2014.09.02 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP4/443-402/14-4/MK
z 2 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2014 r. (data wpływu 30 maja 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 sierpnia 2014 r. (data wpływu 25 sierpnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w 100% z tytułu poniesionych wydatków związanych z użytkowaniem samochodu służbowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

prawa do odliczenia podatku naliczonego w 100% z tytułu poniesionych wydatków związanych z użytkowaniem samochodu służbowego.

ustalenia czynności jakie powinien podjąć podatnik, aby garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania pracownika było uznawane za wykorzystywanie tego pojazdu wyłącznie do działalności gospodarczej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 sierpnia 2014 r. w zakresie doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujący zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

Nadleśnictwo Z. wchodzi w skład Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe i jest nadzorowane przez Regionalną Dyrekcję Lasów Państwowych.

Nadleśnictwem jednoosobowo kieruje Nadleśniczy. Obszar Nadleśnictwa to ok. 19.551 ha, w tym 19.016 ha stanowią lasy. Nadleśnictwo swym zasięgiem obejmuje 7 gmin i 2 miasta.

W skład Nadleśnictwa wchodzi 13 leśnictw i szkółka. Nadleśnictwo zatrudnia 49 osób: dla części pracowników miejscem pracy jest siedziba Nadleśnictwa, a dla pozostałej części teren Nadleśnictwa. Wśród pracowników pracujących w terenie są między innymi: Leśniczowie, Podleśniczowie, Inżynierowie Nadzoru, Nadleśniczy i Strażnicy Leśni (2 osoby).

Strażnicy Leśni mają do dyspozycji samochód służbowy .....

Posterunek Straży Leśnej jest do ochrony mienia i zwalczania szkodnictwa Leśnego. Zakres działania Strażników Leśnych reguluje Ustawa o lasach wraz z towarzyszącymi aktami wykonawczymi i inne przepisy szczegółowe.

Do obowiązków Strażnika Leśnego należy zapobieganie i zwalczanie przestępstw i wykroczeń w zakresie szkodnictwa leśnego oraz ochrona innych składników mienia Nadleśnictwa (Skarbu Państwa). Szczegółowe zadania i uprawnienia Strażników Leśnych wyszczególnione są w rozdziale 7 art. 47 Ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. 2011 r. nr 12 poz. 59 z późniejszymi zmianami). Zarządzeniu nr 45 Dyrektora Generalnego LP z dnia 28 kwietnia 1999 r. Określającym organizację i zakres działania oraz Zarządzeniu nr 52 Dyrektora Generalnego LP z dnia 9 września 2004 r.

Do obowiązków Strażników Leśnych należy: kontrola wewnętrzna poprzez ciągłą ochronę mienia Skarbu Państwa w zarządzie Lasów Państwowych, w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa poprzez przeciwdziałanie czynom przestępczym i wykroczeniom, ujawnianie i ściganie sprawców przestępstw i wykroczeń, doprowadzenie do naprawienia szkody. W ramach sprawowanej kontroli Straż Leśna wykonuje między innymi patrole dzienne i nocne oraz obserwacje w terenie, kontroluje legalność pochodzenia drewna składowanego na gruntach Lasów Państwowych i drewna wywożonego z lasu, sprawdza legalność pozyskiwania drewna, zatrzymuje i dokonuje kontroli środków transportu wożących drewno w celu sprawdzenia ich ładunku, kontroluje podmioty gospodarcze zajmujące się obrotem i przetwarzaniem drewna i innych produktów leśnych np. zwierzyny leśnej w celu sprawdzenia legalności ich pochodzenia, uczestniczy w pracach komisji przeprowadzających kontrolę pni w lesie.

Obowiązkiem Strażników Leśnych jest: natychmiastowe reagowanie na zgłoszenia w tym także pożarowe bez względu na porę i czas, udział w zasadzkach i lokalnych akcjach mających na celu ujęcie sprawców szkodnictwa leśnego z naciskiem na tereny i miejsca szczególnie narażone na kradzieże drewna i zwierzyny łownej, kontrola kierunków wywozu drewna i innych produktów leśnych oraz miejsc występowania wzmożonego szkodnictwa leśnego.

Strażnicy leśni przy wykonywaniu zadań określonych w ust. 1 art. 47 Ustawy o lasach mają prawo między innymi do:

legitymowania osób podejrzanych o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia, jak również świadków przestępstwa lub wykroczenia, w celu ustalenia ich tożsamości,
zatrzymania i dokonywania kontroli środków transportu na obszarach leśnych oraz w ich bezpośrednim sąsiedztwie, w celu sprawdzenia ładunku oraz przeglądania zawartości bagaży, w razie zaistnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary,
przeszukiwania pomieszczeń i innych miejsc, w przypadkach uzasadnionego podejrzenia o popełnienie przestępstwa, na zasadach określonych w Kodeksie postępowania karnego,
ujęcie na gorącym uczynku sprawcy przestępstwa lub wykroczenia albo pościgu podjętym bezpośrednio po popełnieniu przestępstwa oraz jego doprowadzenia do Policji,
odbierania za pokwitowaniem przedmiotów pochodzących z przestępstwa lub wykroczenia oraz narzędzi i środków służących do ich popełnienia.

W ramach wykonywanych obowiązków Strażnicy Leśni korzystają ze służbowego samochodu, który na co dzień garażowany jest w siedzibie Nadleśnictwa. Zdarza się jednak, że w wyjątkowych sytuacjach np.: zasadzki, dyżury przy II i III stopniu zagrożenia pożarowego lasów, zagrożenia powodzią oraz klęskami żywiołowymi za zgodą Nadleśniczego samochód ten garażowany jest w miejscu zamieszkania Strażników Leśnych (Komendanta lub Strażnika Leśnego).

W związku z art. 86 ustawy VAT powstaje problem czy sporadyczne garażowanie pojazdu samochodowego w miejscu zamieszkania Strażników Leśnych spełnia przesłanki 100 % wykorzystania samochodu na cele gospodarcze.

W piśmie z dnia 20 sierpnia 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca ponosi wydatki w związku z użytkowaniem przedmiotowego samochodu takie jak:

zakup paliwa,

koszty napraw,

koszty konserwacji.

Faktury dotyczące wydatków związanych z użytkowaniem pojazdu samochodowego ponosi Wnioskodawca.

Wniosek o interpretację dotyczy:

rodzaj pojazdu: samochód ciężarowy

marka: ….

ładowność: dopuszczalna 1030 kg

ilość miejsc bez kierowcy: 4

masa własna: 1970 kg.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy nadleśnictwo w ramach prowadzonej działalności ma prawo wg. art. 86a ust. 4 pkt 1 w powiązaniu z art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług, do 100% odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących poniesione wydatki na paliwo i eksploatację samochodu służbowego oddanego do dyspozycji Strażników Leśnych, którego miejscem garażowania jest siedziba Nadleśnictwa oraz w uzasadnionych przypadkach jest miejsce zamieszkania Strażników Leśnych?

Jakie dodatkowe czynności, bądź działania powinien podjąć podatnik, aby garażowanie pojazdu straży leśnej w miejscu zamieszkania pracownika było uznawane za wykorzystywanie tego pojazdu wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika?

Zdaniem Wnioskodawcy (przedstawione ostatecznie w uzupełnieniu wniosku), w wyżej opisanym przypadku sporadyczne garażowanie samochodu służbowego wykorzystywanego przez Strażników Leśnych w miejscu zamieszkania mający związek z wykonywaniem obowiązków służbowych pozwala na zakwalifikowanie go jako wykorzystywany do celów służbowych i zastosowania 100% odliczeń.

Pracownicy Straży Leśnej w zakresie czynności mają zadanie i obowiązek dbania o powierzone mienie. Obowiązek ten podlega między innymi na ochronie lasu przed szkodnictwem leśnym, ochronie lasu przed pożarami oraz zwalczanie przestępstw i wykroczeń w zakresie szkodnictwa leśnego. Skuteczność większości podejmowanych akcji uzależniona jest od szybkości reagowania na wszelkiego rodzaju zgłoszenia. Aby pracownicy zobowiązani do wykonywania tych obowiązków mieli możliwość stałej kontroli muszą mieć bezpośredni dostęp do środków lokomocji. Takie rozwiązanie gwarantuje garażowanie samochodów służbowych w ich miejscach zamieszkania. Przejazd pracowników pomiędzy miejscem pracy a miejscem garażowania, a także powrót do Nadleśnictwa w dniu następnym po dyżurze jest konsekwencją wykonywania obowiązków służbowych, wymagających mobilności i stałej gotowości. Wprowadzone uregulowania w przepisach wewnętrznych, prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdów oraz wprowadzenie kontroli wykorzystywania pojazdów sprawiają, że samochód ten wykorzystywany jest wyłącznie do działalności gospodarczej i garażowanie tego samochodu w opisanych we wniosku miejscach w żaden sposób nie łamie obowiązujących przepisów.

Zdaniem Nadleśnictwa Z. garażowanie samochodów służbowych w miejscach zamieszkania opisanych we wniosku pracowników nie pozbawia nadleśnictwa prawa (zgodnie z art. 90) do 100% odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących wydatki związane z eksploatacją tych samochodów.

Przejazdy pracowników pomiędzy miejscem pracy a miejscem garażowania są konsekwencją wykonywania obowiązków służbowych wymagających mobilności i stałej gotowości. Samochody wykorzystywane są wyłącznie w celu wykonywania obowiązków służbowych i nie służą realizacji celów prywatnych pracowników.

Zdaniem nadleśnictwa wprowadzone w przepisach wewnętrznych uregulowania zabraniające pracownikom wykorzystywanie tych samochodów w celach prywatnych, prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdów zgodnie z wymogami ustawy o podatku do towarów i usług sprawiają, że samochody te wykorzystywane są wyłącznie do działalności gospodarczej i garażowanie samochodów w opisanych we wniosku miejscach w żaden sposób nie łamie obowiązujących przepisów,

Wobec powyższego, Wnioskodawca wnosi o wydanie interpretacji indywidualnej i uznanie stanowiska Wnioskodawcy za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest osobie fizycznej, osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Należy ponadto zwrócić uwagę na treść przepisów dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 z późn. zm.). Mianowicie zgodnie z art. 9 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Powyższe przepisy wskazują, że niezależnie od częstotliwości wykonania danej czynności, czynność ta podlega opodatkowaniu jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek.

Wobec powyższego, za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Należy zauważyć, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest również istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością.

Jednakże ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć zatem charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążące się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa, mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przez podatnika obrotami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością przedsiębiorstwa, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. Z pośrednim związkiem dokonanych zakupów z działalnością podatnika mamy zatem do czynienia wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez przedsiębiorstwo sprzedaży. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego, obsługi prawnej.

Należy w tym miejscu przywołać art. 168 ww. dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym, jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia – od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić – VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika. Z ugruntowanego orzecznictwa TSUE wynika, że aby podmiot miał prawo do odliczenia VAT, musi on być podatnikiem w rozumieniu przepisów dyrektywy, a po drugie towary i usługi powinny być używane do celów transakcji podlegających opodatkowaniu (zob. np. wyrok z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-137/02, pkt 24), wyrok z 6 kwietnia 1995r. w sprawie C-4/94, wyrok z 8 czerwca 2000r. w sprawie C-98/98, wyrok z 13 marca 2008r. w sprawie C-437/06).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Nadleśnictwo Z. wchodzi w skład Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe. Nadleśnictwem jednoosobowo kieruje Nadleśniczy. Obszar Nadleśnictwa to ok. 19.551 ha, w tym 19.016 ha stanowią lasy. Nadleśnictwo swym zasięgiem obejmuje 7 gmin i 2 miasta. W skład Nadleśnictwa wchodzi 13 leśnictw i szkółka. Nadleśnictwo zatrudnia 49 osób: dla części pracowników miejscem pracy jest siedziba Nadleśnictwa, a dla pozostałej części teren Nadleśnictwa. Wśród pracowników pracujących w terenie są między innymi: Leśniczowie, Podleśniczowie, Inżynierowie Nadzoru, Nadleśniczy i Strażnicy Leśni (2 osoby).

Strażnicy Leśni mają do dyspozycji samochód służbowy ISUZU D-MAX.

Do obowiązków Strażnika Leśnego należy zapobieganie i zwalczanie przestępstw i wykroczeń w zakresie szkodnictwa leśnego oraz ochrona innych składników mienia Nadleśnictwa (Skarbu Państwa). Szczegółowe zadania i uprawnienia Strażników Leśnych wyszczególnione są w rozdziale 7 art. 47 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach, Zarządzeniu nr 45 Dyrektora Generalnego LP z dnia 28 kwietnia 1999 r. Określającym organizację i zakres działania oraz Zarządzeniu nr 52 Dyrektora Generalnego LP z dnia 9 września 2004 r.

Strażnicy leśni przy wykonywaniu zadań określonych w ust. 1 art. 47 Ustawy o lasach mają prawo między innymi do:

legitymowania osób podejrzanych o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia, jak również świadków przestępstwa lub wykroczenia, w celu ustalenia ich tożsamości,
zatrzymania i dokonywania kontroli środków transportu na obszarach leśnych oraz w ich bezpośrednim sąsiedztwie, w celu sprawdzenia ładunku oraz przeglądania zawartości bagaży, w razie zaistnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary,
przeszukiwania pomieszczeń i innych miejsc, w przypadkach uzasadnionego podejrzenia o popełnienie przestępstwa, na zasadach określonych w Kodeksie postępowania karnego,
ujęcie na gorącym uczynku sprawcy przestępstwa lub wykroczenia albo pościgu podjętym bezpośrednio popełnieniu przestępstwa oraz jego doprowadzenia do Policji,
odbierania za pokwitowaniem przedmiotów pochodzących z przestępstwa lub wykroczenia oraz narzędzi i środków służących do ich popełnienia.

Należy wskazać, że od dnia 1 stycznia 2014r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy. Natomiast z dniem 1 kwietnia 2014r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014r., poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą, przepisy art. 86a uległy zmianie.

Jednocześnie wskazać trzeba, że ww. przepisy dotyczą zakresu prawa do odliczenia podatku naliczonego w całości (100%) lub w części (50%). W tej sprawie przepisy te nie znajdują zastosowania, bowiem nie został spełniony podstawowy warunek do odliczenia, tj. związek zakupów o których mowa w pytaniu, z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Treść wniosku w powiązaniu z analizą przepisów ustawy o lasach wskazuje bowiem, że opisane we wniosku wydatki nie służą działalności gospodarczej Wnioskodawcy podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 28 września 1991r. o lasach (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 12, poz. 59 ze zm.), trwale zrównoważona gospodarka leśna to działalność zmierzająca do ukształtowania struktury lasów i ich wykorzystania w sposób i tempie zapewniającym trwałe zachowanie ich bogactwa biologicznego, wysokiej produkcyjności oraz potencjału regeneracyjnego, żywotności i zdolności do wypełniania, teraz i w przyszłości, wszystkich ważnych ochronnych, gospodarczych i socjalnych funkcji na poziomie lokalnym, narodowym i globalnym, bez szkody dla innych ekosystemów.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o lasach trwale zrównoważoną gospodarkę leśną prowadzi się według planu urządzenia lasu lub uproszczonego planu urządzenia lasu (…).

Z kolei, zgodnie z art. 8 ww. ustawy o lasach gospodarkę leśną prowadzi się według następujących zasad:

powszechnej ochrony lasów,
trwałości utrzymania lasów,
ciągłości i zrównoważonego wykorzystania wszystkich funkcji lasów,
powiększenia zasobów leśnych.

W myśl art. 13 ust. 1 ww. ustawy o lasach, właściciele lasów są obowiązani do trwałego utrzymywania lasów i zapewnienia ciągłości ich użytkowania, a w szczególności do:

zachowania w lasach roślinności leśnej (upraw leśnych) oraz naturalnych bagien i torfowisk;
ponownego wprowadzenia roślinności leśnej (upraw leśnych) w lasach w okresie do 5 lat od usunięcia drzewostanu;
pielęgnowania i ochrony lasu, w tym również ochrony przeciwpożarowej;
przebudowy drzewostanu, który nie zapewnia osiągnięcia celów gospodarki leśnej, zawartych w planie urządzenia lasu, uproszonym planie urządzenia lasu lub decyzji, o której mowa w art. 19 ust. 3;
racjonalnego użytkowania lasu w sposób trwale zapewniający optymalną realizację wszystkich jego funkcji przez:
1. pozyskiwanie drewna w granicach nieprzekraczających możliwości produkcyjnych lasu,
2. pozyskiwanie surowców i produktów ubocznego użytkowania lasu w sposób zapewniający możliwość ich biologicznego odtwarzania, a także ochronę runa leśnego.

Natomiast, zgodnie z art. 13a ust. 1 ww. ustawy, w celu realizacji zrównoważonej gospodarki leśnej Lasy Państwowe obowiązane są w szczególności do:

inicjowania, koordynowania i prowadzenia okresowej oceny stanu lasów i zasobów leśnych oraz prognozowania zmian w ekosystemach leśnych;
sporządzania okresowych wielkoobszarowych inwentaryzacji stanu lasów oraz aktualizacji stanu zasobów leśnych;
prowadzenia banku danych o zasobach leśnych i stanie lasów.

Ponadto, zgodnie z art. 45 ust. 1 ww. ustawy w Lasach Państwowych tworzy się Służbę Leśną. Do Służby Leśnej zalicza się pracowników zajmujących się:

sprawami zarządu lasami będącymi w zarządzie Lasów Państwowych,
prowadzeniem gospodarki leśnej i ochroną lasów,
zwalczaniem przestępstw i wykroczeń w zakresie szkodnictwa leśnego i ochrony przyrody oraz wykonywaniem innych zadań w zakresie ochrony mienia,
sprawami nadzoru, o którym mowa w art. 5, w razie powierzenia takiego nadzoru.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy samochód służbowy, do którego odnosi się przedstawione we wniosku pytanie, powierzony jest pracownikom służby leśnej, o której mowa w ustawie o lasach. Praca tych pracowników polega na częstym lub ciągłym przemieszczaniu się po rozległym terenie. Wykonują oni różnorodne obowiązki służbowe w zakresie administrowania i zarządzania, gospodarki leśnej, ochrony mienia i ochrony lasu, w tym przeciwpożarowej ochrony lasu. Jest to grupa pracownicza, na której ciążą szczególne obowiązki związane z wykonywaniem tej ustawy w zakresie zarządzania lasami Skarbu Państwa, prowadzenia zrównoważonej gospodarki leśnej ochrony i utrzymania trwałości lasów.

W świetle powyższych okoliczności należy przyjąć, że pojazd samochodowy, o którym mowa we wniosku, a zatem również wydatki związane z jego użytkowaniem, bez wątpienia w sposób bezpośredni służą wykonywaniu czynności, które wiążą się z wykonywaniem ustawowych obowiązków nałożonych na Wnioskodawcę odrębnymi przepisami prawa. Zatem nie sposób przyjąć, że wskazane przez Wnioskodawcę czynności, którym służy ww. pojazd samochodowy podejmowane są w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz aby Wnioskodawca w odniesieniu do ww. czynności występował w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Należy jednocześnie zauważyć, że - jak wskazano wyżej - wydatki związane z użytkowaniem ww. pojazdu mają bezpośredni związek z wykonywaniem przez Wnioskodawcę ustawowych obowiązków nałożonych na niego odrębnymi przepisami prawa, zatem doszukiwanie się pośredniego wpływu na czynności, które można by uznać za działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT nie może prowadzić do zmiany ich kwalifikacji z punktu widzenia możliwości zastosowania odliczenia. Taki związek jest bowiem zbyt nieuchwytny, mało konkretny w porównaniu do wyraźnego i jednoznacznego związku tych wydatków z czynnościami wykonywanymi w ramach ustawowych obowiązków Wnioskodawcy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że wydatki związane z użytkowaniem przedmiotowych samochodów są w sposób bezpośredni i jednoznaczny związane z wykonaniem obowiązków nałożonych ustawą o lasach w zakresie zarządzania lasami Skarbu Państwa, prowadzenia zrównoważonej gospodarki leśnej ochrony i utrzymania trwałości lasów (art. 7 ustawy o lasach).

Tym samym należy stwierdzić, że przedmiotowy samochód nie służy działalności opodatkowanej Wnioskodawcy.

W konsekwencji powyższego, w świetle powołanego wyżej przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, wobec braku związku tych wydatków z opodatkowaną działalnością gospodarczą, należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie ma możliwości odliczania podatku VAT z faktur dokumentujących wydatki związane z używaniem wskazanego samochodu.

Należy podkreślić, iż - jak stwierdzono wyżej - przepisy art. 86a ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r. nie mają w sprawie zastosowania, z uwagi na brak związku zakupów związanych z użytkowaniem ww. pojazdu z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Zatem podnoszone w pytaniu okoliczności korzystania przez Straż Leśną z samochodu służbowego między innymi do przejazdów pomiędzy miejscem zamieszkania a siedzibą Nadleśnictwa oraz garażowanie w miejscu zamieszkania, pozostają bez wpływu na dyskwalifikację bądź spełnienie wymogów przepisów znowelizowanych z dniem 01.04.2014 r. i tym samym nie mają wpływu na prawo bądź brak prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z użytkowaniem ww. pojazdu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego należało uznać za nieprawidłowe.

Jak wykazano w niniejszej interpretacji brak jest związku zakupów związanych z użytkowaniem samochodu służbowego z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Wobec tego, należy stwierdzić, że rozstrzyganie jakie dodatkowe czynności, bądź działania powinien podjąć podatnik, aby garażowanie pojazdu straży leśnej w miejscu zamieszkania pracownika było uznawane za wykorzystywanie tego pojazdu wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jest bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ zauważa, że zgodnie z art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Natomiast zgodnie z art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej, w przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych, pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca dokonał wpłaty od wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku od towarów i usług, w łącznej kwocie 80 zł odpowiadającej dwóm zdarzeniom przyszłym. Z uwagi na fakt, iż wniosek załatwiony niniejszą interpretacją dotyczył jednego zdarzenia przyszłego, zatem różnica w kwocie 40 zł zostanie zwrócona zgodnie z art. 14f § 2a ustawy Ordynacja podatkowa na rachunek bankowy wskazany przez Zainteresowanego we wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin