Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-1003/14/BM
z 14 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 października 2014 r. (data wpływu 9 października 2014 r.), uzupełnionym pismem z 23 grudnia 2014 r. (data wpływu 30 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z 23 grudnia 2014 r. (data wpływu 30 grudnia 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-1003/14/BM z 15 grudnia 2014 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi biuro rachunkowe od 2007 roku. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym. Wnioskodawca posiada ze swoimi klientami umowy na prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencji VAT oraz ksiąg rachunkowych. W ramach umowy Wnioskodawca prowadzi ww. ewidencję, dokonuje zapisów, kwalifikuje dokumenty, na podstawie ewidencji sporządza deklaracje VAT, które podpisuje podpisem kwalifikowanym i wysyła do Urzędu Skarbowego.

Na koniec roku Wnioskodawca sporządza rozliczenia roczne z tytułu działalności i innych źródeł jeżeli występują. Oprócz rozliczeń podatkowych dla swoich klientów, Wnioskodawca sporządza deklaracje rozliczeniowe ZUS i przesyła w formie elektronicznej, prowadzi też kadry i płace. Roczny obrót nie przekracza kwoty -150.000 zł.

W uzupełnieniu z 23 grudnia 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy VAT. Wnioskodawca nie udzielam klientom porad i opinii.

Wnioskodawca udziela wyjaśnień na podstawie upoważnienia tylko w przypadku przeprowadzanych u klienta Wnioskodawcy czynności kontrolnych przez organy podatkowe.

Wnioskodawca posiada świadectwo kwalifikacyjne nr 7291/98 wydane przez Ministra Finansów z dnia 9 stycznia 1998 r. uprawniające do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych na podstawie art. 81 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. Nr 121, poz. 591).

Rejestracja biura rachunkowego nastąpiła w związku z rezygnacją ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. l ustawy VAT. Z dniem 3 stycznia 2006 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego potwierdził zarejestrowanie biura rachunkowego jako podatnika VAT czynnego.

Biuro rachunkowe korzystało ze zwolnienia podmiotowego w okresie od 2 lutego 1998 r. do 31 grudnia 2005 r. na podstawie art. 113 ust.1 ustawy VAT.

Wartość sprzedaży opodatkowanej w 2013 roku nie przekroczyła kwoty 150.000zł (faktyczna wartość sprzedaży opodatkowanej - to kwota 20.183,99 netto).

Wartość sprzedaży opodatkowanej w 2014 roku nie przekroczyła kwoty 150.000 zł (faktyczna wartość sprzedaży opodatkowanej - to kwota 20.204,13 zł).

W ramach umowy z klientem biura rachunkowego Wnioskodawca sporządza i wypełnia informacje podatkowe zeznania podatkowe.

Na podstawie informacji podatkowej PIT-11 Płatników Wnioskodawca wypełnia jednorazowe zeznania podatkowe PIT dla osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może ponownie skorzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT od stycznia 2015 rok na podstawie art. 113. ust.1 i 11 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Na mocy art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust.1 i 9, nie stosuje się między innymi do podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości. W myśl art. 76a ust.2 ww. ustawy, przedsiębiorcy wykonujący działalność w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są również uprawnieni do wykonywania działalności obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie.
   
   

Natomiast w rozporządzeniu z dnia 28 marca 2011 roku w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku W poz.12 załącznika do ww. rozporządzenia wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego - bez względu na symbol PKWiU.

Jak wynika z wyżej wymienionych przepisów, prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług przysługuje podatnikowi, który świadczy usługi rachunkowo-księgowe, o ile nie świadczy przy tym usług doradztwa. Natomiast doradztwo podatkowe, to przede wszystkim, udzielanie konsultacji, i związanych z obowiązującymi obowiązkami podatkowym. Do czynności doradztwa podatkowego, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 roku o doradztwie podatkowym, oprócz udzielania podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych, należy także prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie oraz sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie.

Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy, tj. osób fizycznych wpisanych na listę doradców podatkowych, adwokatów, radców prawnych i biegłych rewidentów.

Biuro rachunkowe Wnioskodawcy nie prowadzi usług doradztwa, sporządza rozliczenia roczne oraz deklaracje VAT 7, które podpisują podatnicy. Przesyła także rozliczenia roczne i deklaracje VAT-7 elektronicznie za podatników podpisując podpisem kwalifikowanym.

Prowadzenie ksiąg rachunkowych i sporządzanie deklaracji musi bowiem łączyć się z odpowiednim kwalifikowaniem dokumentów księgowych (rachunków, faktur). Jednak nie jest to równoznaczne z uznaniem, że osoba świadcząca tego rodzaju usługi jest doradcą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 powołanej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1.wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;

2.odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych

-jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3.odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

W myśl art. 113 ust. 5 ww. ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ww. ustawy o VAT, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy o VAT podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ww. ustawy o VAT obowiązujący od dnia 1 stycznia 2014 r.).

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1.dokonujących dostaw:

1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
• energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
  
• wyrobów tytoniowych,
  
• samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
4. terenów budowlanych,
5. nowych środków transportu;

2.świadczących usługi:

1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie;

3.nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy stwierdzić należy, że ze zwolnienia podmiotowego od podatku nie korzystają m.in. usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa prawnego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć „tego, kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 41 poz. 213 ze zm.) czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.
   
   

Stosownie do art. 2 ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 4, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1, są:

1. osoby fizyczne wpisane na listę doradców podatkowych;
2. adwokaci i radcowie prawni;
3. biegli rewidenci.
   
   

Stosownie do art. 3 ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4, są:

1. osoby fizyczne wpisane na listę doradców podatkowych;
2. adwokaci i radcowie prawni.
   
   

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 330 ze zm.).

Zgodnie z art. 76a ust. 1 ww. ustawy, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., działalność, o której mowa w ust. 1, mogą wykonywać przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby, które:

1. mają pełną zdolność do czynności prawnych;
2. nie były skazane prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, za przestępstwo skarbowe oraz za przestępstwa określone w rozdziale 9.
   
   

Należy zauważyć, że w wyniku nowelizacji ww. ustawy o doradztwie podatkowym zmianie uległa treść art. 2 ust. 1 pkt 2, poprzez wymienienie w nim również ksiąg rachunkowych. Do dnia 9 sierpnia 2014 r. doradcy podatkowi mogli prowadzić księgi rachunkowe w oparciu o art. 76a ust. 4 ww. ustawy o rachunkowości. Przepis ten został jednak uchylony z dniem 10 sierpnia 2014 r., w związku z czym zasadnym było rozszerzenie katalogu czynności wymienionego w art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o doradztwie podatkowym.

Ponadto zmianie uległa treść art. 3 ustawy o doradztwie podatkowym. W konsekwencji czynności, o których mowa w ww. art. 2 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 może wykonywać każda zainteresowana osoba. Nowe przepisy nie wprowadzają żadnych wymogów co do tych osób, odnośnie np. konieczności posiadania odpowiedniego wykształcenia.

Natomiast podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym pozostają:

• osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
• adwokaci i radcowie prawni;
• biegli rewidenci.
  
  

Zaś do zawodowego wykonywania czynności wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym pozostaną nadal jedynie:

• osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
• adwokaci i radcowie prawni.
  
  

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi biuro rachunkowe od 2007 r. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym. Wnioskodawca posiada ze swoimi klientami umowy na prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencji VAT oraz ksiąg rachunkowych. W ramach umowy Wnioskodawca prowadzi ww. ewidencję, dokonuje zapisów, kwalifikuje dokumenty, na podstawie ewidencji sporządza deklaracje VAT, które podpisuje podpisem kwalifikowanym i wysyła do Urzędu Skarbowego.

Na koniec roku Wnioskodawca sporządza rozliczenia roczne z tytułu działalności i innych źródeł jeżeli występują. Oprócz rozliczeń podatkowych dla swoich klientów, Wnioskodawca sporządza deklaracje rozliczeniowe ZUS i przesyła w formie elektronicznej, prowadzi też kadry i płace. Wnioskodawca wskazał, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy VAT. Wnioskodawca nie udzielam klientom porad i opinii.

Wnioskodawca udziela wyjaśnień na podstawie upoważnienia tylko w przypadku przeprowadzanych u klienta Wnioskodawcy czynności kontrolnych przez organy podatkowe.

Wnioskodawca posiada świadectwo kwalifikacyjne nr 7291/98 wydane przez Ministra Finansów z dnia 9 stycznia 1998 r. uprawniające do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych na podstawie art. 81 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

Rejestracja biura rachunkowego nastąpiła w związku z rezygnacją ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. l ustawy VAT. Z dniem 3 stycznia 2006 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego potwierdził zarejestrowanie biura rachunkowego jako podatnika VAT czynnego.

Biuro rachunkowe korzystało ze zwolnienia podmiotowego w okresie od 2 lutego 1998 r. do 31 grudnia 2005 r. na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy VAT.

Wartość sprzedaży opodatkowanej w 2013 roku nie przekroczyła kwoty 150.000zł (faktyczna wartość sprzedaży opodatkowanej - to kwota 20.183,99 netto).

Wartość sprzedaży opodatkowanej w 2014 roku nie przekroczyła kwoty 150.000 zł (faktyczna wartość sprzedaży opodatkowanej - to kwota 20.204,13 zł).

W ramach umowy z klientem biura rachunkowego Wnioskodawca sporządza i wypełnia informacje podatkowe zeznania podatkowe.

Na podstawie informacji podatkowej PIT-11 Płatników Wnioskodawca wypełnia jednorazowe zeznania podatkowe PIT dla osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny stwierdzić należy, że działalność Wnioskodawcy stanowi świadczenie usług w zakresie doradztwa w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT.

Zgodnie bowiem z powołanym art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie stanowi czynności doradztwa podatkowego.

Jednocześnie z ustawy tej nie wynika, że do wykonywania tych czynności uprawnieni są wyłącznie doradcy podatkowi.

Tym samym zarówno prowadzenie ksiąg podatkowych, rachunkowych i innych ewidencji jak i sporządzanie deklaracji podatkowych czy to dla stałych klientów czy na jednorazowe zlecenie jest doradztwem podatkowym.

Zatem świadczone przez Wnioskodawcę usługi obejmują czynności doradztwa w rozumieniu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, który wyklucza możliwość korzystania ze zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT przy sprzedaży takich usług.

Wnioskodawca nie może więc korzystać ze zwolnienia podmiotowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.