Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-188/14/MK
z 5 czerwca 2014 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 marca 2014 r. (wpływ do Biura – 7 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego dofinansowania do wypoczynku dzieci do lat 18 – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 7 marca 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego dofinansowania do wypoczynku dzieci do lat 18.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Szkoła podstawowa (Wnioskodawca) zgodnie z regulaminem zakładowego funduszu świadczeń socjalnych chce dofinansować wypoczynek dla dzieci pracowników zorganizowany w formie kilkudniowej wycieczki a także wypoczynek dla dzieci w formie rekolekcji. Organizatorami tego wypoczynku będą podmioty prowadzące działalność w zakresie organizowania wypoczynku dla dzieci. Dofinansowanie wypoczynku będzie wypłacane po okazaniu dowodu wpłaty za wypoczynek dzieci.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy kwota dofinansowania do wypoczynku dzieci do lat 18 zorganizowanego w formie kilkudniowej wycieczki czy też rekolekcji przez podmiot prowadzący działalność w zakresie organizowania wypoczynku dla dzieci, po okazaniu dowodu wpłaty podlega zwolnieniu od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
W poradnikach podatkowych oraz w internecie można znaleźć odmienne interpretacje na temat zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przy dofinansowaniu z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych wycieczek dla dzieci do lat 18. Wśród tych interpretacji dominuje opinia, że jeżeli forma wypoczynku nie odbiega swoim charakterem od wymienionych w ustawie form wypoczynku takich jak wczasy, kolonie, obozy lub zimowiska to korzysta z ww. zwolnienia podatkowego, a intencją ustawodawcy było wyłączenie z zakresu przedmiotowego zwolnienia dopłat do niezorganizowanych form wypoczynku takich jak na przykład wczasy potocznie nazwane „wczasami pod gruszą”.
Mając na uwadze opisane we wniosku zdarzenie przyszłe Wnioskodawca uważa, że w przypadku dofinansowania z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych do wypoczynku dzieci do lat 18 zorganizowanego w formie kilkudniowej wycieczki czy też rekolekcji przez podmiot prowadzący działalność w zakresie organizowania wypoczynku dla dzieci, po okazaniu dowodu wpłaty, podlega zwolnieniu od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż spełniono następujące warunki:
- dofinansowanie do wypoczynku dotyczy dzieci i młodzieży do lat 18,
- dofinansowanie jest ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych,
- wypoczynek jest zorganizowany,
- organizatorem jest podmiot prowadzący działalność z tym zakresie.
Wycieczka czy też rekolekcje jako forma wypoczynku pomimo, że nie są enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w pkt 78 nie odbiegają swoim charakterem od wymienionych form wypoczynku (wczasy, kolonie, obozy).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy.
Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 - 15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Jednakże, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dopłaty do: wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu - dzieci i młodzieży do lat 18:
- z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra - niezależnie od ich wysokości,
- z innych źródeł - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 760 zł.
W świetle powyższego należy stwierdzić, że dopłaty do wypoczynku podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:
- wypoczynek jest zorganizowany,
- organizatorem wypoczynku jest podmiot prowadzący działalność w tym zakresie,
- forma wypoczynku nie odbiega swoim charakterem od wymienionych form wypoczynku, takich jak wczasy, kolonie, obozy lub zimowiska, przy czym może to być również wypoczynek połączony z nauką, pobyt na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych, leczniczo-opiekuńczych,
- dopłata dotyczy dzieci i młodzieży uczestniczących w wypoczynku, które nie ukończyły 18 roku życia.
Dopłaty do wypoczynku, które spełniają łącznie ww. warunki i są finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych podlegają w całości zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym, natomiast w przypadku sfinansowania dopłat z innych źródeł zwolnienie przysługuje do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 760 zł.
Wskazanie przez ustawodawcę w ww. przepisie czterech form wypoczynku oznacza, że nie każda dopłata do wypoczynku może korzystać ze zwolnienia, a tylko ta, która związana jest z wypoczynkiem zorganizowanym przybierającym postać wczasów, kolonii, obozu lub zimowiska. Ustawodawca jednoznacznie określił katalog zwolnień, a także wymóg dla organizatorów tego wypoczynku, co powoduje, że tylko dopłaty do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie korzystają ze zwolnienia, o którym mowa wyżej.
Wprowadzając obowiązek zorganizowania wypoczynku przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, ustawodawca nie sprecyzował bliżej tego pojęcia. Powołany przepis nie wskazuje, czy ma być to podmiot, który świadczy usługi organizacji wypoczynku w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, czy podmiot zajmujący się statutowo tego typu działalnością.
Definiując powyższe formy wypoczynku zgodnie z Uniwersalnym Słownikiem Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN S.A., pod ich pojęciem należy rozumieć:
- wczasy, czyli wypoczynek poza miejscem zamieszkania, którego organizatorzy za opłatą zapewniają noclegi, całodzienne wyżywienie, a niekiedy także rozrywki sportowe i kulturalne,
- kolonie, czyli zorganizowany pobyt dzieci i młodzieży poza miejscem stałego zamieszkania, dla wypoczynku w czasie wakacji,
- obóz, czyli zorganizowany wypoczynek grupy ludzi, często połączonego z uprawianiem sportu, doskonaleniem zawodowym, nauką języków obcych,
- zimowisko, czyli zorganizowany w celach wypoczynkowych pobyt młodzieży poza miastem w czasie ferii zimowych.
Ponadto, zgodnie ww. słownikiem, pod pojęciem:
- wycieczka – należy rozumieć: wędrówkę lub wyjazd w celach turystycznych,
- rekolekcje – należy rozumieć: w Kościele katolickim – nauki połączone z mszą, mające na celu umocnienie wiary i odnowę moralną.
Mając na uwadze ww. definicję słownikową należy przyjąć, iż wycieczka i rekolekcje to w istocie formy wypoczynku.
Do podmiotów prowadzących działalność w zakresie wypoczynku zaliczyć można zarówno te podmioty, które świadczą usługi wypoczynkowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej np: biura turystyczne, biura podróży jak również i te, które zajmują się statutowo tego rodzaju działalnością, m.in.:
- podmioty prowadzące działalność agroturystyczną – polegającą na wyjazdach na wieś, do specjalnie przygotowanych na przyjęcie wczasowiczów gospodarstw wiejskich,
- szkoły i placówki, osoby prawne i fizyczne a także jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej wymienione w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 stycznia 1997 r. w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, także zasad jego organizowania i nadzorowania (Dz.U. Nr 12, poz. 67 ze zm.),
- kościoły, stowarzyszenia, organizacje charytatywne, fundacje, których działalnością statutową może być organizowanie wypoczynku zorganizowanego.
Tak więc, zasadnicze znaczenie ma formalno-prawne umocowanie danego podmiotu do wykonywania czynności związanych z organizowaniem wypoczynku, określone w dokumentach stanowiących podstawę funkcjonowania danego podmiotu, tj. czy podmiot organizujący wypoczynek dla dzieci statutowo zajmuje się tego typu działalnością czy też czyni to w ramach działalności gospodarczej.
Przez zorganizowany wypoczynek należy więc rozumieć wszelkie formy wypoczynku zorganizowanego czyli przygotowanego przez podmiot, który zajmuje się statutowo lub w ramach działalności gospodarczej organizacją wypoczynku. Tym samym do zorganizowanych form wypoczynku nie można zaliczyć takich form, jak: wczasy „pod gruszą”, pobyt u rodziny oraz wypoczynek organizowany „na własną rękę” przez rodziców (pracowników) i związany z tym pobyt dzieci w hotelach, pensjonatach, domach wczasowych, czy wynajmowanych pokojach, prywatnych kwaterach.
Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż szkoła podstawowa (Wnioskodawca) zgodnie z regulaminem zakładowego funduszu świadczeń socjalnych chce dofinansować wypoczynek dla dzieci pracowników zorganizowany w formie kilkudniowej wycieczki a także wypoczynek dla dzieci w formie rekolekcji. Organizatorami tego wypoczynku będą podmioty prowadzące działalność w zakresie organizowania wypoczynku dla dzieci. Dofinansowanie wypoczynku będzie wypłacane po okazaniu dowodu wpłaty za wypoczynek dzieci.
Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca dofinansowuje ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych wypoczynek dzieci i młodzieży do lat 18, zorganizowanego w formie kilkudniowej wycieczki czy w formie rekolekcji przez podmioty prowadzące działalność w zakresie organizowania wypoczynku dla dzieci (np. biuro turystyczne, szkoła lub parafia) na zasadach określonych w rozporządzeniu w sprawie warunków jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania, dofinansowanie to będzie korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego niezależnie od ich wysokości na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.