Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-227/14/AP
z 5 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2014 r. (data wpływu 3 marca 2014 r.), uzupełnionym w dniu 20 maja 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku na wykonanie trwałej zabudowy meblowej oraz drzwi przesuwnych w obiektach budownictwa mieszkaniowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2014 r. został złożony wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie określenia stawki podatku na wykonanie trwałej zabudowy meblowej oraz drzwi przesuwnych w obiektach budownictwa mieszkaniowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na projektowaniu i wykonywaniu trwałej zabudowy wnęk i innych powierzchni znajdujących w lokalach i budynkach mieszkalnych, poprzez trwałe połączenie ich ze ścianami oraz na wykonaniu i montażu drzwi przesuwnych. Zabudowy oraz drzwi przesuwne są wykonywane z materiałów wykonawcy. Prace te są wykonywane w budynkach i lokalach mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z definicją tego budownictwa, zawartą w art. 41 ust. 12a i 12b ustawy o podatku od towarów i usług. Świadczenie Wnioskodawcy na rzecz klienta polega na wykonywaniu szeregu czynności związanych m.in. z dokonaniem niezbędnych pomiarów, zaprojektowaniem zabudowy, przygotowaniem/cięciem i dopasowaniem elementów konstrukcyjnych, montażem przygotowanej pod indywidualne zamówienia zabudowy/drzwi przesuwnych z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych (ścian, sufitu, podłogi) obiektu budowlanego – lokalu lub budynku.

Przedmiotem zawieranej umowy pomiędzy Wnioskodawcą a klientem jest wykonanie trwałej zabudowy meblowej/wykonanie i montaż drzwi przesuwnych. Jej efektem jest zamontowana w lokalu mieszkalnym/budynku mieszkalnym klienta trwała zabudowa meblowa/drzwi przesuwne. Zarówno trwała zabudowa meblowa, jak i drzwi przesuwne są montowane z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 20 maja 2014 r. Wnioskodawca poinformował, że wykonanie zabudowy meblowej składa się z następujących czynności:

1. wykonanie pomiarów w domu klienta,
2. zaprojektowanie zabudowy w określonym miejscu domu/mieszkania z uwzględnieniem występujących w tym konkretnym miejscu krzywizn ścian i podłóg (tym samym zabudowa meblowa staje się konstrukcją dopasowaną do indywidualnie określonego miejsca i nie sposób jest ją zamontować w innym mieszkaniu, a nawet miejscu w tym samym mieszkaniu bez koniecznych przeróbek, wymiany jej elementów),
3. przygotowanie zabudowy meblowej w zakładzie stolarskim (formatyzowanie płyt laminowanych, płyt mdf, płyt fornirowanych pod wymiar ustalony przy projektowaniu, skuwanie frontów zabudowy meblowej),
4. po dowiezieniu na miejsce montażu elementów sformatyzowanych w przybliżonym wymiarze następuje ich docinanie, pasowanie do ścian, sufitów, podłóg.
5. przygotowanie wnęki pod zabudowę - w przypadku wnęk gotowych ogranicza się to do jej olistwowania za pomocą materiału wybranego przez klienta: płyty meblowe, płyty gipsowo-kartonowe lub szkło; w przypadku wnęk przygotowywanych przez Wnioskodawcę, czynność ta polega na postawieniu ścianki bocznej i olistwowaniu; w praktyce do stawiania ścianek bocznych - w zależności od sytuacji i wyboru klienta - stosowane są różne materiały; materiałami tymi mogą być: różne rodzaje płyt meblowych (płyta laminowana, MDF, fornirowana), szkło w okuciach stalowych lub aluminiowych, płyta gipsowo-kartonowa; po postawieniu ścianki następuje listwowanie wnęki opisane wyżej; listwy są przymocowywane do ściany, sufitu i podłogi za pomocą kołków rozporowych lub wklejane na klej montażowy; ścianki boczne są mocowane za pomocą kołków rozporowych do sufitu, ścian bocznych, podłogi (w przypadku ścianek z płyt meblowych, szkła) lub za pomocą aluminiowych kątowników i listew montażowych do sufitu, ścian bocznych, podłogi (w przypadku ścianek z płyt gipsowo-kartonowych) zgodnie ze sztuką stawiania ścianek tego typu.
6. montaż elementów-tory górne i dolne są przycinane na miejscu i mocowane do stropów i podłóg za pomocą kołków rozporowych lub wklejane na klej montażowy; pozostałe elementy zabudowy (półki, listwy przymykowe) są przytwierdzane do ścian, podłóg lub stropów za pomocą kołków rozporowych, kątowników plastikowych lub metalowych lub wklejane na klej montażowy.

Zabudowa meblowa składa się z torów górnych i dolnych (tory są stalowe lub aluminiowe), listew okalających wnękę od zewnątrz, listew przytykowych, półek (wykonywane z różnego rodzaju płyt meblowych), szuflad, frontów przesuwnych lub frontów otwieranych wykonanych z płyty meblowej (laminowana, MDF, fornirowana), z drewna, ze szkła lub z lustra (w przypadku lustra i szkła fronty takie są skuwane ramą stalową lub aluminiową).

W celu montażu zabudowy meblowej konieczne jest postawienie ścianki bocznej (o ile zabudowa nie ma być wstawiona w ściankę istniejącą). Do jej postawienia - w zależności od sytuacji i wyboru klienta - stosowane są różne materiały. Materiałami tymi mogą być różne rodzaje płyt meblowych (płyta laminowana, MDF, fornirowana), szkło w okuciach stalowych lub aluminiowych, płyta gipsowo-kartonowa.

Ścianki boczne są mocowane za pomocą kołków rozporowych do sufitu, ścian bocznych, podłogi (w przypadku ścianek z płyt meblowych, szkła) lub za pomocą aluminiowych kątowników i list montażowych do sufitu, ścian bocznych, podłogi (w przypadku ścianek z płyt gipsowo-kartonowych) zgodnie ze sztuką stawiania ścianek tego typu.

Wnętrze i półki zabudowy nie są wykonywane z betonu, czy cegły klinkierowej połączonych z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego (np. ścianą). Półki wykonywane są z różnego rodzaju płyty meblowej (płyta laminowana, MDF lub fornirowana) lub drutu i metalu.

Sposób zamocowania mebli umożliwia późniejszy demontaż zabudowy bez uszkodzenia konstrukcji budynku/lokalu. Elementy zabudowy mogą zostać zdemontowane bez zniszczenia tego budynku/lokalu, jednak ich późniejsze użycie w innym miejscu jest niemożliwe bez dodatkowych prac (dopasowanie, docięcie, dorobienie nowych elementów, wymiana niektórych elementów konstrukcji - w praktyce jest to zaprojektowanie nowej zabudowy meblowej z wykorzystaniem elementów starej zabudowy).

Do głównych elementów konstrukcyjnych obiektu należą: fundamenty, ściany konstrukcyjne, nadproża, stropy, dach, stropodach, wieńce, schody.

Demontaż zabudowy meblowej nie spowoduje naruszenie elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu), których głównym zadaniem jest przenoszenie obciążeń.

Z kolei wykonanie drzwi przesuwnych składa się z następujących czynności:

1. wykonanie pomiarów w domu klienta,
2. zaprojektowanie drzwi w określonym miejscu domu/mieszkania z uwzględnieniem występujących w tym konkretnym miejscu krzywizn ścian i podłóg (tym samym drzwi przesuwne stają się konstrukcją dopasowaną do indywidualnie określonego miejsca i nie sposób jest je zamontować w innym mieszkaniu, a nawet miejscu w tym samym mieszkaniu bez koniecznych przeróbek, wymiany jej elementów),
3. przygotowanie skrzydła drzwi w zakładzie stolarskim (formatyzowanie płyt laminowanych, płyt mdf, płyt fornirowanych pod wymiar ustalony przy projektowaniu, okuwanie - złożenie przygotowanych frontów - o ile wykonane są ze szkła lub lustra),
4. opcjonalnie - jeśli podczas montażu okaże się, że drzwi zostały źle zwymiarowane na pierwszym etapie lub występują nieregularne krzywizny ścian, sufitów lub podłóg konieczne bywa powrotne cofnięcie drzwi do zakładu stolarskiego, ich rozkucie (w przypadku drzwi wykonanych ze szkła lub lustra), docięcie i ponowne złożenie (w przypadku drzwi wykonanych ze szkła lub lustra),
5. montaż elementów - tory górne i dolne są przycinane na miejscu i mocowane do sufitu i podłogi za pomocą kołków rozporowych i kleju montażowego; na tak przygotowane tory nakładane są drzwi.

Drzwi przesuwne składają się z torów górnych i dolnych (tory są stalowe lub aluminiowe) oraz frontów przesuwnych wykonanych z różnego rodzaju płyty meblowej (laminowana, MDF, fornirowana), z drewna, ze szkła lub z lustra (w przypadku lustra i szkła fronty takie są skuwane ramą stalową lub aluminiową).

Tory górne i dolne są przycinane na miejscu i mocowane do stropów i podłóg za pomocą kołków rozporowych, wkrętów oraz kleju montażowego. Na tak przygotowane tory nakładane są drzwi.

Sposób zamocowania drzwi przesuwnych umożliwia późniejszy ich demontaż bez uszkodzenia konstrukcji budynku/lokalu. Elementy drzwi przesuwnych mogą zostać zdemontowane bez zniszczenia tego budynku/lokalu. Jednak ich późniejsze użycie w innym miejscu jest niemożliwe bez dodatkowych prac (dopasowanie, docięcie - w praktyce jest to zaprojektowanie nowych drzwi przesuwnych z wykorzystaniem elementów poprzednich drzwi).

Do głównych elementów konstrukcyjnych obiektu należą: fundamenty, ściany konstrukcyjne, nadproża, stropy, dach, stropodach, wieńce, schody. Demontaż drzwi przesuwnych nie spowoduje naruszenie elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu), których głównym zadaniem jest przenoszenie obciążeń.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w aktualnym stanie prawnym do opisanych w stanie faktycznym czynności wykonania i montażu trwałej zabudowy meblowej oraz wykonaniu i montażu drzwi przesuwnych należy stosować stawkę VAT w wysokości 8%, czy też stawkę VAT w wysokości 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy zarówno wykonanie i montaż trwałej zabudowy meblowej, jak i wykonanie i montaż drzwi przesuwnych w lokalach/budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z definicją tego budownictwa, zawartą w art. 41 ust. 12a i 12b ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu stawką 8% VAT. Świadczenia te są w istocie usługami wykonanymi w lokalu/budynku mieszkalnym. Montaż zabudowy meblowej/drzwi przesuwnych odbywa się z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych budynku/lokalu. Z uwagi na tą okoliczność usługi tej nie można utożsamiać z dostawą mebli lub drzwi. Nabywca nie kupuje bowiem gotowego mebla. Przedmiotem zakupu jest świadczenie kompleksowe, na które składa się: zakup elementów konstrukcyjnych, zaprojektowanie zabudowy/drzwi dokonanie pomiaru, dopasowanie elementów konstrukcyjnych do indywidualnych potrzeb klienta, montaż z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego. Elementem dominującym tego świadczenia jest ulepszenie lub unowocześnienie obiektu budowlanego lub jego części. Wydanie towaru w postaci elementów konstrukcyjnych mebli/drzwi wykonanych i dopasowanych do konkretnego obiektu, które następnie zostaną związane z tym obiektem, ma charakter pomocniczy.

Trwały związek zabudowy meblowej/drzwi przesuwnych z elementami konstrukcyjnymi lokalu/budynku powoduje, iż jako całość pełni ona określoną funkcję użytkową związaną z tym konkretnym lokalem/budynkiem. Przeniesienie zabudowy meblowej/drzwi przesuwnych w inne miejsce jest w praktyce niemożliwe lub znacznie utrudnione z uwagi na dopasowanie do konkretnej przestrzeni w określonym lokalu/budynku mieszkalnym.

Po trwałym połączeniu zabudowy meblowej/drzwi przesuwnych z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego podnosi się standard tego obiektu. Stąd czynności opisane w stanie faktycznym należy uznać za modernizację obiektów budowlanych, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym do czynności tych wykonanych w lokalach/budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z definicja tego budownictwa, zawartą w art. 41 ust. 12a i 12b ustawy o podatku od towarów i usług stosuje się obniżoną stawkę VAT wynoszącą 8%.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdził NSA w uchwale z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn.. I FPS 2/13 oraz w wyroku z dnia 22 listopada 2013 r., sygn. akt I FSK 733/12. Podobnie w analogicznym stanie faktycznym rozstrzygnął m.in. WSA w Olsztynie w wyroku z dnia 21 listopada 2013 r., sygn. I SA/Ol 719/13 oraz WSA w Łodzi z dnia 6 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 806/13.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z brzmieniem art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Podstawowa stawka podatku, na postawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku – stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy – wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stosuje się – w myśl ust. 12 wskazanego artykułu – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W myśl ust. 12c powołanego artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Powołany przepis (art. 41 ust. 12 ustawy) stanowi implementację art. 98 ust. 1 i ust. 2 zdanie pierwsze Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.). Zgodnie z art. 98 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą stosować jedną lub dwie stawki obniżone. W myśl art. 98 ust. 2 zdanie pierwsze Dyrektywy 2006/112/WE, stawki obniżone mają zastosowanie wyłącznie do dostaw towarów i świadczenia usług, których kategorie są określone w załączniku III. W załączniku tym, zatytułowanym: „Wykaz dostaw towarów i świadczenia usług, do których można zastosować stawki obniżone, o których mowa w art. 98”, w poz. 10 wskazano na dostawę, budowę, remont i przebudowę budynków mieszkalnych w ramach polityki społecznej.

Ponadto w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., na podstawie § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 247 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

1. towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia;
2. robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
3. robót konserwacyjnych dotyczących:

1. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
2. lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

• w zakresie, w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.

Przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont (§ 7 ust. 2 rozporządzenia).

Przy czym, zgodnie z § 7 ust. 3 rozporządzenia, przepisu ust. 1 pkt 3 powołanego wyżej § 7 rozporządzenia, nie stosuje się, jeżeli wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych przekracza 50% tej podstawy.

Wskazać należy, że od 1 stycznia 2014 r. kwestie będące przedmiotem przywołanego wyżej przepisu § 7 ust. 1, ust. 2 i ust. 3 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług reguluje analogicznie brzmiący § 3 ust. 1, ust. 2 i ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1719).

Przepis art. 2 pkt 12 ustawy określa, że przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zatem opodatkowaniu stawką w wysokości 8% podlega dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, z wyłączeniem lokali użytkowych, a więc m.in. do budynków mieszkalnych stałego zamieszkania sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11, przy uwzględnieniu kryterium powierzchni użytkowej, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy oraz do lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12.

W tym miejscu należy podkreślić, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, zatem winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie i w przepisach wykonawczych do ustawy. Preferencyjna stawka podatku ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do rozumienia tych terminów przyjętego w języku potocznym.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (…). Natomiast „budować” to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

Pojęcie „modernizacja” – według cytowanego Słownika języka polskiego (str. 474, kol. 2) – oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

Ponadto należy wskazać, że również w uchwale z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził że „czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, w tym pojęcie modernizacji, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym. W takim znaczeniu modernizacja oznacza unowocześnienie, ulepszenie, udoskonalenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego lub jego części”.

Natomiast „przebudowa” – zgodnie z ww. Słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) – to zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.

Budowa, modernizacja, przebudowa podobnie jak w przypadku innych wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy czynności, powinny zatem dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W znaczeniu słownikowym („Współczesny słownik języka polskiego”, red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), „remont” oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast „montaż” to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli; zakładanie instalacji. Z kolei „instalować” oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne.

Zauważyć należy, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma fakt, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów, czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Świadczenie kompleksowe (złożone) to zgodnie z orzecznictwem TSUE szereg działań podejmowanych przez podatnika na rzecz konsumenta, które z gospodarczego punktu widzenia tworzy jedną całość i z podatkowego punktu widzenia nie powinno być w sposób sztuczny dzielone.

Natomiast o tym, czy będziemy mieli do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV,OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku gdy istotą transakcji będą inne czynności to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Mając na uwadze powołaną wyżej uchwałę NSA z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13 opisane w stanie faktycznym czynności składające się na świadczenie kompleksowe polegające na wykonaniu zabudowy meblowej z uprzednio nabytych komponentów należy uznać za świadczenie usług.

Przechodząc do stawki podatku VAT – zgodnie z powołaną wyżej uchwałą NSA – „obniżona stawka podatku od towarów i usług znajduje zatem zastosowanie wtedy, gdy montaż komponentów meblowych następuje z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu). W omawianym wypadku nie chodzi o jakiekolwiek wykorzystanie elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu) przy wykonywaniu zabudowy meblowej, lecz jedynie takie, które przez konstrukcyjne połączenie komponentów meblowych i elementów obiektu budowlanego (lokalu) stworzy trwałą zabudowę spełniającą jako całość określoną funkcję użytkową. Tylko bowiem w takim zakresie można mówić o modernizacji obiektu budowlanego w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Innymi słowy montaż komponentów meblowych niezależnie od stopnia ich przetworzenia, do którego nie zostaną wykorzystane w sposób istotny elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego (lokalu) nie korzysta z obniżonej stawki przewidzianej w tym przepisie. Po trwałym połączeniu komponentów meblowych z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części komponenty te podnoszą standard takiego obiektu”.

Z uzasadnienia ww. uchwały wynika, że zaprojektowanie, przygotowanie i montaż polegający na zwykłym przytwierdzeniu mebli do ściany (np. powieszenie za pomocą haków) nie jest objęte stawką obniżoną.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wykonuje usługi, polegające na projektowaniu i wykonywaniu trwałej zabudowy wnęk i innych powierzchni znajdujących w lokalach i budynkach mieszkalnych, poprzez trwałe połączenie ich ze ścianami oraz na wykonaniu i montażu drzwi przesuwnych. Zabudowy oraz drzwi przesuwne są wykonywane z materiałów wykonawcy w obiektach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Zabudowa taka jest wykonywana na potrzeby konkretnego pomieszczenia składa się z torów górnych i dolnych, listew okalających wnękę od zewnątrz, listew przytykowych, półek (wykonywane z różnego rodzaju płyt meblowych), szuflad, frontów przesuwnych lub frontów otwieranych wykonanych z płyty meblowej (laminowana, MDF, fornirowana), z drewna, ze szkła lub z lustra (w przypadku lustra i szkła fronty takie są skuwane ramą stalową lub aluminiową). W celu montażu zabudowy meblowej konieczne jest postawienie ścianki bocznej (o ile zabudowa nie ma być wstawiona w ściankę istniejącą). Do jej postawienia - w zależności od sytuacji i wyboru klienta - stosowane są różne materiały. Materiałami tymi mogą być różne rodzaje płyt meblowych (płyta laminowana, MDF, fornirowana), szkło w okuciach stalowych lub aluminiowych, płyta gipsowo-kartonowa. Ścianki boczne są mocowane za pomocą kołków rozporowych do sufitu, ścian bocznych, podłogi (w przypadku ścianek z płyt meblowych, szkła) lub za pomocą aluminiowych kątowników i list montażowych do sufitu, ścian bocznych, podłogi (w przypadku ścianek z płyt gipsowo-kartonowych) zgodnie ze sztuką stawiania ścianek tego typu. Wnętrze i półki zabudowy nie są wykonywane z betonu, czy cegły klinkierowej połączonych z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego (np. ścianą). Półki wykonywane są z różnego rodzaju płyty meblowej (płyta laminowana, MDF lub fornirowana) lub drutu i metalu.

Z kolei drzwi przesuwne składają się z torów górnych i dolnych (tory stalowe lub aluminiowe) oraz frontów przesuwnych wykonanych z różnego rodzaju płyty meblowej, z drewna, ze szkła lub z lustra. W zabudowach elementy te są na stałe przytwierdzone do podłogi, ścian lub sufitów przy użyciu kołków rozporowych, aluminiowych kątowników i listew montażowych oraz wkrętów i kleju montażowego, kotw, wsporników, listew mocujących, połączonych ze ścianą okuć i ram stalowych. Zarówno w przypadku zabudowy meblowej, jak i drzwi przesuwnych nie ma możliwości zdemontowania jej i zamontowania w innym miejscu bez uszczerbku dla jej funkcji użytkowej. Demontaż zabudowy meblowej oraz drzwi przesuwnych nie powoduje naruszenia elementów konstrukcyjnych lokalu oraz obiektu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania prawidłowej stawki podatku od towarów i usług na wykonanie trwałej zabudowy meblowej w obiektach budownictwa mieszkaniowego.

Jak wynika z internetowego Słownika języka polskiego (www.sjp.pl) słowo „trwały” oznacza niezmienny, nieulegający zmianom, ponadczasowy.

Określając, czy do zabudowy meblowej lub drzwi przesuwnych montowanych w budynku/lokalu może mieć zastosowanie obniżona stawka podatku od towarów i usług należy przede wszystkim badać stopień konstrukcyjnego połączenia komponentów meblowych i elementów obiektu budowlanego/lokalu. Jak już wyżej wskazano, nie chodzi tutaj o badanie powiązania elementów zabudowy meblowej z konstrukcyjnymi, w rozumieniu techniki budowlanej, elementami obiektu budowlanego/lokalu, lecz o tak silne połączenie konstrukcyjne komponentów meblowych i elementów obiektu budowlanego/lokalu, że powstaje trwała zabudowa spełniająca jako całość określoną funkcję użytkową. Przykładem takiej trwałej zabudowy meblowej może być zabudowa kuchenna wykonana z cegły klinkierowej zespolona zaprawą murarską ze ścianą i podłoga lokalu, gdzie demontaż powodowałby uszkodzenie samej zabudowy, jak i pomieszczenia, w którym została ona zamontowana. Innym przykładem trwałej zabudowy meblowej stanowiącej modernizację budynku/lokalu, które wykorzystuje dodatkowe materiały budowlane, takie jak cegły czy płyty kartonowo-gipsowe, gdzie demontaż zabudowy powodowałby zarówno uszkodzenie pomieszczenia i komponentów meblowych, jak i trwałe uszkodzenie tych dodatkowych materiałów budowlanych, bez których to materiałów nie istniałaby możliwość wykorzystania tej zabudowy meblowej w innym miejscu.

W ocenie tut. organu przedstawiony sposób montażu elementów mebli, sprowadza się do prostego połączenia komponentów meblowych ze ścianami, obiektu budowlanego lub jego częściami. Nie są to również zabiegi nadmiernie skomplikowane technicznie oraz mają charakter odwracalny. Jak wskazano we wniosku demontaż zabudowy meblowej jak również drzwi przesuwnych nie spowoduje naruszenia elementów konstrukcyjnych lokalu oraz obiektu.

Wobec powyższego nie dochodzi zatem w tym przypadku do uszkodzenia elementów konstrukcyjnych lokalu (budynku).

Należy zatem zauważyć, że w przedmiotowej sprawie do montażu przedmiotowej zabudowy meblowej oraz drzwi przesuwnych nie zostaną w sposób istotny wykorzystane elementy konstrukcyjne budynku/lokalu w taki sposób, aby ich demontaż spowodował uszkodzenie konstrukcji budynku. Co prawda w zabudowie meblowej oraz montażu drzwi przesuwnych wykorzystywane są ściany konstrukcyjne, należy jednak podkreślić, że zaistniały związek nie jest na tyle istotny, aby uzasadniać stwierdzenie, że wykonywane prace mają charakter modernizacji obiektu budowlanego.

Analiza powołanych przepisów oraz wniosków płynących z uchwały NSA z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13 w kontekście przedstawionego stanu faktycznego prowadzi do wniosku, że w rozpatrywanej sprawie usług świadczonych przez Wnioskodawcę polegających na montażu stałej zabudowy meblowej oraz montażu drzwi przesuwnych nie można traktować jako modernizacji, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy.

Opisanych we wniosku usług nie można również uznać za żadną inną czynność wskazaną w art. 41 ust. 12 ustawy, nie jest to bowiem w szczególności remont, termomodernizacja lub przebudowa.

Podsumowując, opisaną we wniosku usługę wykonania i montażu zabudowy meblowej oraz drzwi przesuwnych nie można uznać za wymienioną w art. 41 ust. 12 ustawy, jak również w § 7 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r., a w związku z tym nie jest ona opodatkowana stawką podatku w wysokości 8%, lecz zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy, stawką podatku w wysokości 23%.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – ( t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.