Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-500/14/RSz
z 10 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 maja 2014r. (data wpływu 27 maja 2014r.), uzupełnionym pismem z 21 sierpnia 2014r. (data wpływu 26 sierpnia 2014r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w 100% z tytułu poniesionych wydatków, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy o VAT związanych z użytkowaniem służbowego samochodu osobowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2014r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w 100% z tytułu poniesionych wydatków, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy o VAT związanych z użytkowaniem służbowego samochodu osobowego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 21 sierpnia 2014r. (data wpływu 26 sierpnia 2014r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 11 sierpnia 2014r. znak: IBPB II/1/415-449/14/BD, IBPB II/1/415-641/14/BD, IBPP2/443-500/14/BW.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Nadleśnictwo) jest państwową jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej reprezentującą Skarb Państwa w zakresie zarządzanego mienia, która wchodzi w skład Lasów Państwowych na podstawie art. 32 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59 ze zm.) – dalej: ustawa o lasach.

Obszar działania Nadleśnictwa wg stanu na 1 stycznia 2014 r. obejmuje powierzchnię 9254,33 ha i jest administracyjnie wydzielony. Nadleśnictwo podzielone jest na 7 leśnictw, których obszary są również administracyjnie wydzielone.

Nadleśnictwo jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nadleśnictwo wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są związane ze sprzedażą produktów gospodarki leśnej, stanowiącej główne źródło prowadzonej przez Nadleśnictwo sprzedaży. Część wykonywanych przez Nadleśnictwo czynności jest zwolniona od podatku od towarów i usług i dotyczy zakresu określonego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) - dalej ustawa o VAT - „usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe".

Lasy Państwowe reprezentują Skarb Państwa w zakresie zarządzanego mienia, w ramach zarządu określonego w art. 4 ust. 3 ustawy o lasach. Zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy o lasach, w ramach sprawowanego zarządu Lasy Państwowe prowadzą gospodarkę leśną, gospodarują gruntami i innymi nieruchomościami oraz ruchomościami związanymi z gospodarką leśną, a także prowadzą ewidencję majątku Skarbu Państwa oraz ustalają jego wartość.

W nadleśnictwie reprezentantem Skarbu Państwa w zakresie zarządzanego mienia jest nadleśniczy, którego zadania określone zostały w art. 35 ustawy o lasach. Zgodnie z tymi przepisami nadleśniczy prowadzi samodzielnie gospodarkę leśną w nadleśnictwie na podstawie planu urządzenia lasu oraz odpowiada za stan lasu. W szczególności nadleśniczy m.in. kieruje nadleśnictwem, jako podstawową jednostką organizacyjną Lasów Państwowych; bezpośrednio zarządza lasami, gruntami i innymi nieruchomościami Skarbu Państwa, pozostającymi w zarządzie nadleśnictwa; inicjuje, koordynuje oraz nadzoruje działalność pracowników nadleśnictwa; organizuje ochronę mienia i zwalczanie szkodnictwa leśnego.

Zgodnie z § 4 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe - miejscem pracy nadleśniczego jest teren nadleśnictwa.

Przy wykonywaniu ustawowo określonych zadań od Nadleśniczego wymagana jest mobilność i stała gotowość. W sytuacjach, w których występują bezpośrednie zagrożenia dla majątku Skarbu Państwa w zarządzie Nadleśnictwa, zwłaszcza w okresie zagrożenia pożarami lasu i w razie pożaru lub wystąpienia szkód w drzewostanach i innym majątku na skutek np. wichur, powodzi, kradzieży mienia, Nadleśniczy musi dotrzeć do miejsc tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie, bez względu na porę dnia i dzień tygodnia, dla podjęcia działań mających na celu niedopuszczenie do powstania strat lub ich zminimalizowanie. Nadleśnictwo M. zostało zaklasyfikowane do II stopnia zagrożenia pożarowego, co oznacza duże zagrożenie pożarowe lasu.

Podczas wykonywania obowiązków służbowych Nadleśniczy używa samochód (dalej samochód służbowy), stanowiący własność Nadleśnictwa. Uprawnienia Nadleśniczego do korzystania z samochodu służbowego wynikają z § 2 Zarządzenia nr 19 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 5 marca 2008 r. (znak: …) w sprawie stanu ilościowego samochodów osobowych i osobowo-terenowych oraz zasad wykorzystywania samochodów prywatnych w celach służbowych w jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych.

Za zgodą Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w K., wyrażoną w piśmie z dnia 20 stycznia 2011 r. (Zn. spr.: …), Nadleśniczy garażuje samochód służbowy w miejscu zamieszkania (miejscowości P.) położonym na terenie Nadleśnictwa M.. Miejsce garażowania samochodu służbowego w miejscu zamieszkania Nadleśniczego gwarantuje jego bezpieczeństwo.

W związku z wprowadzeniem z dniem 1 kwietnia 2014 roku zmian do ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie zasad odliczania podatku VAT wydatków związanych z pojazdami samochodowymi o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony, Nadleśnictwo, zgodnie z art. 86a ust. 12 ustawy o VAT, w dniu 16 kwietnia 2014r. zgłosiło Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w M. Informację o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (VAT-26).

W Informacji (VAT-26) Nadleśnictwo nie ujęło samochodu służbowego używanego przez Nadleśniczego, w związku z wątpliwościami dotyczącymi możliwości uznania dojazdów Nadleśniczego do/z pracy tym samochodem, który jest garażowany w miejscu zamieszkania tego pracownika, za dojazdy w ramach wykonywanych obowiązków służbowych, w kontekście przepisów art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Szczegółowy opis przedmiotowej sprawy przedstawiono w części pierwszej opisu stanu faktycznego.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wyjaśnił:

1. Przy wykorzystaniu pojazdu samochodowego, stanowiącego własność Nadleśnictwa M. (dalej "Nadleśnictwo"), Nadleśniczy będzie wykonywał obowiązki określone dla tego stanowiska w art. 35 ust. 1 ustawy o lasach, tj.:
   • samodzielnie prowadził gospodarkę leśną w Nadleśnictwie;
   • reprezentował Skarb Państwa w stosunkach cywilno-prawnych, w zakresie swojego działania;
   • kierował Nadleśnictwem jako podstawową jednostką organizacyjną Lasów Państwowych;
   • bezpośrednio zarządzał lasami, gruntami i innymi nieruchomościami Skarbu Państwa, pozostającymi w zarządzie Lasów Państwowych;
   • inicjował,
   • koordynował oraz nadzorował działalność pracowników nadleśnictwa;
   • ustalał podział na leśnictwa zapewniający leśniczym prawidłowe wykonywanie zadań gospodarczych.
   W ramach bezpośredniego zarządu lasami, gruntami i innymi nieruchomościami Skarbu Państwa pozostającymi w zarządzie Nadleśnictwa, Nadleśniczy z wykorzystaniem samochodu będzie wykonywał obowiązki związane m.in.:
   • z nabywaniem stanowiących własność osób fizycznych lub prawnych lasów oraz gruntów przeznaczonych do zalesienia, jak również innych gruntów i nieruchomości, jeżeli jest to uzasadnione potrzebami gospodarki leśnej i nie narusza interesu Skarbu Państwa - art. 37 ust. 1 ustawy o lasach;
   • ze sprzedażą lasów, gruntów i innych nieruchomości Skarbu Państwa znajdujących się w zarządzie Nadleśnictwa - art. 38 i art. 40a ustawy o lasach;
   • z zamianami lasów, gruntów i innych nieruchomości Skarbu Państwa pozostających w zarządzie Nadleśnictwa, na lasy, grunty i inne nieruchomości, w przypadkach uzasadnionych potrzebami i celami gospodarki leśnej, po ich wycenie przez osoby posiadające uprawnienia z zakresu szacowania nieruchomości - art. 38e ustawy o lasach;
   • z wydzierżawianiem lasów, gruntów oraz innych nieruchomości związanych z gospodarką leśną - art. 39 ustawy o lasach;
   • z ustanawianiem za wynagrodzeniem służebności drogowej lub służebności przesyłu - art. 39a ust. 1 ustawy o lasach.
   Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o lasach, gospodarka leśna to działalność w zakresie urządzania, ochrony i zagospodarowania lasu, utrzymania i powiększania zasobów i upraw leśnych, gospodarowania zwierzyną, pozyskiwania - z wyjątkiem skupu-drewna, żywicy, choinek, karpiny, igliwia, kory, zwierzyny oraz płodów runa leśnego, a także sprzedaż tych produktów oraz realizacja pozaprodukcyjnych funkcji lasu.Stosownie do art. 7 ust. 1, art. 8, art. 9 ust. 1 i art. 10 ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ustawy o lasach, Lasy Państwowe prowadzą gospodarkę leśną w sposób zrównoważony z zachowaniem trwałości lasów.
2. Samochód służbowy został zakupiony do realizacji celów określonych w art. 4 ust. 1 i 3 ustawy o lasach, tj. do prowadzenia gospodarki leśnej, gospodarowania gruntami i innymi nieruchomościami oraz ruchomościami związanymi z gospodarką leśną w Nadleśnictwie, a w szczególności do realizacji zadań, jakie ustawodawca, w ustawie o lasach, wyznaczył Nadleśniczemu. Szczegółowe cele do jakich samochód ten został zakupiony opisano w odpowiedzi na pytanie pierwsze.
3. Ponoszone wydatki dotyczące użytkowania samochodu służbowego będą miały związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.
4. Przepisy art. 4 ust. 1 i 3 oraz art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o lasach jednoznacznie wskazują, że Nadleśnictwo prowadzi działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) - dalej ustawa o VAT, z wykorzystaniem majątku Skarbu Państwa (ponieważ nim zarządza), w ramach której prowadzi gospodarkę leśną. Nadleśnictwo, którym kieruje Nadleśniczy jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT i prowadzi, jak wykazano powyżej, działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 tej ustawy. W wyniku prowadzenia tej działalności sprzedaje:
   • towary, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, produkty z gospodarki leśnej, (pochodzące z gospodarstwa leśnego, w rozumieniu art. 2 pkt 17 ustawy o VAT), jak: drewno, nasiona, choinki i sadzonki, a także pochodzące z gospodarowania majątkiem Skarbu Państwa nieruchomości i ruchomości - opodatkowane tym podatkiem według norm przepisanych;
   • wytworzone/wykonane usługi w ramach prowadzonej działalności, niebędące towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - opodatkowane tym podatkiem według norm przepisanych, jak np. dzierżawy i służebności gruntów.
   Kierowanie przez Nadleśniczego Nadleśnictwem, zarządzanie majątkiem Skarbu Państwa i prowadzenie gospodarki leśnej z użyciem tego majątku, w oparciu o przepisy art. 4 ust. 3 i art. 35 ust. 1 ustawy o lasach, z wykorzystaniem samochodu służbowego, ma związek bezpośredni lub pośredni ze sprzedażą towarów i usług z prowadzonej przez Nadleśnictwo działalności gospodarczej.
   Bezpośredni związek ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług lub zwolnioną na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy o VAT) mają czynności wykonywane przez Nadleśniczego takie jak np. nabycie usług pozyskania drewna, nabycie usług sadzenia upraw, nabycie ruchomości, zawarcie umów o sprzedaż drewna, sprzedaż gruntów oraz innych nieruchomości będących w zarządzie Nadleśnictwa, zawarcie umów zamiany gruntów, zawarcie umów dzierżaw nieruchomości, w tym dzierżaw i służebności gruntów, zawarcie umów sprzedaży innych składników majątku ruchomego. Część z wyżej wymienionych czynności, za wyjątkiem nabycia, zamiany i sprzedaży nieruchomości, nie musi być wykonana z użyciem samochodu służbowego przez Nadleśniczego, jednak nie można wykluczyć, że w określonych sytuacjach użycie przez Nadleśniczego tego samochodu okaże się niezbędne.
   Część czynności wykonywanych przez Nadleśniczego nie jest czynnościami bezpośrednio skierowanymi na wytworzenie produktów (drewna, nasion, choinek, sadzonek), czy nabycie towarów lub usług, opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wydatki w tym przypadku ponoszone na samochód służbowy, który użytkuje Nadleśniczy będą miały pośredni związek ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług - sprzedażą drewna, nasion, choinek i sadzonek, rzeczy ruchomych (środków trwałych, materiałów) - wydatki te wiążą się z całokształtem funkcjonowania Nadleśnictwa.
5. Faktury dotyczące wydatków użytkowania pojazdu samochodowego są i będą wystawiane na Nadleśnictwo M., bowiem jest on własnością Nadleśnictwa i jest ujęty w ewidencji środków trwałych.
6. Na samochód służbowy, wykorzystywany przez Nadleśniczego, Nadleśnictwo ponosi wydatki na: zakup paliwa, usługi naprawy i konserwacji oraz inne wydatki związane z eksploatacją tego samochodu np. na mycie, opłaty parkingowe itp., tj. wydatki, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy o VAT.
   

W związku z powyższym, w zakresie podatku od towarów i usług, zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 2) ostatecznie sformułowane w piśmie uzupełniającym z 21 sierpnia 2014r.):

Czy w świetle art. 86a ust. 3 pkt 1 litera a i ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług można uznać, że samochód służbowy - osobowy, wykorzystywany przez Nadleśniczego do wykonywania obowiązków służbowych, w tym do przejazdów pomiędzy miejscem pracy a miejscem zamieszkania Nadleśniczego (będącym również miejscem garażowania samochodu) położonym na terenie Nadleśnictwa, jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej i Nadleśnictwo ma prawo do uwzględnienia 100% kwoty podatku wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki do tego samochodu, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 3 powołanej ustawy, i odliczenia go od podatku należnego zgodnie z art. 90 tej ustawy...

Stanowisko Wnioskodawcy (w zakresie pytania oznaczonego nr 2) ostatecznie sformułowane w piśmie uzupełniającym z 21 sierpnia 2014r.):

Nadleśniczy Nadleśnictwa M. użytkuje samochód służbowy, stanowiący własność Nadleśnictwa, do wykonywania zadań określonych w art. 35 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59 ze zm.) i § 22-24 i § 25 ust. 3 Statutu Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, stanowiącego załącznik do Zarządzenia nr 50 Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 18 maja 1994 r. w sprawie nadania statutu Państwowemu Gospodarstwu Leśnemu Lasy Państwowe (dalej Statut LP). Uprawnienia Nadleśniczego do korzystania z samochodu służbowego wynikają z § 2 Zarządzenia Nr 19 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 5.03.2008 r. (znak: ..) w sprawie stanu ilościowego samochodów osobowych i osobowo-terenowych oraz zasad wykorzystywania samochodów prywatnych w celach służbowych w jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o lasach, lasami własności Skarbu Państwa zarządza Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe, zwane dalej "Lasami Państwowymi".

Zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy o lasach, w ramach sprawowanego zarządu Lasy Państwowe prowadzą gospodarkę leśną, gospodarują gruntami i innymi nieruchomościami oraz ruchomościami związanymi z gospodarką leśną, a także prowadzą ewidencję majątku Skarbu Państwa oraz ustalają jego wartość.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o lasach określenie "gospodarka leśna" oznacza działalność leśną w zakresie urządzenia, ochrony i zagospodarowania lasu, utrzymania i powiększania zasobów leśnych, gospodarowania zwierzyną, pozyskania - z wyjątkiem skupu - drewna, żywicy, choinek, karpiny, igliwia, kory, zwierzyny oraz płodów runa leśnego, a także sprzedaż tych produktów oraz realizacja pozaprodukcyjnych funkcji lasu.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 32 ust. 2 pkt 3 ustawy o lasach Nadleśnictwo wchodzi w skład Lasów Państwowych. Na podstawie art. 35 ustawy o lasach Nadleśniczy jest reprezentantem Skarbu Państwa w zakresie zarządzanego mienia - Nadleśnictwa M. (dalej: Nadleśnictwo) i prowadzi samodzielnie gospodarkę leśną w na podstawie planu urządzenia lasu oraz odpowiada za stan lasu. W szczególności Nadleśniczy m.in. kieruje Nadleśnictwem, jako podstawową jednostką organizacyjną Lasów Państwowych; bezpośrednio zarządza lasami, gruntami i innymi nieruchomościami Skarbu Państwa, pozostającymi w zarządzie Nadleśnictwa; inicjuje, koordynuje oraz nadzoruje działalność pracowników Nadleśnictwa; organizuje ochronę mienia i zwalczanie szkodnictwa leśnego. Zadania nadleśniczego określone w art. 35 ustawy o lasach uzupełniają zapisy § 22-24 i § 25 ust. 3 Statutu LP.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zdaniem Nadleśnictwa, przepisy art. 4 ust. 1 i 3 oraz art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o lasach jednoznacznie wskazują, iż Nadleśnictwo prowadzi działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011 r. 2Nr 177, poz. 1054 ze zm.) - dalej ustawa o VAT, z wykorzystaniem majątku Skarbu Państwa (ponieważ nim zarządza), w ramach której prowadzi gospodarkę leśną.

To, że Lasy Państwowe (w tym Nadleśnictwa) prowadzą działalność gospodarczą znajduje potwierdzenie w postanowieniach: Sądu Najwyższego z dnia 10.02.2011r. IV CSK 272/10 i Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 23.04.2012r. I ACz 709/12.

Nadleśnictwo, którym kieruje Nadleśniczy jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT i prowadzi, jak wykazano powyżej, działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 tej ustawy. W wyniku prowadzenia tej działalności sprzedaje:

• towary, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT: produkty z gospodarki leśnej, (pochodzące z gospodarstwa leśnego, w rozumieniu art. 2 pkt 17 ustawy o VAT), jak: drewno, nasiona, choinki, sadzonki, a także pochodzące z gospodarowania majątkiem Skarbu Państwa nieruchomości oraz ruchomości - opodatkowane tym podatkiem według norm przepisanych;
• wytworzone/wykonane usługi w ramach prowadzonej działalności, niebędące towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - opodatkowane tym podatkiem według norm przepisanych, jak np. dzierżawy i służebności gruntów. Nadleśnictwo wykonuje również czynności zwolnione od podatku od towarów i usług w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe (art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT).
  

Jak wyżej wykazano, działalność Nadleśnictwa stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w związku z tym Nadleśnictwo jest podatnikiem podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Zatem, zdaniem Nadleśnictwa, samochód służbowy używany przez Nadleśniczego jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą Nadleśnictwa, a wydatki na nabycie paliwa, usług naprawy i konserwacji oraz innych wydatków związanych z eksploatacją tego samochodu np. na mycie, opłaty parkingowe itp. (tj. wydatki, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy o VAT), są wydatkami bezpośrednio lub pośrednio związanymi z działalnością opodatkowaną -gospodarką leśną, pozostałą działalnością opodatkowaną prowadzoną przez Nadleśnictwo lub od tego podatku zwolnioną i w związku z tym Nadleśnictwo przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wykazaną na fakturach dokumentujących te wydatki, z zastrzeżeniem przepisów art. 86a ustawy o VAT, na zasadach określonych w art. 90 tej ustawy.

Wypełniając dyspozycję art. 86a ust. 4 ustawy o VAT, nadleśniczy Nadleśnictwa M. wprowadził do stosowania od dnia 7.04.2014 r. Regulamin używania pojazdów samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej w Nadleśnictwie M., stanowiący załącznik nr 1 do Zarządzenia Nr 9 z dnia 01.04.2014 r. (dalej Regulamin). Regulamin zawiera zapisy dotyczące m.in. możliwości używania samochodu służbowego wyłącznie do celów służbowych, zakazu używania samochodu służbowego do celów prywatnych i udostępniania tego samochodu osobom trzecim, zasady powierzania i zwrotu samochodu służbowego powierzonego do wyjazdu służbowego, kontroli zasadności wyjazdów samochodem służbowym, obowiązku bieżącego prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu i obowiązku kontroli prawidłowości prowadzenia tej ewidencji, zmian sposobu wykorzystania samochodu służbowego, odpowiedzialności materialnej za powierzony samochód służbowy.

Regulamin obowiązuje wszystkich pracowników użytkujących samochody Nadleśnictwa, w tym Nadleśniczego. Nadleśniczy prowadzi dla samochodu służbowego, będącego w jego dyspozycji, ewidencję przebiegu pojazdów, o której mowa w art. 86a ust. 6 i 7 ustawy o VAT. Kluczyki od samochodu i dokumentacja samochodu pozostają w dyspozycji Nadleśniczego.

Nadleśniczy wykorzystuje do celów służbowych samochód spełniający definicję pojazdu samochodowego, określoną w art. 2 pkt 34 ustawy o VAT, ale nie spełniający definicji pojazdu samochodowego, określonej w art. 86a ust. 9 tej ustawy - jest samochodem osobowym.

Miejscem garażowania samochodu służbowego używanego przez Nadleśniczego jest miejsce jego zamieszkania, położone w miejscowości P., znajdujące się na terenie Nadleśnictwa.

Zdaniem Nadleśnictwa, Nadleśniczy używa samochód służbowy do wykonywania zadań związanych z prowadzoną przez Nadleśnictwo działalnością gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Skoro, jak wykazano powyżej, działalność Nadleśnictwa stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w związku z czym Nadleśnictwo jest podatnikiem tego podatku zgodnie z art. 15 ust. 1 tej ustawy, a Nadleśniczy wykorzystuje samochód służbowy tylko do tej działalności gospodarczej i zgodnie Regulaminem używania pojazdów samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej w Nadleśnictwie M., stanowiący załącznik nr 1 do Zarządzenia Nr 9 z dnia 01.04.2014 r., to zdaniem Nadleśnictwa, są wobec tego samochodu spełnione przesłanki określone w art. 86a ust. 3 pkt 1 litera a i ust. 4 pkt 1 powołanej ustawy.

Zatem, zdaniem Nadleśnictwa, Nadleśnictwo ma prawo do uwzględnienia 100% kwoty podatku wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy o VAT, do samochodu używanego przez Nadleśniczego i odliczenia go od podatku należnego zgodnie z art. 90 tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, uznaje się za nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT.

W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest osobie fizycznej, osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Należy ponadto zwrócić uwagę na treść przepisów dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.). Mianowicie zgodnie z art. 9 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Powyższe przepisy wskazują, że niezależnie od częstotliwości wykonania danej czynności, czynność ta podlega opodatkowaniu jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek.

Wobec powyższego, za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Należy zauważyć, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest również istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością.

Jednakże ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć zatem charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążące się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa, mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przez podatnika obrotami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością przedsiębiorstwa, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu.

Z pośrednim związkiem dokonanych zakupów z działalnością podatnika mamy zatem do czynienia wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez przedsiębiorstwo sprzedaży. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego, obsługi prawnej.

Należy w tym miejscu przywołać art. 168 ww. dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym, jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia – od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić – VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika. Z ugruntowanego orzecznictwa TSUE wynika, że aby podmiot miał prawo do odliczenia VAT, musi on być podatnikiem w rozumieniu przepisów dyrektywy, a po drugie towary i usługi powinny być używane do celów transakcji podlegających opodatkowaniu (zob. np. wyrok z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-137/02, pkt 24), wyrok z 6 kwietnia 1995r, w sprawie C-4/94, wyrok z 8 czerwca 2000r. w sprawie C-98/98, wyrok z 13 marca 2008r. w sprawie C-437/06).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Nadleśnictwo) jest państwową jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej reprezentującą Skarb Państwa w zakresie zarządzanego mienia, która wchodzi w skład Lasów Państwowych na podstawie art. 32 ust. 2 pkt 3 ustawy o lasach.

Obszar działania Nadleśnictwa wg stanu na 1 stycznia 2014 r. obejmuje powierzchnię 9254,33 ha i jest administracyjnie wydzielony. Nadleśnictwo podzielone jest na 7 leśnictw, których obszary są również administracyjnie wydzielone.

Nadleśnictwo jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W nadleśnictwie reprezentantem Skarbu Państwa w zakresie zarządzanego mienia jest nadleśniczy, którego zadania określone zostały w art. 35 ustawy o lasach.

Zgodnie z § 4 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe - miejscem pracy nadleśniczego jest teren nadleśnictwa.

Przy wykonywaniu ustawowo określonych zadań od Nadleśniczego wymagana jest mobilność i stała gotowość. W sytuacjach, w których występują bezpośrednie zagrożenia dla majątku Skarbu Państwa w zarządzie Nadleśnictwa, zwłaszcza w okresie zagrożenia pożarami lasu i w razie pożaru lub wystąpienia szkód w drzewostanach i innym majątku na skutek np. wichur, powodzi, kradzieży mienia, Nadleśniczy musi dotrzeć do miejsc tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie, bez względu na porę dnia i dzień tygodnia, dla podjęcia działań mających na celu niedopuszczenie do powstania strat lub ich zminimalizowanie. Nadleśnictwo M. zostało zaklasyfikowane do II stopnia zagrożenia pożarowego, co oznacza duże zagrożenie pożarowe lasu.

Podczas wykonywania obowiązków służbowych Nadleśniczy używa samochód służbowy, stanowiący własność Nadleśnictwa. Uprawnienia Nadleśniczego do korzystania z samochodu służbowego wynikają z § 2 Zarządzenia nr 19 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 5 marca 2008 r. (znak: ….) w sprawie stanu ilościowego samochodów osobowych i osobowo-terenowych oraz zasad wykorzystywania samochodów prywatnych w celach służbowych w jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych.

Za zgodą Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w K., Nadleśniczy garażuje samochód służbowy w miejscu zamieszkania (miejscowości P.) położonym na terenie Nadleśnictwa M.. Miejsce garażowania samochodu służbowego w miejscu zamieszkania Nadleśniczego gwarantuje jego bezpieczeństwo.

W związku z wprowadzeniem z dniem 1 kwietnia 2014 roku zmian do ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie zasad odliczania podatku VAT wydatków związanych z pojazdami samochodowymi o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony, Nadleśnictwo, zgodnie z art. 86a ust. 12 ustawy o VAT, w dniu 16 kwietnia 2014r. zgłosiło Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w M. Informację o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (VAT-26).

W Informacji (VAT-26) Nadleśnictwo nie ujęło samochodu służbowego używanego przez Nadleśniczego.

Samochód służbowy został zakupiony do realizacji celów określonych w art. 4 ust. 1 i 3 ustawy o lasach, tj. do prowadzenia gospodarki leśnej, gospodarowania gruntami i innymi nieruchomościami oraz ruchomościami związanymi z gospodarką leśną w Nadleśnictwie, a w szczególności do realizacji zadań, jakie ustawodawca, w ustawie o lasach, wyznaczył Nadleśniczemu. Szczegółowe cele do jakich samochód ten został zakupiony opisano w stanie faktycznym.

Ponoszone wydatki dotyczące użytkowania samochodu służbowego będą miały związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Kierowanie przez Nadleśniczego Nadleśnictwem, zarządzanie majątkiem Skarbu Państwa i prowadzenie gospodarki leśnej z użyciem tego majątku, w oparciu o przepisy art. 4 ust. 3 i art. 35 ust. 1 ustawy o lasach, z wykorzystaniem samochodu służbowego, ma związek bezpośredni lub pośredni ze sprzedażą towarów i usług z prowadzonej przez Nadleśnictwo działalności gospodarczej.

Bezpośredni związek ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług lub zwolnioną na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy o VAT) mają czynności wykonywane przez Nadleśniczego takie jak np. nabycie usług pozyskania drewna, nabycie usług sadzenia upraw, nabycie ruchomości, zawarcie umów o sprzedaż drewna, sprzedaż gruntów oraz innych nieruchomości będących w zarządzie Nadleśnictwa, zawarcie umów zamiany gruntów, zawarcie umów dzierżaw nieruchomości, w tym dzierżaw i służebności gruntów, zawarcie umów sprzedaży innych składników majątku ruchomego. Część z wyżej wymienionych czynności, za wyjątkiem nabycia, zamiany i sprzedaży nieruchomości, nie musi być wykonana z użyciem samochodu służbowego przez Nadleśniczego, jednak nie można wykluczyć, że w określonych sytuacjach użycie przez Nadleśniczego tego samochodu okaże się niezbędne.

Część czynności wykonywanych przez Nadleśniczego nie jest czynnościami bezpośrednio skierowanymi na wytworzenie produktów (drewna, nasion, choinek, sadzonek), czy nabycie towarów lub usług, opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wydatki w tym przypadku ponoszone na samochód służbowy, który użytkuje Nadleśniczy będą miały pośredni związek ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług - sprzedażą drewna, nasion, choinek i sadzonek, rzeczy ruchomych (środków trwałych, materiałów) - wydatki te wiążą się z całokształtem funkcjonowania Nadleśnictwa.

Faktury dotyczące wydatków użytkowania pojazdu samochodowego są i będą wystawiane na Nadleśnictwo M., bowiem jest on własnością Nadleśnictwa i jest ujęty w ewidencji środków trwałych.

Na samochód służbowy, wykorzystywany przez Nadleśniczego, Nadleśnictwo ponosi wydatki na: zakup paliwa, usługi naprawy i konserwacji oraz inne wydatki związane z eksploatacją tego samochodu np. na mycie, opłaty parkingowe itp., tj. wydatki, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy o VAT.

Wnioskodawca powziął wątpliwość czy w świetle art. 86a ust. 3 pkt 1 litera a i ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług można uznać, że samochód służbowy - osobowy, wykorzystywany przez Nadleśniczego do wykonywania obowiązków służbowych, w tym do przejazdów pomiędzy miejscem pracy a miejscem zamieszkania Nadleśniczego (będącym również miejscem garażowania samochodu) położonym na terenie Nadleśnictwa, jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej i Nadleśnictwo ma prawo do uwzględnienia 100% kwoty podatku wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki do tego samochodu, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 3 powołanej ustawy, i odliczenia go od podatku należnego zgodnie z art. 90 tej ustawy.

Odnosząc się do powyższego należy na wstępie wskazać, że od dnia 1 stycznia 2014r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy o VAT. Natomiast z dniem 1 kwietnia 2014r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014r., poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą, przepisy art. 86a uległy zmianie.

Jednocześnie wskazać trzeba, że ww. przepisy dotyczą zakresu prawa do odliczenia podatku naliczonego w całości (100%) lub w części (50%).

W tej sprawie przepisy te nie znajdują zastosowania bowiem nie został spełniony podstawowy warunek do odliczenia, tj. związek zakupów o których mowa w pytaniu, z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Zatem analiza przesłanek z art. 86a ustawy jest bezprzedmiotowa.

Treść wniosku w powiązaniu z analizą przepisów ustawy o lasach wskazuje bowiem, że opisane we wniosku wydatki nie służą działalności gospodarczej Wnioskodawcy podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 28 września 1991r. o lasach (t.j. Dz.U. z 2011r. Nr 12, poz. 59 ze zm.), trwale zrównoważona gospodarka leśna to działalność zmierzająca do ukształtowania struktury lasów i ich wykorzystania w sposób i tempie zapewniającym trwałe zachowanie ich bogactwa biologicznego, wysokiej produkcyjności oraz potencjału regeneracyjnego, żywotności i zdolności do wypełniania, teraz i w przyszłości, wszystkich ważnych ochronnych, gospodarczych i socjalnych funkcji na poziomie lokalnym, narodowym i globalnym, bez szkody dla innych ekosystemów.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o lasach trwale zrównoważoną gospodarkę leśną prowadzi się według planu urządzenia lasu lub uproszczonego planu urządzenia lasu (…).

Z kolei, zgodnie z art. 8 ww. ustawy o lasach gospodarkę leśną prowadzi się według następujących zasad:

1. powszechnej ochrony lasów,
2. trwałości utrzymania lasów,
3. ciągłości i zrównoważonego wykorzystania wszystkich funkcji lasów,
4. powiększenia zasobów leśnych.
   

W myśl art. 13 ust. 1 ww. ustawy o lasach, właściciele lasów są obowiązani do trwałego utrzymywania lasów i zapewnienia ciągłości ich użytkowania, a w szczególności do:

1. zachowania w lasach roślinności leśnej (upraw leśnych) oraz naturalnych bagien i torfowisk;
2. ponownego wprowadzenia roślinności leśnej (upraw leśnych) w lasach w okresie do 5 lat od usunięcia drzewostanu;
3. pielęgnowania i ochrony lasu, w tym również ochrony przeciwpożarowej;
4. przebudowy drzewostanu, który nie zapewnia osiągnięcia celów gospodarki leśnej, zawartych w planie urządzenia lasu, uproszonym planie urządzenia lasu lub decyzji, o której mowa w art. 19 ust. 3;
5. racjonalnego użytkowania lasu w sposób trwale zapewniający optymalną realizację wszystkich jego funkcji przez:
   1. pozyskiwanie drewna w granicach nieprzekraczających możliwości produkcyjnych lasu,
   2. pozyskiwanie surowców i produktów ubocznego użytkowania lasu w sposób zapewniający możliwość ich biologicznego odtwarzania, a także ochronę runa leśnego.
   
   

Natomiast, zgodnie z art. 13a ust. 1 ww. ustawy, w celu realizacji zrównoważonej gospodarki leśnej Lasy Państwowe obowiązane są w szczególności do:

1. inicjowania, koordynowania i prowadzenia okresowej oceny stanu lasów i zasobów leśnych oraz prognozowania zmian w ekosystemach leśnych;
2. sporządzania okresowych wielkoobszarowych inwentaryzacji stanu lasów oraz aktualizacji stanu zasobów leśnych;
3. prowadzenia banku danych o zasobach leśnych i stanie lasów.
   

Zgodnie z art. 35 ust. 1 ww. ustawy, nadleśniczy prowadzi samodzielnie gospodarkę leśną w nadleśnictwie na podstawie planu urządzenia lasu oraz odpowiada za stan lasu. W szczególności nadleśniczy:

1. reprezentuje Skarb Państwa w stosunkach cywilnoprawnych, w zakresie swojego działania;
2. kieruje nadleśnictwem jako podstawową jednostką organizacyjną Lasów Państwowych;
   2a) bezpośrednio zarządza lasami, gruntami i innymi nieruchomościami Skarbu Państwa, pozostającymi w zarządzie Lasów Państwowych;
   2b) powołuje i odwołuje:
   1. zastępców nadleśniczego w uzgodnieniu z dyrektorem regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych,
   2. głównego księgowego nadleśnictwa,
   3. inżyniera nadzoru,
   4. leśniczego;
   2c) inicjuje, koordynuje oraz nadzoruje działalność pracowników nadleśnictwa;
   
3. ustala organizację nadleśnictwa, w tym podział na leśnictwa zapewniający leśniczym prawidłowe wykonywanie zadań gospodarczych, oraz zatrudnia i zwalnia pracowników nadleśnictwa;
4. organizuje ochronę mienia i zwalczanie szkodnictwa leśnego.
   

Ponadto, zgodnie z art. 45 ust. 1 ww. ustawy, w Lasach Państwowych tworzy się Służbę Leśną. Do Służby Leśnej zalicza się pracowników zajmujących się:

1. sprawami zarządu lasami będącymi w zarządzie Lasów Państwowych,
2. prowadzeniem gospodarki leśnej i ochroną lasów,
3. zwalczaniem przestępstw i wykroczeń w zakresie szkodnictwa leśnego i ochrony przyrody oraz wykonywaniem innych zadań w zakresie ochrony mienia,
4. sprawami nadzoru, o którym mowa w art. 5, w razie powierzenia takiego nadzoru.
   

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy samochód służbowy, do którego odnosi się przedstawione we wniosku pytanie, przysługuje Nadleśniczemu. Nadleśniczy przez 24 godziny na dobę wykonuje różnorodne obowiązki służbowe w zakresie administrowania i zarządzania gospodarką leśną, ochroną mienia i ochroną lasu, w tym ochroną przeciwpożarową i przeciwpowodziową. W szczególności, w okresie intensywnych prac np. odnowienia i zalesiania lasu, pozyskania i wywozu drewna, a także w okresie wysokiego zagrożenia pożarami lasu i w razie pożaru lasu, w przypadku kradzieży mienia lub wystąpienia innych szkód w drzewostanach i innym majątku Nadleśnictwa (np. klęski żywiołowej), musi niezwłocznie wyjechać z miejsca zamieszkania na miejsca tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie, bez względu na porę dnia i dzień tygodnia.

W świetle powyższych okoliczności należy przyjąć, że pojazd samochodowy oddany do dyspozycji nadleśniczemu, o którym mowa we wniosku, a zatem również wydatki związane z nabyciem paliwa silnikowego do tego pojazdu oraz naprawami i eksploatacją, bez wątpienia w sposób bezpośredni służą wykonywaniu czynności, które wiążą się z wykonywaniem ustawowych obowiązków nałożonych na Wnioskodawcę odrębnymi przepisami prawa. Zatem nie sposób przyjąć, że wskazane przez Wnioskodawcę czynności, którym służy ww. pojazd samochodowy podejmowane są w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz aby Wnioskodawca w odniesieniu do ww. czynności występował w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Należy jednocześnie zauważyć, że skoro jak wskazano wyżej wydatki dotyczące nabycia paliwa silnikowego napraw i eksploatacji ww. pojazdu mają bezpośredni związek z wykonywaniem przez Wnioskodawcę ustawowych obowiązków nałożonych na niego odrębnymi przepisami prawa, zatem doszukiwanie się pośredniego wpływu na czynności, które możnaby uznać za działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT nie może prowadzić do zmiany ich kwalifikacji z punktu widzenia możliwości zastosowania odliczenia. Taki związek jest bowiem zbyt nieuchwytny, mało konkretny w porównaniu do wyraźnego i jednoznacznego związku tych wydatków z czynnościami wykonywanymi w ramach ustawowych obowiązków Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy należy przyjąć, że przedmiotowy pojazd samochodowy, w posiadaniu którego jest Nadleśnictwo, służy do prowadzenia zrównoważonej gospodarki leśnej, na podstawie art. 7-8 ustawy o lasach. Zatem nie sposób przyjąć, że wskazane przez Wnioskodawcę czynności, którym służy ww. pojazd samochodowy podejmowane są w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy oraz aby Wnioskodawca w odniesieniu do ww. czynności występował w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

W ocenie tut. Organu, ww. pojazd samochodowy, który wykorzystuje Wnioskodawca, nie służy działalności opodatkowanej Nadleśnictwa, lecz ma/będzie mieć związek wyłącznie z jego działalnością statutową, czyli realizacją ustawowych obowiązków, w zakresie których Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej.

Wobec powyższych rozważań, skoro ww. pojazd samochodowy nie służy do wykonywania przez Nadleśnictwo czynności opodatkowanych, to w świetle powołanego art. 86 ust. 1 ustawy, nie ma możliwości odliczenia podatku od towarów i usług od ponoszonych wydatków związanych z użytkowaniem tego pojazdu.

W konsekwencji, garażowanie samochodu służbowego, w opisanych powyżej sytuacjach, nie upoważnia Nadleśnictwa do odliczania 100% podatku VAT od dokonywanych zakupów związanych z ich użytkowaniem, bowiem ww. pojazd samochodowy nie jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy podkreślić, że - jak stwierdzono wyżej - przepisy art. 86a ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r. nie mają w sprawie zastosowania, z uwagi na brak związku zakupów związanych z użytkowaniem ww. pojazdów z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Zatem, okoliczności korzystania przez nadleśniczego z samochodu służbowego między innymi do przejazdów pomiędzy miejscem zamieszkania a siedzibą Nadleśnictwa oraz garażowanie w miejscu zamieszkania, pozostają bez wpływu na dyskwalifikację bądź spełnienie wymogów przepisów znowelizowanych z dniem 01.04.2014 r. i tym samym nie mają wpływu na prawo bądź brak prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z użytkowaniem ww. pojazdu, oraz kwestię odliczenia go od podatku należnego zgodnie z art. 90 tej ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Wyjaśnić należy, że niniejsza interpretacja rozstrzyga jedynie w kwestii objętej pytaniem oznaczonym we wniosku jako nr 2. Natomiast zagadnienie objęte pytaniem Wnioskodawcy Nr 1 będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.