Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-18/10/12/14-10/S/IZ/AO
z 9 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2013 r. o sygn. akt III SA/Wa 484/13 stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 stycznia 2010 r. (data wpływu 13 stycznia 2010 r.) uzupełnionym pismem z 27 września 2012 r. (data wpływu 1 października 2012 r.) na wezwanie Organu z 18 września 2012 r. nr IPPP2/443-18/10/12-5/S/IZ (skutecznie doręczone 20 września 2012 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie zwolnienia od podatku od towarów i usług dla usługi dostarczenia przesyłki, gdy opłata za dostarczenie przesyłki pocztowej zostanie uiszczona poprzez zakup za cenę równą wartości nominalnej, naklejanych na przesyłkę pocztową znaków opłaty pocztowej stosowanych przez Spółkę jako operatora pocztowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 stycznia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku od towarów i usług dla usługi dostarczenia przesyłki, gdy opłata za dostarczenie przesyłki pocztowej zostanie uiszczona poprzez zakup za cenę równą wartości nominalnej, naklejanych na przesyłkę pocztową znaków opłaty pocztowej stosowanych przez Spółkę jako operatora pocztowego. Przedmiotowy wniosek uzupełniony został pismem z 27 września 2012 r. (data wpływu 1 października 2012 r.) na wezwanie Organu z 18 września 2012 r. nr IPPP2/443-18/10/12-5/S/IZ (data doręczenia 20 września 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi m.in. działalność gospodarczą sklasyfikowaną w Polskiej Klasyfikacji Działalności jako „pozostała działalność pocztowa” pod numerem 53.20.Z, figurującą w statucie Spółki. Strona prowadzi działalność pocztową, która nie wymaga zezwolenia Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej. Spółka jest wpisana do rejestru operatorów pocztowych prowadzonego przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej w zakresie tej działalności.

Spółka zamierza rozszerzyć wachlarz świadczonych usług i wystąpić do Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej o zezwolenie na świadczenie usług pocztowych wymagających zezwolenia, uregulowanych w przepisach ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. (tekst jednolity Dz. U. z 2008 r. Nr 189, poz. 1159 ze zm.) Prawo pocztowe.

Usługi pocztowe obecnie świadczone przez Wnioskodawcę, jak również te, które będą wykonywane w przyszłości po uzyskaniu stosownego zezwolenia, to usługi dostępne dla ogółu społeczeństwa. Spółka jest przystosowana organizacyjnie do wykonywania ww. czynności (wprowadziła odpowiednią infrastrukturę, prowadzi punkty obsługi klienta w całej Polsce itd.).

Stosownie do art. 31 Prawa pocztowego operatorzy pocztowi mogą stosować własne znaki służące do potwierdzenia opłacenia usługi pocztowej, zwane znakami opłaty pocztowej. W związku z powyższym, Spółka zamierza stosować własne znaki opłaty pocztowej, które zostaną zgłoszone Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej, który prowadzi ich wykaz.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku z dnia 27 września 2012 r. Spółka wskazała, że w obecnej chwili, zakres usług świadczonych przez Spółkę obejmuje usługi sklasyfikowane w grupie PKD 53.20.Z (pozostała działalność pocztowa i kurierska) i obejmuje w szczególności zbieranie, sortowanie, przewóz i doręczanie listów, kopert, paczek i palet.

W ofercie Spółki, usługi kurierskie podzielone są na usługi: (1) lokalne, (2) krajowe, (3) specjalne, oraz (4) dodatkowe.

1. Usługi lokalne
   
   
   

Usługi lokalne świadczone są w granicach działania właściwego Oddziału Spółki. W ramach serwisu lokalnego, Spółka świadczy usługi miejskie (tj. takie, w których przesyłki są odbierane i doręczane w granicach administracyjnych miasta — siedziby Oddziału Spółki) oraz podmiejskie (tj. takie, w których przesyłki są odbierane i doręczane na terenie działania lokalnego Oddziału Spółki).

2. Usługi krajowe
   
   
   

Usługi krajowe świadczone są na terenie całego kraju.

3. Usługi specjalne
   
   
   

Usługi specjalne świadczone są w odpowiedzi na indywidualne potrzeby różnych sektorów rynku.

4. Usługi dodatkowe
   
   
   

Usługi dodatkowe dostosowane są do indywidualnych potrzeb klientów Spółki. Usługi dodatkowe obejmują wsparcie w procesie obsługi przesyłek, specjalne czasy odbioru i doręczenia oraz opcje finansowe.

Bez względu na powyższe, Spółka świadczy w chwili obecnej niektóre kategorie usług wymienione w art. 2 pkt 25 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. Prawo pocztowe, tj. Dz. U. Z 2008 r., Nr 189, poz. 1159, ze zm., (dalej: „Prawo pocztowe”), w tym w szczególności usługi przyjmowania, przemieszczania i doręczania przesyłek listowych do 2.000 g; z uwagi na obowiązujący do 1 stycznia 2013 r. monopol P.S.A. na przesyłki poniżej 50g, Spółka nie przyjmuje tego rodzaju przesyłek, (np. usługi przesyłek poleconych świadczone na rzecz banków w związku z zawieraniem z klientami umów z wykorzystywaniem środków komunikacji elektronicznej). W chwili obecnej, z uwagi na dyspozycję art. 6 ust. 1 pkt 2 Prawa pocztowego, Spółka nie musi uzyskiwać zezwolenia na prowadzenie tego rodzaju działalności. Spółka poprzestaje jedynie na zgłoszeniu, o którym mowa w art. 6 ust. 2 Prawa pocztowego.

W przyszłości, Spółka rozważa rozszerzenie zakresu działalności o świadczenie powszechnych usług pocztowych w rozumieniu art. 2 pkt 25 ustawy Prawo pocztowe, tj. usług polegających na przyjmowaniu, przemieszczaniu i doręczaniu: (i) przesyłek listowych do 2.000 g, w tym przesyłek poleconych i przesyłek z zadeklarowaną wartością, (ii) paczek pocztowych do 10.000 g, w tym z zadeklarowaną wartością, (iii) doręczanie nadesłanych z zagranicy paczek pocztowych do 20.000 g. W przypadku podjęcia ostatecznej decyzji o rozpoczęciu działalności w zakresie powszechnych usług pocztowych, Spółka wystąpi do Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z wnioskiem o wydanie zezwolenia, o którym mowa w art. 6 ust. 1 Prawa pocztowego.

W opinii Spółki, zakres powszechnych usług pocztowych został zdefiniowany w Prawie pocztowym w taki sposób, aby spełniony był warunek zaspokojenia podstawowych potrzeb społeczeństwa. Zatem, jeśli w przyszłości Spółka uzyska stosowne zezwolenie na świadczenie powszechnych usług pocztowych należy uznać, iż usługi te odpowiadać będą ze swej natury (zdefiniowanej przepisami prawa) podstawowym potrzebom społeczeństwa.

W chwili obecnej, Spółka posiada 40 centrów dystrybucyjnych (placówek) oraz 475 punktów obsługi klienta. Przyjęty przez Spółkę plan rozwoju firmy zakłada, iż w styczniu 2013 r. liczba punktów obsługi klienta wzrośnie do 1000. Rozszerzenie działalności w zakresie powszechnych usług pocztowych będzie się wiązało z dalszym zwiększeniem liczby punktów obsługi klienta.

Podsumowując, w opinii Spółki, liczba punktów obsługi klienta będzie w stanie w przyszłości sprostać potrzebom użytkowników.

Spółka zakłada, iż we wszystkich posiadanych punktach obsługi klienta użytkownicy będą mogli w sposób ciągły (w dni robocze, co najmniej pięć dni w tygodniu), korzystać z pełnego zakresu powszechnych usług pocztowych, po przystępnej dla nich cenie. Celem Spółki jest bowiem osiągnięcie sukcesu handlowego, zarówno poprzez konkurencję cenową jak i jakościową w stosunku do pozostałych dostawców usług powszechnych, w tym w szczególności w stosunku do operatora publicznego (po uwolnieniu rynku z dniem 1 stycznia 2013 r.).

W przypadku ostatecznego podjęcia decyzji o rozpoczęciu świadczenia powszechnych usług pocztowych, Spółka będzie świadczyła swoje usługi w każdy dzień roboczy i nie mniej niż 5 dni w tygodniu, poza okolicznościami lub warunkami geograficznymi uważanymi, przez krajowe organy regulacyjne, za wyjątkowe, jako minimum: jedno przyjmowanie, jedno doręczenie do domu lub siedziby każdej osoby fizycznej lub prawnej lub, w wyniku derogacji, na podstawie warunków ustalonych przez organ regulacyjny, jedno doręczenie do odpowiednich instalacji).

W chwili obecnej, usługi kurierskie świadczone przez Spółkę obejmują przyjmowanie, sortowanie, przemieszczanie i doręczania wszelkiego rodzaju przesyłek o wadze powyżej 50 g.

W zakres powszechnych usług pocztowych, których świadczenie Spółka rozważa, wchodzić będzie w szczególności przyjmowanie, sortowanie, przemieszczenie oraz doręczanie przesyłek pocztowych do 10.000 g w obrocie krajowym oraz doręczanie przesyłek do 20 000 g w obrocie zagranicznym.

Świadczone w przyszłości powszechne usługi pocztowe obejmować będą przesyłki polecone i przesyłki wartościowe. W chwili obecnej w ofercie Spółki również znajdują się przesyłki polecone i przesyłki wartościowe.

W chwili obecnej Spółka świadczy usługi bez udziału pośredników jedynie na terenie Polski. W obrocie zagranicznym, Spółka współpracuje z niezależnymi podmiotami działającymi na zlecenie Spółki. W przyszłości, Spółka rozważa bezpośrednie świadczenie usług w obrocie zagranicznym lub kontynuować będzie współpracę z zagranicznymi podwykonawcami.

Obecnie, Spółka świadczy usługi obejmujące przyjmowanie, przemieszczenie i doręczanie w obrocie krajowym wszelkich przesyłek w tym przesyłek gabarytowych i dłużycowych. Waga przesyłek, co do zasady, nie jest limitowana.

W przyszłości, w ramach świadczenia powszechnych usług pocztowych Spółka będzie przyjmować, przemieszczać i doręczać paczki pocztowe w obrocie krajowym o wadze do 10.000 g. oraz doręczać paczki pocztowe w obrocie zagranicznym, w tym z krajów unijnych, o wadze do 20.000 g.

Spółka dopuszcza również, iż limity wagowe dostępne w ramach powszechnych usług pocztowych będą wyższe niż wskazane powyżej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku, gdy opłata za dostarczenie przesyłki pocztowej zostanie uiszczona poprzez zakup za cenę równą wartości nominalnej, naklejanych na przesyłkę pocztową znaków opłaty pocztowej stosowanych przez Spółkę jako operatora pocztowego to transakcja ta będzie korzystała ze zwolnienia z podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy,

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, gdy opłata za dostarczenie przesyłki pocztowej zostanie uiszczona poprzez zakup za cenę równą wartości nominalnej, naklejanych na przesyłkę pocztową, znaków opłaty pocztowej stosowanych przez Spółkę jako operatora pocztowego, to transakcja ta będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Uzasadnienie stanowiska:

1. Analiza art. 43 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), zwalnia się od podatku dostawę za cenę równą wartości nominalnej znaczków pocztowych, znaków skarbowych i innych znaków tego typu.

Z brzmienia powyższego przepisu wynika, że przedmiotowym zwolnieniem jest nie tylko objęta dostawa znaczków pocztowych emitowanych przez Pocztę Polską ale również „innych znaków tego typu”. Zdaniem Spółki stosowane przez operatorów pocztowych znaki opłaty pocztowej mieszczą się w katalogu znaków, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. Przy czym, podkreślić trzeba, że skoro ustawodawca nie uzależnił przedmiotowego zwolnienia od statusu podmiotu, który dokonuje dostawy znaków, to również w sytuacji, w której sam operator pocztowy dokonuje dostawy za cenę równą wartości nominalnej znaków opłaty pocztowej, należy uznać, że spełniona została dyspozycja art. 43 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. Zatem transakcja ta podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie, nawet w sytuacji, w której uznanoby - zdaniem Spółki błędnie - że taka transakcja nie będzie korzystała ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, to i tak, w opinii Spółki, przedmiotowa transakcja podlegałaby zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w związku z poz. 2 załącznika nr 4 do ustawy o VAT.

2. Analiza art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w związku z poz. 2 załącznika nr 4 do ustawy o VAT zwalnia się od podatku VAT usługi świadczone przez pocztę państwową.

Przepis ten stanowi implementację do krajowego porządku prawnego przepisu art. 13 (A) ust. 1 lit. a) VI Dyrektywy Rady 77/388EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (dalej: VI Dyrektywa), tj. odpowiednio art. 132 ust. 1 lit. a) Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa 2006/112/WE), która zastąpiła VI Dyrektywę.

W ostatnim czasie przepis ten był przedmiotem rozstrzygnięcia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-357/07 dotyczącym sporu pomiędzy TNT Post UK Ltd a The Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs przy udziale Royal Mail Group Ltd, działającym w Wielkiej Brytanii jako operator świadczący powszechne usługi pocztowe. W wyroku tym, zapadłym w dniu 23 kwietnia 2009 r., ETS stwierdził, że: „Publiczne służby pocztowe [angielskojęzyczna wersja VI Dyrektywy posługuje się takim pojęciem, natomiast w polskiej wersji językowej występuje pojęcie usług świadczonych przez pocztę państwową - przypis Spółki] w rozumieniu art. 13 część A ust. 1 lit. a) szóstej dyrektywy należy rozumieć jako operatorów publicznych lub prywatnych, którzy zobowiążą się do świadczenia usług pocztowych odpowiadających podstawowym potrzebom społeczeństwa i w związku z tym, w praktyce, do zapewnienia całości lub części powszechnych usług pocztowych w danym państwie członkowskim, zgodnie z definicją zawartą w art. 3 dyrektywy 97/67 [Dyrektywa 97/67/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wspólnych zasad rozwoju rynku wewnętrznego usług pocztowych Wspólnoty oraz poprawy jakości usług, zmieniona dyrektywą 2002/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 czerwca 2002 r. - przypis Spółki].”

Zgodnie zatem z ww. orzeczeniem, art. 13 (A) ust. 1 lit. a) VI Dyrektywy (obecnie: art. 132 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE) należy interpretować w ten sposób, że zwolnienie z VAT obejmuje usługi pocztowe świadczone zarówno przez operatora publicznego, jak i prywatnego. Warunkiem jest jednak to, aby świadczone usługi pocztowe odpowiadały podstawowym potrzebom społeczeństwa, a w związku z tym w praktyce, aby operatorzy pocztowi dążyli do zapewnienia całości lub części powszechnych usług pocztowych w danym państwie członkowskim.

Warto również zwrócić uwagę, iż ETS wskazuje, że konieczne jest: „aby świadczenia (...) były wykonywane przez operatora, który może zostać zakwalifikowany jako publiczna służba pocztowa w organizacyjnym sensie tego pojęcia”. Ponadto, ETS dalej argumentuje, iż:„Wykładnia ta opiera się na samym brzmieniu art. 13 część A ust. 1 lit. a) szóstej dyrektywy. Ponadto brak jest jakichkolwiek wskazówek, które pozwalałaby stwierdzić, że na zasadność tej wykładni mogłyby wpłynąć okoliczności takie jak liberalizacja sektora pocztowego.”

Można zatem odczytać z tego, że nawet jeśli powszechne usługi pocztowe są w danym państwie zastrzeżone dla operatorów państwowych (jak jest np. w Polsce), to i tak interpretacja pojęcia „powszechne usługi pocztowe” powinna odbywać się w oderwaniu od faktu, że w danym kraju rynek usług pocztowych nie został uwolniony. Istotne jest bowiem to, czy dany operator zobowiąże się do świadczenia usług pocztowych odpowiadających podstawowym potrzebom społeczeństwa i jest do tego przystosowany organizacyjnie.

Dodatkowym argumentem potwierdzającym tezę, że przedmiotowe zwolnienie powinno odnosić się zarówno do operatorów publicznych, jak i prywatnych, jest podstawowa dla systemu VAT zasada neutralności tego podatku. Jak stwierdzono m.in. w wyroku z dnia 28 czerwca 2008 r. w sprawie C-363/05 „Zasada neutralności podatkowej sprzeciwia się temu, aby podmioty gospodarcze dokonujące tych samych czynności były traktowane w różny sposób pod względem poboru podatku VAT.” Istotne jest również, jak podkreślił ETS w tym samym wyroku, że „Zasada ta nie wymaga, by były to czynności identyczne. Z utrwalonego orzecznictwa wynika, że sprzeciwia się ona różnemu traktowaniu na gruncie podatku VAT świadczenia podobnych usług, znajdujących się przez to w stosunku konkurencji.”

Konsekwentnie, w świetle wyżej przytoczonych wyroków, nawet gdyby uznano, że analizowana transakcja nie będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT (zdaniem Wnioskodawcy błędnie), to i tak, w opinii Spółki, transakcja ta podlegałaby zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w związku z poz. 2 załącznika nr 4 do ustawy o VAT, gdyż Strona wykonuje przedmiotowe czynności na rzecz ogółu społeczeństwa. Jednocześnie należy wskazać, że jest do tego przygotowana organizacyjnie (m.in. poprzez wprowadzenie odpowiedniej infrastruktury), czego potwierdzeniem jest również uzyskanie wpisu do rejestru operatorów pocztowych prowadzonego przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej.

W tym miejscu należy podkreślić, że obowiązek uwzględniania orzecznictwa ETS przez organy podatkowe wynika wprost z przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. (tekst jednolity Dz.U. Z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Ordynacja podatkowa. W szczególności stosownie do art. 14a Op, minister właściwy do spraw finansów publicznych dąży do zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, dokonując w szczególności jego interpretacji, przy uwzględnieniu orzecznictwa sądów oraz Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (interpretacje ogólne). Ponadto, na podstawie art. 14e § 1 Op, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

W kwestii tej wypowiedział się m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 20 stycznia 2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 1916/08) stwierdzając, iż: „Zgodnie bowiem z art. 14a O.p. minister właściwy do spraw finansów publicznych dąży do zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, dokonując w szczególności jego interpretacji, przy uwzględnieniu orzecznictwa sądów oraz Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (interpretacje ogólne). Orzecznictwo to ma więc normatywne przełożenie na tworzenie warunków jednolitego stosowania prawa podatkowego w płaszczyźnie ogólnej. Jeszcze większa jest jego rola w zakresie eliminowania wadliwych interpretacji, o czym stanowi art. 14e § 1 O.p. Wolą ustawodawcy minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Tym samym, orzecznictwo sądów stało się przesłanką do formułowania oceny poprawności funkcjonujących w obrocie prawnym interpretacji, także interpretacji indywidualnych, co szczególnie należy podkreślić w rozpoznanej sprawie. Skoro więc organ wydający interpretacje indywidualne może w ramach działania ex oficio zmienić wydaną już uprzednio interpretację z racji stwierdzenia jej wadliwości w świetle orzecznictwa sądowego, to tym bardziej ma obowiązek dokonywać analizy tego orzecznictwa w postępowaniu zmierzającym do wydania takiej interpretacji, a zwłaszcza w przypadku, gdy na takowe orzecznictwo powołuje się osoba składająca wniosek o jej wydanie.”

Zatem, w praktyce oznacza to, że również wydając indywidualne interpretacje przepisów prawa podatkowego Minister Finansów ma obowiązek uwzględniania orzecznictwa ETS, co wynika pośrednio z art. 14e § 1 OP. Skoro bowiem, orzecznictwo ETS ma wpływ na wydawane interpretacje ogólne oraz zmianę interpretacji indywidualnych, to tym bardziej powinno być uwzględniane przy wydawaniu interpretacji indywidualnych. Biorąc pod uwagę ww. przepisy Op oraz fakt, że wyroki ETS jako element acquis communautaire, stanowią część systemu prawnego obowiązującego w Polsce, w opinii Spółki, przepis art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT powinien być interpretowany z uwzględnieniem dorobku orzeczniczego ETS. Oznacza to, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w zakresie zwolnienia z VAT usług pocztowych, dotyczyłoby również prywatnych operatorów pocztowych świadczących takie usługi dla potrzeb ogółu społeczeństwa (którzy organizacyjnie są do tego przygotowani).

3. Konkluzja
   
   

W świetle powyższego, w opinii Spółki, transakcja, o której mowa w niniejszym wniosku będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. W sytuacji, w której uznanoby, że transakcja ta nie będzie korzystała z ww. zwolnienia (zdaniem Strony błędnie), to i tak, podlegałaby ona zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w związku z poz. 2 załącznika nr 4 do ustawy o VAT.

W dniu 12 kwietnia 2010 r. wydana została interpretacja indywidualna nr IPPP2-443-18/10-2/IZ, w której stanowisko Wnioskodawcy uznane zostało za nieprawidłowe. W uzasadnieniu stwierdzono, że w związku z tym, że operator pocztowy sprzedając własne znaki opłaty pocztowej de facto pobiera opłatę za świadczoną usługę, nie może być zastosowany zapis określony w art. 43 ust. 1 pkt 4, gdyż przewiduje on zwolnienie z podatku od towarów i usług tylko dla towarów w tym przepisie wymienionych. Strona nie będzie mogła również korzystać ze zwolnienia z podatku dla sprzedaży własnych znaków opłaty pocztowej na podstawie art. 43 ust. 1. Zastosowanie w załączniku nr 4 do ustawy, poz. 2, zwolnienia od podatku dla usług sklasyfikowanych w PKWiU 64.11 świadczonych przez pocztę państwową, wskazuje że intencją ustawodawcy było objęcie tym zwolnieniem tylko usług świadczonych przez wymieniony tam podmiot. Wnioskodawca jest prywatnym operatorem pocztowym, a zatem nie może korzystać ze zwolnienia z podatku dla świadczonych przez Siebie usług.

Pismem z 29 kwietnia 2010 r. (data wpływu 5 maja 2010 r.) Strona wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do usunięcia naruszenia prawa wynikającego z wydania interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w piśmie znak IPPP2-443-18/10-4/IZ z 1 czerwca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie stwierdził podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Na powyższe rozstrzygnięcie Strona złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 30 marca 2011 r. o sygn. akt III SA/Wa 1941/10 uchylił zaskarżoną interpretację i uznał, że nie może być ona wykonana w całości.

Na powyższe rozstrzygnięcie Minister Finansów wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 10 maja 2012 r. o sygn. akt I FSK 1137/11 zgodził się z rozstrzygnięciem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 marca 2011 r. i oddalił skargę kasacyjną.

Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zawartym w wyroku z dnia 30 marca 2011 r. Minister Finansów, wydając zaskarżoną interpretację indywidualną oraz ustosunkowując się do stanowiska Spółki, powinien wziąć pod uwagę tezy zawarte w powołanym przez Spółkę wyroku ETS z 23 kwietnia 2009 r. w sprawie C-357/07. Wynika to zarówno z art. 14e § 1 Op., jak również zasad interpretacji przepisów prawa polskiego po przystąpieniu Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej.

Sąd stwierdził ponadto, że w związku z opisem przez Spółkę zdarzenia przyszłego, obowiązkiem organu podatkowego przy wydaniu nowej interpretacji indywidualnej będzie uwzględnienie obowiązującej od 1 stycznia 2011 r. nowelizacji art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy i likwidacji, w tej samej dacie, załącznika nr 4 do ustawy.

Sąd podzielił stanowisko Organu podatkowego, że Spółka jako operator pocztowy nie będzie dokonywała dostawy znaków opłaty pocztowej, niezależnie od sposobu uiszczania opłaty pocztowej, a będzie wyłącznie świadczyła usługi dostarczania przesyłki, stąd też w skarżonej interpretacji nie został naruszony zapis art. 43 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto w ocenie Sądu nie można uznać, że informacje zawarte we wniosku wyczerpująco przedstawiały stan faktyczny sprawy z uwagi na przesłanki wskazane w przepisach prawa wspólnotowego stąd też ocena stanowiska Spółki była przedwczesna.

Uwzględniając powyższe stwierdzenie o braku informacji, które wyczerpująco przedstawiają opis sprawy Organ podatkowy pismem z dnia 18 września 2012 r. znak sprawy IPPP2/443-18/10/12-5/S/IZ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego. Pismem z dnia 27 września 2012 r. Strona uzupełniła złożony wniosek w przedmiotowym zakresie.

W dniu 19 października 2012 r. wydana została interpretacja indywidualna nr IPPP2/443-18/10/12-7/IZ uwzględniająca wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 30 marca 2011 r. o sygn. akt III SA/Wa 1941/10 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 maja 2012 r. o sygn. akt I FSK 1137/11, w której stanowisko Wnioskodawcy również uznane zostało za nieprawidłowe. W niniejszej interpretacji stwierdzono, że Spółka nie spełnia warunków do zastosowania zwolnienia dla świadczonych usług zarówno wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. jak i z art. 43 ust. 1 pkt 15 obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 roku. Zatem opłata za dostarczenie przesyłki pocztowej w sytuacji gdy zostanie ona uiszczona poprzez zakup za cenę równą wartości nominalnej naklejanych na przesyłkę pocztową znaków opłaty pocztowej podlega opodatkowaniu stawką podstawową w wysokości 22% na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy z uwzględnieniem zapisów obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a ustawy.

Wnioskodawca nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem, pismem z 7 listopada 2012 r. (data wpływu 9 listopada 2012 r.) wezwał Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do usunięcia naruszenia prawa wynikającego z wydania interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w piśmie z 14 grudnia 2012 r. znak sprawy IPPP2/443-18/10/12-9/S/IZ Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie stwierdził podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Pismem z 18 stycznia 2013 r. (data wpływu 21 stycznia 2013 r.) Strona wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem Organu, skargę na interpretację indywidualną z 19 października 2012 r. o syn. IPPP2/443-18/10/12-7/IZ.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 29 października 2013 r. o sygn. akt III SA/Wa 484/13 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd na wstępie podkreślił, że sprawa była już wcześniej prawomocnie rozpoznawana przez wojewódzki sąd administracyjny. Orzekający ponownie w niniejszej sprawie Sąd został więc związany wykładnią wyrażoną w motywach wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 marca 2011 r., albowiem w okolicznościach tej sprawy nie zaistniały przesłanki (z uwagi na naturę interpretacji nie mogła nastąpić zmiana stanu faktycznego), umożliwiające odstąpienie od oceny prawnej wyrażonej w ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Z tego powodu wszystkie rozważania na temat prawidłowości zaskarżonej interpretacji muszą być rozpatrywane w oparciu o stanowisko wyrażone przez Sąd w sprawie o sygn. akt III SA/Wa 1941/10.

Sąd w niniejszym wyroku zauważył, że wyeliminowanie interpretacji z dnia 12 kwietnia 2010 r. z obrotu prawnego spowodowało, że zaszła konieczność ponownego rozpatrzenia wniosku.

W kontekście zadanego przez Wnioskodawcę pytania oraz przedstawionego stanowiska wskazującego na zwolnienie od podatku transakcji będącej przedmiotem zapytania zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług Sąd stwierdził, że Minister Finansów powinien ustosunkować się do tych twierdzeń Skarżącej. Zdaniem Sądu treść uzasadnienia skarżonej interpretacji nie pozostawia wątpliwości, że tego zagadnienia prawnego organ nie analizował. Skład orzekający w rozpatrywanej sprawie wskazał, że Sąd w wyroku z dnia 30 marca 2011 r. co prawda uznał, że Spółka jako operator pocztowy nie będzie dokonywała dostawy znaków opłaty pocztowej, niezależnie od sposobu uiszczania opłaty pocztowej. Będzie wyłącznie świadczyła usługę dostarczenia przesyłki. Tym samym, w tym zakresie prawidłowe jest stanowisko Ministra Finansów, że przepis art. 43 ust. 1 pkt 4 u.p.t.u. nie będzie miał zastosowania w stanie faktycznym opisanym we wniosku o interpretację. Jednakże, wskazane powyżej stanowisko Sądu nie zwalnia Ministra Finansów z obowiązku powtórnej oceny stanowiska zajętego przez Spółkę we wniosku z dnia 8 stycznia 2010 r. Rozpatrując ponownie wniosek Skarżącej Minister Finansów zobowiązany był, w sytuacji uchylenia interpretacji z dnia 12 kwietnia 2010 r., do udzielenia odpowiedzi Skarżącej również w zakresie wykładni przepisu art. 43 ust. 1 pkt 4 u.p.t.u. Nie zmienia tego fakt, że Sąd potwierdził prawidłowość stanowiska organu interpretacyjnego zawartego w uchylonej w całości interpretacji z dnia 12 kwietnia 2010 r.

Odnosząc się natomiast do problemu związanego ze zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. w związku z poz. 2 załącznika nr 4 do u.p.t.u. Sąd w niniejszej sprawie przypomniał, że Sąd w sprawie o sygn. akt III SA/Wa 1941/10 zaznaczył, że „Rolą zatem Ministra Finansów, oprócz literalnej wykładni art. 43 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. w związku z poz. 2 załącznika nr 4 do tej ustawy, było dokonanie wykładni tego przepisu z uwzględnieniem prowspólnotowej wykładni dokonanej przez ETS w wyroku C-357/07. Ponadto Sąd stwierdził, „że w związku z opisem przez Spółkę zdarzenia przyszłego, obowiązkiem organu podatkowego przy wydaniu nowej interpretacji indywidualnej będzie uwzględnienie obowiązującej od 1 stycznia 2011 r. nowelizacji art. 43 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. i likwidacji, w tej samej dacie, załącznika nr 4 do u.p.t.u. Z uzasadnienia projektu do ustawy z 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4, określono ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów”.

W opinii Sądu, Organ podatkowy wydając interpretację, w której wskazuje, że Spółka nie spełnia warunku podmiotowego, o którym mowa w przepisie art. 43 ust. 1 pkt ustawy, nie jest bowiem pocztą państwową jest w istocie rzeczy powtórzeniem argumentacji z interpretacji indywidualnej z dnia 12 kwietnia 2010 r. W związku z tym, zdaniem Sadu, Organ podatkowy w toku ponownego rozpatrywania sprawy nieprawidłowo zrozumiał i nie wykonał wskazania zawartego w wyroku. Rolą Ministra Finansów było, oprócz literalnego odczytu art. 43 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. w związku z poz. 2 załącznika nr 4 do tej ustawy, dokonanie wykładni tego przepisu z uwzględnieniem prowspólnotowej wykładni dokonanej przez ETS w wyroku C‑357/07.

Odnosząc się do pozostałych wytycznych zawartych w wyroku o sygn. akt III SA/Wa 1941/10 tj. obowiązku Ministra Finansów uwzględnienia obowiązującej od 1 stycznia 2011 r. nowelizacji art. 43 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. i likwidacji, w tej samej dacie, załącznika nr 4 do u.p.t.u. Sąd zauważył, że złożony wniosek dotyczył zdarzeń przyszłych osadzonych w stanie prawnym dotyczącym przepisów prawa podatkowego obowiązujących na dzień złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Oznacza to, że Minister Finansów powinien rozpoznać wniosek mając na względzie stan prawny obowiązujący w dniu złożenia pierwotnego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Nie zmienia tego fakt, że w wytycznych zawartych w wyroku o sygn. akt III SA/Wa 1941/10 nakazano Ministrowi Finansów uwzględnienie obowiązującej od 1 stycznia 2011 r. nowelizacji art. 43 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. i likwidacji, w tej samej dacie, załącznika nr 4 do u.p.t.u. Zdaniem Sądu obowiązek uwzględnienia obowiązującej od 1 stycznia 2011 r. nowelizacji art. 43 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. oznacza tylko i wyłącznie uwzględnienie faktu tej nowelizacji przy ocenie stanowiska Skarżącej do pytania zawartego w poz. 55 wniosku o interpretację indywidualną. Przy czym, Sąd podkreślił, że Sąd w wyroku z dnia 30 marca 2011 r. nie nakazał organowi interpretacyjnemu wystąpienie do Skarżącej o uzupełnienie przedstawionego stanowiska w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego.

W opinii Sądu dla rozpoznania skargi wystarczające było stwierdzenie, że Minister Finansów nie zastosował się do wiążącego jego prawomocnego wyroku sądu administracyjnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego w dniu wydania interpretacji z dnia 12 kwietnia 2010 r. stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie Organ informuje, że niniejsza interpretacja indywidualna wydana została na podstawie stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji indywidualnej tj. 12 kwietnia 2010 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W świetle art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (…).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2‑12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 ww. ustawy zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W załączniku tym pod poz. 2 wymienione zostały usługi świadczone przez pocztę państwową sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 64.11.

Oznacza to, że zwolnienie to ma charakter przedmiotowo – podmiotowy. Zwolnienie to ma zastosowanie wyłącznie wobec usług sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 64.11 świadczonych przez pocztę państwową.

Ponadto na mocy art. 43 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę za cenę równą wartości nominalnej znaczków pocztowych, znaków skarbowych i innych znaków tego typu.

Z przepisu tego wynika, że zwolnienie to dotyczy dostawy znaków opłaty pocztowej. Przepis ten stanowi, że dostawa znaczków pocztowych, znaków skarbowych i innych znaków tego typu korzysta ze zwolnienia, o ile dokonywana jest po cenie równej wartości nominalnej.

Dodatkowo należy zauważyć, że z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchyliły załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 2 wymieniał jako zwolnione usługi w świadczone przez pocztę państwową (PKWiU 64.11) i przeniosły uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług punktu 17, zgodnie z którym zwalnia się od podatku usługi pocztowe oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną – realizowane przez operatora obowiązanego do świadczenia powszechnych usług pocztowych.

Przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów. Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych. Opisując zwolnienia dotychczas wskazane w załączniku nr 4 do ustawy, ustawodawca posłużył się pojęciami zbliżonymi, a niekiedy tożsamymi, jak użyte w odpowiednich przepisach dyrektywy 2006/112. Pojęcia te często mają charakter ogólny, co powoduje, że w praktyce zakres zwolnień nie jest wyznaczony precyzyjnie. Taki stan rzeczy powoduje liczne problemy interpretacyjne. Dla określenia zakresu zwolnień podstawowe znaczenie ma wykładnia językowa oraz wykładnia prowspólnotowa oparta na treści odpowiednich zapisów dyrektywy 2006/112 oraz uwzględniająca orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Zagadnienie dotyczące możliwości zastosowania zwolnienia dla świadczonych przez podatników usług pocztowych było przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-357/07 pomiędzy TNT Post UK Ltd a The Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs przy udziale Royal Mail Group Ltd – wyrok z dnia 23 kwietnia 2009 r. Z wyroku tego wynika, że pojęcie „publicznych służb pocztowych”, zawarte w art. 13 część A ust. 1 lit. a) VI Dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono operatorów publicznych lub prywatnych, którzy zobowiążą się do zapewnienia w danym państwie członkowskim całości lub części powszechnych usług pocztowych, zgodnie z definicją zawartą w art. 3 dyrektywy 97/67/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wspólnych zasad rozwoju rynku wewnętrznego usług pocztowych Wspólnoty oraz poprawy jakości usług, zmienionej dyrektywą 2002/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 czerwca 2002 r. Zwolnienie przewidziane w art. 13 część A ust. 1 lit. a) VI Dyrektywy ma zastosowanie do świadczenia usług i dostaw towarów z nimi związanych – z wyjątkiem transportu osób i usług telekomunikacyjnych - które publiczne służby pocztowe wykonują jako takie, a więc w charakterze operatora, który zobowiązał się do zapewnienia w danym państwie członkowskim całości lub części powszechnych usług pocztowych. Zwolnienie to nie ma zastosowania do świadczenia usług ani dostaw towarów z nimi związanych, których warunki zostały wynegocjowane indywidualnie.

Przepis art. 3 Dyrektywy 97/67 stanowi, że:

1. Państwa członkowskie zapewnią, by użytkownicy korzystali z prawa do usług powszechnych obejmujących ciągłe świadczenie usług pocztowych o określonej jakości we wszystkich punktach na swoich obszarach, po przystępnych cenach dla wszystkich użytkowników.
   
2. W tym celu państwa członkowskie podejmą działania w celu zapewnienia, by gęstość punktów kontaktowych i punktów dostępu uwzględniała potrzeby użytkowników.
   
3. Podejmą one działania w celu zapewnienia, by operator/operatorzy świadczący usługi powszechne gwarantował/gwarantowali w każdy dzień roboczy i nie mniej niż pięć dni w tygodniu, poza okolicznościami lub warunkami geograficznymi uważanymi, przez krajowe organy regulacyjne, za wyjątkowe, jako minimum:
   • jedno przyjmowanie,
     
   • jedno doręczenie do domu lub siedziby każdej osoby fizycznej lub prawnej lub, w wyniku derogacji, na podstawie warunków ustalonych przez krajowy organ regulacyjny, jedno doręczenie do odpowiednich instalacji.
   O jakimkolwiek wyjątku lub derogacji przyznanej przez krajowy organ regulacyjny zgodnie z niniejszym ustępem należy powiadomić Komisję oraz wszystkie krajowe organy regulacyjne,
   
4. Każde państwo członkowskie podejmie działania konieczne do zapewnienia, by usługi powszechne obejmowały przynajmniej następujące świadczenia:
   • przyjmowanie, sortowanie, przemieszczanie i doręczanie przesyłek pocztowych do dwóch kilogramów,
     
   • przyjmowanie, sortowanie, przemieszczanie i doręczanie paczek pocztowych do 10 kilogramów,
     
   • usługi obejmujące przesyłki polecone i przesyłki wartościowe.
5. Krajowe organy regulacyjne mogą podwyższyć limit wagowy w ramach usług powszechnych dla paczek pocztowych do dowolnej wagi nieprzekraczającej 20 kilogramów oraz mogą określić specjalne zasady dostarczania takich paczek od drzwi do drzwi.
   
   Z zastrzeżeniem limitu wagowego w ramach usług powszechnych dla paczek pocztowych, przyjętego przez państwo członkowskie, państwa członkowskie zapewnią doręczanie na ich obszarach paczek pocztowych otrzymywanych od innego państwa członkowskiego i ważących do 20 kilogramów.
   
6. Minimalne i maksymalne wymiary przesyłek pocztowych, o których mowa, zostały określone w konwencji i porozumieniu o paczkach pocztowych przyjętych przez Światowy Związek Pocztowy.
   
7. Usługi powszechne zdefiniowane w niniejszym artykule obejmują usługi zarówno w obrocie krajowym, jak i zagranicznym.
   
   

Przy czym należy zauważyć, że w świetle ww. wyroku TS UE, aby świadczenia usług pocztowych były objęte zakresem art. 13 część A ust. 1 lit. a) VI Dyrektywy (zwolnieniem) konieczne jest by były one wykonane przez operatora, który może zostać zakwalifikowany jako „publiczna służba pocztowa” w organizacyjnym sensie tego pojęcia (zob. wyrok ETS z 11 lipca 1985 r. W sprawie 107/84 Komisja przeciwko Niemcom). Nie chodzi jednak o porównywanie poszczególnych usług, lecz należy również uwzględnić kontekst, w którym są one wykonywane. Trybunał zaznaczył ponadto, że na zasadność tej wykładni nie wpływają okoliczności takie jak liberalizacja sektora pocztowego.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi m.in. działalność gospodarczą sklasyfikowaną w Polskiej Klasyfikacji Działalności jako „pozostała działalność pocztowa” pod numerem 53.20.Z. Zakres świadczonych usług obejmuje w szczególności zbieranie, sortowanie, przewóz i doręczanie listów, kopert, paczek i palet. W ofercie Spółki, usługi kurierskie podzielone są na usługi: (1) lokalne, (2) krajowe, (3) specjalne, oraz (4) dodatkowe.

1. Usługi lokalne świadczone są w granicach działania właściwego Oddziału Spółki. W ramach serwisu lokalnego, Spółka świadczy usługi miejskie (tj. takie, w których przesyłki są odbierane i doręczane w granicach administracyjnych miasta - siedziby Oddziału Spółki) oraz podmiejskie (tj. takie, w których przesyłki są odbierane i doręczane na terenie działania lokalnego Oddziału Spółki).
   
2. Usługi krajowe świadczone są na terenie całego kraju.
   
3. Usługi specjalne świadczone są w odpowiedzi na indywidualne potrzeby różnych sektorów rynku.
   
4. Usługi dodatkowe dostosowane są do indywidualnych potrzeb klientów Spółki. Usługi dodatkowe obejmują wsparcie w procesie obsługi przesyłek, specjalne czasy odbioru i doręczenia oraz opcje finansowe.
   
   

Spółka świadczy w chwili obecnej niektóre kategorie usług wymienione w art. 2 pkt 25 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. Prawo pocztowe, w tym w szczególności usługi przyjmowania, przemieszczania i doręczania przesyłek listowych do 2.000 g; z uwagi na obowiązujący do 1 stycznia 2013 r. monopol P.S.A. na przesyłki poniżej 50g, Spółka nie przyjmuje tego rodzaju przesyłek, (np. usługi przesyłek poleconych świadczone na rzecz banków w związku z zawieraniem z klientami umów z wykorzystywaniem środków komunikacji elektronicznej). W chwili obecnej, z uwagi na dyspozycję art. 6 ust. 1 pkt 2 Prawa pocztowego, Spółka nie musi uzyskiwać zezwolenia na prowadzenie tego rodzaju działalności. Spółka poprzestaje jedynie na zgłoszeniu, o którym mowa w art. 6 ust. 2 Prawa pocztowego.

W przyszłości, Spółka rozważa rozszerzenie zakresu działalności o świadczenie powszechnych usług pocztowych w rozumieniu art. 2 pkt 25 ustawy Prawo pocztowe, tj. usług polegających na przyjmowaniu, przemieszczaniu i doręczaniu: (i) przesyłek listowych do 2.000 g, w tym przesyłek poleconych i przesyłek z zadeklarowaną wartością, (ii) paczek pocztowych do 10.000 g, w tym z zadeklarowaną wartością, (iii) doręczanie nadesłanych z zagranicy paczek pocztowych do 20.000 g. W przypadku podjęcia ostatecznej decyzji o rozpoczęciu działalności w zakresie powszechnych usług pocztowych, Spółka wystąpi do Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z wnioskiem o wydanie zezwolenia, o którym mowa w art. 6 ust. 1 Prawa pocztowego.

W opinii Spółki, zakres powszechnych usług pocztowych został zdefiniowany w Prawie pocztowym w taki sposób, aby spełniony był warunek zaspokojenia podstawowych potrzeb społeczeństwa. Zatem, jeśli w przyszłości Spółka uzyska stosowne zezwolenie na świadczenie powszechnych usług pocztowych należy uznać, że usługi te odpowiadać będą ze swej natury (zdefiniowanej przepisami prawa) podstawowym potrzebom społeczeństwa. W chwili obecnej, Spółka posiada 40 centrów dystrybucyjnych (placówek) oraz 475 punktów obsługi klienta. Przyjęty przez Spółkę plan rozwoju firmy zakłada, że w styczniu 2013 r. liczba punktów obsługi klienta wzrośnie do 1000. Rozszerzenie działalności w zakresie powszechnych usług pocztowych będzie się wiązało z dalszym zwiększeniem liczby punktów obsługi klienta. Podsumowując, w opinii Spółki, liczba punktów obsługi klienta będzie w stanie w przyszłości sprostać potrzebom użytkowników. Spółka zakłada, że we wszystkich posiadanych punktach obsługi klienta użytkownicy będą mogli w sposób ciągły (w dni robocze, co najmniej pięć dni w tygodniu), korzystać z pełnego zakresu powszechnych usług pocztowych, po przystępnej dla nich cenie. Celem Spółki jest osiągnięcie sukcesu handlowego, zarówno poprzez konkurencję cenową jak i jakościową w stosunku do pozostałych dostawców usług powszechnych, w tym w szczególności w stosunku do operatora publicznego (po uwolnieniu rynku z dniem 1 stycznia 2013 r.). W przypadku ostatecznego podjęcia decyzji o rozpoczęciu świadczenia powszechnych usług pocztowych, Spółka będzie świadczyła swoje usługi w każdy dzień roboczy i nie mniej niż 5 dni w tygodniu, poza okolicznościami lub warunkami geograficznymi uważanymi, przez krajowe organy regulacyjne, za wyjątkowe, jako minimum: jedno przyjmowanie, jedno doręczenie do domu lub siedziby każdej osoby fizycznej lub prawnej lub, w wyniku derogacji, na podstawie warunków ustalonych przez organ regulacyjny, jedno doręczenie do odpowiednich instalacji). W chwili obecnej, usługi kurierskie świadczone przez Spółkę obejmują przyjmowanie, sortowanie, przemieszczanie i doręczania wszelkiego rodzaju przesyłek o wadze powyżej 50 g. W zakres powszechnych usług pocztowych, których świadczenie Spółka rozważa, wchodzić będzie w szczególności przyjmowanie, sortowanie, przemieszczenie oraz doręczanie przesyłek pocztowych do 10.000 g. w obrocie krajowym oraz doręczanie przesyłek do 20 000 g. w obrocie zagranicznym. Świadczone w przyszłości powszechne usługi pocztowe obejmować będą przesyłki polecone i przesyłki wartościowe. W chwili obecnej w ofercie Spółki również znajdują się przesyłki polecone i przesyłki wartościowe. W chwili obecnej Spółka świadczy usługi bez udziału pośredników jedynie na terenie Polski. W obrocie zagranicznym, Spółka współpracuje z niezależnymi podmiotami działającymi na zlecenie Spółki. W przyszłości, Spółka rozważa bezpośrednie świadczenie usług w obrocie zagranicznym lub kontynuować będzie współpracę z zagranicznymi podwykonawcami. Obecnie, Spółka świadczy usługi obejmujące przyjmowanie, przemieszczenie i doręczanie w obrocie krajowym wszelkich przesyłek w tym przesyłek gabarytowych i dłużycowych. Waga przesyłek, co do zasady, nie jest limitowana. W przyszłości, w ramach świadczenia powszechnych usług pocztowych Spółka będzie przyjmować, przemieszczać i doręczać paczki pocztowe w obrocie krajowym o wadze do 10000 g oraz doręczać paczki pocztowe w obrocie zagranicznym, w tym z krajów unijnych, o wadze do 20.000 g. Spółka dopuszcza również, iż limity wagowe dostępne w ramach powszechnych usług pocztowych będą wyższe niż wskazane powyżej.

Strona prowadzi działalność pocztową, która nie wymaga zezwolenia Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej. Spółka jest wpisana do rejestru operatorów pocztowych prowadzonego przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej w zakresie tej działalności. Spółka zamierza rozszerzyć wachlarz świadczonych usług i wystąpić do Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej o zezwolenie na świadczenie usług pocztowych wymagających zezwolenia, uregulowanych w przepisach ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. Prawo pocztowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zwolnienia od podatku od towarów i usług transakcji w przypadku, gdy opłata za dostarczenie przesyłki pocztowej zostanie uiszczona poprzez zakup za cenę równą wartości nominalnej, naklejanych na przesyłkę pocztową znaków opłaty pocztowej stosowanych przez Spółkę jako operatora pocztowego.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy i przywołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług pozwala stwierdzić, że Spółka jako operator pocztowy nie będzie dokonywała dostawy znaków opłaty pocztowej, niezależnie od sposobu uiszczania opłaty pocztowej. Będzie wyłącznie świadczyła usługę dostarczenia przesyłki. Tym samym, przepis art. 43 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT nie będzie miał zastosowania w okolicznościach opisanych we wniosku. Przepis ten zwalnia od podatku VAT dostawę za cenę równą wartości nominalnej znaczków pocztowych, znaków skarbowych i innych tego typu znaków.

W świetle literalnej wykładni przepisów obowiązujących do 31 grudnia 2010 r. tj. art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zw. z poz. 2 załącznika nr 4 do tej ustawy i przedstawionych okoliczności należy zauważyć, że przepis ten kreuje zwolnienie o charakterze przedmiotowo-podmiotowym. Pozwala on na zwolnienie z podatku usług sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 64.11 (przesłanka przedmiotowa) świadczonych przez pocztę państwową (przesłanka podmiotowa). Wnioskodawca nie spełnia warunku podmiotowego, o którym mowa we wskazanym przepisie.

Dodatkowo, mając na uwadze zalecenia Sądu, należy zauważyć, że analiza treści art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązującego od 1 stycznia 2011 r. wskazuje także na zwolnienie o charakterze przedmiotowo-podmiotowym. Zwolnienie to nie obejmuje wszystkich podmiotów świadczących usługi pocztowe, ale tylko te podmioty, które posiadają status operatora obowiązanego do świadczenia powszechnych usług pocztowych.

W odniesieniu do zaleceń Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zawartych w wyroku z dnia 30 marca 2011 r. oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w wyroku z dnia 10 maja 2012 r. a także związanego wykładnią wyrażoną w motywach powyższego wyroku WSA z dnia 30 marca 2011 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w wyroku III SA/Wa 484/13 Organ zauważa, że wykładnia dokonana przez TS UE w wyroku C-357/07 wskazuje, że pojęcia używane do opisania zwolnienia, takiego jak przewidzianego w art. 13 część A ust. 1 lit. a) szóstej dyrektywy, powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Jednakże interpretacja tych pojęć powinna być zgodna z celami realizowanymi przez owe zwolnienia oraz z zasadą neutralności podatkowej, na której zasadza się wspólny system podatku VAT. Zatem powyższa zasada ścisłej interpretacji nie oznacza, by pojęcia użyte w celu opisania zwolnień z art. 13 mogłyby być interpretowane w sposób, który uniemożliwiałby osiągnięcie zakładanych przez nie skutków. Tym samym, zwolnienie przewidziane w art. 13 część A ust. 1 lit. a) szóstej dyrektywy należy interpretować w sposób ścisły i jednocześnie zgodny z celem zamierzonym w tym przepisie.

Na wstępie należy zauważyć, że zwolnienia wprowadzone w art. 13 część A szóstej dyrektywy odnoszą się do czynności użyteczności publicznej, co wynika także z tytułu tej części (Zwolnienia niektórych rodzajów działalności w interesie publicznym). Zwolnienia w nim przewidziane mają na celu uprzywilejowanie niektórych rodzajów działalności w interesie publicznym. Poza usługami pocztowymi na mocy przepisów części A od podatku zwolnione są również służba zdrowia, opieka społeczna, a także usługi w dziedzinach religii, wykształcenia, kultury i sportu. Wspólnym elementem tych usług jest okoliczność, że zaspokajają one podstawowe potrzeby życiowe ludności oraz, że często świadczone są przez instytucje publiczne nienastawione na osiągnięcie zysku. Do tych podstawowych potrzeb ustawodawca wspólnotowy zaliczył również zaopatrzenie w usługi pocztowe. Te niezbędne usługi powinny być oferowane ogółowi w przystępnej cenie i bez nakładania podatku VAT.

Art. 13 część A szóstej dyrektywy nie obejmuje wszystkich rodzajów działalności w interesie publicznym, lecz jedynie te, które są w nim wymienione i opisane w bardzo szczegółowy sposób. Szereg przewidzianych zwolnień ma miejsce dopiero w sytuacji, gdy przedmiotowe usługi świadczone są przez instytucje prawa publicznego albo określone organizacje uznane przez państwo. Także w przedmiocie zwolnienia usług pocztowych zgodnie z art. 13 część A ust. 1 lit. a) szóstej dyrektywy Trybunał zauważył w swoim wyroku w sprawie Komisja przeciwko Niemcom, że przepis ten obejmuje wyłącznie usługi świadczone przez publiczne służby pocztowe w rozumieniu organizacyjnym. Podstawą jest w tym wypadku przekonanie, że w szczególnym interesie publicznym, uzasadniającym zwolnienie od podatku, leżą wyłącznie usługi świadczone przez instytucje pozostające pod kontrolą państwa, gdyż kontrola państwa może zapewnić w szczególności jakość świadczeń i odpowiednią ich cenę. Trybunał nie wywnioskował jednak z użycia pojęcia publicznych służb pocztowych, że odnosi się ono wyłącznie do państwowych operatorów. Przedsiębiorstwa handlowe mogą również co do zasady stanowić publiczne służby pocztowe w rozumieniu art. 13 część A ust. 1 lit. a) szóstej dyrektywy, o ile świadczą one usługi pocztowe w interesie publicznym obok lub w miejsce wcześniejszego monopolu państwowego.

Sens i cel zwolnień, o których mowa w art. 13 część A szóstej dyrektywy polega na niepodrażaniu przez podatek VAT usług pocztowych, które uważane są za zaspokajające podstawowe potrzeby życiowe i których oferowanie po przystępnych cenach leży w interesie publicznym. Ten ogólny cel przekłada się w dziedzinie poczty na bardziej szczegółowy cel oferowania, po zmniejszonych cenach, usług pocztowych odpowiadających podstawowym potrzebom społeczeństwa. Cel ten jest zasadniczo zbieżny z zamierzonym przez dyrektywę 97/67 celem oferowania powszechnych usług pocztowych. Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej dyrektywy usługi te obejmują ciągłe świadczenie usług pocztowych o określonej jakości we wszystkich punktach na obszarach państw, po przystępnych cenach dla wszystkich użytkowników.

Regulacje dotyczące rynku usług pocztowych zawarte w dyrektywie 97/67/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wspólnych zasad rozwoju rynku wewnętrznego usług pocztowych Wspólnoty oraz poprawy jakości usług (Dz. U. L 15/14 z 21.01.1998 r.), zmienionej dyrektywą 2002/39/WE zostały implementowane do prawa polskiego ustawą z dnia 12 czerwca 2003 r. Prawo pocztowe (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 189, poz. 1159, z późn. zm.).

Ustawa ta określa zasady wykonywania działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług pocztowych w obrocie krajowym lub zagranicznym, zwanej dalej „działalnością pocztową” – art. 1 ustawy. Stosownie do zapisu art. 3 pkt 11 ustawy Prawo pocztowe przez operatora rozumie się przedsiębiorcę uprawnionego do wykonywania działalności pocztowej, natomiast za operatora publicznego rozumie się operatora obowiązanego do świadczenia powszechnych usług pocztowych - pkt 12 art. 2 tej ustawy.

Jednocześnie w art. 3 pkt 25 ustawy zdefiniowano co należy rozumieć przez powszechne usługi pocztowe. Usługi te polegają między innymi na przyjmowaniu, przemieszczaniu i doręczaniu: przesyłek listowych, przesyłek poleconych, paczek pocztowych, doręczaniu nadesłanych z zagranicy paczek pocztowych, realizowaniu przekazów pocztowych świadczone w obrocie krajowym i zagranicznym. Zgodnie z zapisem art. 46 ust. 2 ww. ustawy obowiązek wykonywania zadań operatora publicznego powierza się Poczcie Polskiej S.A.

W niniejszych okolicznościach Spółka wskazała, że usługi pocztowe obecnie świadczone przez Wnioskodawcę, jak również te, które będą wykonywane w przyszłości po uzyskaniu stosownego zezwolenia, to usługi dostępne dla ogółu społeczeństwa. Spółka jest przystosowana organizacyjnie do wykonywania ww. czynności (wprowadziła odpowiednią infrastrukturę, prowadzi punkty obsługi klienta w całej Polsce itd.).

Jak już wskazano, Spółka zamierza rozszerzyć zakres świadczonych usług tj. będzie w przyszłości świadczyć usługi polegające na przyjmowaniu, przemieszczaniu i doręczaniu: (i) przesyłek listowych do 2.000 g, w tym przesyłek poleconych i przesyłek z zadeklarowaną wartością, (ii) paczek pocztowych do 10.000 g, w tym z zadeklarowaną wartością, (iii) doręczanie nadesłanych z zagranicy paczek pocztowych do 20.000 g. Świadczone w przyszłości powszechne usługi pocztowe obejmować będą przesyłki polecone i przesyłki wartościowe. Ze wskazania, że usługi obecne, jak i przyszłe, są i będą dostępne ogółowi społeczeństwa poprzez posiadane przez Spółkę punkty w całej Polsce oraz założenie, że we wszystkich posiadanych punktach obsługi klienta użytkownicy będą mogli w sposób ciągły (w dni robocze, co najmniej pięć dni w tygodniu, poza okolicznościami lub warunkami geograficznymi uważanymi, przez krajowe organy regulacyjne, za wyjątkowe, jako minimum: jedno przyjmowanie, jedno doręczenie do domu lub siedziby każdej osoby fizycznej lub prawnej lub, w wyniku derogacji, na podstawie warunków ustalonych przez organ regulacyjny, jedno doręczenie do odpowiednich instalacji) korzystać z pełnego zakresu powszechnych usług pocztowych, po przystępnej dla nich cenie należy uznać, że Spółka będzie wykonywała powszechne usługi pocztowe w rozumieniu art. 3 Dyrektywy 97/67. Świadczone usługi mogą odpowiadać całości lub części powszechnych usług pocztowych. Usługi te będą odpowiadały podstawowym potrzebom społeczeństwa zaspokajając ich podstawowe potrzeby życiowe. Przy czym, należy wskazać, że ustawodawca wspólnotowy w dyrektywie pocztowej ustanowił jedynie minimalne wymogi w zakresie świadczenia powszechnych usług pocztowych, a państwa członkowskie ustanawiają usługi pocztowe, które muszą być zagwarantowane w interesie publicznym z uwzględnieniem swoich warunków geograficznych, społecznych i gospodarczych w ramach wymogów dyrektywy czuwając nad tym, aby użytkownicy dysponowali prawem do usługi powszechnej odpowiadającej ofercie usług pocztowych określonej jakości, świadczonej stale w każdym miejscu na terytorium, po przystępnych cenach i dla wszystkich użytkowników.

Dla zwolnienia od podatku powszechnych usług pocztowych świadczenia usług i dostawy towarów z nimi związane powinny być interpretowane jako te świadczenia, które publiczne służby pocztowe wykonują jako takie, a więc właśnie w charakterze publicznych służb pocztowych. W konsekwencji, zwolnienie, o którym mowa powyżej odnosi się do powszechnych usług pocztowych świadczonych przez podmioty (publiczne lub prywatne) w tym celu powołane, działające w tym zakresie pod kontrolą państwa, która ma zapewnić jakość świadczeń oraz odpowiednią ich cenę, realizujące przy tym określoną politykę i dysponujące przy tym zasobem kadrowym oraz odpowiednią infrastrukturą.

Oceniając w tym kontekście powszechne usługi pocztowe należy uznać, że państwa członkowskie ponoszą odpowiedzialność za zapewnienie usług powszechnych ogółowi społeczeństwa. Muszą one zatroszczyć się w szczególności o to, aby wymogi ustanowione w art. 3 dyrektywy pocztowej, dotyczące jakości i ceny usług pocztowych były spełnione przez operatorów powszechnych. Dla usług pocztowych, które należą do obszaru usług powszechnych, państwa członkowskie mogą wprowadzić procedury zezwoleń, w tym koncesje indywidualne, w zakresie niezbędnym do zagwarantowania zgodności z wymaganiami podstawowymi i w celu zabezpieczenia usług powszechnych. Dla usług pocztowych, które wykraczają poza obszar usług powszechnych, państwa członkowskie mogą wprowadzić zezwolenia ogólne w celu zagwarantowania poszanowania wymagań podstawowych. Wszystkie procedury przyznawania koncesji, obowiązki i wymagania związane z usługodawcami świadczącymi usługi pocztowe powinny być przejrzyste, niedyskryminujące, proporcjonalne, precyzyjne i jednoznaczne. Powinny być także podawane do wiadomości publicznej z wyprzedzeniem i opierać się na obiektywnych kryteriach.

W Polsce przewidziano dwa rodzaje uprawnień do wykonywania działalności pocztowej. Działalność pocztową można wykonywać na podstawie zezwolenia na wykonywanie działalności pocztowej wydanego przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej oraz wpisu do Rejestru operatorów pocztowych prowadzonego przez Prezesa UKE. Świadczenie usług pocztowych wymagające zezwolenia wiąże się z obowiązkiem spełnienia przez operatora szeregu warunków. Zgodnie z art. 10 ustawy Prawo pocztowe zezwolenie wydaje się m.in. po stwierdzeniu, że przedsiębiorca spełnia określone przez ustawodawcę wymogi. Na mocy art. 13 ust. 1 pkt 4 ustawy Prawo pocztowe Prezes URTiP cofa zezwolenie, jeżeli przedsiębiorca przestał spełniać warunki określone przepisami prawa, wymagane do wykonywania działalności określonej w zezwoleniu. Zatem należy stwierdzić, że państwo nakładając przewidziane prawem obowiązki i czuwając nad ich przestrzeganiem na podmioty wykonujące usługi pocztowe na mocy wydanego zezwolenia zapewnia aby użytkownicy korzystali z usług powszechnych obejmujących usługi pocztowe o odpowiedniej jakości i cenie. Natomiast wykonywanie działalności pocztowej niewymagającej zezwolenia podlega pisemnemu zgłoszeniu działalności pocztowej, zwanemu dalej „zgłoszeniem”. Działalność taka nie jest obwarowana warunkami przewidzianymi przez ustawodawcę.

Wnioskodawca prowadzi działalność pocztową, która nie wymaga zezwolenia Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej. Spółka jest wpisana do rejestru operatorów pocztowych prowadzonego przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej w zakresie tej działalności. Zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy Prawo pocztowe wykonywanie działalności pocztowej niewymagającej zezwolenia jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095, z późn. zm.2) i podlega wpisowi do rejestru operatorów pocztowych, zwanego dalej „rejestrem”, na podstawie pisemnego wniosku.

W konsekwencji, należy uznać, że Wnioskodawca nie działa pod kontrolą państwa, która miałaby zapewnić jakość świadczeń czy odpowiednią ich ocenę. Brak wskazania i obowiązku spełnienia jakichkolwiek wymagań wobec Wnioskodawcy, chociażby co do określenia i zagwarantowania zgodności świadczonych usług z wymaganiami podstawowymi odnośnie dostępności oraz ich jakości jak również ceny pozwala na stwierdzenie, że Wnioskodawca ma pełną swobodę co do organizacji i ceny świadczonych usług. Usługi takie nie muszą zapewniać gwarancji świadczenia powszechnej usługi pocztowej, ustalonych norm dotyczących jakości usług pocztowych a także nie muszą być świadczone według powszechnie obowiązujących warunków i taryf. Tym samym, nie mogą być uważane za usługi, które świadczy publiczna służba pocztowa jako taka, ze szczególną korzyścią dla interesu publicznego.

W świetle przedstawionego opisu sprawy i przywołanych przepisów uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 29 października 2013 r. o sygn. akt III SA/Wa 484/13 należy stwierdzić, że wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, wobec świadczonych przez Wnioskodawcę usług dostarczenia przesyłki pocztowej za cenę równą wartości nominalnej naklejanych na przesyłkę znaków opłaty pocztowej zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług nie znajdzie zastosowania. Ponadto z literalnej wykładani art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w zw. z poz. 2 załącznika nr 4 do tej ustawy, przy uwzględnieniu obowiązującej od 1 stycznia 2011 r. nowelizacji art. 43 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że Spółka nie spełnia warunków do zastosowania tego zwolnienia wobec świadczonych usług. Po dokonanej wykładni przepisu art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT z uwzględnieniem prowspólnowtowej wykładni dokonanej przez ETS w wyroku C-357/07 Organ uznał, że skoro Wnioskodawca zapewnia usługi pocztowe dla ogółu społeczeństwa to jest on operatorem, który świadczy usługi powszechne. Jednakże zwolnione od podatku są jedynie te usługi świadczone przez publiczną służbę pocztową, które służba ta wykonuje jako taka, tj. usługi powszechne świadczone w interesie publicznym. Wpisuje się to w wyznaczony zapisami dyrektywy 2006/112/WE cel zwolnienia tego rodzaju czynności, którym jest zapewnienie usług pocztowych o określonej jakości, odpowiadających potrzebom społeczeństwa. Tak nakreślony cel spełnić może jedynie operator, który w określonym reżimie prawnym został zobligowany do spełnienia wyznaczonych warunków i ma on obowiązek je zachować. Zatem w świetle przedstawionych wyjaśnień świadczone przez Wnioskodawcę usługi dostarczenia przesyłki jako niepodlegające wymogom usług określonych i kontrolowanych przez państwo nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT.

Powyższe stwierdzenie nie pozostaje w sprzeczności z zasadą neutralności, która sprzeciwia się temu, aby podmioty gospodarcze dokonujące tych samych czynności były traktowane w różny sposób pod względem podatku VAT. Należy odróżnić warunki w jakich Wnioskodawca wykonuje usługi pocztowe od warunków podmiotu wykonującego usługi pocztowe w reżimie nałożonym i kontrolowanym przez państwo. Dokonując oceny porównywalności usług nie należy się ograniczać do porównania poszczególnych usług, lecz należy również uwzględnić kontekst, w którym są one wykonywane (w wyroku TSUE odwołał się do opinii rzecznika generalnego).

W konsekwencji, opłata za dostarczenie przesyłki pocztowej, w sytuacji gdy zostanie ona uiszczona poprzez zakup za cenę równą wartości nominalnej naklejanych na przesyłkę pocztową znaków opłaty pocztowej podlega opodatkowaniu stawką podstawową.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydawania interpretacji z dnia 12 kwietnia 2010 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.