Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP5/443-193/14-2/PG
z 20 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2014 r. (data wpływu 31 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wzajemnego potrącenia za formę uregulowania należności oraz obowiązku korekty podatku naliczonego w świetle art. 89b ustawy o VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wzajemnego potrącenia za formę uregulowania należności oraz obowiązku korekty podatku naliczonego w świetle art. 89b ustawy o VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT). Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja materiałów dla lakiernictwa i chemii budowlanej, w tym w szczególności produktów do renowacji powłok lakierniczych, materiałów do montażu oraz pielęgnacji podłóg drewnianych, systemów samopoziomujących posadzek dla budownictwa sportowego i przemysłowego oraz materiałów do prac w branżach szkutniczej i kamieniarskiej.

W przyszłości Spółka zostanie stroną umowy licencyjnej z kontrahentem (dalej: Wierzyciel), w oparciu o którą będzie uprawniona do wykorzystywania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej znaku towarowego/znaków towarowych, do którego/których Wierzyciel posiada prawa ochronne, w zamian za opłatę za udzielenie licencji na korzystanie z ww. znaku towarowego/znaków towarowych (dalej: Opłata licencyjna).

Usługa udzielenia licencji na korzystanie ze znaku towarowego/znaków towarowych zostanie udokumentowana fakturą wystawioną przez Wierzyciela na Spółkę. W konsekwencji powyższego Spółka będzie posiadać wobec Wierzyciela zobowiązanie wynikające z zawartej umowy licencyjnej oraz faktury.

Niezależnie od powyższego Spółka może zawrzeć z Wierzycielem umowę pożyczki (dalej: Pożyczka). Kwota takiej Pożyczki byłaby nie niższa niż wysokość Opłaty licencyjnej należnej Wierzycielowi z tytułu umowy licencyjnej. Na podstawie umowy Pożyczki, Pożyczkodawca (Wierzyciel) zobowiązany będzie do przelania na rachunek Spółki kwoty Pożyczki. Może zaistnieć sytuacja, w której pomimo zobowiązania do wypłaty kwoty pożyczki Wierzyciel nie zdąży wypłacić Spółce określonej ilości pieniędzy tytułem pożyczki przed powstaniem wierzytelności z tytułu Opłaty licencyjnej – w takim przypadku dojdzie do potrącenia zobowiązania Wnioskodawcy z tytułu Opłaty licencyjnej ze zobowiązaniem Wierzyciela z tytułu wydania przedmiotu umowy Pożyczki do pożyczkodawcy (czyli w tym przypadku do Wnioskodawcy). Wnioskodawca zakłada, że wówczas potrącenie nastąpiłoby przed upływem 150 dni licząc od dnia upływu terminu płatności wynikającego z faktury dokumentującej Opłatę licencyjną za udzielenie licencji na korzystanie ze znaku towarowego/znaków towarowych.

W konsekwencji powyższych czynności, na skutek potrącenia wzajemnych wierzytelności w trybie określonym w Kodeksie cywilnym, Spółka wywiąże się ze zobowiązania do zapłaty na rzecz Wierzyciela Opłaty licencyjnej, zaś Wierzyciel wywiąże się ze zobowiązania do przeniesienia na własność Spółki określonej ilości pieniędzy tytułem pożyczki, co z kolei będzie skutkować zobowiązaniem Spółki do zwrotu Wierzycielowi kwoty pożyczki wraz z przewidzianym umową pożyczki oprocentowaniem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy potrącenie zobowiązania Wnioskodawcy z tytułu Opłaty licencyjnej z należnością wynikającą z umowy z tytułu Pożyczki będzie stanowiło formę uregulowania zobowiązania na gruncie ustawy o VAT i w świetle art. 89b ustawy o VAT Spółka nie będzie zobowiązana do dokonania, po upływie 150 dni od daty terminu płatności faktury, korekty odliczonej kwoty podatku VAT z faktury dokumentującej Opłatę licencyjną?

Zdaniem Wnioskodawcy, potrącenie zobowiązania Wnioskodawcy z tytułu Opłaty licencyjnej z należnością z tytułu wydania przedmiotu umowy Pożyczki będzie stanowiło formę uregulowania zobowiązania na gruncie ustawy o VAT w świetle art. 89b ustawy o VAT, w konsekwencji czego Spółka nie będzie zobowiązana do dokonania, po upływie 150 dni od daty terminu płatności faktury dokumentującej Opłatę licencyjną korekty odliczonej kwoty podatku VAT z faktury dokumentującej Opłatę licencyjną.

Uzasadnienie stanowiska Spółki.

Poniżej Spółka przedstawia argumentację uzasadniającą jej stanowisko.

Zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy o VAT w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Należy zwrócić uwagę, że w przypadku wystąpienia obowiązku korekty po stronie dłużnika równocześnie po stronie sprzedawcy występuje możliwość skorygowania podatku należnego. Zastosowanie trybu korekty podatku powoduje de facto, że konstrukcyjnie przestaje istnieć podatek należny, przez co przestaje też faktycznie istnieć podatek naliczony, który można by odliczyć. Stąd też konieczna jest korekta podatku naliczonego. Podstawową przesłanką warunkującą powstanie obowiązku korekty podatku odliczonego jest istnienie nieuregulowanego w terminie długu.

Zdaniem Wnioskodawcy, pod pojęciem uregulowania, o którym mowa w art. 89b ustawy o VAT należy rozumieć taką sytuację, w której zobowiązanie ostatecznie wygaśnie, a nabywcy nie będzie można już uznać za dłużnika zobowiązania. W ocenie Wnioskodawcy, pod pojęciem „uregulowania” nie należy zatem rozumieć tylko i wyłączenie dokonania zapłaty zobowiązania w gotówce. Gdyby bowiem celem ustawodawcy było takie właśnie uregulowanie, w treści przepisu art. 89b ust. 1 ustawy o VAT ustawodawca użyłby pojęcia „zapłata” a nie „uregulowanie”.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, uregulowaniem zobowiązania będzie również sytuacja, w której zobowiązanie to wygaśnie na skutek jego potrącenia z wierzytelnością przysługującą podatnikowi.

Na prawidłowość przedstawionych konstatacji wskazuje art. 498 § 2 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Umorzenie wierzytelności skutkuje tym, że przestaje ona istnieć. W efekcie w przypadku jeżeli, tak jak w analizowanej sprawie, potrącenie będzie mieć miejsce przed upływem terminów, o których mowa w art. 89b ust. 1 ustawy o VAT w momencie upływu terminów korekty nie można mówić o tym, że wierzytelność pozostaje nieuregulowana (gdyż w tym momencie wierzytelność ta już nie istnieje).

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanej sytuacji po stronie Spółki jako nabywcy usługi udzielenia licencji na korzystanie ze znaku towarowego/znaków towarowych nie wystąpi obowiązek korekty podatku odliczonego, który przewiduje art. 89b ustawy o VAT.

Powyższe znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych, przykładowo:

• w interpretacji indywidualnej z dnia 8 maja 2014 r. (sygn. IPPP1/443-427/14-2/IGo) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, że „(…) Termin »należność uregulowana w jakiejkolwiek formie« obejmuje zaspokojenie wierzyciela, powodujące wygaśnięcie jego roszczeń wobec dłużnika. Wykonanie to może nastąpić w różny sposób, uzgodniony przez strony. Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w orzeczeniu z dnia 24 października 2006 r. sygn. akt I SA/GL 903/06 »(...) Z punktu widzenia prawa podatkowego bez znaczenia pozostaje okoliczność, czy i ewentualnie jaka część wymienionej ceny sprzedający rzeczywiście otrzymał. Zapłata ceny może bowiem nastąpić nie tylko w pieniądzu, ale także w inny sposób np. poprzez zwolnienie z długu bądź też dokonanie potrącenia określonej wierzytelności«. Zatem należy uznać, że potrącenie zobowiązania z tytułu zakupu Nieruchomości przez Spółkę z należnością z tytułu wydania przedmiotu umowy Pożyczki udzielonej przez Sprzedawcę będzie stanowiło formę uregulowania zobowiązania na gruncie ustawy o VAT. Z treści zdarzenia przyszłego wynika, że kwota Pożyczki będzie nie niższa niż cena sprzedaży Nieruchomości, a potrącenie nastąpi przed upływem 90 dni licząc od dnia zawarcia umowy sprzedaży Nieruchomości. W konsekwencji na podstawie art. 89b ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia Nieruchomości”;
• w interpretacji indywidualnej z dnia 8 kwietnia 2014 r. (sygn. IBPP2/443-31/14/ICz) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał, że „(...) dokonując potrącenia nie później niż w terminie 150 dni od dnia upływu określonego przez Strony terminu płatności Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z faktur wystawianych w ramach transakcji rozliczanej w formie potrącenia (kompensaty) wzajemnych wierzytelności. Zatem w omawianej sprawie nie znajdzie zastosowania przepis art. 89b ust. 1, 1a i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Przepisy te mają zastosowanie, wtedy gdy nieuregulowano w oznaczonym terminie należności wynikającej z wystawionych faktur. Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, wskazujące, że opisane potrącenie (Wierzytelność 1 i Wierzytelność 2) w świetle art. 89b ustawy o VAT będzie stanowiło formę uregulowania należności z tytułu sprzedaży Sprzedawanych PWI oraz przeniesienia związanych z nimi Umów Licencyjnych, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do korekty podatku naliczonego związanego z zakupem Sprzedawanych PWI oraz przeniesieniem związanych z nimi Umów Licencyjnych, gdy potrącenie nastąpi nie później niż w terminie 150 dni od dnia upływu terminu płatności ceny sprzedaży, należało uznać za prawidłowe”;
• w interpretacji indywidualnej z dnia 24 lipca 2013 r. (sygn. IPTPP1/443-358/13-4/MG) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi wyraził pogląd, że „,Zakres pojęciowy zwrotu użytego w art. 89b ustawy, tj. »uregulowania należności« nie budzi wątpliwości. Jego istotą jest zaspokojenie wierzyciela, zatem należy przyjąć, że »uregulowanie« następuje z chwilą, z którą wierzyciel zostaje zaspokojony. Użyte w wyżej wymienionych regulacjach pojęcie »uregulowania« jest pojęciem szerokim (szerszym od pojęcia »zapłaty należności«). Poprzez użycie tego pojęcia dopuszcza się różne sposoby uregulowania należności dokonywane pomiędzy kontrahentami. Kwoty objętej potrąceniem nie można zatem uznać za kwotę nieuregulowaną w rozumieniu art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług. Wobec powyższego, uregulowanie kwoty wynikającej z faktury wystawionej przez Kontrahenta w drodze kompensaty (potrącenia) wzajemnych należności, stanowi uregulowanie należności w rozumieniu przepisów prawa podatkowego”.
  
  

W tym miejscu Spółka pragnie podkreślić, że fakt, że potrącenie wzajemnych wierzytelności realizuje funkcje zapłaty wielokrotnie potwierdzał również Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: NSA), przykładowo:

• w wyroku z dnia 5 kwietnia 2012 r., sygn. akt I FSK 1731/11, NSA wskazał, że „nie budzi wątpliwości, że zobowiązanie wygasa przede wszystkim poprzez jego spełnienie, co w przypadku świadczenia pieniężnego ma miejsce w sytuacji zapłaty określonej kwoty pieniężnej. Należy mieć na uwadze również taką okoliczność że zobowiązanie pieniężne wygasa także poprzez kompensację (potrącenie) wzajemnych wierzytelności, a więc instytucją prawa cywilnego przewidzianą w art. 498 Kodeksu cywilnego. W przypadku wzajemnej kompensacji zobowiązań, strony nie otrzymują co prawda należnych im świadczeń, ale wskutek zaliczenia wierzytelności jednej z nich na poczet wierzytelności drugiej każda ze stron zostaje zwolniona ze swego długu, co pozwala uznać ich długi za spłacone. Tym samym potrącenie jako sposób wygaszenia stosunku zobowiązaniowego uznaje się za równoważny zapłacie”;
• w wyroku z dnia 2 czerwca 2011 r., sygn. akt I FSK 1075/10 NSA wyraził pogląd, zgodnie z którym „zobowiązanie danego podmiotu wygasa przede wszystkim poprzez jego spełnienie, co w przypadku świadczenia pieniężnego ma miejsce w sytuacji zapłaty określonej kwoty pieniężnej. Należy mieć także na uwadze i to, że zobowiązanie pieniężne wygasa także poprzez kompensację wzajemnych wierzytelności, potrącenie, zgodnie z instytucją prawa cywilnego przewidzianą w art. 498 Kodeksu cywilnego, stosowaną w obrocie gospodarczym. (...) Zatem zobowiązanie pieniężne wygasa nie tylko poprzez zapłatę, ale także i poprzez potrącenie”.
  
  

Mając na uwadze powyżej wskazany przepis ustawy o VAT oraz przywołane interpretacje organów podatkowych i wyroki sądów administracyjnych Wnioskodawca stoi na stanowisku, że potrącenie zobowiązania Spółki z tytułu Opłaty licencyjnej z należnością z tytułu wydania przedmiotu umowy Pożyczki będzie stanowiło formę uregulowania zobowiązania na gruncie ustawy o VAT i w świetle art. 89b ustawy o VAT Spółka nie będzie zobowiązana do dokonania, po upływie 150 dni od daty terminu płatności faktury, korekty odliczonej kwoty podatku VAT z faktury dokumentującej Opłatę licencyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku VAT w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z przepisem art. 89b ust. 1 ustawy, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Stosownie do art. 89b ust. 1a ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.

W przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio (art. 89b ust. 2 ustawy).

Powyższe przepisy mają na celu uregulowanie sytuacji, gdy kontrahent pomimo wcześniejszego zobowiązania nie uiszcza zapłaty za dostarczony towar czy też wykonaną usługę. Jest to sytuacja wyjątkowo niekorzystna dla sprzedawcy, ponieważ nie tylko nie otrzymuje on pieniędzy za towar/usługę, ale również jest zobowiązany do zapłaty należnego podatku VAT, jaki powstał z tytułu dokonanej transakcji. Jednocześnie nabywca towaru lub usługi ma możliwość odliczenia podatku naliczonego. Racjonalny ustawodawca wprowadził jednakże regulację prawną pozwalającą na zminimalizowanie negatywnych skutków jakie powstają dla sprzedawcy, w sytuacji gdy nierzetelny nabywca nie zapłaci za towar lub też wykonaną usługę. Możliwość skorygowania przez podatnika-sprzedawcę podatku należnego wiąże się z obowiązkami w zakresie korekty podatku naliczonego przez podatnika-nabywcę. Zastosowanie trybu korekty podatku powoduje de facto, że konstrukcyjnie przestaje istnieć podatek należny, przez co przestaje też faktycznie istnieć podatek naliczony, który można by odliczyć. Stąd też konieczna jest korekta podatku naliczonego. Przepisy art. 89b ust. 1 i ust. 2 ustawy są zawsze konsekwencją zaistnienia sytuacji, o której mowa w art. 89a ust. 1 ustawy. Korekty podatku należnego, na podstawie przepisu art. 89a ust. 1 ustawy, można dokonać bowiem tylko jeśli wierzytelność, z której wynika korygowany podatek należny, nie została uregulowana w określonym przez strony terminie.

Zgodnie z przywołanymi przepisami dłużnik ma obowiązek skorygowania całości (lub części) uprzednio odliczonego podatku naliczonego wynikającego z faktury jeżeli nie ureguluje całości (lub części) należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Obowiązek dokonania korekty ciąży na dłużniku niezależnie od faktu, czy jego wierzyciel skorzystał z korekty podatku należnego. Dłużnik nie jest zobowiązany do skorygowania podatku naliczonego wówczas gdy ureguluje należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu płatności. Korekta winna być dokonana w rozliczeniu za okres w którym upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu płatności. Termin 150-dniowy należy każdorazowo liczyć od dnia, w którym upływa termin płatności określony w fakturze lub umowie. Podkreślić jednakże należy, że ustalony przez strony termin zapłaty winien być obustronną wolą stron transakcji zawartej w ramach stosunku cywilnoprawnego. Wskazać bowiem należy, że zgodnie z art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), zwanej dalej Kodeksem, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Regulacje dotyczące potrącania wzajemnych wierzytelności zawierają przepisy Kodeksu.

Zgodnie z art. 498 § 1 i § 2 Kodeksu, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wierzytelności niższej.

W myśl art. 499 Kodeksu, potrącenia dokonuje się przez oświadczenie złożone drugiej stronie. Oświadczenie ma moc wsteczną od chwili, kiedy potrącenie stało się możliwe.

Powyższe oznacza, że potrącenie wierzytelności jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia poprzez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami. Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie (kompensata wierzytelności), następuje wówczas, gdy jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelności, jak i zobowiązania względem drugiej strony. Potrącenie zatem stanowi formę wzajemnej zapłaty za istniejące pomiędzy stronami zobowiązania, co pozwala na traktowanie jej na równi z zapłatą.

Zakres pojęciowy zwrotu użytego w art. 89b ustawy, tj. „uregulowania należności” nie budzi wątpliwości. Jego istotą jest zaspokojenie wierzyciela, zatem należy przyjąć, że „uregulowanie” następuje z chwilą, z którą wierzyciel zostaje zaspokojony.

Użyte w wyżej wymienionych regulacjach pojęcie „uregulowania” jest pojęciem szerokim (szerszym od pojęcia „zapłaty należności”). Poprzez użycie tego pojęcia dopuszcza się różne sposoby uregulowania należności dokonywane pomiędzy kontrahentami.

Kwoty objętej potrąceniem nie można zatem uznać za kwotę nieuregulowaną w rozumieniu art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego, uregulowanie kwoty wynikającej z faktury wystawionej przez kontrahenta w drodze kompensaty (potrącenia) wzajemnych należności, stanowi uregulowanie należności w rozumieniu przepisów prawa podatkowego.

Jednocześnie wskazać należy, że w myśl art. 720 § 1 Kodeksu, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Na mocy art. 723 Kodeksu, jeżeli termin zwrotu pożyczki nie jest oznaczony, dłużnik obowiązany jest zwrócić pożyczkę w ciągu sześciu tygodni po wypowiedzeniu przez dającego pożyczkę.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca – czynny podatnik podatku od towarów i usług – zostanie stroną umowy licencyjnej z Wierzycielem, w oparciu o którą będzie uprawniony do wykorzystywania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej znaku towarowego/znaków towarowych, do którego/których Wierzyciel posiada prawa ochronne, w zamian za opłatę za udzielenie licencji na korzystanie z ww. znaku towarowego/znaków towarowych (dalej: Opłata licencyjna). Usługa udzielenia licencji na korzystanie ze znaku towarowego/znaków towarowych zostanie udokumentowana fakturą wystawioną przez Wierzyciela na Spółkę. W konsekwencji powyższego Spółka będzie posiadać wobec Wierzyciela zobowiązanie wynikające z zawartej umowy licencyjnej oraz faktury.

Niezależnie od powyższego Spółka może zawrzeć z Wierzycielem umowę pożyczki, której kwota byłaby nie niższa niż wysokość Opłaty licencyjnej należnej Wierzycielowi z tytułu umowy licencyjnej. Na podstawie umowy Pożyczki, Pożyczkodawca (Wierzyciel) zobowiązany będzie do przelania na rachunek Spółki kwoty Pożyczki. Może zaistnieć sytuacja, w której pomimo zobowiązania do wypłaty kwoty pożyczki Wierzyciel nie zdąży wypłacić Spółce określonej ilości pieniędzy tytułem pożyczki przed powstaniem wierzytelności z tytułu Opłaty licencyjnej – w takim przypadku dojdzie do potrącenia zobowiązania Wnioskodawcy z tytułu Opłaty licencyjnej ze zobowiązaniem Wierzyciela z tytułu wydania przedmiotu umowy Pożyczki do pożyczkodawcy (czyli w tym przypadku do Wnioskodawcy). Wnioskodawca zakłada, że wówczas potrącenie nastąpiłoby przed upływem 150 dni licząc od dnia upływu terminu płatności wynikającego z faktury dokumentującej Opłatę licencyjną za udzielenie licencji na korzystanie ze znaku towarowego/znaków towarowych.

W konsekwencji powyższych czynności, na skutek potrącenia wzajemnych wierzytelności w trybie określonym w Kodeksie cywilnym, Spółka wywiąże się ze zobowiązania do zapłaty na rzecz Wierzyciela Opłaty licencyjnej, a Wierzyciel wywiąże się ze zobowiązania do przeniesienia na własność Spółki określonej ilości pieniędzy tytułem pożyczki, co z kolei będzie skutkować zobowiązaniem Spółki do zwrotu Wierzycielowi kwoty pożyczki wraz z przewidzianym umową pożyczki oprocentowaniem.

Powołany wyżej przepis art. 89b ustawy nakłada obowiązek skorygowania podatku naliczonego w przypadku nieuregulowania należności przez dłużnika w określonej sytuacji. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „uregulowania” należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju. W art. 89a ust. 1a regulującym rozliczenie podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, ustawodawca wskazuje, że „nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie (…)”. Termin „należność uregulowana w jakiejkolwiek formie” obejmuje zaspokojenie wierzyciela, powodujące wygaśnięcie jego roszczeń wobec dłużnika. Wykonanie to może nastąpić w różny sposób, uzgodniony przez strony.

W niniejszej sprawie, jak wskazał Wnioskodawca, będzie on ponosił wydatki związane z wykorzystywaniem na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej znaku towarowego/znaków towarowych w zamian za opłatę. Niezależnie od tego Spółka może zawrzeć umowę pożyczki, której kwota nie byłaby niższa niż wysokość opłaty za korzystanie z ww. znaku towarowego/znaków towarowych. Zainteresowany wskazał, że może zaistnieć sytuacja, w której pomimo zobowiązania do wypłaty kwoty pożyczki Wierzyciel nie zdąży wypłacić Spółce określonej ilości pieniędzy tytułem pożyczki przed powstaniem wierzytelności z tytułu Opłaty licencyjnej – w takim przypadku dojdzie do potrącenia zobowiązania Wnioskodawcy z tytułu Opłaty licencyjnej ze zobowiązaniem Wierzyciela z tytułu wydania przedmiotu umowy Pożyczki do pożyczkodawcy (czyli w tym przypadku do Wnioskodawcy). Wnioskodawca zakłada, że wówczas potrącenie nastąpiłoby przed upływem 150 dni licząc od dnia upływu terminu płatności wynikającego z faktury dokumentującej Opłatę licencyjną za udzielenie licencji na korzystanie ze znaku towarowego/znaków towarowych.

Zatem, z powyższego wynika, że w wyniku potrącenia wzajemne roszczenia umorzą się nawzajem. W efekcie umownego potrącenia wzajemnych wierzytelności dojdzie do uregulowania należności.

W efekcie opisanych czynności, Strony rozliczą wzajemne zobowiązania. W konsekwencji tych działań, skoro wskutek wzajemnych rozliczeń dojdzie do faktycznego uregulowania należności, to w świetle art. 89b ust. 1, 1a i 2 ustawy kwoty należności objętej kompensatą/potrąceniem nie można uznać za nieuregulowaną.

T ym samym, dokonując potrącenia nie później niż w terminie 150 dni od dnia upływu określonego przez strony terminu płatności Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z faktur wystawianych w ramach transakcji rozliczanej w formie potrącenia (kompensaty) wzajemnych wierzytelności.

Zatem w omawianej sprawie nie znajdzie zastosowania przepis art. 89b ust. 1, 1a i 2 ustawy. Przepisy te mają zastosowanie, wtedy gdy nieuregulowano w oznaczonym terminie należności wynikającej z wystawionych faktur.

Reasumując, potrącenie zobowiązania Wnioskodawcy z tytułu Opłaty licencyjnej z należnością wynikającą z umowy z tytułu Pożyczki będzie stanowiło formę uregulowania zobowiązania na gruncie ustawy i w świetle art. 89b ustawy Spółka nie będzie zobowiązana do dokonania, po upływie 150 dni od daty terminu płatności faktury, korekty odliczonej kwoty podatku VAT z faktury dokumentującej Opłatę licencyjną.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania w zakresie podatku od towarów i usług) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.