Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-972/11/14-5/S/EK
z 5 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów – po uwzględnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 grudnia 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 3560/11 (data wpływu prawomocnego orzeczenia – 20 czerwca 2014 r.) - stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 7 czerwca 2011 r. (data wpływu 20 czerwca 2011 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia dla usług związanych z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat oraz pozostałych usług wspomagających ubezpieczenia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia dla usług związanych z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat oraz pozostałych usług wspomagających ubezpieczenia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca będąc spółką specjalizującą się w świadczeniu usług z zakresu rzeczoznawstwa motoryzacyjnego prowadzi działalność gospodarczą. Podatnik jest podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach tej działalności wnioskodawca świadczy na rzecz zakładu ubezpieczeń usługi polegające na wykonywaniu czynności obejmujących wycenę ubezpieczonych pojazdów oraz szacowanie wysokości szkody w procesie wstępnej likwidacji szkód komunikacyjnych oraz rzeczowych. Usługa wstępnej likwidacji szkody składa się z następujących czynności wykonywanych przez podatnika: kontakt telefoniczny z klientem, dojazd na miejsce oględzin, przyjęcie zgłoszenia szkody, wykonanie foto kopii dokumentów, wykonanie podczas oględzin oceny technicznej pojazdu i przekazanie jej klientowi, sporządzenie dokumentacji fotograficznej z wykorzystaniem przyrządu do mierzenia grubości powłok lakierniczych i listwy pomiarowej, wykonywanie kalkulacji naprawy, wyliczenie szkody całkowitej oraz transfer dokumentacji. Podatnik świadczy wymienione usługi powierzając ich wykonanie rzeczoznawcom z zakresu motoryzacji. Działalność ta sklasyfikowana jest zgodnie z PKD, pod symbolem 67.20Z.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy przedmiotowe usługi, które świadczy podatnik, opisane w stanie faktycznym wykonywane przez podatnika na rzecz zakładu ubezpieczeń, na podstawie umowy zawartej z zakładem ubezpieczeń, są zwolnione od podatku od towarów i usług?
2. Czy zwolnienie od podatku od towarów i usług świadczeń wymienionych w stanie faktycznym następuje na podstawie art. 43 ust. 13 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004.54.535), czy też na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 tej ustawy?
   
3. Czy warunkiem zwolnienia od podatku od towarów i usług świadczeń wymienionych w stanie faktycznym jest to aby podatnik wykonywał te usługi na podstawie pełnomocnictwa upoważniającego go do działania w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń, udzielonego mu bezpośrednio przez zakład ubezpieczeń?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pyt. 1 i 2:

W kwestii będącej przedmiotem pytania nr 1 i 2 podatnik stoi na stanowisku, że usługi te są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 13 oraz na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2004.54.535), ponieważ zgodnie z brzmieniem art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41. Wymienione usługi, które są świadczone przez podatnika na zlecenie zakładu ubezpieczeń, są usługami stanowiącymi element usługi ubezpieczeniowej, będący wyodrębnioną całością i są niezbędne dla usługi ubezpieczeniowej. Wskazane przepisy statuują pewne ściśle określone warunki, którym ma odpowiadać usługa, aby była zwolniona od podatku. Usługa ta o ile zatem spełnia przesłanki określone tymi przepisami jest zwolniona na ich podstawie z podatku od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pyt. nr 3:

Zdaniem podatnika art. 43 ust. 13 oraz art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług nie stwierdza, że warunkiem koniecznym dla zwolnienia od podatku od towarów i usług w tych przepisach wymienionych jest to, aby podmiot wykonujący usługę działał w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń na podstawie pełnomocnictwa udzielonego mu przez zakład ubezpieczeń. Wobec tego można przyjąć, że aby usługa podatnika była zwolniona od podatku od towarów i usług, nie jest konieczne aby podatnik posiadał pełnomocnictwo do działania w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń udzielonego mu przez zakład ubezpieczeń.

W dniu 5 września 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną znak IPPP1-443-972/11-2/EK, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Zdaniem organu, świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegające na wykonywaniu czynności obejmujących wycenę ubezpieczonych pojazdów oraz szacowanie wysokości szkody w procesie likwidacji szkód komunikacyjnych oraz rzeczowych, świadczone na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych, bez względu na fakt posiadania bądź nieposiadania przez Wnioskodawcę pełnomocnictwa upoważniającego go do działania w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeniowego, udzielonego Zainteresowanemu przez zakład ubezpieczeń, nie korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 37 oraz w art. 43 ust. 13 ustawy, wobec czego będą opodatkowane podatkiem VAT przy zastosowaniu stawki podstawowej, która od 1 stycznia 2011r. wynosi 23%.

Wyrokiem z dnia 14 grudnia 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 3560/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację.

WSA, powołując się w szczególności na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 maja 2012 r. sygn. akt I FSK 268/12 podkreślił, że ustawodawca polski zdecydował się rozszerzyć zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, wprowadzając dodatkowo art. 43 ust. 13. Zdaniem Sądu, Skarżąca co do zasady nie może korzystać ze zwolnienia podatkowego o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy. Rozważyć natomiast należało, czy świadczenie przez Skarżącą opisanych przez nią usług mogło zostać uznane za zwolnione z podatku VAT z uwagi na treść wprowadzonego przez ustawodawcę art. 43 ust. 13 ustawy o VAT.

Sąd w przedmiotowym orzeczeniu uznał za bezsporne, że przepis art. 43 ust. 13 u.p.t.u. dotyczy podmiotów nie będących zakładami ubezpieczeń, jako że zakładów takich i świadczonych przez nie usług dotyczy art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT. W ocenie Sądu, przepis art. 43 ust. 13 ustawy o VAT obejmuje zwolnieniem usługi oparte właśnie na podwykonawstwie lub outsourcingu, wykonywane przez podmioty trzecie na rzecz zakładów ubezpieczeń. Sąd wskazał, że na mocy art. 43 ust. 13 ustawy o VAT zwolnione z VAT będzie świadczenie usługi stanowiącej element usługi ubezpieczeniowej, który jest dla niej właściwy i niezbędny, jednakże musi on stanowić odrębną całość. W ocenie Sądu opisane we wniosku czynności mogą być traktowane jako pewna dająca się wyodrębnić całość.

Pod pojęciem "właściwy" należy rozumieć za Słownikiem Języka Polskiego (http://sjp.pwn.pl) czy Nowym Słownikiem Języka Polskiego pod red. B. Dunaja s. 783 "mający typowe cechy danego gatunku, grupy przedmiotów czy zjawisk". Z kolei pojęcie "niezbędny" oznacza "koniecznie potrzebny" (Słownik Języka Polskiego - http://sjp.pwn.pl).

W ocenie Sądu bez usług świadczonych przez Skarżącą nie byłoby możliwe świadczenie usług ubezpieczeniowych przez zakłady ubezpieczeń. Usługi likwidacji szkody są nierozerwalnie i ściśle związane z zapewnianą przez ubezpieczycieli ochroną ubezpieczeniową. Wykonanie świadczeń spółki na rzecz klientów pozwala ubezpieczycielom na wywiązanie się z ich zobowiązań wynikających z zawartych umów ubezpieczenia. Znaczenie, jakie mają te usługi dla świadczenia usług ubezpieczeń, polegających na zawieraniu umów ubezpieczenia, wskazuje na ich niezbędność dla usług ubezpieczeniowych. Aby ubezpieczony mógł otrzymać odszkodowanie niezbędne jest ustalenie, czy nastąpiło zdarzenie objęte umową ubezpieczenia, ustalenie rozmiaru szkody i wysokości świadczenia. Wykonanie umowy ubezpieczenia wymaga bowiem podjęcia szeregu ww. czynności, które umożliwiają określenie wysokości należnego ubezpieczonemu odszkodowania, będąc elementem nieodzownym, mający bezpośredni wpływ na usługę zasadniczą. Sąd zauważa, iż usługi realizowane przez Skarżącą są na tyle ściśle związane z usługami ubezpieczeniowymi, że ich wykonywanie w oderwaniu od tych usług pozbawione byłoby ekonomicznego sensu i że wykonywanie przez potencjalnego usługobiorcę działalności w zakresie zawierania umów ubezpieczenia skutkuje koniecznością nabycia tych usług. Sąd rozpoznający sprawę wskazuje w tym miejscu, że czynności takie jak oględziny miejsca zdarzenia mogą być dokonywane również w innych dziedzinach życia np. w ramach dowodów przeprowadzonych w toku postępowania sądowego, jednak oględziny miejsca zdarzenia są tylko jednym z elementów usługi świadczonej przez Skarżącą na rzecz zakładu ubezpieczeń. Ten element, w powiązaniu z pozostałymi czynnościami, opisanymi przez Skarżącą szczegółowo we wniosku, składa się na procedurę wyceny ubezpieczonych pojazdów oraz szacowanie wysokości szkody w procesie wstępnej likwidacji szkód komunikacyjnych.

W ocenie Sądu usługi, jakie Skarżąca świadczy na rzecz zakładu ubezpieczeń, są charakterystyczne dla usługi głównej, tj. działalności polegającej na świadczeniu usługi ubezpieczenia, gdyż realizują cele usługi zasadniczej, pełnią specyficzne (istotne) funkcje charakteryzujące usługi ubezpieczenia, wiążą się immenentnie z istotą instytucji umowy ubezpieczenia, tj. z realizacją umowy ubezpieczenia i dlatego są dla owej działalności właściwe. Wykonanie świadczeń przez Skarżącą w ramach tej umowy pozwala ubezpieczycielom na wywiązanie się z ich zobowiązań wynikających z zawartych umów ubezpieczenia. W ocenie Sądu, usługi świadczone przez Stronę na rzecz zakładu ubezpieczeniowego, spełniają zatem również kolejny z warunków wymaganych do zastosowania zwolnienia od podatku VAT (będą elementem usługi zwolnionej).

Tym samym za błędną Sąd uznał zależność, zgodnie z którą usług wykonywanych przez Skarżącą na rzecz towarzystwa ubezpieczeń nie można uznać za usługi właściwe, gdyż owszem stanowią one osobną całość obok usługi ubezpieczeniowej, jednakże nie obejmują one funkcji charakterystycznych dla usługi ubezpieczeniowej, zwolnionej od podatku VAT, świadczonej przez zakład ubezpieczeniowy, który dostarcza swoim klientom ochrony ubezpieczeniowej w ramach polisy ubezpieczeniowej. Oczywistym jest, że usługi o jakich mowa w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT w stosunku do usług wskazanych w ust. 1 pkt 37 art. 43 ustawy o VAT powinny tworzyć całość, która pozwala wypełnić specyficzne funkcje usługi podstawowej. Nie ulega wątpliwości, że aby ubezpieczony mógł otrzymać świadczenie przysługujące mu zgodnie z umową ubezpieczenia (odszkodowanie) niezbędne jest ustalenie właśnie, czy nastąpiło zdarzenie objęte tą umową, jaki jest rozmiar szkody i jaka w związku z tym powinna być wysokość świadczenia. Bez tych usług zakład ubezpieczeniowy nie mógłby oferować i świadczyć usług w zakresie ubezpieczeń w sposób efektywny i bezpieczny.

W opinii Sądu wykonywane przez Skarżącą usługi związane ze wstępnym szacowaniem szkody mogą być traktowane jako pewna, dająca się wyodrębnić, całość. Równocześnie jest oczywiste, że czynności te są niewątpliwie właściwe oraz niezbędne do wykonania usługi ubezpieczenia.

Sąd wskazał, że usługi związane z procesem oceny ryzyka ubezpieczeniowego świadczone przez Skarżącą na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych mogą korzystać ze zwolnienia z VAT w oparciu o przepisy art. 43 ust. 13, w związku z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

Ww. rozstrzygnięcie było przedmiotem skargi kasacyjnej Ministra Finansów. Wyrokiem z dnia 17 kwietnia 2014 r. sygn. akt I FSK 746/13 (data wpływu prawomocnego orzeczenia – 19 maja 2014 r.) Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną tut. Organu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego oraz biorąc pod uwagę wnioski płynące z wyroku WSA w Warszawie z dnia 14 grudnia 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 3560/11 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - w świetle art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast towarami, w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pojęcie świadczenie usług zostało określone w art. 8 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7(…).

Stosownie do art. 5a ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Co do zasady stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże, na podstawie art. 146a ustawy, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednocześnie, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Należy zaznaczyć, że z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ustawy punktu 37, regulującego zwolnienia od podatku usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych i usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych, określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006r. Nr 347.1 ze zm.).

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

W myśl art. 43 ust. 13 znowelizowanej ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41, o czym stanowi art. 43 ust. 14 ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
   
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Podkreślić trzeba, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Zatem, w pierwszej kolejności należy określić, jakie czynności miał na myśli prawodawca formułując w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy zwolnienie dla świadczonych usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych i usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Dyrektywa ani ustawa o podatku od towarów i usług nie podają definicji transakcji ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, ani usług pokrewnych świadczonych przez brokerów i agentów ubezpieczeniowych.

Czynność ubezpieczeniowa, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy. Czynność ubezpieczeniowa w każdym przypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia (od podatku) a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe, TSUE w sprawie C-8/01 orzekł, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest, w ogólnym rozumieniu, że ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skandia C-240/99, paragraf 37). Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie „transakcje ubezpieczeniowe” nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38).

W akapicie 41 sprawy Skandia Trybunał podtrzymał stanowisko, że „zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, że tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B(a) szóstej dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym”. W ww. orzeczeniu rozstrzygnięto, że wyceny szkód pojazdów silnikowych dokonane przez stowarzyszenie w imieniu swoich członków, będących firmami ubezpieczeniowymi nie są transakcjami ubezpieczeniowymi ani usługami pokrewnymi transakcjom ubezpieczeniowym, które świadczą maklerzy lub przedstawiciele ubezpieczeniowi, w znaczeniu tego postanowienia.

Ze stanu faktycznego sprawy wynika, że Wnioskodawca będąc spółką specjalizującą się w świadczeniu usług z zakresu rzeczoznawstwa motoryzacyjnego prowadzi działalność gospodarczą. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach tej działalności Wnioskodawca świadczy na rzecz zakładu ubezpieczeń usługi polegające na wykonywaniu czynności obejmujących wycenę ubezpieczonych pojazdów oraz szacowanie wysokości szkody w procesie wstępnej likwidacji szkód komunikacyjnych oraz rzeczowych. Usługa wstępnej likwidacji szkody składa się z następujących czynności wykonywanych przez podatnika: kontakt telefoniczny z klientem, dojazd na miejsce oględzin, przyjęcie zgłoszenia szkody, wykonanie foto kopii dokumentów, wykonanie podczas oględzin oceny technicznej pojazdu i przekazanie jej klientowi, sporządzenie dokumentacji fotograficznej z wykorzystaniem przyrządu do mierzenia grubości powłok lakierniczych i listwy pomiarowej, wykonywanie kalkulacji naprawy, wyliczenie szkody całkowitej oraz transfer dokumentacji. Wnioskodawca świadczy wymienione usługi powierzając ich wykonanie rzeczoznawcom z zakresu motoryzacji. Działalność ta sklasyfikowana jest zgodnie z PKD, pod symbolem 67.20Z.

Należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie wykonuje czynności ubezpieczeniowych. Czynność ubezpieczeniowa charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Wnioskodawca w niniejszej sprawie nie występuje w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia będzie zobowiązany do świadczenia na rzecz ubezpieczonego klienta.

„Czynność ubezpieczeniowa”, w każdym wypadku związana będzie z istnieniem stosunku umownego między ubezpieczycielem, który na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług może korzystać ze zwolnienia z tego podatku, a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym. Natomiast, z opisanego stanu faktycznego wynika, że między Wnioskodawcą a klientami nie istnieje żaden stosunek prawny ubezpieczenia.

Wnioskodawca nie świadczy również usług reasekuracyjnych, polegających na wykonywaniu czynności związanych z przyjmowaniem ryzyka cedowanego przez zakład ubezpieczeń lub przez zakład reasekuracji oraz dalsze cedowanie przyjętego ryzyka.

W konsekwencji, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę, będące przedmiotem wniosku, nie stanowią usług ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych, korzystających ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Świadczone usługi - jak wskazał Zainteresowany - są czynnościami obejmującymi wycenę ubezpieczonych pojazdów oraz szacowanie wysokości szkody w procesie wstępnej likwidacji szkód komunikacyjnych oraz rzeczowych. Zatem ww. czynności należy traktować jako formę niezbędną w celu uzyskania odszkodowania od towarzystw ubezpieczeniowych.

Zatem, czynności wykonywane na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych, będące przedmiotem wniosku, nie stanowią również usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, korzystających ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

W badanej sprawie należy jednak mieć na uwadze treść powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 13 ustawy, który omawiane zwolnienie rozszerza na usługi stanowiące element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Zastosowanie zwolnienia określonego powyższym przepisem wymaga zatem spełnienia określonych warunków. Wymienione w nim usługi muszą bowiem stanowić odrębną całość oraz być właściwe i niezbędne do wykonania usługi podstawowej, tj. usługi ubezpieczeniowej, co oznacza, że muszą one realizować cele usługi zasadniczej, związane z udzieleniem ochrony ubezpieczeniowej.

Aby uznać usługę za „właściwą”, musi ona z ogólnego punktu widzenia stanowić osobną całość, w rezultacie obejmując funkcje charakterystyczne dla usługi zwolnionej. Natomiast usługą „niezbędną” dla usługi ubezpieczenia jest taka czynność, bez której nie byłoby możliwe świadczenie usług ubezpieczeniowych przez zakład ubezpieczeń.

W nawiązaniu do charakteru świadczonych przez Wnioskodawcę usług wyceny ubezpieczonych pojazdów oraz szacowania wysokości szkody w procesie wstępnej likwidacji szkód komunikacyjnych oraz rzeczowych świadczonych na rzecz zakładów ubezpieczeniowych, na które składa się kontakt telefoniczny z klientem, dojazd na miejsce oględzin, przyjęcie zgłoszenia szkody, wykonanie foto kopii dokumentów, wykonanie podczas oględzin oceny technicznej pojazdu i przekazanie jej klientowi, sporządzenie dokumentacji fotograficznej z wykorzystaniem przyrządu do mierzenia grubości powłok lakierniczych i listwy pomiarowej, wykonywanie kalkulacji naprawy, wyliczenie szkody całkowitej oraz transfer dokumentacji, należy dojść do wniosku, że usługi te stanowią element usługi ubezpieczeniowej, tzn. są czynnościami, które wchodzą w skład usług ubezpieczeniowych świadczonych przez zakład ubezpieczeń na rzecz ubezpieczonego, jako świadczenie realizowane w przypadku wystąpienia określonego zdarzenia losowego. Usługi likwidacji szkód posiadają bowiem typowe cechy usługi ubezpieczeniowej, a także są ściśle związane z zapewnianą przez ubezpieczyciela ochroną ubezpieczeniową – wykonanie tych świadczeń przez Wnioskodawcę na rzecz klientów pozwala ubezpieczycielom na wywiązanie się z ich zobowiązań wynikających z zawartych umów ubezpieczenia. Ponadto, usługi likwidacji szkód stanowią pewną odrębną całość w ramach usług ubezpieczeniowych.

Zatem, usługi wymienione we wniosku, wykonywane przez Wnioskodawcę na podstawie umów zawartych z towarzystwami ubezpieczeniowymi, mogą być traktowane jako pewna, dająca się wyodrębnić, całość. Jednocześnie, świadczenia te są właściwe oraz niezbędne do wykonania usługi ubezpieczenia przez zakład ubezpieczeniowy - aby ubezpieczony mógł otrzymać odszkodowanie, konieczne jest ustalenie, czy nastąpiło zdarzenie objęte umową ubezpieczenia, określenie rozmiaru szkody i wysokości świadczenia.

Oznacza to, że opisane usługi spełniają warunki dla zastosowania zwolnienia od podatku, określone przepisem art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednocześnie zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że aby opisana usługa była zwolniona od podatku na podstawie ww. przepisu nie jest konieczny warunek posiadania przez Wnioskodawcę pełnomocnictwa upoważniającego go do działania w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń, udzielnego mu bezpośrednio przez zakład ubezpieczeń.

Tym samym, świadczone przez Wnioskodawcę usługi wyceny ubezpieczonych pojazdów oraz szacowanie wysokości szkody w procesie likwidacji szkód komunikacyjnych oraz rzeczowych, świadczona na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych, bez względu na fakt posiadania bądź nie posiadania przez Wnioskodawcę pełnomocnictwa upoważniającego go do działania w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeniowego, udzielonego Zainteresowanemu, od dnia 1 stycznia 2011 r. korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 13 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Zatem, w świetle obowiązującego stanu prawnego i przedstawionych okoliczności sprawy oraz wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 14 grudnia 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 3560/11, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.