Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-940/14/PSZ
z 2 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2014 r. (data wpływu 15 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środka trwałego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą od 1994 r. Przeważająca działalność gospodarcza to sprzedaż hurtowa owoców i warzyw kod PKD 46.31 Z. W dniu 28 sierpnia 2009 r., zakupił Pan nieruchomość na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zgodnie z art. 22a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozpoczęto używanie budynku i naliczanie odpisów amortyzacyjnych.

Od 2014 r. prowadzona jest gruntowna modernizacja, wyłączająca całkowitą możliwość użytkowania budynku.

Wskazuje Pan że, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek wprowadzono do ewidencji, do końca miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji lub zbyto.

Amortyzacji nie podlegają jedynie środki trwałe, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestanie działalności. Po zakończeniu prac koszty modernizacji zwiększą wartość początkową środka trwałego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w trakcie modernizacji nieruchomości, nadal można dokonywać odpisów amortyzacyjnych zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, co do zasady odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek wprowadzono do ewidencji, do końca miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji lub zbyto.

Amortyzacji nie podlegają jedynie środki trwale, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności. Natomiast wszelkiego rodzaju remonty, przebudowy czy modernizacje środków trwałych nie wpływają w żaden sposób na możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych i zaliczania ich do kosztów uzyskania przychodów. Przyjmuje się bowiem, że w okresie prowadzenia takich prac środek trwały jest nadal wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności. Zatem do czasu zrównania sumy odpisów amortyzacyjnych z wartością początkową nieruchomości, postawienia jej w stan likwidacji lub jej zbycia, nie ma podstaw do zaprzestania dokonywania odpisów amortyzacyjnych zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów nawet wówczas gdy modernizacja trwa kilka lat. Wraz z zakończeniem modernizacji wartość początkową nieruchomości należy zwiększyć o poniesione nakłady i od następnego miesiąca naliczać odpisy amortyzacyjne w nowej wyższej wysokości, zachowując przy tym metodę i stawkę amortyzacyjną na dotychczasowym poziomie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.

Stosownie do treści z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Jak stanowi art. 22 ust. 8 wyżej powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W myśl art. 22n ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zapisów dotyczących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się w ewidencji najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór (art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy).

Natomiast stosownie do art. 22h ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od ujawnionych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nieobjętych dotychczas ewidencją, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki lub wartości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Powyższy przepis określa więc moment rozpoczęcia dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ujawnionych środków trwałych nie objętych dotychczas ewidencją.

Z kolei, w myśl art. 22c pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność – zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zatem przesłankami powodującymi niemożność dokonywania amortyzacji składników majątkowych są: zawieszenie wykonywania działalności oraz zaprzestanie działalności, przez co rozumieć należy całkowite zaniechanie danego rodzaju działalności, na skutek czego składniki majątkowe przestają być używane.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 28 sierpnia 2009 r., zakupił Pan budynek na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zgodnie z art. 22a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozpoczęto jego używanie i naliczanie odpisów amortyzacyjnych. Od 2014 r. prowadzona jest gruntowna modernizacja, wyłączająca całkowitą możliwość użytkowania budynku.

Na podstawie przeanalizowanych uprzednio przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób stwierdzić należy, że wszelkiego rodzaju remonty, przebudowy czy modernizacje środków trwałych nie wpływają w żaden sposób na możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Należy bowiem przyjąć, że w okresie prowadzenia takich prac środek trwały jest nadal wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności. W przedmiotowej sprawie nie doszło do zawieszenia działalności gospodarczej prowadzonej przez Pana, jak również nie doszło do zaprzestania rodzaju działalności gospodarczej, która związana była z przedmiotowym budynkiem.

Wobec powyższego, czasowe wyłączenie środka trwałego z działalności z powodu jego modernizacji nie stanowi okoliczności skutkującej koniecznością zaprzestania dokonywania odpisów amortyzacyjnych w tym okresie.

Po zakończeniu modernizacji wartość początkową nieruchomości należy zwiększyć o poniesione nakłady i od następnego miesiąca naliczać odpisy amortyzacyjne w wyższej wysokości, zachowując przy tym metodę i stawkę amortyzacyjną na dotychczasowym poziomie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.