Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-709/14/KW
z 3 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2014 r. (data wpływu 30 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego, w której udział jednostek samorządu terytorialnego stanowi 100% kapitału zakładowego spółki. Spółka została powołana m. in. w celu zarządzania i administrowania gminnym zasobem mieszkaniowym. W celu umożliwienia zobowiązanym lub dłużnikom, będącym w trudnej sytuacji materialnej, spłaty należności z tytułu zaległości czynszowych za najem lokali mieszkalnych, będących mieszkaniowym zasobem gminy, a także w celu osiągnięcia lepszych wyników windykacyjnych i odzyskania długów czynszowych, zamierza się dopuścić ich regulowanie w formie świadczenia niepieniężnego. Świadczenie niepieniężne oznacza wykonanie różnych czynności, uzgodnionych z wynajmującym, przedmiotem których mogą być wyłącznie drobne prace porządkowe i usługowe.

Jednocześnie Wnioskodawca informuje, iż odpracowanie przedmiotowych długów nastąpiłoby na podstawie umów i porozumień zawieranych pomiędzy Wnioskodawcą a najemcą, w których zostanie określony sposób zapłaty zaległości czynszowych w postaci świadczeń innego rodzaju niż pieniężne.

Wnioskodawca prowadzi windykację w imieniu i na rzecz właściciela zasobu mieszkaniowego, tj. gminy. Przychody z tytułu czynszu, są przychodami gminy. Koszty ponoszone na rzecz mieszkaniowego zasobu gminy są kosztami gminy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy odpracowywanie przez dłużnika - lokatora zaległości z tytułu opłat czynszowych nie będzie skutkowało powstaniem u niego przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy Spółka postąpi prawidłowo nie dokonując poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz nie wystawiając dłużnikowi PIT-8C?

Zdaniem Wnioskodawcy, odpracowane przez lokatorów długi z tytułu opłat czynszowych, nie będą stanowiły dla dłużników przychodu podlegającego opodatkowaniu i nie będą podlegały obowiązkowi naliczenia i odprowadzenia od nich zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek wystawienia dłużnikom informacji PIT-8C.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Przy czym, przepisy Kodeksu cywilnego dopuszczają formę zapłaty umówionego czynszu z tytułu najmu lokalu mieszkalnego w postaci świadczeń innego rodzaju niż pieniądze. Jest to instytucja prawna zwana datio in solutum (świadczenie zamiast wykonania). Celem niniejszego jest wygaśnięcie istniejącego między stronami zobowiązania (w przypadku Spółki - zaległych opłat z tytułu czynszu).

Zgodnie z brzmieniem art. 453 Kodeksu cywilnego, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się ze zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenia, zobowiązanie wygasa.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, wszelkie spłaty długów są dla dłużników obojętne podatkowo, nie można bowiem z faktu świadczenia pracy w zamian za wygaśnięcie ciążącego na dłużniku zobowiązania wywieść, że dłużnik uzyskuje przychody, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółka nie ma więc obowiązku wystawienia informacji PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 powołanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do przepisu art. 659 § 1 i 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 121), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Z powyższego wynika, że wynajmujący jest zobowiązany do zapłaty czynszu najemcy, przy czym zapłata może być oznaczona w świadczeniach innego rodzaju niż pieniądze.

W myśl art. 453 Kodeksu cywilnego, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się ze zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa.

Jest to instytucja prawna zwana datio in solutum (świadczenie w miejsce wykonania), której celem jest wygaśnięcie istniejącego pomiędzy stronami zobowiązania (np. powstałego z tytułu zaległego czynszu), poprzez spełnienie przez dłużnika świadczenia innego, niż określone w treści pierwotnej umowy. Zobowiązanie wówczas wygasa tak, jakby wygasło przez zwykłe wykonanie (np. przez zapłatę uzgodnionej pierwotnie kwoty), przy czym konieczną przesłanką wygaśnięcia zobowiązania – poza umową stron – jest zgoda wierzyciela oraz rzeczywiste wykonanie świadczenia przez dłużnika.

Przechodząc do podatkowych aspektów opisanych czynności, stwierdzić należy, że wszelkie spłaty długów są dla dłużnika obojętne podatkowo. Nie można bowiem z faktu świadczenia pracy w zamian za wygaśnięcie ciążącego na dłużniku zobowiązania wywieść, że dłużnik uzyskuje przychody, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego, która powołana została m. in. w celu zarządzania i administrowania gminnym zasobem mieszkaniowym. W celu umożliwienia zobowiązanym lub dłużnikom, będącym w trudnej sytuacji materialnej, spłatę należności z tytułu zaległości czynszowych za najem lokali mieszkalnych, będących mieszkaniowym zasobem gminy, a także w celu osiągnięcia lepszych wyników windykacyjnych i odzyskania długów czynszowych, zamierza się dopuścić ich regulowanie w formie świadczenia niepieniężnego. Świadczenie niepieniężne oznacza wykonanie różnych czynności, uzgodnionych z wynajmującym, przedmiotem których mogą być wyłącznie drobne prace porządkowe i usługowe. Odpracowanie przedmiotowych długów nastąpiłoby na podstawie umów i porozumień zawieranych pomiędzy Wnioskodawcą a najemcą, w których zostanie określony sposób zapłaty zaległości czynszowych w postaci świadczeń innego rodzaju niż pieniężne.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz stan prawny obowiązujący w zakresie mającym do niego zastosowanie należy stwierdzić, że odpracowanie przez dłużnika zaległości czynszowych w formie świadczenia drobnych prac porządkowych i usługowych na rzecz Wnioskodawcy, nie będzie skutkowało u dłużnika powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu. W związku z tym na Wnioskodawcy, jako płatniku, nie będzie ciążył obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy, ani obowiązek wystawienia informacji PIT-8C o wypłaconym stypendium, o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych.

Zastrzeżenia wymaga fakt, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku w kontekście zadanego pytania. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem zdarzenie przyszłe będzie różniło się od opisu przedstawionego we wniosku, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.