2014.09.09 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP5/443-148/14-3/KG
z 9 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2014 r. (data wpływu 9 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych związanych z budową szatni na stadionie miejskim (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych związanych z budową szatni na stadionie miejskim (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

W latach 2012-2014 Gmina realizuje inwestycję budowy szatni na terenie stadionu miejskiego. Wydatki ponoszone na budowę szatni obejmują przede wszystkim roboty budowlane, roboty instalacyjne, wodno-kanalizacyjne i sanitarne oraz usługi nadzoru budowlanego. Dodatkowo, inwestycja obejmuje również wykonanie chodnika wokół budynku wraz z odwodnieniem oraz zakupienie wyposażenia do budynku. Wydatki na przedmiotową inwestycję są udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Gminę. Wartość całej inwestycji przekroczy kwotę 15 tys. złotych netto. Dotychczas Gmina finansowała budowę szatni ze środków własnych. Niemniej, Gmina wystąpiła z wnioskiem o dofinansowanie przedmiotowej inwestycji do Ministerstwa Sportu i Turystyki i otrzyma w przyszłości dofinansowanie na pokrycie części wydatków inwestycyjnych w przedmiotowym zakresie.

Budynek szatni nie został jeszcze oddany do użytkowania. Gmina wystąpiła już do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z wnioskiem o pozwolenie na użytkowanie budynku i spodziewa się otrzymać przedmiotowe pozwolenie w czerwcu 2014 r. Wówczas Gmina zamierza przyjąć budynek szatni na stan środków trwałych dokumentem OT. Niezależnie od tego, w lipcu 2014 r. Gmina będzie kontynuowała prace związane z zagospodarowaniem terenu wokół budynku w związku z budową chodnika i odwodnieniem terenu, a w konsekwencji realizacja całej inwestycji zakończy się w sierpniu lub wrześniu 2014 r. Wówczas Gmina planuje przyjąć dodatkowe wydatki na zagospodarowanie terenu wokół szatni na stan środków trwałych dokonując zwiększenia wartości środka trwałego - budynku szatni, lub przyjmując nowy środek trwały na stan środków trwałych nowym dokumentem OT.

Od momentu rozpoczęcia inwestycji Gmina zamierzała przekazać szatnię wraz z terenem wokół budynku w zarządzanie samorządowego zakładu budżetowego Gminy, tj. Zakładu Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej, a po 1 stycznia 2014 r. w związku z przekształceniem zakładu w spółkę komunalną - Zakład Usług Komunalnych Sp. z o. o. (dalej:

ZUK), w zarządzanie ZUK. Intencją Gminy było, aby ZUK zajmował się utrzymaniem budynku oraz udostępnieniem pomieszczeń szatni zarówno nieodpłatnie, jak i odpłatnie w imieniu i na rzecz Gminy. Tym samym, od początku prowadzenia inwestycji Gmina zamierzała wykorzystywać budynek częściowo do czynności opodatkowanych VAT.

Budynek szatni będzie bowiem obejmował salę konferencyjną wraz z zapleczem kuchennym, pomieszczenia gospodarcze dla klubu sportowego, sale treningowe, sale przeznaczone do prowadzenia zajęć fitness oraz pomieszczenia socjalne typu kotłownia, pralnia i biura. Od początku prowadzenia inwestycji Gmina planowała udostępniać wybrane pomieszczenia zarówno nieodpłatnie (przykładowo na rzecz klubów sportowych, jednostek organizacyjnych Gminy i lokalnej społeczności), jak i odpłatnie (na rzecz zainteresowanych) - w szczególności salę konferencyjną wraz z zapleczem.

Obecnie, z uwagi na zakres działalności ZUK związany przede wszystkim ze świadczeniem usług wodno-kanalizacyjnych na terenie Gminy, Gmina planuje dokonać modyfikacji swoich wcześniejszych planów i udostępnić budynek szatni wraz z terenem wokół szatni na rzecz samorządowej instytucji kultury, posiadającej osobowość prawną na podstawie ustawy o działalności kulturalnej - Samorządowego Ośrodka Kultury i Biblioteki Publicznej (dalej: SOK). SOK wykonuje zadania własne Gminy w zakresie kultury i rekreacji, w związku z czym oddanie budynku szatni SOK będzie w ocenie Gminy efektywniejsze z perspektywy gospodarowania tym majątkiem i zarządzania działalnością kulturalno-rekreacyjną w tym budynku.

W szczególności, Gmina zamierza oddać budynek szatni w odpłatne użytkowanie SOK w drodze umowy dzierżawy, którą planuje zawrzeć z SOK na dzień uzyskania pozwolenia na użytkowanie budynku i wystawienia OT. W wyniku zawarcia umowy dzierżawy Gmina będzie obciążać SOK stałą miesięczną bądź kwartalną kwotą czynszu. Gmina będzie ujmować przedmiotową sprzedaż w swoich ewidencjach sprzedaży VAT, deklarować ją w składanych deklaracjach VAT i będzie odprowadzać z tego tytułu podatek VAT należny do urzędu skarbowego.

Jednocześnie, na podstawie umowy dzierżawy Gmina powierzy SOK czynności związane z nieodpłatnym i odpłatnym udostępnianiem szatni na rzecz lokalnej społeczności, jednostek organizacyjnych Gminy, klubów sportowych i innych zainteresowanych. W związku z faktem, że SOK będzie uprawniony do wynajmu pomieszczeń w budynku we własnym imieniu i na własną rzecz, a tym samym czerpania pożytków w związku z użytkowaniem budynku, Gmina podjęła decyzję o wydzierżawieniu szatni na rzecz SOK i pobieraniu opłaty od SOK z tego tytułu.

Gmina nie zamierza zmieniać w żaden sposób użytkowania szatni w przyszłości, w szczególności w okresie kilku najbliższych lat.

Jednocześnie, z uwagi na fakt, że SOK finansuje swoją bieżącą działalność z dotacji otrzymanej od Gminy, Gmina będzie ponosiła część wydatków bieżących na budynek szatni, w tym przede wszystkim wydatki na media (dalej zwane łącznie jako wydatki bieżące).

Dotychczas Gmina nie dokonała odliczenia VAT od wydatków inwestycyjnych na budowę szatni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 2).

Czy Gmina ma prawo do pełnego odliczenia VAT od wydatków inwestycyjnych na budowę szatni na stadionie miejskim?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina ma prawo do pełnego odliczenia VAT od wydatków inwestycyjnych na budowę szatni na stadionie miejskim.

Uzasadnienie.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zgodnie z treścią przedmiotowej regulacji prawo do odliczenia VAT naliczonego przysługuje przy łącznym spełnieniu dwóch przesłanek, tj. nabywcą towarów/usług jest podatnik VAT oraz nabywane towary i usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Gmina dokonała nabycia towarów i usług związanych z budową szatni jako podatnik VAT. Jednocześnie ponoszone wydatki inwestycyjne związane z budową budynku szatni na stadionie miejskim oraz zagospodarowaniem terenu wokół budynku są związane w sposób bezpośredni i konieczny z planowym świadczeniem usługi dzierżawy budynku na rzecz SOK, która zgodnie ze stanowiskiem Gminy przedstawionym w argumentacji do pytania oznaczonego we wniosku numerem 1 będzie stanowiła po stronie Gminy świadczenie usług opodatkowane podstawową stawką VAT. Jednocześnie, Gmina nie zamierza w żaden inny sposób użytkować budynku szatni na stadionie miejskim. Budynek będzie co prawda służył częściowo wykonywaniu czynności nieodpłatnych, jednak po stronie SOK, a nie Gminy.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Gminy, w analizowanym przypadku obie przesłanki do odliczenia VAT od wydatków inwestycyjnych będą spełnione, a w konsekwencji stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT Gminie przysługuje pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków inwestycyjnych związanych z budową szatni na stadionie miejskim.

Stanowisko Gminy znajduje przykładowo potwierdzenie w interpretacji Ministra Finansów wydanej w analogicznej sprawie przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 24 lutego 2012 r. o sygn. IPTPP1/443-1003/11-7/RG, w której podkreślono, że „w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, albowiem wybudowana hala sportowo-widowiskowa służyć będzie wykonywanym przez Wnioskodawcę czynnościom opodatkowanym. Zatem Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na budowę hali sportowej będącej przedmiotem dzierżawy na rzecz MGOK, bowiem zostanie w omawianym przypadku spełniona podstawowa przesłanka pozytywna jaką jest związek dokonanych zakupów ze sprzedażą opodatkowaną. Reasumując, Zainteresowanemu będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na halę sportową będącą przedmiotem dzierżawy, ponieważ przedmiotowa hala będzie służyć czynnościom opodatkowanym i Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT”.

Dodatkowo należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 10 i 11 ustawy o VAT, w brzmieniu do 31 grudnia 2013 r., prawo do odliczenia kwoty podatku należnego powstaje co do zasady w okresie, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny lub w dwóch następnych okresach rozliczeniowych. Na podstawie natomiast tych samych przepisów w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, lub w dwóch następnych okresach rozliczeniowych.

W ocenie Gminy, dokonując odliczenia VAT naliczonego od wydatków inwestycyjnych na budynek szatni na stadionie miejskimi oraz zagospodarowanie terenu wokół budynku, Gmina powinna zastosować podstawowe reguły związane z odliczeniem VAT i dokonać odpowiednio korekty przeszłych deklaracji VAT w przypadku wydatków już poniesionych oraz na bieżąco w przypadku wydatków ponoszonych obecnie lub w przyszłości. W szczególności, Gmina powinna dokonać odliczenia VAT od przeszłych wydatków na budowę szatni w miesiącu otrzymania faktury (w przypadku wydatków poniesionych do 31 grudnia 2013 r.) lub w miesiącu powstania obowiązku podatkowego (w przypadku nabywanych towarów i usług związanych z budynkiem szatni od 1 stycznia 2014 r.).

W ocenie Gminy nie będzie miał w tym przypadku zastosowania art. 91 ust. 8 ustawy o VAT, na podstawie którego odliczenia VAT naliczonego od dotychczas poniesionych wydatków inwestycyjnych dokonuje się w miesiącu zmiany przeznaczenia inwestycji z nieuprawniającego do odliczenia VAT na uprawniające do odliczenia VAT. Jak wskazano bowiem w opisie sprawy, od momentu rozpoczęcia inwestycji Gmina zamierzała przekazać szatnię wraz z terenem wokół budynku w zarządzanie samorządowego zakładu budżetowego Gminy, a po 1 stycznia 2014 r. w zarządzanie ZUK, które to miały zajmować się utrzymaniem budynku oraz udostępnieniem pomieszczeń szatni zarówno nieodpłatnie, jak i odpłatnie w imieniu i na rzecz Gminy. Tym samym, od początku prowadzenia inwestycji Gmina zamierzała częściowo wynajmować pomieszczenia w budynku szatni. W konsekwencji, od początku realizacji inwestycji Gminie przysługiwało co najmniej częściowe prawo do odliczenia VAT od wydatków inwestycyjnych na budynek, na podstawie art. 86 ust. 1 w związku z art. 86 ust. 7b ustawy o VAT, a zatem zmiana koncepcji zagospodarowania budynku na dzierżawę na rzecz SOK nie stanowiła zmiany przeznaczenia, o której mowa w art. 91 ust. 8 ustawy o VAT.

Podsumowując, zdaniem Gminy, ma ona prawo do pełnego odliczenia VAT od wydatków inwestycyjnych na budowę szatni na stadionie miejskim w drodze korekty przeszłych deklaracji VAT oraz na bieżąco.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem, w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. przepisem art. 86 ust. 7b ustawy, w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.

Przy czym przez wytworzenie nieruchomości, stosownie do art. 2 pkt 14a ustawy, należy rozumieć wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego podatnik może zrealizować w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13 ustawy.

Jak postanowiono w art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. - prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. - jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Na mocy art. 86 ust. 13 ustawy - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. - jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Natomiast od 1 stycznia 2014 r. ww. przepisy art. 86 ust. 10, 11 i 13 ustawy otrzymały następujące brzmienie:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy (art. 86 ust. 10 ustawy).
Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny (art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy).
Przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi (art. 86 ust. 10c ustawy).
Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d, 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).
Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a (art. 86 ust. 13 ustawy).

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że zmiany w przepisach ustawy obowiązujące od dnia 1 stycznia 2014 r. - co do zasady - powodują, że z odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 10 i 10b pkt 1 ustawy można skorzystać dopiero w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie trzy przesłanki:

powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług,
doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług,
podatnik jest w posiadaniu faktury dokumentującej tę transakcję.

Ponadto jeżeli podatnik nie dokonał odliczenia podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 10 i 10b pkt 1 ustawy, to na podstawie art. 86 ust. 11 ustawy będzie mógł dokonać tego odliczenia, gdzie termin „dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych” do odliczenia podatku będzie liczony dopiero od okresu, w którym zostaną spełnione łącznie wskazane wyżej przesłanki do odliczenia.

Natomiast stosownie do art. 86 ust. 13 ustawy, podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, tj. za pierwszy okres rozliczeniowy, w którym spełnił wszystkie warunki do dokonania odliczenia, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Ponadto, w oparciu o art. 88 ust. 4 ustawy - w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. - obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Od dnia 1 stycznia 2014 r. cyt. wyżej art. 88 ust. 4 ustawy otrzymał brzmienie: obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy wskazać, że konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do prawa krajowego wymusiła na ustawodawcy odrębne określenie statusu organów władzy publicznej.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Zadania własne obejmują m.in. sprawy w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych; utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 10 i pkt 15 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

W świetle art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Jak stanowi art. 9 ust. 3 powołanej wyżej ustawy, formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa.

W świetle art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2014 r., poz. 518, z późn. zm.), do gminnego zasobu nieruchomości należą nieruchomości, które stanowią przedmiot własności gminy i nie zostały oddane w użytkowanie wieczyste, oraz nieruchomości będące przedmiotem użytkowania wieczystego gminy.

Zgodnie z art. 18 ww. ustawy, nieruchomości mogą być oddawane jednostce organizacyjnej w trwały zarząd, najem i dzierżawę oraz użyczenie na cele związane z ich działalnością. Przez jednostkę organizacyjną, o której mowa w cytowanym wyżej przepisie - w myśl art. 4 pkt 10 cyt. ustawy - należy rozumieć państwową lub samorządową jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej.

Jak stanowi art. 13 ust. 1 ww. ustawy, z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z ustaw, nieruchomości mogą być przedmiotem obrotu. W szczególności nieruchomości mogą być przedmiotem sprzedaży, zamiany i zrzeczenia się, oddania w użytkowanie wieczyste, w najem lub dzierżawę, użyczenia, oddania w trwały zarząd, a także mogą być obciążane ograniczonymi prawami rzeczowymi, wnoszone jako wkłady niepieniężne (aporty) do spółek, przekazywane jako wyposażenie tworzonych przedsiębiorstw państwowych oraz jako majątek tworzonych fundacji.

Z powołanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest osobie fizycznej, osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Należy ponadto zwrócić uwagę na treść przepisów Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą. Mianowicie zgodnie z art. 9 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Powyższe przepisy wskazują, że niezależnie od częstotliwości wykonania danej czynności, czynność ta podlega opodatkowaniu jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek.

Wobec powyższego, za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Wyrażoną wyżej generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają w sposób technicznoprawny regulacje zawarte w art. 90 i art. 91 ustawy.

Przepisy zawarte w art. 90 ustawy regulują kwestie związaną z prawem do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji, gdy podatnik nabyte towary i usługi wykorzystuje zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje. Z tym, że przez „czynności w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego” należy rozumieć czynności zwolnione od podatku.

Z informacji zawartych w opisie zdarzenia wynika, że nieruchomość powstała w wyniku realizacji inwestycji nie była przeznaczona i nie jest wykorzystywana w działalności Gminy zwolnionej od podatku. Przepisy zawarte w tym artykule nie mają zatem w analizowanym przypadku zastosowania.

Z kolei przepisy zawarte w art. 91 ustawy - co do zasady - dotyczą sytuacji, gdy uprzednio odliczona kwota podatku naliczonego z różnych przyczyn musi zostać skorygowana lub przypadku, gdy podatek naliczony nie został odliczony, bo na moment realizacji prawa do odliczenia nabyty towar lub usługa nie miały służyć działalności opodatkowanej ale sytuacja ta uległa zmianie.

I tak, zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Natomiast w myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Z kolei przepis art. 91 ust. 3 ustawy stanowi, że korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Na mocy art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Zgodnie z brzmieniem art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Stosownie do art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W oparciu o art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Jak stanowi ust. 7c powołanego artykułu, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje – korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

W przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana (art. 91 ust. 7d ustawy).

Zgodnie z art. 91 ust. 8 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W latach 2012-2014 Gmina realizuje inwestycję budowy szatni na terenie stadionu miejskiego. Wydatki ponoszone na budowę szatni obejmują przede wszystkim roboty budowlane, roboty instalacyjne, wodno-kanalizacyjne i sanitarne oraz usługi nadzoru budowlanego. Dodatkowo, inwestycja obejmuje również wykonanie chodnika wokół budynku wraz z odwodnieniem oraz zakupienie wyposażenia do budynku. Wydatki na przedmiotową inwestycję są udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Gminę. Wartość całej inwestycji przekroczy kwotę 15 tys. złotych netto. Budynek szatni nie został jeszcze oddany do użytkowania. Gmina wystąpiła już do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z wnioskiem o pozwolenie na użytkowanie budynku i spodziewa się otrzymać przedmiotowe pozwolenie w czerwcu 2014 r. Wówczas Gmina zamierza przyjąć budynek szatni na stan środków trwałych dokumentem OT. Niezależnie od tego, w lipcu 2014 r. Gmina będzie kontynuowała prace związane z zagospodarowaniem terenu wokół budynku w związku z budową chodnika i odwodnieniem terenu, a w konsekwencji realizacja całej inwestycji zakończy się w sierpniu lub wrześniu 2014 r. Wówczas Gmina planuje przyjąć dodatkowe wydatki na zagospodarowanie terenu wokół szatni na stan środków trwałych dokonując zwiększenia wartości środka trwałego - budynku szatni, lub przyjmując nowy środek trwały na stan środków trwałych nowym dokumentem OT. Od momentu rozpoczęcia inwestycji Gmina zamierzała przekazać szatnię wraz z terenem wokół budynku w zarządzanie samorządowemu zakładowi budżetowemu Gminy, a po 1 stycznia 2014 r. w zarządzanie Spółce (ZUK) powstałej w związku z przekształceniem zakładu w spółkę komunalną. Intencją Gminy było, aby ZUK zajmował się utrzymaniem budynku oraz udostępnieniem pomieszczeń szatni zarówno nieodpłatnie, jak i odpłatnie w imieniu i na rzecz Gminy. Tym samym, od początku prowadzenia inwestycji Gmina zamierzała wykorzystywać budynek częściowo do czynności opodatkowanych VAT. Budynek szatni będzie bowiem obejmował salę konferencyjną wraz z zapleczem kuchennym, pomieszczenia gospodarcze dla klubu sportowego, sale treningowe, sale przeznaczone do prowadzenia zajęć fitness oraz pomieszczenia socjalne typu kotłownia, pralnia i biura. Od początku prowadzenia inwestycji Gmina planowała udostępniać wybrane pomieszczenia zarówno nieodpłatnie (przykładowo na rzecz klubów sportowych, jednostek organizacyjnych Gminy i lokalnej społeczności), jak i odpłatnie (na rzecz zainteresowanych) - w szczególności salę konferencyjną wraz z zapleczem. Obecnie, z uwagi na zakres działalności ZUK związany przede wszystkim ze świadczeniem usług wodno-kanalizacyjnych na terenie Gminy, Gmina planuje dokonać modyfikacji swoich wcześniejszych planów i udostępnić budynek szatni wraz z terenem wokół szatni na rzecz samorządowej instytucji kultury (SOK), posiadającej osobowość prawną na podstawie ustawy o działalności kulturalnej. SOK wykonuje zadania własne Gminy w zakresie kultury i rekreacji, w związku z czym oddanie budynku szatni SOK będzie w ocenie Gminy efektywniejsze z perspektywy gospodarowania tym majątkiem i zarządzania działalnością kulturalno-rekreacyjną w tym budynku. W szczególności, Gmina zamierza oddać budynek szatni w odpłatne użytkowanie SOK w drodze umowy dzierżawy, którą planuje zawrzeć z SOK na dzień uzyskania pozwolenia na użytkowanie budynku i wystawienia OT. W wyniku zawarcia umowy dzierżawy Gmina będzie obciążać SOK stałą miesięczną bądź kwartalną kwotą czynszu. Gmina będzie ujmować przedmiotową sprzedaż w swoich ewidencjach sprzedaży VAT, deklarować ją w składanych deklaracjach VAT i będzie odprowadzać z tego tytułu podatek VAT należny do urzędu skarbowego. Jednocześnie, na podstawie umowy dzierżawy Gmina powierzy SOK czynności związane z nieodpłatnym i odpłatnym udostępnianiem szatni na rzecz lokalnej społeczności, jednostek organizacyjnych Gminy, klubów sportowych i innych zainteresowanych. W związku z faktem, że SOK będzie uprawniony do wynajmu pomieszczeń w budynku we własnym imieniu i na własną rzecz, a tym samym czerpania pożytków w związku z użytkowaniem budynku, Gmina podjęła decyzję o wydzierżawieniu szatni na rzecz SOK i pobieraniu opłaty od SOK z tego tytułu. Gmina nie zamierza zmieniać w żaden sposób użytkowania szatni w przyszłości, w szczególności w okresie kilku najbliższych lat. Dotychczas Gmina nie dokonała odliczenia VAT od wydatków inwestycyjnych na budowę szatni.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy Gminie przysługuje pełne odliczenie podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych związanych z bodową szatni przy stadionie miejskim.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy warunkowane jest tym, aby nabywane przez podatnika towary i usługi były przez niego wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy w tym miejscu podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

W analizowanej sprawie Gmina - czynny, zarejestrowany podatnik VAT - realizuje inwestycję polegającą na budowie szatni przy stadionie miejskim. Na moment rozpoczęcia inwestycji polegającej na budowie szatni na stadionie miejskim Gmina zamierzała wykorzystywać nieruchomość zarówno do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług (udostępnianie komercyjne), jak i do działalności niepodlegającej opodatkowaniu (nieodpłatne udostępnianie w ramach realizacji zadań własnych, np. lokalnej społeczności, klubom sportowym, jednostkom organizacyjnym Gminy). W trakcie trwania inwestycji, przed oddaniem nieruchomości do użytkowania Gmina zmodyfikowała jednak swoje pierwotne plany dotyczące wykorzystania szatni i postanowiła przekazać obiekt w odpłatne użytkowanie na podstawie umowy dzierżawy SOK. Jak rozstrzygnięto w interpretacji indywidualnej z dnia 9 września 2014 r., nr ILPP5/443-148/14-2/KG, odpłatne udostępnienie przez Gminę (na podstawie umowy dzierżawy) budynku szatni na stadionie miejskim na rzecz SOK stanowić będzie czynność opodatkowaną podstawową stawką podatku od towarów i usług. Co istotne inwestycja nie została jeszcze oddana do użytkowania.

Mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności sprawy oraz przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że na pierwotnym etapie realizacji inwestycji, kiedy zamiarem Gminy było wykorzystanie nieruchomości zarówno do czynności opodatkowanych VAT (działalność komercyjna), jak i do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT (zadania własne) Gminie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w oparciu o normę wynikającą z cyt. wyżej art. 86 ust. 7b ustawy w związku z art. 2 pkt 14a ustawy, czyli nie od całości poniesionych wydatków, ale tylko według udziału procentowego. Natomiast z chwilą podjęcia decyzji o zmianie przeznaczenia wykorzystania ww. inwestycji wyłącznie do czynności opodatkowanych VAT - w myśl art. 86 ust. 1 ustawy - Wnioskodawca nabył prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości. Ponieważ Gmina do tej pory nie odliczała podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych związanych z budową szatni (pomimo prawa do częściowego odliczenia) a inwestycja będzie wykorzystywana wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, w odniesieniu do wydatków już poniesionych ma ona prawo do dokonania odliczenia całej kwoty podatku naliczonego w drodze korekty deklaracji zgodnie z dyspozycją art. 86 ust. 13 ustawy, natomiast w odniesieniu do wydatków obecnie ponoszonych do bieżącego odliczania w oparciu o art. 86 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym zaznaczenia wymaga, że wydana interpretacja rozstrzyga co do istoty tylko kwestię będącą przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych związanych z budową szatni na stadionie miejskim (pytanie oznaczone we wniosku nr 2). Interpretacją indywidualną z dnia 9 września 2014 r., nr ILPP5/443-148/14-2/KG rozpatrzono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania czynności odpłatnego udostępniania szatni na stadionie miejskim (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). Natomiast interpretacją indywidualną z dnia 9 września 2014 r., nr ILPP5/443-148/14-4/KG załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków na wyposażenie budynku i wydatków bieżących ponoszonych na utrzymanie budynku szatni po oddaniu go do użytkowania (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin