Interpretacja Ministra Finansów
DD3/033/121/ILG/14/RD-48942/14
z 27 maja 2014 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 9 stycznia 2013 r. Nr IBPB II/1/415-881/12/BJ, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2012 r. (data wpływu 15 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych zwrotu kosztów dowozu dzieci niepełnosprawnych do przedszkola - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 15 października 2012 r. Wnioskodawca złożył ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.
We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca reprezentowany przez Burmistrza Gminy zawarł umowę z rodzicem dziecka niepełnosprawnego, który zapewni przewóz i opiekę na trasie od miejsca zamieszkania dziecka do przedszkola, tj. „umowę dotyczącą zwrotu kosztów przejazdu dziecka niepełnosprawnego oraz jego opiekuna - rodzica do przedszkola prywatnym samochodem osobowym”.
Dziecko ma obecnie sześć lat i posiada orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego. Wysokość miesięcznej kwoty zwrotu dowozu dziecka obliczana jest jako podwójny iloczyn odległości miejsca zamieszkania dziecka do przedszkola w danym miesiącu rozliczeniowym. Wysokość stawki za kilometr przebiegu pojazdu została określona na 0,62 zł.
Działając w oparciu o ustawę o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 r., która nakłada na Wnioskodawcę obowiązek dowozu dzieci i uczniów spełniających kryteria określone w ustawie, Wnioskodawca zwraca koszty dowozu dziecka do przedszkola, zgodnie z art. 14a ust. 4.
W związku z powyższym zadano następujące pytania.
- Czy Urząd Miejski jako jednostka Wnioskodawcy będący płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych powinien pobierać zaliczkę na podatek dochodowy?
- Czy Urząd Miejski po zakończeniu roku podatkowego powinien wystawić PIT-8C - informacja o przychodach z innych źródeł oraz niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
- Czy zwrot kosztów dowozu dziecka do przedszkola należy potraktować jako zwolnienie zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 40c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zgodnie z zapisem „zapis ten dotyczy uczniów szkół”), czy też w ww. zwolnieniu ustawodawca zrobił lukę w przepisie?
Zdaniem Wnioskodawcy, Urząd Miejski jako jednostka Wnioskodawcy stoi na stanowisku, iż znowelizowany art. 21 ust. 1 pkt 40c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się wyłącznie do zwolnienia przedmiotowego zwrotu kosztów przejazdu z tytułu dowozu uczniów do szkół, natomiast przepis ten nie dotyczy zwrotu kosztów dowozu dzieci do przedszkola. W związku z powyższym, po zakończeniu roku podatkowego powinien wystawić PIT-8C.
Stosownie bowiem do art. 21 ust. 1 pkt 40c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów przejazdu, o którym mowa w art. 17 ust. 3 i 3a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, ze zm.). W ww. artykule brak jest zapisu dotyczącego wychowania przedszkolnego - art. 14 ust. 1a oraz ust. 3.
W świetle obowiązującego stanu prawnego Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał, iż stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Na tle przedstawionego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, stwierdzam, co następuje.
Konstytucja Rzeczypospolitej gwarantuje wszystkim obywatelom prawo do nauki. Nauka do 18 roku życia jest obowiązkowa. Sposób wykonywania obowiązku szkolonego określa ustawa.
Zgodnie z art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.), zakładanie i prowadzenie publicznych przedszkoli, w tym z oddziałami integracyjnymi, przedszkoli specjalnych oraz innych form wychowania przedszkolnego, o których mowa w art. 14a ust. la, szkół podstawowych oraz gimnazjów, w tym z oddziałami integracyjnymi, z wyjątkiem szkół podstawowych specjalnych i gimnazjów specjalnych, szkół artystycznych oraz szkół przy zakładach karnych, zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich, należy do zadań własnych gmin.
Sieć prowadzonych przez gminę publicznych przedszkoli i oddziałów przedszkolnych w szkołach podstawowych ustala rada gminy (art. 14a ust. 1 ustawy o systemie oświaty). Sieć ta powinna być ustalona tak, aby wszystkie dzieci sześcioletnie zamieszkałe na obszarze gminy miały możliwość spełniania obowiązku odbycia rocznego przygotowania przedszkolnego w przedszkolu albo w oddziale przedszkolnym zorganizowanym w szkole podstawowej, a droga dziecka sześcioletniego z domu do najbliższego publicznego przedszkola lub oddziału przedszkolnego w szkole podstawowej nie przekraczała 3 km (art. 14a ust. 2 ustawy o systemie oświaty).
Jeżeli droga dziecka sześcioletniego z domu do najbliższego publicznego przedszkola lub oddziału przedszkolnego w szkole podstawowej przekracza 3 km, obowiązkiem gminy jest zapewnienie bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu dziecka lub zwrot kosztów przejazdu dziecka i opiekuna środkami komunikacji publicznej, jeżeli dowożenie zapewniają rodzice (art. 14a ust. 3 ustawy o systemie oświaty).
Obowiązkiem gminy jest również zapewnienie niepełnosprawnym dzieciom sześcioletnim bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do najbliższego przedszkola, oddziału przedszkolnego w szkole podstawowej lub ośrodka umożliwiającego dzieciom upośledzonym umysłowo w stopniu głębokim, a także dzieciom upośledzonym umysłowo ze sprzężonymi niepełnosprawnościami realizację obowiązku odbycia rocznego przygotowania przedszkolnego w przedszkolu albo w oddziale przedszkolnym zorganizowanym w szkole podstawowej, albo zwrot kosztów przejazdu ucznia i opiekuna środkami komunikacji publicznej, jeżeli dowożenie zapewniają rodzice (art. 14a ust. 4 ustawy o systemie oświaty).
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca - realizując ciążące na gminie obowiązki związane z dowozem dzieci do przedszkoli, zwraca koszty dowozu dziecka i opiekuna - rodzicom, którzy zapewniają dowóz niepełnosprawnego dziecka do przedszkola (art. 14a ust. 4 ustawy o systemie oświaty).
Przechodząc na grunt ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) w kontekście realizowanego przez Wnioskodawcę obowiązku nałożonego przepisami ustawy o systemie oświaty, uznać należy, że zarówno w sytuacji zapewnienia przez Wnioskodawcę bezpłatnego transportu, jak i zwrotu kosztów przejazdu, o których mowa w art. 14a ust. 4 ustawy o systemie oświaty, nie powstaje przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji do otrzymanych zwrotów nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące zarówno źródeł przychodów, jak i zwolnień przedmiotowych, w tym zwolnienia wymienionego w art. 21 ust. 1 pkt 40c tej ustawy.
W świetle powyższego za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, a co za tym idzie należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 9 stycznia 2013 r. Nr IBPB II/1/415-881/12/BJ, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.
POUCZENIE
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.