INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 24 października 2011 r.), uzupełnionym w dniu 09 stycznia 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania rekompensaty za mienie pozostawione za granicą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie. opodatkowania rekompensaty za mienie pozostawione za granicą.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych pismem z dnia 22 grudnia 2011 r. znak: IBPB II/1/415-906/11/MCZ oraz IBPB II/1/436-451/11/MCZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 09 stycznia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawcy została przyznana rekompensata z tytułu pozostawienia przez panią X nieruchomości w L. w 1/3 części (w kwocie 230.406.16 zł). Wnioskodawca jest spadkobiercą pani X i na mocy prawomocnego postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku (postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 01 października 2009 r.) odziedziczył wraz z (…) i (…) prawo do rekompensaty po 1/3 każdy.

Z uzupełnienia wniosku wynika, że prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez panią X nieruchomości w L., zostało potwierdzone decyzją Wojewody z dnia 03 maja 2011 r. na podstawie przepisów art. 5, art. 6, art. 8 ust. 1, art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 08 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, art. 104 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego, po rozpatrzeniu wniosku pani X z dnia 10 grudnia 1990 r. oraz wniosku m.in. Wnioskodawcy z dnia 10 grudnia 2008 r. o wydanie decyzji potwierdzającej prawo do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza granicami państwa polskiego.

Wnioskodawca wskazał, iż świadczenie pieniężne zostało mu wypłacone ze środków Funduszu Rekompensacyjnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy przyznana rekompensata podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych...
2. Czy przyznana rekompensata podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn... Czy przyznana rekompensata wchodzi w skład masy spadkowej i czy należy zgłaszać ją urzędowi skarbowemu, na jakim formularzu...
   
   

Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie w drodze spadku prawa do rekompensaty w rozumieniu ustawy o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota przyznanej rekompensaty (230.406,16 zł) wolna jest od podatku, zarówno w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jak i ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku od spadków i darowizn, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie znak: IBPB II/1/415-906/11/MCZ.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. dziedziczenia.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji pojęcia „spadek”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). W myśl przepisu art. 922 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Na spadek składa się ogół praw i obowiązków należących do zmarłego w chwili jego śmierci, które ze swej istoty mogą przejść na jego następców prawnych. Zgodnie natomiast z § 2 ww. przepisu nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawcy została przyznana rekompensata z tytułu pozostawienia przez panią X nieruchomości w L. w 1/3 części (w kwocie 230.406.16 zł). Wnioskodawca jest spadkobiercą pani X i na mocy prawomocnego postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku (postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 01 października 2009 r. odziedziczył wraz z (…) i (…) prawo do rekompensaty po 1/3 każdy).

Z uzupełnienia wniosku wynika, że prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez panią X nieruchomości w L., zostało potwierdzone decyzją Wojewody z dnia 03 maja 2011 r. na podstawie przepisów art. 5, art. 6, art. 8 ust. 1, art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 08 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, art. 104 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego, po rozpatrzeniu wniosku pani X z dnia 10 grudnia 1990 r. oraz wniosku m.in. Wnioskodawcy z dnia 10 grudnia 2008 r. o wydanie decyzji potwierdzającej prawo do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza granicami państwa polskiego.

Wnioskodawca wskazał, iż świadczenie pieniężne zostało mu wypłacone ze środków Funduszu Rekompensacyjnego.

W świetle powyższego należy wskazać, iż na podstawie art. 2 ustawy z dnia 08 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 169, poz. 1418 ze zm.) prawo do rekompensaty przysługuje właścicielowi nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskie, jeżeli spełnia on łącznie następujące wymogi:

1. był w dniu 1 września 1939 r. obywatelem polskim, zamieszkiwał w tym dniu na byłym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz opuścił je z przyczyn, o których mowa w art. 1,
2. posiada obywatelstwo polskie.
   
   

Natomiast art. 3 ust. 2 tej ustawy stanowi, że w przypadku śmierci właściciela nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, prawo do rekompensaty przysługuje wszystkim spadkobiercom albo niektórym z nich, wskazanym przez pozostałych spadkobierców, jeżeli spełniają wymóg określony w art. 2 pkt 2. Wskazanie osoby uprawnionej do rekompensaty następuje przez złożenie oświadczenia z podpisem poświadczonym notarialnie lub przed organem administracji publicznej albo przez złożenie oświadczenia w polskiej placówce konsularnej.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca na mocy postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku odziedziczył prawo do rekompensaty w 1/3 części.

Prawo do rekompensaty jest prawem majątkowym wchodzącym w skład spadku, którego nabycie co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Jednakże zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie w drodze spadku prawa do rekompensaty w rozumieniu ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca skorzystał jako spadkobierca byłej właścicielki z prawa do rekompensaty na podstawie przepisów ww. ustawy o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, to nabycie tego prawa tytułem dziedziczenia stanowi składnik masy spadkowej i podlega podatkowi od spadków i darowizn, jednakże zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 16 tej ustawy nabycie to zwolnione jest z opodatkowania.

Wskazać także należy, że prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości (mienia) poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej korzysta bezwarunkowo z opisanego zwolnienia wynikającego z ustawy o podatku od spadków i darowizn, w rezultacie czego na Wnioskodawcy nie będzie spoczywał obowiązek złożenia zeznania podatkowego w związku z omawianym nabyciem prawa do rekompensaty, gdyż przepisy ustawy nie nakładają takiego obowiązku.

Jednocześnie zauważyć należy, że opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, co wskazano wyżej, podlega jedynie nabycie prawa do rekompensaty za mienie pozostawione poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Prawo to odróżnić należy od otrzymania samej rekompensaty, czyli, tak jak w opisanym stanie faktycznym, kwoty pieniężnej przyznanej na podstawie decyzji właściwego organu administracji.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.