nie będącego współwłaścicielem gruntu – budynkiem wybudowanym na cudzym gruncie, a więc innym rodzajowo środkiem trwałym. Tym samym bezprzedmiotowym jest w tej mierze odnoszenie się do kwestii dot. skutków podatkowych wycofania tego budynku z działalności gospodarczej (majątku spółki) i przekazania go na cele osobiste Wnioskodawczyni, będącej wspólnikiem tej spółki.

Odnosząc się natomiast do kwestii sprzedaży ww. budynku, wskazać należy, że w opisanym zdarzeniu przyszłym sprzedaż tego budynku nie będzie zbyciem środka trwałego, co skutkowałoby koniecznością uznania przychodu uzyskanego z jego sprzedaży za przychód z działalności gospodarczej. Przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, na której jest on posadowiony nie będzie zatem stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. Skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości nie związanej z prowadzoną działalnością gospodarczą reguluje cyt. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że skoro jak wskazano we wniosku, do sprzedaży przedmiotowego budynku dojdzie po upływie 6 lat, licząc od planowanego zaprzestania wykorzystywania tego budynku na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (przeznaczenia na cele prywatne), to sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie:

• skutków podatkowych związanych ze sprzedażą wskazanego we wniosku budynku – jest prawidłowe,
• skutków podatkowych wycofania budynku z działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej na potrzeby osobiste Wnioskodawczyni – jest bezprzedmiotowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. ).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.