Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-271/14/BG
z 4 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 30 września 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 5 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki które będą poniesione przez Spółkę na zakup używanego obiektu w ramach nowego zezwolenia na działalność w Specjalnej Strefie Ekonomicznej będą mogły zostać zaliczone do kosztów inwestycji, kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2014 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki które będą poniesione przez Spółkę na zakup używanego obiektu w ramach nowego zezwolenia na działalność w Specjalnej Strefie Ekonomicznej będą mogły zostać zaliczone do kosztów inwestycji, kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność miedzy innymi na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia z 26 sierpnia 2004 r. W związku z faktem, że działalność prowadzona jest obecnie na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w wynajmowanych pomieszczeniach (hale produkcyjne i budynek administracyjny) Spółka ma zamiar dokonać zakupu używanego obiektu znajdującego się na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, w którym mogłaby prowadzić działalność. Ponadto Spółka ma zamiar ubiegać się o wydanie nowego drugiego zezwolenia na prowadzenie działalności w Specjalnej Strefie Ekonomicznej. Należy nadmienić, że przedsiębiorca, od którego Spółka ma zamiar nabyć obiekt, prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i zaliczał ww. obiekt do kosztów kwalifikowanych inwestycji i uwzględniał przy kalkulacji wysokości limitu pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych przysługującego w związku z prowadzeniem działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Spółka jest średnim przedsiębiorstwem w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki, które będą poniesione przez Spółkę na zakup używanego obiektu w ramach nowego zezwolenia na działalność w Specjalnej Strefie Ekonomicznej będą mogły zostać zaliczone do kosztów inwestycji, które kwalifikują się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Spółki, art. 6 ust. 6 (winno być § 6 ust. 6) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnych stref ekonomicznych nie będzie miał zastosowania w niniejszej sytuacji, gdyż Spółka nie będzie dokonywać zakupu całego przedsiębiorstwa, któremu w stosunku do jego składników udzielono już pomocy publicznej a wyłącznie środka trwałego jakim jest obiekt (hala produkcyjna). Zdaniem Spółki, zastosowanie będzie miał art. 6 ust. 7 (winno być § 6 ust. 7) ww. rozporządzenia i w związku z tym wspomniane wydatki będą mogły zostać uznane za koszty kwalifikowane inwestycji i uwzględnione przy kalkulacji wysokości limitu pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ww. ustawy, przysługującego w związku z prowadzeniem działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, które uprawnia do prowadzenia działalności na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm, dalej „updop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Natomiast art. 17 ust. 4 updop stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34 przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie specjalnej strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Rodzaj tych wydatków został określony w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielonej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. Nr 232, poz. 1548 ze zm.).

Jak stanowi § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (…) stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
   
   

Na podstawie § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, przy czym przedsiębiorstwo jest nabywane przez samodzielnego przedsiębiorcę w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych).

Natomiast § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, że zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej. Zgodnie z § 5 ust. 2 powołanego rozporządzenia, warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne – przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców – przez okres 3 lat, przy czym nie wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym;
2. utrzymanie inwestycji w regionie, w którym udzielono pomocy, przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu, gdy cała inwestycja zostanie zakończona, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców – przez okres nie krótszy niż 3 lata.
   
   

Natomiast § 5 ust. 5 rozporządzenia stanowi, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 3, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy (zgodnie z tym przepisem przedsiębiorca musi więc ustalić, jaka część dochodu przypada na działalność poza terenem strefy i podlega opodatkowaniu).

W myśl § 6 ust. 1 powołanego rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli – pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców – co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.
   
   

Przytoczone powyżej przepisy, określają następujące warunki, aby dany wydatek zakwalifikować do objęcia pomocą:

• musi to być koszt inwestycji,
• musi być faktycznie poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego,
• musi być poniesiony w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,
• musi być przeznaczony na cele określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia,
• wydatki muszą być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych, przy czym należy przyjąć, że przez koszty inwestycji należy rozumieć koszty „nowej inwestycji”, o której mowa w § 3 ust. 4 rozporządzenia.
  
  

Zgodnie z § 6 ust. 6 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy przed zakupem przedsiębiorstwa, w stosunku do jego składników udzielono już pomocy publicznej, cena zakupu tych składników nie zalicza się do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą.

Przy czym na podstawie § 6 ust. 7 ww. rozporządzenia, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zakupione przez przedsiębiorcę innego niż mały i średni, mają być nowe. Oznacza to, że koszty zakupu używanych środków trwałych przez dużego przedsiębiorcę nie zostaną zaliczone do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka prowadzi działalność na podstawie zezwolenia z 26 sierpnia 2004 r. na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Działalność prowadzona jest obecnie na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w wynajmowanych pomieszczeniach (hale produkcyjne i budynek administracyjny). Spółka ma zamiar dokonać zakupu używanego obiektu znajdującego się na terenie strefy, w którym mogłaby prowadzić działalność. Ponadto Spółka ma zamiar ubiegać się o wydanie nowego drugiego zezwolenia na prowadzenie działalności w Specjalnej Strefie Ekonomicznej. Przedsiębiorca, od którego Spółka ma zamiar nabyć obiekt, prowadził działalność na terenie strefy i zaliczał ww. obiekt do kosztów kwalifikowanych inwestycji i uwzględniał przy kalkulacji wysokości limitu pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, przysługującego w związku z prowadzeniem działalności na terenie strefy. Spółka jednocześnie wskazała, że jest średnim przedsiębiorstwem w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy zauważyć, ze użyte w analizowanym § 6 ust. 7 rozporządzenia pojęcie „średni przedsiębiorca” oznacza średniego przedsiębiorcę w rozumieniu załącznika I do Rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych).

Zważywszy na fakt, że Spółka jest średnim przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej to również - co do zasady - może być uznana za takiego przedsiębiorcę w rozumieniu powołanego wyżej rozporządzenia komisji (WE). Kwestia ta nie była przedmiotem niniejszej interpretacji.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz wskazane powyżej przepisy prawa podatkowego (z powyższym zastrzeżeniem dot. statutu „średniego przedsiębiorstwa”) należy stwierdzić, że wydatki które będą poniesione przez Spółkę na zakup używanego obiektu (hala produkcyjna) w ramach nowego zezwolenia na działalność w Specjalnej Strefie Ekonomicznej będą mogły zostać zaliczone do kosztów inwestycji, kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych. Uregulowanie zawarte w § 6 ust. 7 rozporządzenia, odnoszące się do wyłączenia z kosztów kwalifikowanych wydatków na zakup używanych środków trwałych dotyczą dużego przedsiębiorcy. Tym samym oznacza to, że wydatki na nabycie używanych środków trwałych poniesione przez przedsiębiorcę średniego mogą zostać zaliczone do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną. Jak słusznie zauważa Spółka § 6 ust. 6 ww. rozporządzenia nie znajduje zastosowania w niniejszej sprawie, ponieważ dotyczy zakupu przedsiębiorstwa, a nie poszczególnych środków trwałych.

Stanowisko Wnioskodawcy zatem należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.