Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-679/14/MK
z 20 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 sierpnia 2014 r. (data wpływu do Biura – 21 sierpnia 2014 r.) .) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego dofinansowania do wypoczynku dzieci – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 sierpnia 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego dofinansowania do wypoczynku dzieci.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Pracownik ubiegał się o dofinansowanie zorganizowanego wypoczynku dwójki swoich dzieci ze środków pochodzących z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W dniu 31 lipca 2014 r. pracownik przedłożył rachunek wystawiony przez parafię rzymsko-katolicką za wypoczynek dzieci (2 osoby) – obóz wojskowy zorganizowany w dniach 28 lipca 2014 r. – 18 sierpnia 2014 r.

Z przedstawionego rachunku wynikają następujące informacje: nazwa i adres podmiotu organizującego wypoczynek, tj. parafia rzymsko-katolicka, forma wypoczynku: obóz wojskowy, imiona dzieci korzystających z wypoczynku, imię i nazwisko osoby dokonującej zapłaty oraz kwota i data dokonania zapłaty.

Zakład pracy (płatnik) wypłacił pracownikowi kwotę dofinansowania, nie pomniejszając jej o kwotę podatku uznając, że kwota dofinansowania jest wolna od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na mocy zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy rachunek przedstawiony przez pracownika jest wystarczającym potwierdzeniem spełnienia warunków do zwolnienia kwoty dofinansowania wypoczynku dzieci i młodzieży od podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwestia zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych dofinansowania z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych do zorganizowanego wypoczynku dzieci i młodzieży została uregulowana w art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią powyższego przepisu wolne od podatku dochodowego są „dopłaty do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie (...) obozów (...) oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem (...) dzieci i młodzieży do lat 18 z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra niezależnie od ich wysokości”.

Aby kwota dofinansowania do wypoczynku mogła być zwolniona od podatku muszą być spełnione łącznie następujące przesłanki:

1. wypoczynek dzieci i młodzieży musi mieć formę wypoczynku zorganizowanego,
2. wypoczynek musi być zorganizowany przez podmiot prowadzący działalność w tym zakresie,
3. wypoczynek musi przybrać jedną z form wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 78 czyli np. obozu,
4. dopłata musi dotyczyć dzieci i młodzieży uczestniczących w wypoczynku, które nie ukończyły 18-tego roku życia.
   
   

Ponadto oprócz spełnienia powyższych przesłanek wymagane jest również posiadanie odpowiedniego dokumentu (faktury, rachunku, dowodu wpłaty, zaświadczenia), z którego będzie wynikało co najmniej:

1. nazwa i adres podmiotu prowadzącego działalność w zakresie organizacji wypoczynku, na rzecz którego wpłata została dokonana,
2. forma wypoczynku (wczasy, kolonie, obóz, zimowisko oraz w jakim okresie odbywał się wypoczynek),
3. imię i nazwisko dziecka korzystającego z zorganizowanej formy wypoczynku,
4. imię i nazwisko osoby dokonującej zapłaty,
5. kwotę i datę dokonania zapłaty.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, pracownik spełnił warunki, aby kwota dofinansowania do wypoczynku mogła być zwolniona od podatku dochodowego od osób fizycznych. Wypoczynek miał formę wypoczynku zorganizowanego, wypoczynek przybrał wymaganą w przepisach formę tj. obóz, dopłata dotyczyła dzieci, które w chwili wyjazdu na obóz nie miały ukończonego 18 roku życia, wypoczynek zorganizował podmiot, który prowadzi działalność w tym zakresie.

Co do zasady organizatorami wypoczynku mogą być szkoły i placówki, osoby prawne i fizyczne, a także jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej.

Parafia zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczpospolitej Polskiej dalej „ustawa”, jest osobą prawną kościoła katolickiego, ta zaś zgodnie z art. 38 i 39 ww. ustawy ma prawo prowadzenia działalności charytatywno-opiekuńczej, która może polegać między innymi na udzielaniu „pomocy w zapewnianiu wypoczynku dzieciom i młodzieży znajdującym się w potrzebie”. Z uwagi na to, że organizacja wypoczynku dzieci i młodzieży jest uprawnieniem ustawowym parafii, nie potrzebne jest przedstawianie żadnych dodatkowych dokumentów (poza rachunkiem) potwierdzających prowadzenie przez nią (parafię) działalności w zakresie organizowania wypoczynku dzieci i młodzieży, a dokument przedstawiony przez pracownika jest wystarczający do objęcia kwoty dofinansowania zwolnieniem od podatku pochodowego od osób fizycznych. Stanowisko to zostało potwierdzone w rozmowie telefonicznej z pracownikiem obsługującym infolinię Krajowej Informacji Podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361, ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednakże, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dopłaty do: wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu - dzieci i młodzieży do lat 18:

1. z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra - niezależnie od ich wysokości,
2. z innych źródeł - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 760 zł.
   
   

W świetle powyższego należy stwierdzić, że dopłaty do wypoczynku podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1. wypoczynek jest zorganizowany,
2. organizatorem wypoczynku jest podmiot prowadzący działalność w tym zakresie,
3. forma wypoczynku nie odbiega swoim charakterem od wymienionych form wypoczynku, takich jak wczasy, kolonie, obozy lub zimowiska, przy czym może to być również wypoczynek połączony z nauką, pobyt na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych, leczniczo-opiekuńczych,
4. dopłata dotyczy dzieci i młodzieży uczestniczących w wypoczynku, które nie ukończyły 18 roku życia.
   
   

Dopłaty do wypoczynku, które spełniają łącznie ww. warunki i są finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych podlegają w całości zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym, natomiast w przypadku sfinansowania dopłat z innych źródeł zwolnienie przysługuje do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 760 zł.

Wskazanie przez ustawodawcę w ww. przepisie czterech form wypoczynku oznacza, że nie każda dopłata do wypoczynku może korzystać ze zwolnienia, a tylko ta, która związana jest z wypoczynkiem zorganizowanym przybierającym postać wczasów, kolonii, obozu lub zimowiska. Ustawodawca jednoznacznie określił katalog zwolnień, a także wymóg dla organizatorów tego wypoczynku, co powoduje, że tylko dopłaty do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie korzystają ze zwolnienia, o którym mowa wyżej.

Wprowadzając obowiązek zorganizowania wypoczynku przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, ustawodawca nie sprecyzował bliżej tego pojęcia. Powołany przepis nie wskazuje, czy ma być to podmiot, który świadczy usługi organizacji wypoczynku w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, czy podmiot zajmujący się statutowo tego typu działalnością.

Definiując powyższe formy wypoczynku zgodnie z Uniwersalnym Słownikiem Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN S.A., pod ich pojęciem należy rozumieć:

• wczasy, czyli wypoczynek poza miejscem zamieszkania, którego organizatorzy za opłatą zapewniają noclegi, całodzienne wyżywienie, a niekiedy także rozrywki sportowe i kulturalne,
• kolonie, czyli zorganizowany pobyt dzieci i młodzieży poza miejscem stałego zamieszkania, dla wypoczynku w czasie wakacji,
• obóz, czyli zorganizowany wypoczynek grupy ludzi, często połączonego z uprawianiem sportu, doskonaleniem zawodowym, nauką języków obcych,
• zimowisko, czyli zorganizowany w celach wypoczynkowych pobyt młodzieży poza miastem w czasie ferii zimowych.
  
  

Do podmiotów prowadzących działalność w zakresie wypoczynku zaliczyć można zarówno te podmioty, które świadczą usługi wypoczynkowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej np: biura turystyczne, biura podróży jak również i te, które zajmują się statutowo tego rodzaju działalnością, m.in.:

• podmioty prowadzące działalność agroturystyczną – polegającą na wyjazdach na wieś, do specjalnie przygotowanych na przyjęcie wczasowiczów gospodarstw wiejskich,
• szkoły i placówki, osoby prawne i fizyczne a także jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej wymienione w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 stycznia 1997 r. w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, także zasad jego organizowania i nadzorowania (Dz.U. Nr 12, poz. 67, ze zm.),
• kościoły, stowarzyszenia, organizacje charytatywne, fundacje, których działalnością statutową może być organizowanie wypoczynku zorganizowanego.
  
  

Tak więc, zasadnicze znaczenie ma formalno-prawne umocowanie danego podmiotu do wykonywania czynności związanych z organizowaniem wypoczynku, określone w dokumentach stanowiących podstawę funkcjonowania danego podmiotu, tj. czy podmiot organizujący wypoczynek dla dzieci statutowo zajmuje się tego typu działalnością czy też czyni to w ramach działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2013 r., poz. 1169, ze zm.) osobami prawnymi są parafie.

Z przepisu art. 39 ust. 1 ww. ustawy wynika, że osoby prawne Kościoła mają prawo prowadzenia właściwej dla każdej z nich działalności charytatywno-opiekuńczej. Natomiast z art. 39 pkt 6 tej ustawy wynika, że działalność charytatywno-opiekuńcza Kościoła obejmuje w szczególności udzielanie pomocy w zapewnianiu wypoczynku dzieciom i młodzieży znajdującym się w potrzebie.

Przez zorganizowany wypoczynek należy więc rozumieć wszelkie formy wypoczynku zorganizowanego czyli przygotowanego przez podmiot, który zajmuje się statutowo lub w ramach działalności gospodarczej organizacją wypoczynku. Tym samym do zorganizowanych form wypoczynku nie można zaliczyć takich form, jak: wczasy „pod gruszą”, pobyt u rodziny oraz wypoczynek organizowany „na własną rękę” przez rodziców (pracowników) i związany z tym pobyt dzieci w hotelach, pensjonatach, domach wczasowych, czy wynajmowanych pokojach, prywatnych kwaterach.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że pracownik Wnioskodawcy ubiegał się o dofinansowanie zorganizowanego wypoczynku dwójki swoich dzieci ze środków pochodzących z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W dniu 31 lipca 2014 r. pracownik przedłożył rachunek wystawiony przez parafię rzymsko-katolicką za wypoczynek dzieci (2 osoby) – obóz wojskowy zorganizowany w dniach 28 lipca 2014 r. – 18 sierpnia 2014 r.

Z przedstawionego rachunku wynikają następujące informacje: nazwa i adres podmiotu organizującego wypoczynek, tj. parafia rzymsko-katolicka, forma wypoczynku: obóz wojskowy, imiona dzieci korzystających z wypoczynku, imię i nazwisko osoby dokonującej zapłaty oraz kwota i data dokonania zapłaty.

Zakład pracy (płatnik) wypłacił pracownikowi kwotę dofinansowania, nie pomniejszając jej o kwotę podatku uznając, że kwota dofinansowania jest wolna od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na mocy zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca dofinansowuje ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych wypoczynek dzieci i młodzieży do lat 18, zorganizowanego w formie obozu przez podmiot uprawniony do prowadzenia działalności w zakresie organizowania wypoczynku dla dzieci – w przedmiotowym przypadku przez parafię – na zasadach określonych w rozporządzeniu w sprawie warunków jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania, dofinansowanie to będzie korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego niezależnie od ich wysokości na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy jednak zauważyć, że przedmiotowe zwolnienie przysługuje, jeśli dopłaty do wypoczynku (m.in. w formie obozu) dotyczą dzieci i młodzieży do lat 18.

Jeżeli dofinansowanie zostało udzielone w roku podatkowym, w którym dziecko kończy 18 lat, ale dofinansowanie (jego wypłata) nastąpi przed ukończeniem 18 roku życia, to zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie przysługiwać. Jeśli dofinansowanie (jego wypłata) nastąpi po ukończeniu przez dziecko w trakcie roku 18 roku życia, zwolnienie podatkowe nie będzie przysługiwało. Ponieważ z wniosku nie wynika, że dofinansowania Wnioskodawca udzielił po ukończeniu przez dzieci 18 roku życia – stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.