2014.12.11 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-721/14-4/IR
z 11 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2014 r. (data wpływu 22 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 października 2014 r. (data wpływu 30 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania wpłat dokonywanych przez mieszkańców celem współfinansowania projektu – jest prawidłowe,

stawki podatku VAT na montaż zestawów solarnych na budynkach mieszkalnych jednorodzinnych – jest prawidłowe,

stawki podatku VAT na montaż zestawów solarnych poza budynkiem na stelażach wolnostojących na gruncie – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania wpłat dokonywanych przez mieszkańców celem współfinansowania projektu i stawki podatku VAT,

prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT związanego z wydatkami na realizację projektu w części dotyczącej zakupu i instalacji kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych osób fizycznych, w części dotyczącej opracowania dokumentacji technicznej, usług nadzoru inwestorskiego, utworzenia strony internetowej i aplikacji do transakcji on-line oraz promocji projektu, oraz

prawa do odliczenia, uzyskania zwrotu podatku naliczonego VAT związanego z wydatkami na realizację projektu w części dotyczącej instalacji kolektorów słonecznych na budynkach użyteczności publicznej.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 października 2014 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz kwestie związane z reprezentacją.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina … (Wnioskodawca) realizuje projekt „….” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa …. na lata 2007-2013, Osi Piorytetowej VI Środowisko i czysta energia, Działanie 6.2. Energia przyjazna Środowisku. Realizacja ww. inwestycji należy do zadania własnego Gminy. Wartość dofinansowania wynosi 85% kosztów kwalifikowalnych. Celem projektu jest zaprojektowanie i wykonanie robót polegających na zakupie i montażu instalacji solarnych dla potrzeb przygotowania ciepłej wody użytkowej na 98 budynkach mieszkalnych oraz 6 obiektach użyteczności publicznej na terenie Gminy.

Problemem Gminy jest niedobór technologii umożliwiającej wykorzystanie odnawialnych źródeł energii, które zyskują na popularności, głównie z powodu wyczerpania się paliw konwencjonalnych oraz ich szkodliwego wpływu na środowisko. Celem nadrzędnym projektu jest poprawa stanu środowiska naturalnego w gminie przy jednoczesnym wspieraniu wielofunkcyjnego rozwoju obszaru wiejskiego wraz z podniesieniem jakości życia lokalnej społeczności. Celem głównym jest dywersyfikacja źródeł energii w gminie poprzez wykorzystanie energii promieniowania słonecznego. Efektem realizacji projektu będzie wyposażenie gminy w nowoczesną technologię umożliwiającą czerpanie energii ze źródeł odnawialnych - promieniowania słonecznego. Instalacje solarne zamontowane zostaną na 98 indywidualnych budynkach mieszkalnych oraz 6 obiektach użyteczności publicznej budynków na terenie Gminy (dopuszcza się montaż: bezpośrednio na dachu, na dachu na konstrukcji, na fasadzie budynku, na stelażach wolnostojących, montowanych na gruncie).

W skład budynków użyteczności publicznej wchodzą budynki: 1 budynek – Zespół Szkół Publicznych w …., 1 budynek - Urząd Gminy w …., 1 budynek - Przedszkole w …, 1 budynek - Gminny Ośrodek Kultury w …, 1 budynek - Szkoła Podstawowa w …, 1 budynek – Świetlica...

Wnioskodawca będzie ponosił wydatki założenia instalacji solarnych w części dotyczącej budynków użyteczności publicznej. Działalność w budynkach użyteczności publicznej jest prowadzona w zakresie zadań publicznych Gminy określonymi w ustawie o samorządzie gminnym i służy czynnościom nieopodatkowanym. Inwestycja w zakresie budynków użyteczności publicznej nie będzie wykorzystywana na cele działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Właścicielem instalacji solarnych zamontowanych na obiektach użyteczności publicznej będzie Gmina. Instalacje solarne zostaną przekazane na rzecz jednostek budżetowych tj. Zespołu Szkół Publicznych i Przedszkola w …, GOK w …., Szkoły Podstawowej w …., Świetlicy w …. na podstawie umowy użyczenia. Wykorzystywanie instalacji solarnych na budynkach użyteczności publicznej nie będzie następować na zasadzie odpłatności na rzecz Gminy.

Zamontowane instalacje solarne będą na budynkach, które są zaliczane do budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m². Instalacje solarne nie będą montowane na budynkach powyżej 300 m². Gmina jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Gmina w celu realizacji projektu współdziałała z mieszkańcami Gminy zainteresowanymi uczestnictwem w projekcie, właścicielami nieruchomości "Władający", na których będą montowane kolektory słoneczne. W celu realizacji tej współpracy na etapie przygotowawczym zebrano od mieszkańców zainteresowanych uczestnictwem w projekcie "Deklaracje dotyczące udziału w projekcie zakupu i instalacji kolektorów słonecznych". Władający zadeklarował chęć uczestnictwa w projekcie polegającym na zakupie i instalacji kolektorów słonecznych na budynku mieszkalnym, w którym zamieszkuje. Zostały zawarte w formie pisemnej umowy pomiędzy Gminą a Władającym. Umowy określają wzajemne prawa i obowiązki stron przy montażu instalacji solarnych na budynkach mieszkalnych mieszkańców gminy. Po wykonaniu projektu instalacja solarna będzie własnością Gminy przez cały okres trwałości projektu, tj. przez okres 5 lat, licząc od dnia zakończenia realizacji projektu. Po tym terminie, instalacja solarna zostanie bezpłatnie przekazana dla Władającego nieruchomością na podstawie umowy użyczenia. Z kolei, wszystkie budynki użyteczności publicznej, na których zainstalowane zostaną kolektory słoneczne są własnością Wnioskodawcy. Projekt będzie finansowany w 85% ze środków RPO jak również przez uczestników którzy będą brali udział w Projekcie. Władający dokonał w związku z montażem instalacji solarnych na jego nieruchomości wpłaty kwoty 1.000,00 zł na wskazany rachunek bankowy lub w kasie Gminy z dopiskiem "Montaż instalacji solarnej" w terminie do 31 sierpnia 2013 r. Ostateczne rozliczenie pomiędzy Gminą a Władającym nastąpi po zakończeniu realizacji zadania, a roboty dodatkowe powstałe przy budowie instalacji solarnej na nieruchomości Władającego rozliczone zostaną na podstawie kosztorysu powykonawczego. Władający zobowiązany jest do wniesienia związanych z rozliczeniem końcowym opłat w terminie wskazanym przez Gminę. Brak wpłaty kwoty w określonym terminie będzie równoznaczne z rezygnacją Władającego z udziału w realizacji montażu i odstąpienie od umowy. Odstąpienie od umowy przez Gminę nastąpić może w przypadku braku możliwości technicznych montażu instalacji na nieruchomości Władającego w takim przypadku wpłacona kwota podlega zwrotowi. W przypadku odstąpienia od umowy przez Władającego przed zamontowaniem instalacji solarnej zobowiązuje się on do zapłacenia Gminie kary umownej w wysokości 2.000,00 zł. W przypadku odstąpienia od umowy przez Władającego po zamontowaniu instalacji solarnej zobowiązuje się on do zapłacenia kary umownej w wysokości 2.000,00 zł oraz pokrycia wszystkich kosztów związanych z demontażem instalacji i przekazaniem jej Gminie.

W piśmie z dnia 27 października 2014 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

Realizacja inwestycji jest jednym z zadań własnych gminy, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594).
Wysokość wpłaty której dokonają mieszkańcy indywidualnych budynków mieszkalnych zależy od liczby osób zamieszkałych w danym gospodarstwie i ilości kolektorów. Dla rodziny do 3 osób wybrano zestaw solarny zawierający 1-2 kolektory płaskie, podgrzewacz ciepłej wody użytkowej, o pojemności 250 litrów oraz wszystkie elementy potrzebne do zbudowania instalacji. Dla rodziny od 4-8 osób wybrano zestaw solarny zawierający 3-6 kolektory płaskie, podgrzewacz ciepłej wody użytkowej o pojemności od 300-500 litrów oraz wszystkie elementy potrzebne do zbudowania instalacji solarnej. Charakter wpłat będzie obowiązkowy. Wynika to z umów zawartych między właścicielami nieruchomości a Gminą.
Wpłaty dokonywane przez poszczególnych mieszkańców będą stanowić wysokość 14% całości kosztów instalacji solarnych na budynkach osób fizycznych.
Realizacja przedmiotowej inwestycji na budynkach osób fizycznych jest uzależniona od wpłat dokonanych przez poszczególnych właścicieli nieruchomości. Gmina z właścicielami nieruchomości podpisała stosowane umowy, z których wynika § 4 pkt 1 "brak wpłaty kwoty określonej w § 3 pkt 1 w określonym tam terminie będzie równoznaczne z rezygnacją Władającego (właściciela nieruchomości) z udziału w realizacji montażu i odstąpienie od umowy".
Montaż zestawów solarnych będzie wykonywany w ramach modernizacji /termomodernizacji domów prywatnych.
Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych klasyfikacja dla budynków prywatnych, o których mowa we wniosku są zaliczane do: sekcja 1, dział 11, grupa 111, klasa 1110 - budynki mieszkalne jednorodzinne.
Gminne jednostki budżetowe tj. Zespół Szkół Publicznych i Przedszkole w ….., Gminny Ośrodek Kultury w …., Szkoła Podstawowa w …., Świetlica w …., o których mowa we wniosku, nie dokonują odrębnych od Wnioskodawcy rozliczeń dla potrzeb podatku VAT.
Wnioskodawca w swoich rozliczeniach w zakresie podatku od towarów i usług nie uwzględnia faktu odrębności rozliczeń podatkowych dokonywanych przez ww. jednostki budżetowe.
Faktury dokumentujące ponoszone wydatki związane z realizacją projektu w części dotyczącej zakupu i instalacji układu kolektorów słonecznych na budynkach osób fizycznych będą wystawiane na beneficjenta projektu tj. na Wnioskodawcę.
Faktury dokumentujące poniesione wydatki związane z realizacją projektu w części dotyczącej instalacji układu kolektorów słonecznych na budynkach użyteczności publicznej będą wystawiane na beneficjenta projektu tj. na Wnioskodawcę.
Faktury dokumentujące poniesione wydatki związane z realizacją projektu w części dotyczącej opracowania dokumentacji technicznej, usług nadzoru inwestorskiego, utworzenia strony internetowej i aplikacji do transakcji on-line oraz promocji projektu osób fizycznych będą wystawiane na beneficjenta projektu tj. Wnioskodawcę.
Towary i usługi związane z realizacją przedmiotowego projektu w części dotyczącej instalacji kolektorów słonecznych na budynkach osób fizycznych będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
Towary i usługi związane z realizacją przedmiotowego projektu w części dotyczącej opracowania dokumentacji technicznej, usług nadzoru inwestorskiego, utworzenia strony internetowej i aplikacji do transakcji on-line oraz promocji projektu osób fizycznych będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymane przez Gminę wpłaty mieszkańców na rzecz współfinansowania projektu powinny być opodatkowane podatkiem VAT i w jakiej wysokości?(oznaczone we wniosku ORD-IN jako nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, realizacja inwestycji jest jednym z zadań własnych Gminy, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594 j.t.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy sprawy ochrony środowiska i przyrody należą do zadań gminy. Zgodnie z art. 403 ust. 2, w związku z art. 400a ust. 1 pkt 21 i 22 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo Ochrony Środowiska (Dz. U. z 2013 r., poz. 1232 j.t.), finansowanie ochrony środowiska w zakresie przedsięwzięć związanych z ochroną powietrza i wspomagania wykorzystania lokalnych źródeł energii odnawialnej oraz wprowadzenia bardziej przyjaznych dla środowiska nośników energii określony jest jako zadanie własne gminy.

Zgodnie z art. 216 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 885 j. t. ze zm.), wydatki budżetu gminy mogą być przeznaczone na realizację programów finansowanych z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, tj. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej.

W ocenie Wnioskodawcy, otrzymane na rachunek bankowy Gminy wpłaty mieszkańców na rzecz współfinansowania instalacji solarnych w ramach projektu powinny być opodatkowane podatkiem VAT. Wpłaty należy opodatkować wg stawki 8%. Zamontowane instalacje solarne będą na budynkach, które są zaliczane do budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa nie przekroczy 300 m².

Dopuszcza się montaż kolektorów słonecznych:

bezpośrednio na dachu,

na dachu, na konstrukcji,

na fasadzie budynku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

opodatkowania wpłat dokonywanych przez mieszkańców celem współfinansowania projektu – jest prawidłowe,

stawki podatku VAT na montaż zestawów solarnych na budynkach mieszkalnych jednorodzinnych – jest prawidłowe,

stawki podatku VAT na montaż zestawów solarnych poza budynkiem na stelażach wolnostojących na gruncie – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi (art. 8 ust. 2a ustawy).

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy o VAT. Zauważyć również należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT realizuje projekt „….” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa …. na lata 2007-2013, Osi Piorytetowej VI Środowisko i czysta energia, Działanie 6.2. Energia przyjazna Środowisku. Wartość dofinansowania wynosi 85% kosztów kwalifikowalnych. Celem projektu jest zaprojektowanie i wykonanie robót polegających na zakupie i montażu instalacji solarnych dla potrzeb przygotowania ciepłej wody użytkowej na 98 budynkach mieszkalnych oraz 6 obiektach użyteczności publicznej na terenie Gminy (dopuszcza się montaż: bezpośrednio na dachu, na dachu na konstrukcji, na fasadzie budynku, na stelażach wolnostojących, montowanych na gruncie). W skład budynków użyteczności publicznej wchodzą budynki: budynek – Zespół Szkół Publicznych w …, budynek - Urząd Gminy w …, budynek - Przedszkole w …., budynek - Gminny Ośrodek Kultury w …., budynek - Szkoła Podstawowa w …, budynek - Świetlica w ….. Wnioskodawca będzie ponosił wydatki założenia instalacji solarnych w części dotyczącej budynków użyteczności publicznej. Działalność w budynkach użyteczności publicznej jest prowadzona w zakresie zadań publicznych Gminy określonymi w ustawie o samorządzie gminnym i służy czynnościom nieopodatkowanym. Inwestycja w zakresie budynków użyteczności publicznej nie będzie wykorzystywana na cele działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Właścicielem instalacji solarnych zamontowanych na obiektach użyteczności publicznej będzie Gmina. Instalacje solarne zostaną przekazane na rzecz jednostek budżetowych tj. Zespołu Szkół Publicznych i Przedszkola w …, GOK w …, Szkoły Podstawowej w …, Świetlicy w … na podstawie umowy użyczenia. Wykorzystywanie instalacji solarnych na budynkach użyteczności publicznej nie będzie następować na zasadzie odpłatności na rzecz Gminy. Zamontowane instalacje solarne będą na budynkach, które są zaliczane do budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m². Instalacje solarne nie będą montowane na budynkach powyżej 300 m². Gmina w celu realizacji projektu współdziałała z mieszkańcami Gminy zainteresowanymi uczestnictwem w projekcie, właścicielami nieruchomości "Władający", na których będą montowane kolektory słoneczne. W celu realizacji tej współpracy na etapie przygotowawczym zebrano od mieszkańców zainteresowanych uczestnictwem w projekcie "Deklaracje dotyczące udziału w projekcie zakupu i instalacji kolektorów słonecznych". Władający zadeklarował chęć uczestnictwa w projekcie polegającym na zakupie i instalacji kolektorów słonecznych na budynku mieszkalnym, w którym zamieszkuje. Zostały zawarte w formie pisemnej umowy pomiędzy Gminą a Władającym. Umowy określają wzajemne prawa i obowiązki stron przy montażu instalacji solarnych na budynkach mieszkalnych mieszkańców gminy. Po wykonaniu projektu instalacja solarna będzie własnością Gminy przez cały okres trwałości projektu, tj. przez okres 5 lat, licząc od dnia zakończenia realizacji projektu. Po tym terminie, instalacja solarna zostanie bezpłatnie przekazana dla Władającego nieruchomością na podstawie umowy użyczenia. Z kolei, wszystkie budynki użyteczności publicznej, na których zainstalowane zostaną kolektory słoneczne są własnością Wnioskodawcy. Projekt będzie finansowany w 85% ze środków RPO jak również przez uczestników którzy będą brali udział w Projekcie. Władający dokonał w związku z montażem instalacji solarnych na jego nieruchomości wpłaty kwoty 1.000,00 zł na wskazany rachunek bankowy lub w kasie Gminy z dopiskiem "Montaż instalacji solarnej" w terminie do 31 sierpnia 2013 r. Ostateczne rozliczenie pomiędzy Gminą a Władającym nastąpi po zakończeniu realizacji zadania, a roboty dodatkowe powstałe przy budowie instalacji solarnej na nieruchomości Władającego rozliczone zostaną na podstawie kosztorysu powykonawczego. Władający zobowiązany jest do wniesienia związanych z rozliczeniem końcowym opłat w terminie wskazanym przez Gminę. Brak wpłaty kwoty w określonym terminie będzie równoznaczne z rezygnacją Władającego z udziału w realizacji montażu i odstąpienie od umowy. Odstąpienie od umowy przez Gminę nastąpić może w przypadku braku możliwości technicznych montażu instalacji na nieruchomości Władającego w takim przypadku wpłacona kwota podlega zwrotowi. W przypadku odstąpienia od umowy przez Władającego przed zamontowaniem instalacji solarnej zobowiązuje się on do zapłacenia Gminie kary umownej w wysokości 2.000,00 zł. W przypadku odstąpienia od umowy przez Władającego po zamontowaniu instalacji solarnej zobowiązuje się on do zapłacenia kary umownej w wysokości 2.000,00 zł oraz pokrycia wszystkich kosztów związanych z demontażem instalacji i przekazaniem jej Gminie.

Nadto Wnioskodawca wskazał, że realizacja inwestycji jest jednym z zadań własnych gminy, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Wysokość wpłaty której dokonają mieszkańcy indywidualnych budynków mieszkalnych zależy od liczby osób zamieszkałych w danym gospodarstwie i ilości kolektorów. Dla rodziny do 3 osób wybrano zestaw solarny zawierający 1-2 kolektory płaskie, podgrzewacz ciepłej wody użytkowej, o pojemności 250 litrów oraz wszystkie elementy potrzebne do zbudowania instalacji. Dla rodziny od 4-8 osób wybrano zestaw solarny zawierający 3-6 kolektory płaskie, podgrzewacz ciepłej wody użytkowej o pojemności od 300-500 litrów oraz wszystkie elementy potrzebne do zbudowania instalacji solarnej. Charakter wpłat będzie obowiązkowy. Wynika to z umów zawartych między właścicielami nieruchomości a Gminą. Wpłaty dokonywane przez poszczególnych mieszkańców będą stanowić wysokość 14% całości kosztów instalacji solarnych na budynkach osób fizycznych. Realizacja przedmiotowej inwestycji na budynkach osób fizycznych jest uzależniona od wpłat dokonanych przez poszczególnych właścicieli nieruchomości. Gmina z właścicielami nieruchomości podpisała stosowane umowy, z których wynika § 4 pkt 1 "brak wpłaty kwoty określonej w § 3 pkt 1 w określonym tam terminie będzie równoznaczne z rezygnacją Władającego (właściciela nieruchomości) z udziału w realizacji montażu i odstąpienie od umowy". Montaż zestawów solarnych będzie wykonywany w ramach modernizacji /termomodernizacji domów prywatnych. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych klasyfikacja dla budynków prywatnych, o których mowa we wniosku to: sekcja 1, dział 11, grupa 111, klasa 1110 - budynki mieszkalne jednorodzinne. Gminne jednostki budżetowe tj. Zespół Szkół Publicznych i Przedszkole w …, Gminny Ośrodek Kultury w …, Szkoła Podstawowa w …, Świetlica w …, o których mowa we wniosku, nie dokonują odrębnych od Wnioskodawcy rozliczeń dla potrzeb podatku VAT. Wnioskodawca w swoich rozliczeniach w zakresie podatku od towarów i usług nie uwzględnia faktu odrębności rozliczeń podatkowych dokonywanych przez ww. jednostki budżetowe.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących opodatkowania wpłat dokonywanych przez mieszkańców celem współfinansowania projektu należy podkreślić, że aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy dostawcą towarów lub usługodawcą a odbiorcą, a w zamian za wykonanie świadczenia powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem i przekazanym za nie wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest dana czynność, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz dokonującego dostawy lub świadczącego usługę.

Jednocześnie należy wskazać, że czynność może być odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie. W istocie okoliczność, czy transakcja została dokonana po cenie niższej, czy też wyższej od kosztu świadczenia, nie ma znaczenia dla zakwalifikowania transakcji jako „transakcji odpłatnej” w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, bowiem to ostatnie pojęcie wymaga wyłącznie istnienia bezpośredniego związku między dostawą towarów lub świadczeniem usług a świadczeniem wzajemnym (wynagrodzeniem) rzeczywiście otrzymanym przez podatnika.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega konkretna czynność (dostawa towaru lub usługa), a nie zapłata. Wyjątkiem jest uiszczenie zaliczki na poczet przyszłej dostawy towarów czy świadczenia usług.

W niniejszej sprawie czynnością, jakiej Gmina dokonuje na rzecz mieszkańca, biorącego udział w projekcie, jest wykonanie usługi polegającej na montażu zestawów solarnych na budynkach mieszkalnych, na poczet wykonania której Gmina pobrała określoną w umowie wpłatę, zgodnie z zawartą z mieszkańcem umową.

Nie można zatem uznać, że wpłaty wnoszone przez osoby fizyczne (mieszkańców) deklarujące uczestnictwo w projekcie pozostają „w oderwaniu” od czynności, które wykonuje Gmina – zachodzi bowiem związek pomiędzy dokonywanymi wpłatami a zobowiązaniem się Gminy do wykonania określonych czynności. Należy zauważyć, że we wskazanej sytuacji istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonywanymi wpłatami a zindywidualizowanym świadczeniem na rzecz uczestnika programu, które wykonuje Wnioskodawca. Należy również zauważyć, że stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, Gmina zawierając umowę z wykonawcą na montaż instalacji solarnych oraz umowy z mieszkańcami, wchodzi w rolę świadczącego usługę. Tym samym wpłaty otrzymywane przez Gminę od mieszkańców stanowią wynagrodzenie z tytułu świadczonych przez nią usług na rzecz mieszkańców. Oznacza to, że dokonane wpłaty, o których mowa we wniosku, stanowiły zaliczki na poczet usługi zamontowania zestawów solarnych.

W związku z powyższym dokonywane przez mieszkańców wpłaty z tytułu uczestnictwa w projekcie dotyczą świadczenia usługi montażu zestawów solarnych na rzecz mieszkańców (osób fizycznych), co wskazuje, że świadczenia, co do których Gmina zobowiązała się w ramach podpisanych z mieszkańcami umów stanowią odpłatne świadczenie usług, które zgodnie z przywołanym na wstępie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania wpłat dokonywanych przez mieszkańców należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się z kolei do stawki podatku VAT, stwierdzić należy, iż podstawowa stawka podatku od towarów i usług, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosowanie jednak do treści art. 146a pkt 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%, z zastrzeżeniem art. 146f.

W oparciu o art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Na podstawie art. 41 ust. 12a ustawy, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

W świetle art. 2 pkt 12 ustawy, obiekty budownictwa mieszkaniowego to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1719), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

towarów i usług wymienionych w załączniku do rozporządzenia;
robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
robót konserwacyjnych dotyczących:
1. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
2. lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

- w zakresie w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Wg podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, natomiast w dziale 12 budynki niemieszkalne.

Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy:

Budynki mieszkalne jednorodzinne - 111,

Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112,

Budynki zbiorowego zamieszkania - 113.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć budowa, remont modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1a i pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1049, z późn. zm.), wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

W myśl art. 3 ww. ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o:

budowie – należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego (pkt 6),

robotach budowlanych – należy przez to rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego (pkt 7).

Odwołując się natomiast do słownikowego zakresu pojęcia „roboty budowlane” należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w „Uniwersalnym słowniku języka polskiego” Wydawnictwo Naukowe PWN, określenie „robota” oznacza „zespół czynności podejmowanych w celu wykonania, wyprodukowania, wytworzenia, dokonania czegoś, praca, działanie, działalność, robienie czegoś”.

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, iż warunkiem zastosowania obniżonej stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Natomiast w przypadku budownictwa nieobjętego społecznym programem mieszkaniowym (budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2 oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2), preferencyjną stawkę VAT stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej te obiekty do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Do pozostałych usług, wykonywanych poza budynkiem zastosowanie ma podstawowa stawka podatku.

Powyższe potwierdzają przepisy art. 146 ust. 1-3 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z obowiązującym do dnia 31 grudnia 2007 r. art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, stawkę w wysokości 7% VAT stosowało się m.in. w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą.

Ustawodawca nie zrezygnował z posługiwania się w przepisach dotyczących podatku od towarów i usług pojęciem infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, gdyż art. 146 ustawy nie został uchylony, a zawarte w nim definicje stanowią nadal obowiązujący tekst ustawy. Jednakże przewidziana na jego podstawie możliwość stosowania obniżonej do 7% stawki dla tego typu robót, ustała z dniem 1 stycznia 2008 r.

W myśl art. 146 ust. 2 ustawy, przez roboty związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, rozumie się roboty budowlane dotyczące inwestycji w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej oraz remontów obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Stawka obniżona nie obejmuje usług związanych z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 146 ust. 3 ustawy przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu należy rozumieć:

sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych,
urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę,
urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne

- jeżeli były one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że od dnia 1 stycznia 2008 r. nastąpiła zmiana przepisów prawa w zakresie opodatkowania infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Zmieniono stan prawny wynikający z art. 146 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w ramach którego budownictwo mieszkaniowe wraz z infrastrukturą towarzyszącą podlegało opodatkowaniu obniżoną stawką w wysokości 7% VAT.

Aktualnie, obniżoną stawkę w wysokości 8% VAT stosuje się do czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, wykonywanych w obiektach budowlanych lub w ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym oraz do robót konserwacyjnych zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2, pkt 3 ww. rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych. Natomiast infrastruktura towarzysząca budownictwu mieszkaniowemu opodatkowana jest podstawową stawką podatku w wysokości 23% VAT. Dokonując analizy powyższych przepisów, należy wskazać, iż przystępując do Unii Europejskiej Polska w Traktacie akcesyjnym na okres przejściowy uzyskała odstępstwa od zasad określonych w art. 12 ust. 3 lit. a) VI Dyrektywy Rady Wspólnot Europejskich z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku - 77/338/EWG (Dz. U. L 145/1 z 13 czerwca 1977 r. ze zm., dalej „VI Dyrektywa”). Zgodnie bowiem z załącznikiem XII pkt 1 Traktatu podpisanego w Atenach 16 kwietnia 2003 r. pomiędzy Państwami Członkowskimi a Republiką Czeską, Republiką Estońską, Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Węgierską, Republiką Malty, Rzeczpospolitą Polską, Republiką Słowenii i Republiką Słowacką o przystąpieniu tych państw do Unii Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864), w drodze odstępstwa od artykułu 12 ust. 3 lit. a) VI Dyrektywy, tj. od zasady stosowania stawki podstawowej, Polska mogła utrzymać do dnia 31 grudnia 2007 r. obniżoną stawkę podatku od wartości dodanej, nie mniejszą niż 7%, na dostawę usług budowy, remontu i modernizacji budynków mieszkalnych, nieświadczonych w ramach programu o charakterze socjalnym, z wyłączeniem materiałów budowlanych oraz na dostawę budynków mieszkalnych przed pierwszym zasiedleniem, w rozumieniu art. 4 ust. 3 lit. a) VI Dyrektywy. Przepis ten zezwalał więc Polsce w okresie przejściowym na utrzymanie obniżonej stawki podatku w dwóch przypadkach: 1) na dostawę usług budowy, remontu i modernizacji budynków mieszkalnych w przypadku, gdy usługi te nie były świadczone w ramach programu o charakterze socjalnym (obniżona stawka podatku nie obejmowała przy tym materiałów budowlanych), 2) na dostawę budynków mieszkalnych lub części budynków mieszkalnych przed pierwszym zasiedleniem.

Korzystając z uzyskanego odstępstwa, w art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy postanowiono, że w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 r. stosuje się stawkę w wysokości 7 % w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą.

Z dniem 31 grudnia 2007 r. skończył się, wynegocjowany przez Polskę przed akcesją, okres przejściowy na stosowanie 7% stawki VAT do robót budowlano-montażowych, remontów i konserwacji związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą oraz obiektów budownictwa mieszkaniowego i ich części. Od 1 stycznia 2008 r. Polska została zobowiązana do zastosowania w regulacjach krajowych, dotyczących opodatkowania budownictwa mieszkaniowego, unormowań wynikających z Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), która zastąpiła VI Dyrektywę VAT. Unormowania zawarte w Dyrektywie 2006/112/WE umożliwiają wprowadzenie obniżonej stawki podatku od towarów i usług jedynie do dostawy, budowy, remontu lub przebudowy budynków mieszkalnych w ramach polityki społecznej (poz. 10 do zał. III do Dyrektywy 112).

W celu zatem utrzymania od 1 stycznia 2008 r. stawki 7% w budownictwie mieszkaniowym, w ustawie z 19 września 2007 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 177 poz. 1468 ze zm.) ustanowione zostały przepisy art. 41 ust. 12 – 12c ustawy, dotyczące budownictwa społecznego, umożliwiające stosowanie stawki obniżonej do dostawy, budowy, remontu i przebudowy budynków mieszkalnych w ramach polityki społecznej.

Z analizy przepisów art. 41 ust. 12 – 12c ustawy niewątpliwie wynika, że nie obejmują one swoją treścią robót dotyczących infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu w rozumieniu art. 146 ust. 3 ustawy, skoro odnoszą się one do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy jedynie obiektów budowlanych (ich części), w rozumieniu art. 41 ust. 12a, z jednoczesnym wyłączeniem przedmiotowym części tych obiektów, określonym w art. 41 ust. 12b ustawy.

W dniu 4 grudnia 2007 r. Polska uzyskała zgodę Rady Europy na przedłużenie do końca 2010 r. stosowania preferencyjnej stawki (7%) podatku VAT w budownictwie mieszkaniowym, w zakresie wykraczającym poza możliwość stosowania stawki obniżonej do dostawy, budowy, remontu i przebudowy budynków mieszkalnych w ramach polityki społecznej, przyjętej w ustawie w ramach jej nowelizacji z 19 października 2007 r. (art. 41 ust. 12 – 12c ustawy).

Ustalenia te znalazły konkretyzację w Dyrektywie Rady 2007/75/WE z dnia 20 grudnia 2007 r. zmieniającej Dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do niektórych przepisów tymczasowych dotyczących stawek podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.).

Uwzględniając powołane przepisy, od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawodawca przewidział możliwość zastosowania preferencyjnej 8% stawki podatku od towarów i usług w odniesieniu do wyszczególnionych w ustawie i przepisach wykonawczych usług budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji przebudowy obiektów budowlanych lub robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Z treści znowelizowanych przepisów wynika więc, że preferencyjna (od 1 stycznia 2011 r. - 8%) stawka podatku nie dotyczy budowy, remontów i konserwacji wykonywanych poza obiektem budowlanym będącym obiektem budownictwa mieszkaniowego, a także obiektów infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu.

Ponadto, należy uwzględnić fakt, że ustawodawca w art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy, definiując zakres korzystających z obniżonej stawki podatku prac budowlanych, wskazał, że stawką tą są objęte roboty budowlano-montażowe oraz remonty i roboty konserwacyjne związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, i tym samym dokonał, w sposób jednoznaczny, rozróżnienia robót związanych z budownictwem mieszkaniowym od robót związanych z infrastrukturą towarzyszącą temu budownictwu.

Zatem obniżoną stawkę VAT w wysokości 8% - od 1 stycznia 2011 r. stosuje się do czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, wykonywanych w obiektach budowlanych lub w ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Natomiast infrastruktura towarzysząca budownictwu mieszkaniowemu opodatkowana jest podstawową stawką podatku.

Podnieść ponadto należy, że konieczność ścisłego interpretowania przepisów dotyczących obniżonej stawki VAT w zakresie budownictwa mieszkaniowego wskazuje także art. 41 ust. 12c ustawy, stanowiący, że w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b, obniżoną stawkę podatku stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej. Obrazuje to, że w takim w przypadku, w sytuacji gdy dane roboty budowlane (dostawa), mimo nawet swojej jednorodności, dotyczą tego rodzaju ponadnormatywnego obiektu budownictwa mieszkaniowego, obliguje to podatników do określania podstawy opodatkowania oraz stawki podatku (podstawowej i obniżonej) z uwzględnieniem ustalonej powyżej proporcji.

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji budynków lub ich dostawy. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

W odniesieniu do powyższego należy podkreślić, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy i nie podlegają ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, zaś możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna, należy uznać, że stawki te winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Należy stwierdzić, że stawka preferencyjna, przewidziana ww. przepisami art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 2 i art. 146a pkt 2 ustawy, dotyczy czynności tam wymienionych wykonywanych wyłącznie w budynkach, rozumianych jako obiekty budowlane wraz z wbudowanymi w budynku instalacjami i urządzeniami technicznymi, w tym na konstrukcji umieszczonej na dachu budynku lub jego ścianach. Stawki tej ustawodawca nie przewidział dla ww. czynności wykonywanych poza tymi obiektami.

Do pozostałych usług, wykonywanych poza obiektem budowlanym zastosowanie ma podstawowa stawka podatku w wysokości 23%.

Biorąc powyższe pod uwagę oraz przedstawione we wniosku okoliczności sprawy stwierdzić należy, iż roboty budowlane polegające na montażu zestawów solarnych na dachach bądź fasadach prywatnych budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia nie przekracza 300 m2, w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, podlegają opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy.

Jednocześnie z uwagi na wynikającą z opisu sprawy okoliczność, iż Wnioskodawca dopuszcza również możliwość montażu kolektorów słonecznych na stelażach wolnostojących na gruncie, wskazać należy, że w sytuacji montażu ww. instalacji solarnych poza budynkiem (tj. na stelażach wolnostojących na gruncie), to czynności te podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie stawki podatku VAT w części dotyczącej montażu zestawów solarnych na budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, należało uznać za prawidłowe natomiast montażu zestawów solarnych poza budynkiem na stelażach wolnostojących na gruncie, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie opodatkowania wpłat dokonywanych przez mieszkańców celem współfinansowania projektu i stawki podatku VAT. Natomiast wniosek w zakresie:

prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT związanego z wydatkami na realizację projektu w części dotyczącej zakupu i instalacji kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych osób fizycznych, w części dotyczącej opracowania dokumentacji technicznej, usług nadzoru inwestorskiego, utworzenia strony internetowej i aplikacji do transakcji on-line oraz promocji projektu, oraz

prawa do odliczenia, uzyskania zwrotu podatku naliczonego VAT związanego z wydatkami na realizację projektu w części dotyczącej instalacji kolektorów słonecznych na budynkach użyteczności publicznej,

został rozstrzygnięty w interpretacji indywidualnej Nr IPTPP2/443-721/14-5/IR.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin