2015.02.18 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-1412/14/AP
z 18 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 listopada 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 18 listopada 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie:

możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z używaniem samochodów, o których mowa we wniosku w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oraz nieodliczonego (w 50%) podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących poniesienie ww. wydatków – jest prawidłowe.
oceny prawidłowości przedstawionej we wniosku metodologii ustalania podatkowych kosztów uzyskania przychodów dotyczących wskazanych we wniosku samochodów osobowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2014 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie:

możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z używaniem samochodów, o których mowa we wniosku w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oraz nieodliczonego (w 50%) podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących poniesienie ww. wydatków,
oceny prawidłowości przedstawionej we wniosku metodologii ustalania podatkowych kosztów uzyskania przychodów dotyczących wskazanych we wniosku samochodów.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, w ramach której wykorzystuje następujące pojazdy samochodowe:

Renault Trafie ciężarowy: dopuszczalna masa całkowita DMC = 2770 kg, dopuszczalna ładowność (DŁ) = 1092 kg, liczba siedzeń S = 3. Dla tego pojazdu zostało wykonane dodatkowe badanie techniczne 30 kwietnia 2014 r., według którego pojazd odpowiada dodatkowym warunkom technicznym przewidzianym dla wymagań określonych w art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, czyli VAT-la. Informacja VAT-la jest wbita do dowodu rejestracyjnego tego pojazdu. Dla tego samochodu nie złożono VAT-26, samochód jest wykorzystywany w całości do działalności gospodarczej. Według powyższych danych VAT od paliw oraz części, napraw i innych wydatków związanych z tym pojazdem podlega odliczeniu w całości (w 100%), a wartość netto kosztów stanowi podatkowy koszt uzyskania przychodu w całości. Pojazd znajduje się w ewidencji środków trwałych;
Renault Kangoo ciężarowy: dopuszczalna masa całkowita DMC = 1918kg, dopuszczalna ładowność (DL) = 667 kg, liczba siedzeń S = 2. Dla tego pojazdu zostało wykonane dodatkowe badanie techniczne 30 kwietnia 2014 r., według którego pojazd odpowiada dodatkowym warunkom technicznym przewidzianym dla wymagań określonych w art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, czyli VAT-la. Informacja VAT-la jest wbita do dowodu rejestracyjnego tego pojazdu. Dla tego samochodu nie złożono VAT-26, samochód jest wykorzystywany w całości do działalności gospodarczej. Według powyższych danych VAT od paliw oraz części, napraw i innych wydatków związanych z tym pojazdem podlega odliczeniu w całości (w 100%), a wartość netto kosztów stanowi podatkowy koszt uzyskania przychodu w całości. Pojazd znajduje się w ewidencji środków trwałych;
Renault Clio osobowy - co oznacza, że VAT od paliwa do 30 czerwca 2015 r. nie podlega odliczeniu w ogóle, a zatem stanowi podatkowy koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast od pozostałych wydatków związanych z użytkowaniem tego pojazdu, VAT podlega odliczeniu w wysokości 50%, co oznacza, że drugie 50% nie podlega odliczeniu, a zatem stanowi podatkowy koszt firmy. Dla tego samochodu nie złożono VAT-26, samochód może być wykorzystywany szacunkowo w 75% do działalności gospodarczej, a może być szacunkowo w 25% wykorzystany dla celów prywatnych. Pojazd ten znajduje się w ewidencji środków trwałych;
VOLVO XC 60 - samochód osobowy użytkowany na podstawie leasingu operacyjnego, co oznacza, że do 30 czerwca 2015 r. VAT od paliw nie podlega odliczeniu w ogóle i stanowi podatkowy koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz VAT od pozostałych kosztów w tym opłat leasingowych podlega odliczeniu w 50%, a w 50% nie podlega odliczeniu i stanowi jw. koszt podatkowy. Dla tego samochodu nie złożono VAT-26. Pojazd ten może być szacunkowo w 95% wykorzystywany dla celów działalności gospodarczej, a 5% może być szacunkowo wykorzystywany dla celów prywatnych w szczególności, np. dojazd z domu do firmy z powrotem itp.

W opisie stanu faktycznego sprawy Wnioskodawca wskazał także szczegółowo sposób/metodę rozliczenia wydatków związanych z eksploatacją samochodów osobowych wymienionych powyżej (w pkt 3 i 4 stanu faktycznego) stanowiących koszty podatkowe.

1.wydatki związane z paliwami :

kwota brutto faktury x określony % (95% lub 75% wg stanu faktycznego), która to kwota stanowi podatkowy koszt w książce przychodów i rozchodów, co oznacza że nie odliczony podatek VAT stanowi podatkowy koszt uzyskania przychodu w 95% lub 75% wg przykładu pkt 3 i 4 stanu faktycznego.

2.pozostałe wydatki związane z samochodami osobowymi, w tym opłaty leasingowe :

kwota netto faktury x określony % (95% lub 75% wg stanu faktycznego pkt 3 lub 4) stanowi podatkowy koszt uzyskania przychodu oraz
VAT obliczany jest następująco :
kwota 100% VAT z faktury x określony procent np. 95% lub 75% minus podatek VAT podlegający odliczeniu w wysokości 50% daje wynik w postaci różnicy VAT, który to wynik stanowi podatkowy koszt uzyskania przychodu.

Przedstawił również przykład cyfrowo/kwotowego obliczenia wysokości podatkowych kosztów uzyskania przychodu oraz rozliczenia podatku VAT dla samochodów osobowych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy zaprezentowany w stanie faktycznym sposób odliczania (rozliczania) podatku naliczonego w VAT dla samochodów osobowych, o których mowa we wniosku jest prawidłowy?
Czy zaprezentowany w stanie faktycznym sposób rozliczenia podatkowych kosztów uzyskania przychodu dla samochodów osobowych (tj. sposób /metoda obliczania wysokości podatkowych kosztów dla wydatków dotyczących samochodów osobowych za wyjątkiem paliw), o których mowa we wniosku jest prawidłowy?

(pytania oznaczone we wniosku Nr 2.1 i 2.2)

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, zaprezentowany w stanie faktycznym sposób rozliczania podatku naliczonego w VAT dla samochodów osobowych, o których mowa we wniosku jest prawidłowy.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, zaprezentowany stanie faktycznym sposób rozliczania podatkowych kosztów uzyskania przychodu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów dotyczący samochodów osobowych, o których mowa we wniosku jest prawidłowy.

Uzasadniając powyższe stanowiska Wnioskodawca wskazał, że dokonując od 1 kwietnia 2014 r. zmian w zakresie rozliczeń związanych z pojazdami firmowymi w podatku VAT, Minister Finansów wydał broszurę informacyjną pod tytułem „Nowe zasady odliczania podatku VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi”. W broszurze tej, w ogólnych zasadach ograniczenia do 50% odliczania podatku naliczonego wskazał, że „zgodnie z decyzją rady uznano, że tego rodzaju pojazdy wykorzystywane w celach mieszanych (tj. zarówno do celów związanych z działalnością gospodarczą, jak i do celów nie związanych z tą działalnością) średnio są wykorzystywane w 50% w biznesie, a w pozostałej części prywatnie. Przyjęte uproszczenie oznacza, że nie bada się już realnego wykorzystywania tych pojazdów w celach biznesowych bo niezależnie od tego czy realne wykorzystywanie byłoby wyższe, czy niższe od przyjętego w decyzji rady dla celów rozliczania podatku VAT uznaje się, że pojazd wykorzystywany jest w 50% w biznesie. Realne badanie wykorzystywania pojazdów niweczyłoby idę uproszczenia "... i dalej czytamy „dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie "mieszane" należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów nie związanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób mieszany. Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika tego pojazdu żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów mieszanych.”. Oprócz powyższego Minister Finansów dokonał odpowiedzi na interpelację poselską Nr 27342 w zakresie kosztów amortyzacji dla pojazdów, dla których VAT podlega odliczeniu w 50%, czyli w 50% nie podlega odliczeniu co oznacza wg powyższych możliwość użycia dla celów prywatnych, czyli wykorzystywanie tzw. mieszane. W odpowiedzi tej stwierdził, że „Wejście w życie przepisów ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o VAT nie oznacza, że w zakresie podatku PIT oraz podatku CIT podatnicy Ci zobligowani są do automatycznego pomniejszania kosztów używania samochodu osobowego o 50%. A zatem jeżeli wydatek związany z używaniem samochodu osobowego spełni warunki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, CIT - stanowi on koszt uzyskania przychodu wraz z podatkiem VAT w tej części w jakiej podatnikowi nie przysługiwało odliczenie zgodnie z odrębnymi przepisami".

Art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „updof”), stanowi że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem art. 23. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 updof - do źródeł przychodów zaliczana jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Powyższe oznacza, że podatkowymi kosztami uzyskania przychodów w działalności gospodarczej są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z działalności gospodarczej za wyjątkiem art. 23 updof. Zatem wydatki nie związane z działalnością nie mogą stanowić podatkowych kosztów działalności gospodarczej. Wnioskodawca określił procentowo w jakiej części dany samochód osobowy może być wykorzystany dla celów prywatnych, co skutkuje określeniem % wykorzystania dla celów firmowych.

Dokonując zmian w podatku VAT, ustawodawca narzucił, że samochody osobowe w biznesie wykorzystywane są tylko w 50% równocześnie zastrzegając, że nie bada rzeczywistego wykorzystania pojazdu samochodowego, w tym samochodów osobowych w celach biznesowych, tylko przyjmuje dla celów rozliczeń VAT pewne uproszczenie. Wprowadzając zmiany od 1 kwietnia 2014 r. w VAT w przywołanej broszurze wskazano także, że „fakt wykorzystania pojazdu wyłącznie do działalności gospodarczej rozpatrywany będzie, co do zasady, w kategoriach obiektywnych, tj. badania możliwości użytku danego pojazdu dla celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością (przede wszystkim prywatnych) - jeżeli taka możliwość istnieje, pojazd co do zasady nie będzie mógł być uznany za wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej”. Powyższe oznacza, że przedstawioną wykładnie możliwości wykorzystywania samochodów firmowych rozpatruje się w kategoriach obiektywnych, tj. wg ustawodawcy od 1 kwietnia 2014 r., nie ważne jest czy dany pojazd jest wykorzystywany dla celów prywatnych, ale czy może zostać wykorzystany dla tychże celów.

W ocenie Wnioskodawcy, określając procentową możliwość wykorzystania do celów prywatnych samochodów osobowych zostały spełnione kryteria art. 22 ust. 1 updof, z zastrzeżeniem, że czym innym jest rozliczanie samochodów osobowych na gruncie przepisów Ustawy VAT, w tym art. 86a oraz na podstawie Ustawy o zmianie ustawy VAT z 7 lutego 2014 r, a czym innym jest rozliczanie podatkowych kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym osób fizycznych. Nie ma przy tym żadnego znaczenia, że dla celów VAT dany wydatek podlega odliczeniu w 50% ponieważ nie jest to faktyczny % wykorzystania pojazdu tylko uproszczenie narzucone ustawą VAT.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska Wnioskodawca powołał odpowiedź Ministra Finansów na Interpelację poselską nr 27342 z 2014 r.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Wydatki związane z eksploatacją samochodów wykorzystywanych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, stanowiących środki trwałe w tej działalności, czy też wykorzystywanych na podstawie umowy leasingu, mogą stanowić koszty podatkowe pod warunkiem należytego ich udokumentowania. Także raty leasingowe, ponoszone w związku z zawarciem umowy tzw. leasingu operacyjnego (o ile umowa ta spełnia warunki określone w art. 23b ust. 1 pkt 1 i 3 oraz ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - kwestia ta nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej) mogą stanowić koszty podatkowe.

Co do zasady, kosztu uzyskania przychodów nie stanowi natomiast naliczony podatek od towarów i usług. Jednakże ustawodawca przewidział pewne wyjątki od tej zasady. W myśl bowiem art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Z cytowanego przepisu wynika więc, że kosztem podatkowym może być podatek od towarów i usług w sytuacji, gdy zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, podatek naliczony nie może zostać odliczony od podatku należnego lub zwrócony. Zasada ta, w zakresie podatku dochodowego obowiązuje również podatników, którzy w związku ze zmianą przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jaka nastąpiła od 1 kwietnia 2014 r., nie będą korzystać ze 100% odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego, o ile samochód ten będzie wykorzystywany przez podatnika w prowadzonej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, na potrzeby której wykorzystuje dwa samochody ciężarowe oraz dwa samochody osobowe. Przy czym, samochody ciężarowe wykorzystywane są wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej i zostały ujęte w ewidencji środków trwałych tej działalności (dla tych samochodów nie złożono VAT-26, tj. informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej). Podatek VAT wynikający z faktur dokumentujących zakup paliw, części zamiennych, napraw i innych wydatków związanych z tymi samochodami podlega odliczeniu w całości (w 100%), a wartość netto tych wydatków stanowi podatkowy koszt uzyskania przychodu w całości. Natomiast samochody osobowe wykorzystywane będą zarówno na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, jak i na cele prywatne. Jeden z tych samochodów stanowi środek trwały, a drugi użytkowany jest na podstawie umowy leasingu operacyjnego. Podatek VAT wynikający z faktur dokumentujących zakup paliwa do ww. samochodów osobowych do 30 czerwca 2015 r. nie podlega odliczeniu w ogóle i stanowi podatkowy koszt uzyskania przychodu, natomiast podatek VAT od pozostałych wydatków związanych z eksploatacją tych samochodów podlega odliczeniu w 50%, a w 50% nie podlega odliczeniu i stanowi koszt podatkowy (dla ww. samochodów osobowych nie złożono VAT-26).

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że w stosunku do wskazanych we wniosku samochodów ciężarowych, które wykorzystywane są wyłącznie na cele prowadzonej działalności gospodarczej, wydatki związane z ich eksploatacją (w tym wydatki na zakup paliwa, części zamiennych itp.) mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Przy czym, w takim zakresie w jakim zgodnie z odrębnymi przepisami (tj. przepisami ustawy o podatku od towarów i usług) Wnioskodawcy w związku z poniesieniem ww. wydatków przysługuje prawo do odliczenia, albo zwrotu podatku VAT naliczonego (w 100%), wydatki te winny zostać uwzględnione w tych kosztach w wartości netto (pomniejszonej o podatek VAT naliczony).

Odnośnie samochodu osobowego, który Wnioskodawca wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu operacyjnego, jak również na potrzeby prywatne, wskazać należy, że jeżeli ww. umowa spełnia przesłanki, o których mowa w art. 23b ust. 1 pkt 1 i 3 oraz ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to Wnioskodawca może do kosztów uzyskania przychodów tej działalności zaliczać wartość netto uiszczanych rat leasingowych. Do kosztów tych może także zaliczać naliczony podatek VAT od ww. rat leasingowych, którego nie może odliczyć od podatku należnego na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast odnośnie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z bieżącą eksploatacją ww. samochodów osobowych, które jak wynika z wniosku są wykorzystywane również na cele prywatne, wskazać należy, że wydatki te mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w takiej części w jakiej ich poniesienie jest związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Również kwota podatku VAT naliczonego od ww. wydatków, tj. ta część tego podatku, która zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług (nie będących przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej), nie została rozliczona jako podatek naliczony, stanowi koszt uzyskania przychodu tej działalności, z uwzględnieniem zakresu wykorzystywania tych samochodów na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Przy czym, w szczególności w odniesieniu do samochodów osobowych użytkowanych zarówno na cele służbowe związane z prowadzoną działalnością, jak i na cele prywatne niezbędna jest szczegółowa analiza tych wydatków w celu właściwego ich przyporządkowania w zależności od sposobu wykorzystywania (na cele służbowe, czy prywatne). Wysokość tych kosztów nie jest przy tym ograniczona z uwagi na sam fakt złożenia, bądź też niezłożenia stosownego oświadczenia (VAT-26) w związku ze zmianą przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jaka nastąpiła od 1 kwietnia 2014 r.

Wobec powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z używaniem samochodów, o których mowa we wniosku w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oraz nieodliczonego (w 50%) podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących poniesienie ww. wydatków – jest prawidłowe.
oceny prawidłowości przedstawionej we wniosku metodologii ustalania podatkowych kosztów uzyskania przychodów dotyczących wskazanych we wniosku samochodów osobowych – jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że wydając niniejszą interpretację Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, nie odniósł się do przedstawionych we wniosku przykładów wyliczeń rachunkowych. Przedmiotem indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego mogą być bowiem wyłącznie takie zagadnienia, które dotyczą skutków podatkowych, jakie dla wnioskodawcy powoduje opisany przez niego stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe. Wydanie interpretacji indywidualnej polega bowiem na ocenie przedstawionego przez wnioskodawcę stanowiska dotyczącego skutków podatkowych opisanego przez niego zaistniałego stanu faktycznego, bądź planowanego działania. Przy czym, ocena ta dokonywana jest przez pryzmat zadanego we wniosku pytania, precyzującego wątpliwości wnioskodawcy. Postępowanie o wydanie interpretacji indywidualnej jest postępowaniem odmiennym od postępowania podatkowego. Oznacza to, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie ocenia m.in. prawidłowości dokonanych wyliczeń rachunkowych zawartych we wniosku, jak również nie przeprowadza postępowania dowodowego. Istotą bowiem interpretacji indywidualnej jest dokonywanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w kontekście określonego stanu faktycznego. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie obejmuje zatem badania prawidłowości przedstawionych przez Wnioskodawcę wyliczeń rachunkowych.

Dodatkowo wskazać należy, że w pozostałym zakresie będącym przedmiotem wniosku ORD-IN, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin