INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2011r. (data wpływu 11 stycznia 2012r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 marca 2012r. (data wpływu 22 marca 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania NZOZ-u za samodzielnego, odrębnego od podmiotu założycielskiego podatnika podatku VAT - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 stycznia 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania NZOZ-u za samodzielnego, odrębnego od podmiotu założycielskiego podatnika podatku VAT. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 marca 2012r. (data wpływu 22 marca 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPB1/2/423-30/12/BG, IBPP3/443-34/12/AZ z dnia 13 marca 2012r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką kapitałową polskiego prawa handlowego oraz organem założycielskim dla 10 niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej (NZOZ) Medyczne Centrum Diagnostyczne (Centrum).

Centrum realizuje świadczenia usług zdrowotnych z zakresu wysokospecjalistycznej diagnostyki obrazowej, outsourcingu usług diagnostycznych oraz usług opisowych za pośrednictwem teleradiologii. Wnioskodawca oferuje usługi w następującym zakresie:

1. outsourcing usług diagnostycznych - w ramach współpracy opartej na partnerstwie publiczno-prywatnym Wnioskodawca tworzy na terenie szpitala NZOZ lub zapewnia aparaturę oraz personel, jednocześnie świadcząc na rzecz szpitala badania diagnostyczne;
2. teleradiologia - współczesna diagnostyka obrazowa korzystająca z wielu różnych technik obrazowania takich jak klasyczne zajęcia rentgenowskie, USG, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny czy wchodzące w zakres medycyny nuklearnej techniki SPECT i PET. Teleradialogia służy do przesłania wcześniej wykonanych i zapisanych danych z jednej lokalizacji do drugiej stwarzając możliwość diagnozowania obrazów na odległość, przy zachowaniu standardów gwarantujących jakość i niezawodność. Ucyfrowienie radiologii pozwala na ocenę obrazów diagnostycznych na monitorze stacji opisowej a nie jak dotychczas na negatoskopie;
3. badania kliniczne i naukowe - współpraca naukowa z jednostkami akademickimi i niepublicznymi w kraju i zagranicą oraz prowadzenie badań na zamówienie dostawców i producentów sprzętu medycznego, jak również prace badawczo-rozwojowe w partnerstwie z sektorem IT i firmami zajmującymi się budową systemów teleinformatycznych - zwłaszcza RIS, PACS, WEB i systemów poświęconych teleradiologii;
4. diagnostyka obrazowa (wykonywanie badań tomografii komputerowej i rezonansu magnetycznego).
   
   

Wnioskodawca planuje dokonać zmian w strukturze prowadzonych przez siebie NZOZ-ów.

Po przeprowadzonych zmianach charakter prawny NZOZ-ów będzie następujący:

1. utworzone zgodnie z ustawą o zakładach opieki zdrowotnej NZOZ-y będą zakładami wyodrębnionymi organizacyjnie i majątkowo;
2. NZOZ-y to jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, ale wykonujące zawodowo (stałe) świadczenia usług zdrowotnych na podstawie kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia, a są to usługi charakteryzujące się powtarzalnością podejmowanych działań i podporządkowaniu tych działań zasadzie racjonalnego gospodarowania oraz uczestnictwa w obrocie gospodarczym.
   
   

NZOZ działa na podstawie statutu nadanego przez Wnioskodawcę. Zgodnie ze statutem celem działania NZOZ jest udzielanie świadczeń zdrowotnych w zakresie lecznictwa otwartego. Do zadań NZOZ należy:

1. udzielanie świadczeń zdrowotnych w zakresie specjalistycznej diagnostyki obrazowej, w tym tomografii komputerowej i rtg;
2. prowadzenie działalności szkoleniowej i propagowanie nowoczesnych metod diagnostycznych wśród personelu medycznego;
3. prowadzenie w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych badań naukowych i prac badawczo-rozwojowych;
4. świadczenie konsultacji specjalistycznych z wykorzystaniem metod teleinformacyjnych (teleradiologia);
5. profilaktyka zdrowotna.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym NZOZ będzie samodzielnym (odrębnymod podmiotu założycielskiego) podatnikiem na gruncie przepisów ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, utworzony NZOZ będzie uznany samodzielnego (odrębnego od podmiotu założycielskiego) podatnika na gruncie przepisów ustawy o VAT. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjno niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej brzmienie ustawy o VAT należałoby uznać, że przepisy te nie wprowadzają żadnych ograniczeń w zakresie wyłączania, jako odrębnych podatników VAT, jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej.

Istnieje spór odnośnie tego, czy NZOZ jako jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej może być samodzielnym podatnikiem podatku VAT odrębnym od organu założycielskiego. Organy podatkowe stoją na stanowisku, że NZOZ nie może być samodzielnym podatnikiem podatku VAT. Zdaniem organów podatkowych zaznaczyć należy, że przyznane przez ustawodawcę wyodrębnienie dotyczy wyłącznie organizacji zakładu opieki zdrowotnej, a nie wyodrębnienia prawnego, które przesądza o jego samodzielności. Wiążąc przepisy ustawy o VAT z przepisami uzoz należy, zdaniem organów podatkowych, należy przyjąć, że NZOZ którego założycielem jest uprawniony podmiot, jest wyodrębnioną organizacyjnie formą jej działalności. Nie posiada zatem osobowości prawnej, służy do udzielania świadczeń zdrowotnych i promocji zdrowia, a w relacjach prawnych korzysta z podmiotowości prawnej swego podmiotu założycielskiego. W niniejszym przypadku nie znajdzie zastosowania przepis art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, ponieważ utworzone NZOZ nie wykonuje samodzielnie działalności gospodarczej, zatem nie może być podatnikiem odrębnym od organu założycielskiego. W związku z powyższym obroty osiągnięte przez NZOZ powinny być doliczone do obrotów podmiotu, który go założył.

Podobny pogląd został wyrażony przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, który wskazał, że (…) NZOZ nie posiada osobowości prawnej. NZOZ służy bowiem do udzielania świadczeń zdrowotnych i promocji zdrowia, a w relacjach (stosunkach) prawnych korzysta z podmiotowości prawnej swego podmiotu założycielskiego. NZOZ nie posługuje się również swoim numerem NIP. We wszystkich transakcjach gospodarczych używa numeru identyfikacyjnego NIP spółki z o.o.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, iż NZOZ, którego założycielem jest Spółka z o.o. jest wyodrębnioną organizacyjnie formą działalności tej Spółki. Należy zauważyć, iż status danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług jest kategorią obiektywną, niezależną od jego woli i poglądu w tym względzie (a także niezależną od poglądów organów podatkowych). W szczególności status danego podmiotu jako podatnika VAT jest niezależny od rejestracji dla potrzeb tego podatku. Powyższa okoliczność była szczególnie często podnoszona (przypominana) w początkowym okresie obowiązywania ustawy VAT z 1993r., gdyż wielu podatników utożsamiało powstanie po ich stronie obowiązku podatkowego z faktem zarejestrowania się w tym charakterze. W praktyce i doktrynie jednakże wielokrotnie wskazywano na status podatnika jako kategorię „obiektywną”. Tak chociażby NSA w wyroku z dnia 17 września 1999r. (III SA 5628/98. Lex nr 39476), w którym stwierdził: „Fakt dokonania rejestracji, o której mowa w art. 9 ust. 1 ustawy z 1993r. o VAT, służyć ma przede wszystkim organom podatkowym do założenia rejestru podatników, natomiast nie wywołuje skutków w zakresie obowiązków podatkowych, gdyż obowiązek taki wynika z mocy prawa”.

Sądy administracyjne prezentują odmienny pogląd w powyższej kwestii. Wojewódzki Sąd Administracyjny (WSA) w Rzeszowie w wyroku z 9 listopada 2010r. sygn. I SA/Rz 549/10. Sąd ten wskazał, że dla rozstrzygnięcia rozważanego zagadnienia istotnym jest ustalenie jaka jednostka życia społecznego może być jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej. Pojęcie „jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej” nie została zdefiniowana w prawie podatkowym, ani też w polskim systemie prawa. W doktrynie przyjmuje się, że jednostką taką jest twór społeczny przejawiający się w postaci zorganizowanej formy działalności ludzkiej, którego funkcjonowanie regulują różne gałęzie prawne. Brak jest jednolitej regulacji prawnej będącej podstawą prawną działania takich jednostek. Są to kategorie podmiotów zorganizowanych wewnętrznie i obejmujący instytucje podmiotowe występujące na różnych gałęziach prawa.

Konsekwencją powyższego jest fakt, że nie wszystkie jednostki organizacyjne muszą być podmiotami określonego podatku. Aby ustalić czy jednostka organizacyjna jest podmiotem określonego podatku należy dokonać ustaleń dotyczących związku pomiędzy podmiotem, a przedmiotem podatku. Stosunki prawno podatkowe mają charakter podatkowy, pieniężny i związane są z majątkiem podatnika. Stąd też majątek podatnika należy uznać za najistotniejszy element składowy konstrukcji podatnika. Również ważnym elementem jest posiadanie organów zarządzających, których działania lub zaniechania mogą być przypisane danemu podmiotowi podatku. Autonomia w sferze majątkowej przy jednoczesnym wyodrębnieniu organizacyjnym pozwala na osiągnięcie dochodu czy też obrotu podlegającego opodatkowaniu, a także wykonywanie obowiązku zapłaty podatku oraz ponoszenie odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe.

Zdaniem WSA w Rzeszowie dla uznania podmiotowości jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej istotne jest, że są one zdolne do osiągnięcia dochodów, obrotów podlegających opodatkowaniu, nawet wówczas gdy są one zwolnione od podatku. Sąd ten wskazuje, że NZOZ może być odrębnym podatnikiem VAT, jeżeli w szczególności jest:

1. wyodrębniony organizacyjne;
2. wyposażony w środku do realizacji statutowych zadań;
3. wyposażony we własne kierownictwo oraz pracowników;
4. funkcjonuje w obrocie gospodarczym jako samodzielny podmiot o czym świadczą zawierane umowy cywilnoprawne;
5. bez bezpośredniego zwierzchniego kierownictwa organu założycielskiego (dodatkowy wyznacznik).
   
   

Takie stanowisko przyjął również już wcześniej WSA we Wrocławiu w wyroku z 21 października 2007r. sygn. I SA/Wr 94/07.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest spółką kapitałową polskiego prawa handlowego oraz organem założycielskim dla 10 niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej (NZOZ) Medyczne Centrum Diagnostyczne (Centrum). Wnioskodawca planuje dokonać zmian w strukturze prowadzonych przez siebie NZOZ-ów.

Po przeprowadzonych zmianach charakter prawny NZOZ-ów będzie następujący:

1. utworzone zgodnie z ustawą o zakładach opieki zdrowotnej NZOZ-y będą zakładami wyodrębnionymi organizacyjnie i majątkowo;
2. NZOZ-y to jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, ale wykonujące zawodowo (stałe) świadczenia usług zdrowotnych na podstawie kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia, a są to usługi charakteryzujące się powtarzalnością podejmowanych działań i podporządkowaniu tych działań zasadzie racjonalnego gospodarowania oraz uczestnictwa w obrocie gospodarczym.
   
   

NZOZ działa na podstawie statutu nadanego przez Wnioskodawcę. Zgodnie ze statutem celem działania NZOZ jest udzielanie świadczeń zdrowotnych w zakresie lecznictwa otwartego.

Dla oceny, czy Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej (zwany dalej NZOZ) jest odrębnym podmiotem w stosunku do organu założycielskiego, którym jest Spółka z o.o. ważne jest ustalenie, czy NZOZ prowadzi samodzielnie działalność gospodarczą.

Analiza posiadania podmiotowości prawno – podatkowej w podatku od towarów i usług przez niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej na dzień składania przez Spółkę wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wymaga odniesienia się do aktualnych przepisów regulujących ich status, tj. ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654 ze zm.).

Należy podkreślić, iż ustawa z dnia 30 sierpnia 1991r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007r. Nr 14, poz. 89, ze zm.) została uchylona mocą art. 220 pkt 1 ww. ustawy o działalności leczniczej obowiązującej od dnia 1 lipca 2011r. (z wyjątkiem art. 17 ust. 2 i 3, art. 25, art. 88 ust. 3, art. 106 ust. 2 zdanie trzecie, ust. 3 pkt 13, ust. 4 pkt 11 i ust. 5, art. 148 pkt 6 oraz art. 172 pkt 10, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2012r.).

Celem wprowadzenia niniejszej regulacji było uporządkowanie i ujednolicenie form prawnych, w jakich udzielane są świadczenia zdrowotne. W jednym akcie prawnym kompleksowo uregulowane zostały zasady prowadzenia działalności leczniczej, co oznacza, że obowiązuje on wszystkie podmioty prowadzące taką działalność.

Ustawa ta określa więc, stosownie do art. 1:

1. zasady wykonywania działalności leczniczej;
2. zasady funkcjonowania podmiotów wykonujących działalność leczniczą niebędących przedsiębiorcami;
3. zasady prowadzenia rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą;
4. normy czasu pracy pracowników podmiotów leczniczych;
5. zasady sprawowania nadzoru nad wykonywaniem działalności leczniczej oraz podmiotami wykonującymi działalność leczniczą.
   
   

Zgodnie z art. 4 ust. 1 niniejszej ustawy, podmiotami leczniczymi są:

1. przedsiębiorcy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U z 2010r. Nr 220, poz. 1447 i Nr 239, poz. 1593) we wszelkich formach przewidzianych dla wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej,
2. samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej,
3. jednostki budżetowe, w tym państwowe jednostki budżetowe tworzone i nadzorowane przez Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Ministra Sprawiedliwości lub Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, posiadające w strukturze organizacyjnej ambulatorium, ambulatorium z izbą chorych lub lekarza podstawowej opieki zdrowotnej,
4. instytuty badawcze, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010r. o instytutach badawczych (Dz. U. Nr 96, poz. 618),
5. fundacje i stowarzyszenia, których celem statutowym jest wykonywanie zadań w zakresie ochrony zdrowia i których statut dopuszcza prowadzenie działalności leczniczej,
6. kościoły, kościelne osoby prawne lub związki wyznaniowe

– w zakresie, w jakim wykonują działalność leczniczą.

Jednocześnie, stosownie do art. 2 ust. 2, określenie „kierownik” oznacza zarząd spółki kapitałowej, a w przypadku innych podmiotów wykonujących działalność leczniczą osobę uprawnioną do kierowania tymi podmiotami i ich reprezentowania na zewnątrz, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej.

W artykule 3 omawianej ustawy wyjaśniono, iż działalność lecznicza polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych (ust. 1) oraz że może ona również polegać na promocji zdrowia lub realizacji zadań dydaktycznych i badawczych w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych i promocją zdrowia, w tym wdrażaniem nowych technologii medycznych oraz metod leczenia (ust. 2).

Należy przy tym podkreślić, iż w słowniczku (art. 2 ust. 1 ww. ustawy) zostały zdefiniowane m.in. następujące pojęcia:

• podmiot leczniczy niebędący przedsiębiorcą – podmiot leczniczy wymieniony w art. 4 ust. 1 pkt 2 i 3;
• podmiot wykonujący działalność leczniczą – podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 4, oraz praktyka zawodową, o której mowa w art. 5.
  
  

Ponadto, celem uregulowania statusu niepublicznego zakładu opieki zdrowotnej, w art. 205 tej ustawy wskazano, iż z dniem wejścia w życie tej ustawy niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej stają się przedsiębiorstwami podmiotów leczniczych.

Przy czym przez użycie określenia „przedsiębiorstwo” – za słowniczkiem – uważa się przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, w którym podmiot leczniczy wykonuje działalność leczniczą.

W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, ze zm.) zdefiniowano przedsiębiorstwo, jako zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Przepis ten zawiera ponadto przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa.

Powyższe oznacza, że z dniem wejścia w życie ustawy o działalności leczniczej dotychczasowe NZOZ-y utracą przypisywaną im odrębność organizacyjną od podmiotów je tworzących, bowiem z mocy prawa stają się przedsiębiorstwami podmiotów leczniczych, zaś pracownicy zatrudnieni w tych zakładach stają się pracownikami odpowiednich podmiotów leczniczych (art. 210 ustawy o działalności leczniczej). Ustawa o działalności leczniczej nie posługuje się pojęciem „zakład opieki zdrowotnej”. Firmę podmiotu wykonującego działalność leczniczą, jak i strukturę organizacyjną jego przedsiębiorstwa określa regulamin organizacyjny, co wynika z art. 24 ustawy o działalności leczniczej. Ustawodawca zastrzega ponadto, iż w przypadku gdy przepisy odrębne nakładają obowiązek na zakład opieki zdrowotnej albo przyznają takiemu zakładowi prawo, te obowiązki albo prawa dotyczą podmiotu leczniczego, zaś ilekroć w przepisach odrębnych jest mowa o zakładzie opieki zdrowotnej, rozumie się przez to przedsiębiorstwo podmiotu leczniczego (art. 218 ustawy o działalności leczniczej). Ustawa wymaga również, aby podmioty, które w dniu jej wejścia w życie prowadziły zakłady opieki zdrowotnej dostosowały swoją działalność do nowych przepisów w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia jej w życie (tj. do dnia 1 lipca 2012r.), z tym zastrzeżeniem, że termin na dostosowanie się do niektórych wymogów został określony odrębnie.

Z przepisów tych wynika jednoznacznie, że w przedmiotowej sprawie podmiotem leczniczym jest Wnioskodawca. Podmiot ten wykonując działalność leczniczą prowadzi przedsiębiorstwo, które jest zespołem składników majątkowych służących do udzielania świadczeń zdrowotnych.

Niniejsze wskazuje na to, iż – w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2011r. – działalność lecznicza w przedmiotowej sprawie będzie prowadzona przez spółkę kapitałową, a nie przez niepubliczny zakład opieki zdrowotnej.

W przedmiotowej sprawie, niepubliczny zakład opieki zdrowotnej, funkcjonujący w strukturze Spółki aukcyjnej tj. podmiotu, który posiada status przedsiębiorcy, nie może być jednostką odrębną od tego podmiotu, czyli jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą.

W świetle powyższego, utworzony NZOZ nie będzie uznany za samodzielnego (odrębnego od podmiotu założycielskiego) podatnika na gruncie przepisów ustawy o VAT. Jest on tylko wyodrębnioną organizacyjnie formą działalności podmiotu, który go utworzył.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto należy nadmienić, iż powołane przez Spółkę w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Przede wszystkim wyroki te zapadły pod rządami nieobowiązującej już ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, zgodnie z którą zakład opieki zdrowotnej jest wyodrębnionym organizacyjnie zespołem osób i środków majątkowych utworzonym i utrzymywanym w celu udzielania świadczeń zdrowotnych i promocji zdrowia. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach osadzonych w określonym stanie faktycznym oraz prawnym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Organy interpretacyjne natomiast – mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych – nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Na marginesie wypada zauważyć, iż wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 9 listopada 2010r. sygn. akt I SA/Rz 549/10, który Wnioskodawca powołał dla uzasadnienia własnego stanowiska został uchylony wyrokiem NSA z dnia 21 grudnia 2011r. sygn. akt I FSK 256/11. W wyroku tym NSA zajął stanowisko zgodne z przedstawionym przez tut. organ w niniejszej interpretacji, w myśl którego jednostka organizacyjna utworzona przez spółkę nie jest samodzielnym i odrębnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).