INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2011 r. (data wpływu 16 listopada 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 stycznia 2012 r. (data wpływu 30 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania rozliczeń z tytułu realizacji bonów z ich emitentem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania rozliczeń z tytułu realizacji bonów z ich emitentem. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 stycznia 2012 r. (data wpływu 30 stycznia 2012 r.) o doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest agentem działającym w branży turystycznej. Dokonuje sprzedaży z tytułu pośrednictwa w sprzedaży wycieczek, hoteli, biletów lotniczych, wynajmu samochodów. Sporadycznie Spółka dokonuje sprzedaży: usług reklamy na rzecz podmiotów niebędących osobami fizycznymi, oraz na rzecz własnych pracowników (refakturowanie usług telefonicznych rozmów prywatnych).

Działalność główna to pośrednictwo w sprzedaży wycieczek i biletów lotniczych. Działając na mocy umowy agencyjnej Wnioskodawca podejmuje działania zmierzające do zakupu wycieczki, ale umowa zawierana jest między klientem, a organizatorem wycieczki, nie z Zainteresowanym. Środki wpłacane przez klienta tytułem wycieczki przekazywane są do Organizatora wycieczki w terminach określonych umową agencyjną. Odpowiedzialność za wycieczkę ponosi Organizator. Reklamacje, nawet jeżeli wpłyną do Wnioskodawcy są przesyłane do Organizatora, zgodnie z umową agencyjną. Faktury dla klienta wystawia Organizator wycieczki i jest to faktura VAT marża. Za dokonane usługi pośrednictwa Zainteresowany wystawia Organizatorowi fakturę VAT opodatkowaną według podstawowej stawki VAT. Przychodem dla Wnioskodawcy jest prowizja uzyskiwana od Organizatora. Z uwagi na specyfikę produktu i dokonywanie rezerwacji wycieczek na długo przed wylotem zarówno Organizatorzy jak i klienci odwołują wycieczkę/rezygnują z wycieczki. W przypadku kiedy klient nie zdecyduje się na inną wycieczkę wpłaty są klientowi zwracane na konto bankowe lub w sporadycznych przypadkach gotówką. Wpłaty za rezerwacje dokonywane są jednorazowo lub w ratach. Klienci dokonują zapłaty gotówką w Punkcie Obsługi Klienta, kartą kredytową/płatniczą, przelewem na konto bankowe lub bonami.

Zainteresowany przyjmuje bony firmy (X) emitującej bony na podstawie zawartej umowy handlowej, oraz sporadycznie bony wystawione przez Organizatora, jeżeli obliguje go do tego umowa agencyjna. Bony firmy X są możliwe do zrealizowania wyłącznie u Wnioskodawcy i zachęcają klienta do zakupu wycieczek, ponieważ realnie klient płaci mniej o kwotę bonu. Realizacja bonów oznacza przyjęcie wpłaty klienta za rezerwację w kwocie mniejszej o wartość bonu oraz bon, co w sumie pokrywa cenę wycieczki jaką ustalił Organizator. Do Organizatora w ustalonym terminie Zainteresowany przelewa pełną kwotę wycieczki, czyli wpłaty klienta plus własne środki tytułem uzupełnienia zapłaty bonem. Na podstawie zrealizowanych bonów Wnioskodawca wystawia firmie X notę, na podstawie której X dokonuje wpłaty (środki które wcześniej zapłacił Zainteresowany celem uzupełnienia płatności do Organizatora). Za zrealizowane u Wnioskodawcy bony Spółka X obciąża go kosztami prowizji za realizację bonów i wystawia mu faktury VAT wg stawki podstawowej. Obecnie na kasie fiskalnej ewidencjonowana jest pełna wartość wpłat, zarówno wpłata klienta gotówką/przelewem jak i bonem.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że w zakresie sprzedaży wycieczek, biletów lotniczych, hoteli, ubezpieczeń jest wyłącznie agentem, czyli pośredniczy w sprzedaży usług w imieniu i na rzecz, nie prowadzi sprzedaży własnej. Wnioskodawca nie prowadzi sprzedaży towarów.

Zainteresowany dokonuje sprzedaży usług wytworzonych we własnym zakresie i są to usługi reklamy (w szczególności w Internecie), sprzedaży programów informatycznych i narzędzi do tych programów jak np. wyszukiwarki na stronie internetowej wytworzonych przez zatrudnionych Pracowników, jednak jest to sprzedaż dokonywana wyłącznie dla firm.

Osobom fizycznym, w tym Pracownikom, dokonuje się sprzedaży usług telefonicznych i jest to refakturowanie usług, w przypadku rozmów prywatnych.

Wnioskodawca przyjmuje niewielką ilość bonów Organizatora (ok. 20 szt. rocznie). W przypadku przedstawienia przez klienta bonu od Organizatora, pracownik przesyła skan bonu do Organizatora i potwierdza możliwość przyjęcia bonu na rezerwację. Samo rozliczenie w zależności od Organizatora przebiega w dwóch wariantach:

1. w systemie Organizatora zostaje obniżona wartość rezerwacji o wartość bonu. Ta nowa wartość jest ceną wycieczki, która stanowi dla Zainteresowanego wartość rezerwacji i taka też jest ewidencjonowana w jego systemie sprzedaży. Prowizja Wnioskodawcy do wystawienia faktury za pośrednictwo liczona jest od wartości obniżonej o wartość bonu,
2. w systemie Organizatora bon zostaje zaewidencjonowany przez Organizatora jako zapłata do rezerwacji, i zmniejsza się kwota do zapłaty. Prowizja Zainteresowanego liczona jest od wartości początkowej wycieczki (prowizja za pośrednictwo nie jest pomniejszona).
   
   

Oryginał bonu zostaje zawsze przesłany do Organizatora.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jak należy dokumentować rozliczenie między emitentem bonów (X), a Zainteresowanym za zrealizowane bony...

Zdaniem Wnioskodawcy, dokumentowanie rozliczenia za zrealizowane u Wnioskodawcy bony dokonywane jest notą księgową, ponieważ nie stanowi to dostawy towarów ani świadczenia usług i nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Zdaniem Zainteresowanego, bon zastępuje środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii – art. 2 pkt 6 ustawy.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się do dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, pod pojęciem sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do przepisu art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Jednakże są przypadki, gdy transakcji między dwoma podmiotami nie można udokumentować fakturą VAT, ponieważ przedmiotem transakcji nie jest towar lub świadczona usługa.

Z opisu sprawy wynika, że Zainteresowany przyjmuje bony firmy (X) emitującej bony na podstawie zawartej umowy handlowej, oraz sporadycznie bony wystawione przez Organizatora, jeżeli obliguje go do tego umowa agencyjna. Bony firmy X są możliwe do zrealizowania wyłącznie u Wnioskodawcy i zachęcają klienta do zakupu wycieczek, ponieważ realnie klient płaci mniej o kwotę bonu. Realizacja bonów oznacza przyjęcie wpłaty klienta za rezerwację w kwocie mniejszej o wartość bonu oraz bon, co w sumie pokrywa cenę wycieczki jaką ustalił Organizator. Do Organizatora w ustalonym terminie Zainteresowany przelewa pełną kwotę wycieczki, czyli wpłaty klienta plus własne środki tytułem uzupełnienia zapłaty bonem. Na podstawie zrealizowanych bonów Wnioskodawca wystawia firmie X notę, na podstawie której X dokonuje wpłaty (środki które wcześniej zapłacił Zainteresowany celem uzupełnienia płatności do Organizatora). Za zrealizowane u Wnioskodawcy bony Spółka X obciąża go kosztami prowizji za realizację bonów i wystawia mu faktury VAT wg stawki podstawowej. Obecnie na kasie fiskalnej ewidencjonowana jest pełna wartość wpłat, zarówno wpłata klienta gotówką/przelewem jaki bonem.

Pojęcie bonu towarowego nie zostało zdefiniowane w przepisach ustawy o VAT. Natomiast Internetowy Słownik Języka Polskiego (http://sjp.pwn.pl) definiuje „bon” jako „dowód uprawniający do otrzymania w oznaczonym terminie pewnych towarów, sumy pieniędzy lub usług”.

Taką definicję potwierdza również opis stanu faktycznego, z którego wynika, że Wnioskodawca nie dokonuje na rzecz emitenta bonów ani dostawy towarów, ani świadczenia usług. Zainteresowany zobowiązał się jedynie do realizacji bonów emitenta. Płatność za rezerwację wycieczki przyjmuje więc częściowo gotówką a częściowo bonami. Następnie pokrywa całkowitą cenę wycieczki jaką ustalił Organizator gotówką. Natomiast do emitenta bonów zwraca się jedynie o zwrot wyłożonych środków.

Tak więc, w przedmiotowej sprawie bony nie spełniają definicji towaru ani usługi w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, stanowią jedynie rodzaj środka pieniężnego. Zastępują one zatem środki pieniężne, za które nabywa się towary lub usługi. W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z czynnością, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a tym samym nie ma podstaw do wystawienia faktury VAT.

W przypadku, kiedy transakcji między dwoma podmiotami nie można udokumentować fakturą lub rachunkiem (np. przekazanie bonów towarowych do jego emitenta w celu odzyskania wyłożonych środków), wówczas w celu potwierdzenia transakcji powinna zostać wystawiona nota księgowo-obciążeniowa.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie, w związku z niemożnością zakwalifikowania bonów do towarów lub usług w rozumieniu ustawy o podatku VAT, dokumentowanie czynności rozliczenia bonów z ich emitentem za pomocą noty księgowo-obciążeniowej nie jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie dokumentowania rozliczeń z tytułu realizacji bonów z ich emitentem. W pozostałych zakresach dotyczących podatku od towarów i usług w dniu 17 lutego 2012 r. wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia: Nr ILPP2/443-1559/11-4/AD, Nr ILPP2/443-1559/11 -6/AD.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.