Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/415-1273/13/NG
z 21 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 29 grudnia 2013 r. (data otrzymania 31 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych sprzedaży przez Wnioskodawcę udziału w nieruchomości nabytego w drodze zasiedzenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2013 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych sprzedaży przez Wnioskodawcę udziału w nieruchomości nabytego w drodze zasiedzenia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na działce nr 54 objętej księgą wieczystą został wybudowany w latach sześćdziesiątych XX w. budynek.

Z dniem 1 października 2005 r. w drodze zasiedzenia prawo własności nieruchomości stanowiącej zabudowaną działkę nr 54 o powierzchni 0,0762 ha, objętej księgą wieczystą, nabyło sześciu współwłaścicieli, w tym Wnioskodawca – zgodnie z wyrokiem Sądu z 15 listopada 2012 r.

W dniu 27 listopada 2013 r. nieruchomość (działka zabudowana o nr 54) została przez współwłaścicieli sprzedana.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedający muszą zapłacić podatek od sprzedaży?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprawa zasiedzenia w sądzie trwała 7 lat, sprzedający nie powinni płacić podatku od sprzedanej nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy skutków podatkowych sprzedaży przez Wnioskodawcę udziału w nieruchomości nabytego w drodze zasiedzenia. W zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziałów w nieruchomości nabytych w drodze zasiedzenia przez pozostałych jej współwłaścicieli wydano osobne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle przywołanego wyżej przepisu, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy stanowi źródło przychodów, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zatem w przypadku sprzedaży nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii ewentualnego opodatkowania podatkiem dochodowym ma moment i podstawa ich nabycia. Przepisy prawa w sposób jednoznaczny określają moment nabycia.

Mając na względzie przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121), w szczególności zaś Działu III, Tytułu I Księgi drugiej tej ustawy, nabycie własności może nastąpić m.in. poprzez jej przeniesienie w wyniku umowy, zasiedzenie bądź też w wyniku innych zdarzeń.

Zgodnie z art. 172 § 1 i § 2 ww. Kodeksu cywilnego – posiadacz nieruchomości nie będący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od dwudziestu lat jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). W takim przypadku nabycie nieruchomości następuje po upływie trzydziestu lat. Zasiedzenie jest zatem instytucją, która sankcjonuje trwający od dłuższego czasu stan faktyczny posiadania i jest sposobem nabywania własności. Warunkami niezbędnymi do zasiedzenia jest posiadanie samoistne i nieprzerwane oraz odpowiedni upływ czasu. Przy spełnieniu powyższych przesłanek posiadacz nabywa prawo własności.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym wnioskodawca wskazał, że w wyroku z 15 listopada 2011 r. Sąd stwierdził, że nabycie przez Wnioskodawcę i pięciu innych współwłaścicieli prawa własności do nieruchomości – zabudowanej działki o nr 54 i pow. 0,0762 ha ¬– nastąpiło 1 października 2005 r. przez zasiedzenie.

Mając na uwadze, że nabycia nieruchomości nr 54 dokonano 1 października 2005 r., to pięcioletni termin o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych upłynął z 31 grudnia 2010 r. Zatem dokonana 27 listopada 2013 r. sprzedaż nieruchomości przez Wnioskodawcę wraz z pozostałymi współwłaścicielami nastąpiła po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego w którym nastąpiło jej nabycie w drodze zasiedzenia. Dlatego też przychód ze sprzedaży nieruchomości w części przypadającej na Wnioskodawcę w ogóle nie stanowi dla niego źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Wobec powyższego wyjaśnienia stanowisko Wnioskodawcy, że nie powinien płacić podatku od sprzedanej nieruchomości należało uznać za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 30-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) – w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.