Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-510/14/JS
z 4 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 14 kwietnia 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 17 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym 2 lipca i 1 sierpnia 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wierzytelności nieściągalnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 kwietnia 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wierzytelności nieściągalnych. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismami z 24 czerwca oraz 22 lipca 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-510/14/JS, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 2 lipca i 1 sierpnia 2014 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniach 2 i 5 marca 2012 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży węgla na rzecz firmy X, udokumentowanej fakturami na kwoty 7.050,46 PLN i 7.603,17 PLN. Łączna kwota sprzedaży wyniosła 11.913,52 zł netto (po doliczeniu podatku VAT - 14.653,63 zł brutto). Pomimo wezwań do zapłaty, Wnioskodawca nie odzyskał swoich należności z tytułu tej sprzedaży. Wobec braku zapłaty, skierował sprawę na drogę postępowania sądowego. Sąd Rejonowy 5 grudnia 2012 r. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, a 25 stycznia 2013 r. nadał wydanemu nakazowi klauzulę wykonalności. Następnie Wnioskodawca zwrócił się do komornika sądowego

o wszczęcie egzekucji. Egzekucja komornicza nie powiodła się; komornik sądowy postanowieniem z 31 grudnia 2013 r. umorzył postepowanie egzekucyjne wobec jego bezskuteczności i zwrócił tytuł wykonawczy dotyczący nakazu zapłaty Sądu Rejonowego oraz postanowienie tego Sądu.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 1 lipca 2014 r., Wnioskodawca wskazał, że:

• przedmiotem wniosku jest możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności nieściągalnej;
• prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów;
• wierzytelności, o których mowa we wniosku, zostały zarachowane, jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej;
• przedmiotowe wierzytelności nie uległy przedawnieniu;
• wierzytelność została zasądzona prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego, który postanowieniem z 25 stycznia 2013 r. nadał nakazowi zapłaty klauzulę wykonalności stwierdzając, że tytuł wykonawczy uprawnia do egzekucji w całości;
• wierzytelność została skierowana na drogę postepowania egzekucyjnego prowadzonego przez komornika sądowego;
• komornik sądowy postanowieniem z 31 grudnia 2013 r. umorzył postępowanie w wyniku bezskutecznej egzekucji;
• podstawą nieściągalności był brak majątku dłużnika;
• ponieważ wykorzystał wszystkie możliwe, dopuszczalne prawem środki i sposoby odzyskania wierzytelności, nie są one możliwe do odzyskania.
  
  

W uzupełnieniu wniosku, ujętym z piśmie z 29 lipca 2014 r., wskazano natomiast, że Wnioskodawca uznał postanowienie komornika sądowego o umorzeniu postępowania z uwagi na brak majątku dłużnika (wydane 31 grudnia 2013 r.) 10 stycznia 2014 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego, Wnioskodawca ma prawo do odpisu ww. należności w zeznaniu rocznym za 2013 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, wobec wyczerpania dostępnych prawem środków na odzyskanie przysługujących mu należności z tytułu sprzedaży węgla, ma prawo do odpisu tych należności w zeznaniu rocznym za 2013 r. W uzupełnieniu wniosku, ujętym z piśmie z 29 lipca 2014 r., Wnioskodawca zmodyfikował swoje stanowisko w sprawie wskazując, że jego zdaniem można zaliczyć wierzytelność nieściągalną do kosztów uzyskania przychodów w 2014 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona.

W myśl art. 23 ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 20, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

1. postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
2. postanowieniem sądu o:
1. oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub
   
2. umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność, o której mowa w lit. a, lub
   
3. ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo
3. protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.
   
   

Wymieniony katalog jest katalogiem zamkniętym i w sposób jednoznaczny określa rodzaj dokumentów, które są niezbędne do tego, aby wierzytelność nieściągalna mogła zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Oznacza to, że jakikolwiek inny dokument, niż wymieniony wyżej, nie może skutecznie udokumentować faktu nieściągalności wierzytelności.

Ponadto wskazać należy, że aby wierzytelność mogła być uznana za nieściągalną i w konsekwencji zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, z treści wydawanych postanowień upoważnionych organów (co do zasady) powinien wynikać fakt braku majątku dłużnika na zaspokojenie choćby części określonej wierzytelności.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że termin do zaliczenia nieściągalnych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów ograniczony jest przepisem art. 23 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisane jako przedawnione.

W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, że zaliczenie nieściągalnej wierzytelności w ciężar kosztów uzyskania przychodów możliwe jest tylko wtedy, gdy zostaną spełnione następujące warunki:

• wierzytelność była uprzednio zaliczona do przychodów należnych w prowadzonej działalności gospodarczej,
• wierzytelność nie jest przedawniona w świetle postanowień kodeksu cywilnego,
• nieściągalność wierzytelności została udokumentowana w sposób przewidziany w art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Istotne jest przy tym, że przesłanki te muszą być spełnione łącznie.

Zauważyć jednocześnie należy, że w myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Zatem do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wyłącznie wierzytelność w kwocie netto, tj. w kwocie pomniejszonej o podatek od towarów i usług. Podatek od towarów i usług nie stanowi bowiem przychodu należnego z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i jego uzupełnień wynika, że Wnioskodawca zawarł dwie transakcje sprzedaży węgla, które udokumentował fakturami VAT. Z powodu braku zapłaty za wystawione faktury, skierował sprawę na drogę postepowania sądowego a następnie egzekucyjnego. Na skutek powyższych działań otrzymał postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego wobec swojego dłużnika wydane 31 grudnia 2013 r. przez komornika sądowego. Podstawą wydania tego postanowienia był brak majątku dłużnika. Ww. wierzytelności zostały zarachowane przez Wnioskodawcę jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej i nie uległy przedawnieniu. Jak wynika z uzupełnienia wniosku, Wnioskodawca uznał ww. postanowienie komornika sądowego za odpowiadające stanowi faktycznemu 10 stycznia 2014 r.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca może zaliczyć opisane wierzytelności nieściągalne do kosztów uzyskania przychodów. Przy czym zauważyć należy, że udokumentowanie nieściągalności wierzytelności na podstawie postanowienia o nieściągalności, o którym mowa w art. 23 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może nastąpić najwcześniej w dacie uznania przez podatnika tego postanowienia za odpowiadające stanowi faktycznemu. Skoro zatem Wnioskodawca uznał otrzymane postanowienie komornika sądowego o nieściągalności za odpowiadające stanowi faktycznemu 10 stycznia 2014 r. to wartość opisanych we wniosku wierzytelności nieściągalnych mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w 2014 r.

Z uwagi na powyższe, zmodyfikowane stanowisko Wnioskodawcy, sprecyzowane w uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 29 lipca 2014 r., z którego wynika, że jego zdaniem w przedstawionym stanie faktycznym można zaliczyć wierzytelność nieściągalną do kosztów uzyskania przychodów w 2014 r. jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku dołączono dokumenty źródłowe. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.