Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-530/14-2/JG
z 5 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni Mieszkaniowej przedstawione we wniosku z 2 października 2014 r. (data wpływu 6 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu przekazania przez Spółdzielnię na rzecz wspólnoty mieszkaniowej środków uzyskanych z nadwyżki przychodów nad kosztami oraz środków funduszu remontowego w części odnoszącej się do:

• gospodarki zasobami mieszkaniowymi – jest prawidłowe,
• lokali użytkowych – jest nieprawidłowe.
  

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu przekazania przez Spółdzielnię na rzecz wspólnoty mieszkaniowej środków uzyskanych z nadwyżki przychodów nad kosztami oraz środków funduszu remontowego.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółdzielnia Mieszkaniowa prowadzi gospodarkę zasobami mieszkaniowymi oraz lokalami użytkowymi. Z mocy ustawy, tj. na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, zostanie wyodrębniona w Spółdzielni wspólnota mieszkaniowa od 1.01.2015 r. Spółdzielnia zamierza podpisać z nią umowę o zarząd powierzony i przekazać jej posiadany majątek, na który składają się: uzyskana z lat poprzednich nadwyżka przychodów nad kosztami i niewykorzystane środki funduszu remontowego.

Zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, użytkownicy wszystkich lokali w przedmiotowej nieruchomości gromadzą środki na fundusz remontowy. Z wpłat na ten fundusz remontowy wykonywane są remonty na danej nieruchomości. Niewykorzystane środki tego funduszu remontowego Spółdzielnia planuje przekazać nowo powstałej wspólnocie na wyodrębniony rachunek bankowy wspólnoty mieszkaniowej. Środki gromadzone na funduszu remontowym zgodnie z regulaminem i wolą właścicieli zarówno w Spółdzielni, jak i we wspólnocie przeznaczone zostaną na wymianę wodomierzy i ciepłomierzy, która zgodnie z ustawą winna być dokonana w roku 2015, czyli w roku, w którym powstanie wspólnota i zostaną jej przekazane środki pieniężne.

Natomiast wypracowana i przenoszona z roku na rok nadwyżka przychodów nad kosztami zgodnie z regulaminem i wolą właścicieli przeznaczona była w Spółdzielni, jak i będzie przeznaczona we wspólnocie na wykonanie obowiązkowych przeglądów 5-letnich budynku, których okres upływa w 2015 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przekazanie majątku wspólnocie, tj. uzyskanej nadwyżki przychodów nad kosztami i funduszu remontowego spowoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych zarówno w Spółdzielni, jak i we wspólnocie...

Przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia jest kwestia odnosząca się do powstania obowiązku podatkowego w Spółdzielni Mieszkaniowej. Natomiast powyższe zagadnienie dotyczące wspólnoty mieszkaniowej rozpatrzone zostało odrębnym pismem nr ILPB3/423-530/14-3/JG z 5 stycznia 2015 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, środki funduszu remontowego, jak i uzyskany wynik dodatni z lat ubiegłych, będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych zarówno w Spółdzielni, jak i we wspólnocie, pomimo przeznaczenia tych środków na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze i wartości pieniężne, jak również inne, niewymienione szczegółowo w ustawie zdarzenia, których skutkiem jest przyrost majątku podatnika. Oznacza to, że wszystkie środki jakie wpływają na rachunek bankowy wspólnoty stanowią w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jej przychód.

Natomiast, gdy Spółdzielnia Mieszkaniowa przekaże środki obejmujące dochód z lat ubiegłych, uzyskany z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i lokalami użytkowymi, utraci możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego (art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Przekazanie środków funduszu remontowego, z którymi związane są odpisy na fundusz remontowy, obciążające koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi, spowoduje wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wartości przekazanych środków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• prawidłowe – w części odnoszącej się do gospodarki zasobami mieszkaniowymi,
• nieprawidłowe – w części odnoszącej się do lokali użytkowych.
  

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 ww. ustawy).

Taka a nie inna konstrukcja przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powoduje, że kluczowe znaczenie dla ustalenia zasad opodatkowania podatkiem dochodowym mają: po pierwsze – przychód, a po drugie – koszty jego uzyskania.

W art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca zamieścił otwarty katalog zdarzeń stanowiących przychód podatkowy, wskazując, że przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności:

• otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy),
• wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie (art. 12 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy).
  

Natomiast w art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, określono rodzaje przysporzeń, których nie zalicza się do przychodów podatkowych.

O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa osoby prawnej. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Z powołanego przepisu wynika, że podatnik ma możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów. Zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych uzależnione jest od tego, czy wydatek nie został wymieniony w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

Powyższe oznacza, że wszystkie środki pieniężne jakie wpływają na konto Spółdzielni Mieszkaniowej, bez względu na źródło ich pochodzenia, stanowią w rozumieniu ustawy podatkowej przychód. Natomiast wszelkie koszty ponoszone przez Spółdzielnię Mieszkaniową, mające związek z uzyskanym przychodem są kosztami uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy.

Powyższy przepis dotyczy podstawowych odpisów i wpłat na poczet funduszy, jeżeli po pierwsze obowiązek lub możliwość ich tworzenia określają odrębne ustawy, tj. istnieje akt prawny (ustawa), który określa obowiązek, ewentualnie możliwość utworzenia przez podatnika danego funduszu. Po drugie, aby zastosować tę regulację w ustawie tej musi znaleźć się zapis, że odpisy i wpłaty na ten fundusz stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu podatku dochodowego.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 1222, z późn. zm.), celem spółdzielni mieszkaniowej, jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 ww. ustawy, przedmiotem działalności spółdzielni może być:

• budowanie lub nabywanie budynków w celu ustanowienia na rzecz członków spółdzielczych lokatorskich praw do znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych;
• budowanie lub nabywanie budynków w celu ustanowienia na rzecz członków odrębnej własności znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych lub lokali o innym przeznaczeniu, a także ułamkowego udziału we współwłasności w garażach wielostanowiskowych;
• budowanie lub nabywanie domów jednorodzinnych w celu przeniesienia na rzecz członków własności tych domów;
• udzielanie pomocy członkom w budowie przez nich budynków mieszkalnych lub domów jednorodzinnych;
• budowanie lub nabywanie budynków w celu wynajmowania lub sprzedaży znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych lub lokali o innym przeznaczeniu.
  

Jak wynika z art. 4 cytowanej ustawy, członkowie spółdzielni, osoby niebędące członkami spółdzielni i inne osoby wymienione w tym przepisie są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Zgodnie z brzmieniem art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, spółdzielnia tworzy fundusz na remonty zasobów mieszkaniowych. Odpisy na ten fundusz obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Obowiązek świadczenia na fundusz dotyczy członków spółdzielni, właścicieli lokali niebędących członkami spółdzielni oraz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali.

Powyższy przepis koresponduje zatem z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowiąc o obowiązku tworzenia funduszu remontowego zasobów mieszkaniowych w spółdzielni mieszkaniowej i wskazując, że odpisy na ten fundusz obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

Z powyższych uregulowań można więc wywieść, że kosztami uzyskania przychodów mogą być wyłącznie odpisy na fundusz remontowy zasobów mieszkaniowych. Brak jest przy tym podstaw, by za koszty podatkowe uznać odpisy na fundusz remontowy od lokali użytkowych.

Natomiast z uwagi na prowadzoną przez Spółdzielnię działalność należy również wskazać na przepis dotyczący możliwości zwolnienia dochodu z opodatkowania.

I tak, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Powyższa regulacja stanowi więc o tym, że aby dochód podmiotów, o których w nim mowa korzystał ze zwolnienia przedmiotowego muszą być spełnione dwa warunki, a mianowicie:

• dochody muszą być uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi,
• dochody te muszą być przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.
  

Podkreślenia wymaga fakt, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie. Powyższe oznacza, że nie podlegają zwolnieniu dochody inne niż uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, niezależnie od ich przeznaczenia oraz dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części nieprzeznaczonej na utrzymanie tych zasobów.

Przedmiotem powyższego zwolnienia jest zatem dochód uzyskany przez wskazane w powołanym przepisie podmioty ze źródła, jakim jest działalność w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi, jeżeli został przeznaczony na cele preferowane przez ustawodawcę, tj. cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Ustawa o podatku dochodowym nie zawiera przy tym definicji „gospodarki zasobami mieszkaniowymi” oraz „zasobów mieszkaniowych”. Odnosząc się do znaczenia tych pojęć funkcjonującego w języku powszechnym, należy przyjąć, że „gospodarka” – w kontekście omawianego przypadku – oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś, „zasób” to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś, natomiast „mieszkanie” to pomieszczenie, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, http://sjp.pwn.pl; Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo PWN 1996, pod red. M. Szymczaka). Przymiotnik „mieszkaniowy”, „mieszkaniowe” określa zatem rzeczy związane z mieszkaniem, odnoszące się do mieszkania.

Zatem, termin zasoby mieszkaniowe dotyczy obiektów mieszkalnych, przeznaczonych do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych.

Wobec powyższego, gospodarka zasobami mieszkaniowymi obejmuje zarządzanie i dysponowanie zgromadzonym zbiorem rzeczy, służących celom mieszkaniowym lub związanych z zamieszkiwaniem. Jej istota sprowadza się działań służących prawidłowej eksploatacji tych zasobów i utrzymaniu substancji mieszkaniowej w stanie niepogorszonym.

Jednocześnie należy wskazać, że uwzględniając charakter opłat wnoszonych przez właścicieli lokali oraz pokrywanych z nich kosztów, uzasadnione jest rozumienie pojęcia zasoby mieszkaniowe, użytego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie tylko jako obejmującego lokale mieszkalne, ale również innego rodzaju pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego, lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań, jak również ułatwiające dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające jego sprawne funkcjonowanie oraz administrowanie.

Tym samym z interpretacji językowej wynika, że przez pojęcie „zasób mieszkaniowy” należy rozumieć zgromadzone pomieszczenia mieszkalne, a także inne pomieszczenia, czy urządzenia związane z lokalami mieszkalnymi, natomiast „gospodarka zasobami mieszkaniowymi” obejmuje całość mechanizmów związanych z tak zdefiniowanymi zasobami mieszkaniowymi.

I tak, przez pojęcie „zasoby mieszkaniowe” użyte w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy rozumieć:

1. budynki mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami, w szczególności: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, garaże;
2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe;
3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się ww. budynki: zbiorniki – doły gnilne, szamba, rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), budowle komunikacyjne (np. drogi osiedlowe, ulice, chodniki), inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych (np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci).
   

Związane z wyżej wymienionymi budynkami (lokalami mieszkalnymi i pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami przychody (np. opłaty, czynsze, odsetki za zwłokę od nieterminowych ich wpłat) oraz sfinansowane z nich koszty stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy).

Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolny jest od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych. Ze zwolnienia nie będą natomiast korzystały dochody, osiągnięte z innych źródeł niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet jeśli zostaną przeznaczone na utrzymanie tych zasobów, gdyż nie będzie spełniony jeden z kumulatywnych warunków wskazanych w cytowanym art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy.

Podsumowując, powołany wyżej przepis reguluje zwolnienie o charakterze podmiotowo-przedmiotowym. Dotyczy ono bowiem wskazanej w nim grupy podmiotów, do której należą m.in. spółdzielnie mieszkaniowe, wspólnoty mieszkaniowe i jednocześnie obejmuje określoną kategorię ich dochodów, tj. dochodów z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Dodatkowo w celu skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dochody te muszą zostać przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych oraz nie mogą pochodzić z innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Ponadto, zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie nakazują wydatkowania wcześniej zadeklarowanego dochodu na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych w konkretnym terminie. Stosownie do treści art. 17 ust. 1b ww. ustawy, zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust.1 tej ustawy, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i – bez względu na termin – wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów.

Z treści art. 25 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika z kolei, że jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1, uprzednio zadeklarowali, że przeznaczą dochód na cele określone w tych przepisach i dochód ten wydatkowali na inne cele albo na cele określone w tych przepisach, ale po terminie w nich określonym - podatek od tego dochodu, bez wezwania, wpłaca się do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wydatku lub w którym upłynął termin do dokonania wydatku; przepis ten stosuje się również do dochodów za lata poprzedzające rok podatkowy, zadeklarowanych i niewydatkowanych w tych latach na cele określone w art. 17 ust. 1b, z zastrzeżeniem art. 17 ust. 1 pkt 5a.

Tym samym, utrata zwolnienia nie wywołuje skutków prawnych wstecz, lecz w momencie dokonania niezgodnego z przeznaczeniem wydatkowania uprzednio zwolnionego dochodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółdzielnia Mieszkaniowa prowadząca gospodarkę zasobami mieszkaniowymi oraz lokalami użytkowymi zamierza przekazać nowo powstałej wspólnocie mieszkaniowej majątek, na który składają się: uzyskana z lat poprzednich nadwyżka przychodów nad kosztami i niewykorzystane środki funduszu remontowego.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że dokonanie przez Spółdzielnię Mieszkaniową zamierzonej czynności obejmującej przekazanie środków z tytułu powstałej nadwyżki przychodów nad kosztami uzyskanej z gospodarki zasobami mieszkaniowymi skutkować będzie utratą zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z uwagi na dokonanie wydatkowania dochodu uzyskanego z działalności w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi niezgodnie z przeznaczeniem. Przekazując przedmiotowe środki na rzecz wspólnoty mieszkaniowej, Spółdzielnia Mieszkaniowa nie wydatkuje ich bowiem na utrzymanie zasobów mieszkaniowych, którymi dysponuje.

Podobnie, przekazanie przez Spółdzielnię Mieszkaniową na rzecz wspólnoty mieszkaniowej niewykorzystanych środków funduszu remontowego, z którymi związane były odpisy na fundusz remontowy obciążające koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w myśl art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a oraz art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, skutkować będzie wyłączeniem z kosztów uzyskania przychodów wartości przekazanych środków, z uwagi na ich wykorzystanie niezgodnie z przeznaczeniem funduszu remontowego. Środki funduszu remontowego są bowiem przeznaczone na sfinansowanie kosztów remontów budynków i innych obiektów zaliczanych do zasobów mieszkaniowych Spółdzielni Mieszkaniowej. Przedmiotowa sytuacja nie spowoduje jednak w konsekwencji powstania przychodu do opodatkowania, lecz zmniejszenie kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi rzutującymi na wielkość dochodu osiągniętego z tej gospodarki.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu przekazania przez Spółdzielnię na rzecz wspólnoty mieszkaniowej środków uzyskanych z nadwyżki przychodów nad kosztami oraz środków funduszu remontowego w części odnoszącej się do gospodarki zasobami mieszkaniowymi należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do przekazania przez Wnioskodawcę na rzecz wspólnoty mieszkaniowej środków z tytułu nadwyżki przychodów nad kosztami związanych z działalnością inną niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi (tj. z lokalami użytkowymi) oraz środków funduszu remontowego w części dotyczącej lokali użytkowych, od których dokonywane odpisy nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, należy stwierdzić, że czynność przekazania tychże środków nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych po stronie podmiotu przekazującego przedmiotowe środki, bowiem w jej efekcie podmiot ten nie uzyskuje przychodu podlegającego opodatkowaniu tym podatkiem.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od osób prawnych, nieodpłatne otrzymanie ww. środków, a nie ich przekazanie, będzie stanowiło przychód podatkowy.

W tym stanie rzeczy, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.