2014.06.12 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-134/14-2/JG
z 12 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczona odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z 11 marca 2014 r. (data wpływu 14 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy do podstawy obliczenia wysokości przysługującego Wnioskodawcy zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy brać pod uwagę wartość faktycznie poniesionych przez Wnioskodawcę po dniu uzyskania zezwoleń i w okresie ich ważności wydatków inwestycyjnych, nawet jeśli przekracza ona kwotę wydatków określoną w zezwoleniach, w części odnoszącej się do:

wydatków inwestycyjnych określonych w zezwoleniu nr (…) poniesionych po dniu 30 czerwca 2010 r. – jest nieprawidłowe,
w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy do podstawy obliczenia wysokości przysługującego Wnioskodawcy zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy brać pod uwagę wartość faktycznie poniesionych przez Wnioskodawcę po dniu uzyskania Zezwoleń i w okresie ich ważności wydatków inwestycyjnych, nawet jeśli przekracza ona kwotę wydatków określoną w Zezwoleniach.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka (dalej: „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą na terenie (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej „X” (dalej: „SSE”) m.in. na podstawie Zezwolenia nr (...) z dnia 5 kwietnia 2006 r. oraz Zezwolenia nr (...) z dnia 8 maja 2008 r. (dalej: „Zezwolenia”).

Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy, objętym zakresem Zezwoleń, jest działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów z tworzyw sztucznych, prowadzona na terenie SSE. Zezwoleń udzielono Wnioskodawcy do 29 maja 2017 r.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w związku z uzyskanymi Zezwoleniami, dochód Wnioskodawcy powstający w wyniku działalności strefowej podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu kosztów nowej inwestycji. Konsekwentnie, obowiązany jest do kalkulacji przysługującej mu maksymalnej kwoty zwolnienia podatkowego, tzw. limitu pomocy publicznej jako iloczynu maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą.

Zgodnie z treścią Zezwolenia nr (...), Wnioskodawca zobowiązany jest spełnić następujące warunki prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE:

wystawić pierwszą fakturę dotyczącą sprzedaży wyrobów wytworzonych na terenie Podstrefy Y. SSE lub usług wykonanych na jej terenie określonych w punkcie I zezwolenia nie później niż do 30 września 2007 r.;
zatrudnić, po dniu uzyskania niniejszego zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie Podstrefy Y. SSE, nowych pracowników w przeliczeniu na pełne etaty – do 31 grudnia 2011 r. – co najmniej 98 pracowników i utrzymanie tego stanu do 31 grudnia 2016 r.;
dokonać inwestycji, tj. ponieść na terenie Podstrefy Y. SSE wydatków inwestycyjnych (kosztów inwestycji), w rozumieniu § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie (...) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. Nr 218, poz. 2211 ze zm.) o wartości przewyższającej 16.100.000 zł do 31 grudnia 2010 r.

Zgodnie z treścią Zezwolenia nr (...), Wnioskodawca zobowiązany jest spełnić następujące warunki prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE:

po dniu uzyskania zezwolenia dokonać na terenie Podstrefy Y. SSE inwestycji, tj. ponieść na realizację nowej inwestycji wydatki inwestycyjne (koszty inwestycji) w rozumieniu § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 2006 r. w sprawie (...) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. Nr 236, poz. 1705 ze zm.) o wartości przewyższającej 14.055.000 PLN w terminie do 30 czerwca 2009 r.;
przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie Podstrefy Y. SSE liczba zatrudnionych przez Wnioskodawcę pracowników (w przeliczeniu na pełne etaty) będzie wynosić co najmniej:
- 66 pracowników w okresie od dnia 31 grudnia 2009 r. do dnia 30 grudnia 2011 r.;
- narastająco 108 pracowników w okresie od dnia 31 grudnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r.;
zakończyć inwestycję do dnia 30 czerwca 2009 r.

Ostatecznie termin realizacji warunków, o których mowa w punktach 1 i 3 powyżej (tj. poniesienia wydatków inwestycyjnych w kwocie 14.055.000 PLN oraz zakończenia inwestycji), został wydłużony do 30 czerwca 2010 r.

Zezwolenia nie określają natomiast maksymalnej wartości nakładów inwestycyjnych, które mogą zostać rozpoznane jako kwalifikowane dla celów obliczenia dostępnej dla Wnioskodawcy puli pomocy publicznej.

W chwili obecnej Wnioskodawca kontynuuje realizację inwestycji i wydatkował już tytułem nakładów inwestycyjnych całą kwotę wskazaną w Zezwoleniach – realizacja projektu, na który Wnioskodawca uzyskał Zezwolenia, przekroczy kwotę minimalną wydatków inwestycyjnych wskazaną w Zezwoleniach. Wydatki te będą spełniały kryteria określone w § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie (...) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. Nr 218, poz. 2211 ze zm.) i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 2006 r. w sprawie (...) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. Nr 236, poz. 1705 ze zm.) (dalej łącznie jako: „Rozporządzenia”), pozwalające uznać je za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy do podstawy obliczenia wysokości przysługującego Wnioskodawcy zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy brać pod uwagę wartość faktycznie poniesionych przez Wnioskodawcę po dniu uzyskania Zezwoleń i w okresie ich ważności wydatków inwestycyjnych, nawet jeśli przekracza ona kwotę wydatków określoną w Zezwoleniach?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku ponoszenia wydatków inwestycyjnych pozostających w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej określonej w Zezwoleniach, maksymalną wysokość przysługującego Wnioskodawcy zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych należy obliczyć w oparciu o wydatki faktycznie poniesione od dnia uzyskania Zezwoleń do ostatniego dnia ich obowiązywania, nawet gdy przewyższają one kwotę minimalnych nakładów inwestycyjnych określonych w Zezwoleniach. Jedynym górnym ograniczeniem maksymalnej kwoty pomocy dla Wnioskodawcy, wynikającym z zasad przyznawania przedsiębiorcom pomocy regionalnej, jest konieczność przemnożenia kwoty faktycznie poniesionych wydatków inwestycyjnych (spełniających kryteria określone w § 6 Rozporządzeń) przez wskaźnik maksymalnej intensywności pomocy publicznej.

Uzasadnienie.

Na podstawie przepisów art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.; dalej: „ustawa o SSE”), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione z podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE. Wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może jednak przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Zgodnie z § 3 ust. 1 Rozporządzeń (według brzmienia z dnia uzyskania Zezwoleń przez Wnioskodawcę) dopuszczalna wielkość pomocy regionalnej z tytułu kosztów nowej inwestycji jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 Rozporządzeń.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej „zezwoleniem”.

Stosownie do brzmienia art. 16 ust. 2 ustawy o SSE, obowiązującego w stanie prawnym aktualnym na moment wydania Wnioskodawcy Zezwoleń, zezwolenie miało określać przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników,
dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę.

Przepisy obowiązujące w momencie uzyskania przez Wnioskodawcę Zezwoleń nie zawierały natomiast wymogu określania maksymalnej kwoty kosztów kwalifikowanych, stanowiących podstawę do objęcia ich pomocą publiczną. Wymóg taki został wprowadzony do art. 16 ust. 2 ustawy o SSE od dnia 4 sierpnia 2008 r., na podstawie ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2008 r. Nr 118, poz. 746, dalej: „ustawa zmieniająca”).

Zgodnie z art. 1 pkt 8 ustawy zmieniającej, art. 16 ust. 2 ustawy o SSE otrzymał następujące brzmienie:

„Zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników;
dokonania przez przedsiębiorcę na terenie strefy inwestycji o wartości przewyższającej określoną kwotę;
terminu zakończenia inwestycji;
maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji i dwuletnich kosztów kwalifikowanych pracy;
wymagań, o których mowa w art. 5 ust. 3 i 4 – w przypadku, gdy inwestycja będzie realizowana na gruntach stanowiących własność lub użytkowanie wieczyste podmiotów innych niż wymienione w art. 5 ust. 1”.

W ocenie Wnioskodawcy, przepisy dotyczące maksymalnej wielkości kosztów kwalifikowanych inwestycji nie dotyczą wykonywanej przez niego działalności strefowej prowadzonej na podstawie Zezwoleń nr (...) i nr (...), ponieważ weszły w życie po dacie, w której uzyskał przedmiotowe Zezwolenia. Natomiast z art. 4 ust. 1 i 2 ustawy zmieniającej wynika, iż zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie stref wydane przed dniem wejścia w życie tej ustawy zachowują moc – potwierdza to ochronę praw nabytych przez Wnioskodawcę z dniem otrzymania Zezwoleń.

Ponadto, jak wynika z art. 5 ustawy zmieniającej, dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 4 ust. 1, art. 5a ust. 1, art. 9 ust. 1 i art. 20 ust. 1 ustawy o SSE, zachowują moc do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 4 ust. 1 i 4, art. 9 oraz art. 20 ust. 1 tej ustawy w nowym brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.

Z dniem 30 grudnia 2008 r. weszły w życie nowe przepisy wykonawcze, o których mowa powyżej, a mianowicie:

rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 2008 r. w sprawie (...) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. z 2008 r. Nr 232, poz. 1561 z późn. zm.) oraz
rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. z 2008 r. Nr 232, poz. 1548 z poźn. zm.).

Jednakże w myśl § 8 ww. rozporządzenia z dnia 10 grudnia 2008 r., do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie tego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej. W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie zastosowanie mają Rozporządzenia powoływane wcześniej (tj. rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie (...) specjalnej strefy ekonomicznej – Dz.U. Nr 218, poz. 2211 ze zm. i rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 2006 r. w sprawie (...) specjalnej strefy ekonomicznej – Dz.U. z 2006 r. Nr 236, poz. 1705).

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Rodzaj tych wydatków został określony przez Radę Ministrów w rozporządzeniach ustanawiających poszczególne strefy ekonomiczne.

W myśl § 3 ust. 1 ww. Rozporządzeń, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) stanowi pomoc regionalną m.in. z tytułu kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 (tak jak w przypadku Wnioskodawcy).

Odnosząc się do definicji „kosztów nowej inwestycji” wskazać należy, iż zgodnie z § 6 ust. 1 Rozporządzeń, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej (z pewnymi zastrzeżeniami).

Przytoczone powyżej przepisy, które znajdują zastosowanie w odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę, określają następujące warunki, aby dany wydatek zakwalifikować do objęcia pomocą:

musi to być koszt inwestycji,
musi być faktycznie poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia,
musi być poniesiony w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,
musi być przeznaczony na cele określone w § 6 ust. 1 Rozporządzeń.

W ocenie Wnioskodawcy, jeżeli poniesione przez niego nakłady inwestycyjne spełniają wskazane warunki, stanowią one tym samym wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną. Minimalną kwotę wydatków inwestycyjnych koniecznych do poniesienia przez Wnioskodawcę w związku z działalnością na terenie SSE określają Zezwolenia. Kwota ta stanowi dolny limit, w związku z którym Wnioskodawca jest uprawniony do korzystania z pomocy publicznej, co oznacza, że rzeczywiste nakłady inwestycyjne nie mogą być niższe niż określone w Zezwoleniach.

W sytuacji więc, gdy Wnioskodawca poniesie koszty inwestycji w kwocie wyższej od wskazanej w poszczególnych Zezwoleniach, przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w przepisach Rozporządzeń, uprawniony będzie do dalszego korzystania z tej pomocy w ww. zakresie.

Jednocześnie należy podkreślić, iż wartość pomocy publicznej udzielonej przedsiębiorcy na działalność w specjalnej strefie ekonomicznej nie może przekroczyć wartości dopuszczalnej regionalnej pomocy publicznej w związku z realizacją danej inwestycji.

Reasumując, w świetle przytoczonych powyżej regulacji, w szczególności z uwagi na brak przepisów ograniczających wielkość wydatków kwalifikowanych wyłącznie do wielkości wskazanej w Zezwoleniach jako wielkości minimalnej (w stanie prawnym, w którym zostały wydane), Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż uprawniony jest do obliczania limitu maksymalnej pomocy publicznej w oparciu o wszystkie kwalifikowane wydatki inwestycyjne w rozumieniu Rozporządzeń, poniesione w trakcie obowiązywania Zezwoleń w związku z realizacją inwestycji na terenie SSE.

Tę tezę potwierdza również treść Zezwoleń, która określa wyłącznie poziom wydatków kwalifikowanych, do poniesienia których Wnioskodawca jest zobowiązany. Wnioskodawca jest więc zarazem uprawniony do poniesienia wydatków kwalifikowanych w kwocie przekraczającej wielkość wskazaną w Zezwoleniach, które będą stanowić wydatek inwestycyjny, zwiększający dostępny dla Wnioskodawcy limit pomocy publicznej.

Wnioskodawca pragnie ponadto podkreślić, że przedstawione przez niego stanowisko jest w pełni zgodne z jednolitą linią interpretacyjną prezentowaną przez organy podatkowe. Pogląd, zgodnie z którym w przypadku braku wyraźnego ograniczenia w treści zezwolenia maksymalnej wielkości kwalifikowanych nakładów inwestycyjnych możliwe jest rozpoznanie całkowitej wartości nakładów inwestycyjnych poniesionych na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w związku z inwestycją jako zwiększających dostępny dla inwestora limit zwolnienia podatkowego, został wyrażony m.in. w:

interpretacji indywidualnej wydanej 20 marca 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu sygn. ILPB3/423-6/13-2/AO,
interpretacji indywidualnej wydanej 23 maja 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPBI/2/423-194/12/PP,
interpretacji indywidualnej wydanej 21 maja 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPBI/2/423-184/12/AK,
interpretacji indywidualnej wydanej 19 marca 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPBI/2/423-1493/11/MO,
interpretacji indywidualnej wydanej 2 grudnia 2011 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu sygn. ILPB3/423-422/11-2/MM,
interpretacji indywidualnej wydanej 18 listopada 2011 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPBI/2/423-1035/11/AK,
interpretacji indywidualnej wydanej 12 października 2011 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi sygn. IPTPB3/423-149/11-2/GG,
interpretacji indywidualnej wydanej 1 lipca 2011 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi sygn. IPTPB3/423-28/11-2/MF.

Biorąc pod uwagę wskazane okoliczności, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż zarówno wydatki do wysokości określonej w Zezwoleniach, jak też dalsze wydatki Wnioskodawcy poniesione na terenie SSE w całym okresie ważności Zezwoleń i spełniające kryteria § 6 Rozporządzeń, mogą zostać zaliczone do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną i stanowią podstawę do określenia wielkości zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

nieprawidłowe – w części dotyczącej wydatków inwestycyjnych określonych w zezwoleniu nr (...) poniesionych po dniu 30 czerwca 2010 r.,
prawidłowe – w pozostałym zakresie.

Specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ww. ustawy stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Z treści cytowanych wyżej przepisów art. 17 ust. 1 pkt 34 i art. 17 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że zwolnieniem z opodatkowania tym podatkiem podlega dochód z działalności gospodarczej, przy czym działalność gospodarcza ma być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Zatem, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje dla przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, po spełnieniu określonych warunków, ulgę w tymże podatku polegającą na zwolnieniu z opodatkowania dochodu z tej działalności.

Jednym z warunków korzystania z ww. zwolnienia jest uzyskanie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych.

Zgodnie z treścią ww. przepisu, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej „zezwoleniem”.

Zezwolenie poza przedmiotem działalności gospodarczej określa m.in. warunki dotyczące dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę (art. 16 ust. 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Ustawa o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych z dnia 30 maja 2008 r. (Dz.U. Nr 118, poz. 746), która weszła w życie w dniu 4 sierpnia 2008 r. wprowadziła zmiany m.in. do art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych.

Zgodnie z art. 1 pkt 8 ww. ustawy zmieniającej, art. 16 ust. 2 otrzymał następujące brzmienie: zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników;
dokonania przez przedsiębiorcę na terenie strefy inwestycji o wartości przewyższającej określoną kwotę;
terminu zakończenia inwestycji;
maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji i dwuletnich kosztów kwalifikowanych pracy;
wymagań, o których mowa w art. 5 ust. 3 i 4 – w przypadku, gdy inwestycja będzie realizowana na gruntach stanowiących własność lub użytkowanie wieczyste podmiotów innych niż wymienione w art. 5 ust. 1.

Z kolei z art. 4 ust. 1 i ust. 2 ustawy zmieniającej wynika, że zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie stref wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zachowują moc. Do zezwoleń, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 19 ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym.

W myśl art. 5 tej ustawy, dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 4 ust. 1, art. 5a ust. 1, art. 9 ust. 1 i art. 20 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, zachowują moc do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 4 ust. 1 i 4, art. 9 oraz art. 20 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie (...) specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia nr (...) z dnia 5 kwietnia 2006 r. oraz zezwolenia nr (...) z dnia 8 maja 2008 r. Zezwoleń tych udzielono Wnioskodawcy do dnia 29 maja 2017 r.

W ww. zezwoleniach ustalono następujące warunki prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy:

Zgodnie z treścią zezwolenia nr (...), Wnioskodawca zobowiązany jest:
1. wystawić pierwszą fakturę dotyczącą sprzedaży wyrobów wytworzonych na terenie Podstrefy Y. SSE lub usług wykonanych na jej terenie określonych w punkcie I zezwolenia nie później niż do 30 września 2007 r.;
2. zatrudnić, po dniu uzyskania niniejszego zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie Podstrefy Y. SSE, nowych pracowników w przeliczeniu na pełne etaty – do 31 grudnia 2011 r. – co najmniej 98 pracowników i utrzymanie tego stanu do 31 grudnia 2016 r.;
3. dokonać inwestycji, tj. ponieść na terenie Podstrefy Y. SSE wydatków inwestycyjnych (kosztów inwestycji), w rozumieniu § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie (...) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. Nr 218, poz. 2211 ze zm.) o wartości przewyższającej 16.100.000 zł do 31 grudnia 2010 r.;
Zgodnie z treścią zezwolenia nr (...), Wnioskodawca zobowiązany jest:
1. po dniu uzyskania zezwolenia dokonać na terenie Podstrefy Y. SSE inwestycji, tj. ponieść na realizację nowej inwestycji wydatki inwestycyjne (koszty inwestycji) w rozumieniu § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 2006 r. w sprawie (...) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. Nr 236, poz. 1705 ze zm.) o wartości przewyższającej 14.055.000 PLN w terminie do 30 czerwca 2009 r.;
2. przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie Podstrefy Y. SSE liczba zatrudnionych przez Wnioskodawcę pracowników (w przeliczeniu na pełne etaty) będzie wynosić co najmniej:
  - 66 pracowników w okresie od dnia 31 grudnia 2009 r. do dnia 30 grudnia 2011 r.;
  - narastająco 108 pracowników w okresie od dnia 31 grudnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r.;
3. zakończyć inwestycję do dnia 30 czerwca 2009 r.

W chwili obecnej Wnioskodawca kontynuuje realizację inwestycji i wydatkował już tytułem nakładów inwestycyjnych całą kwotę wskazaną w zezwoleniach – realizacja projektu, na który Wnioskodawca uzyskał zezwolenia, przekroczy kwotę minimalną wydatków inwestycyjnych wskazaną w zezwoleniach. Wydatki te będą spełniały kryteria, pozwalające uznać je za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną.

W świetle powyższego, z uwagi na fakt, że Spółka uzyskała zezwolenia w dniu 5 kwietnia 2006 r. oraz w dniu 8 maja 2008 r., to w sprawie będzie miał zastosowanie art. 16 ust. 2 w brzmieniu obowiązującym przed nowelizacją, który stanowi, że zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników,
dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę.

Użycie przez ustawodawcę jedynie przykładowego wyliczenia elementów zezwolenia dotyczącego prowadzenia działalności gospodarczej na terenie danej strefy wskazuje, że możliwe jest wprowadzenie do zezwolenia dodatkowych warunków.

Jak wynika z treści wniosku, zezwolenia uzyskane przez Spółkę nie zawierają warunku dotyczącego maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji w strefie.

W konsekwencji, w przypadku Spółki do objęcia pomocą publiczną kwalifikują się wszystkie poniesione przez Spółkę wydatki inwestycyjne, tzn. także ta ich część, która przewyższa kwotę wydatków inwestycyjnych określonych w danym zezwoleniu.

Jednakże w związku z tym, że zezwolenie nr (...) uzyskane przez Spółkę w dniu 8 maja 2008 r. zawiera dodatkowy warunek zakończenia przez Wnioskodawcę inwestycji do dnia 30 czerwca 2010 r., w takiej sytuacji wydatki inwestycyjne Spółki poniesione po tym terminie nie będą mogły być brane pod uwagę przy obliczeniu wysokości zwolnienia podatkowego.

W tym miejscu należy wskazać, że z dniem 30 grudnia 2008 r. weszło w życie:

rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 2008 r. w sprawie (...) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. Nr 232, poz. 1561) oraz
rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. Nr 232, poz. 1548).

W myśl § 8 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych, do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej.

Uwzględniając powyższe, z uwagi na termin otrzymania przez Spółkę zezwoleń, tj. 5 kwietnia 2006 r. oraz 8 maja 2008 r., w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie (...) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. z 2004 r. Nr 218, poz. 2211 ze zm.) oraz przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 2006 r. w sprawie (...) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. z 2006 r. Nr 236, poz. 1705 ze zm.), tj. obowiązujące na dzień wydania zezwoleń.

I tak, zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie (...) specjalnej strefy ekonomicznej, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) stanowi pomoc regionalną z tytułu:

kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6-8, lub
tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

W myśl § 3 ust. 4 cyt. rozporządzenia, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub rozbudową przedsiębiorstwa, z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu świadczenia usług, jak również zakup majątku zlikwidowanego lub będącego w likwidacji przedsiębiorstwa, albo przedsiębiorstwa, które uległoby likwidacji w przypadku niedokonania inwestycji w formie zakupu tego przedsiębiorstwa lub jego części.

Jednocześnie § 3 ust. 7 tegoż rozporządzenia stanowi, że pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników.

Zgodnie natomiast z § 4 ust. 1 przedmiotowego rozporządzenia, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz.U. Nr 188, poz. 1840 oraz z 2004 r. Nr 123, poz. 1291), maksymalna intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2-4, wynosi:

30% - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz.U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm.);
40% - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w rozporządzeniu wymienionym w pkt 1;
50% - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach.

Regulacja § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia stanowi zaś, że w przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz.Urz. WE L 10 z 13.01.2001), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto.

Natomiast zgodnie z § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na:

zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych

– zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

Ponadto, stosownie do § 6 ust. 2 cyt. rozporządzenia, koszty inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone o wydatki na wytworzenie lub zakup wartości niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how oraz nieopatentowanego know-how, z uwzględnieniem ust. 3 i 4.

Odwołując się natomiast do uregulowań rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 2006 r. w sprawie (...) specjalnej strefy ekonomicznej, należy wskazać, że w myśl § 3 ust. 1, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) stanowi pomoc regionalną z tytułu:

kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6, lub
tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

Zgodnie z § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, przy czym przedsiębiorstwo jest nabywane przez niezależnego inwestora.

Zgodnie natomiast z § 4 ust. 1 przedmiotowego rozporządzenia, maksymalna intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, wynosi:

50% - na obszarach należących do województw: lubelskiego, podkarpackiego, warmińsko-mazurskiego, podlaskiego, świętokrzyskiego, opolskiego, małopolskiego, lubuskiego, łódzkiego, kujawsko-pomorskiego;
40% - na obszarach należących do województw: pomorskiego, zachodniopomorskiego, dolnośląskiego, wielkopolskiego, śląskiego, a do dnia 31 grudnia 2010 r. na obszarze należącym do województwa mazowieckiego, z wyłączeniem miasta stołecznego Warszawy;
30% - na obszarze należącym do miasta stołecznego Warszawy oraz w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. - na obszarze należącym do województwa mazowieckiego.

Regulacja § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia stanowi zaś, że maksymalną intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej udzielanej małym lub średnim przedsiębiorcom, w rozumieniu art. 2 załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz.Urz. WE L 10 z 13.01.2001, str. 33; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 8, t. 2, str. 141), w brzmieniu nadanym rozporządzeniem Komisji (WE) nr 364/2004 z dnia 25 lutego 2004 r. zmieniającym rozporządzenie Komisji (WE) nr 70/2001 i rozszerzającym jego zakres w celu włączenia pomocy dla badań i rozwoju (Dz.Urz. UE L 63 z 28.02.2004, str. 22; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 8, t. 3, str. 64), z wyłączeniem prowadzących działalność gospodarczą w sektorze transportu, podwyższa się o 20 punktów procentowych brutto w przypadku małych przedsiębiorców oraz o 10 punktów procentowych brutto w przypadku średnich przedsiębiorców, w stosunku do maksymalnej intensywności określonej dla poszczególnych obszarów.

Natomiast zgodnie z § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Przytoczone powyżej przepisy określają zatem warunki, aby dany wydatek zakwalifikować do objęcia pomocą:

musi to być koszt inwestycji,
musi być faktycznie poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego,
musi być poniesiony w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,
musi być przeznaczony na cele określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia,
wydatki muszą być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych, przy czym należy przyjąć, że przez koszty inwestycji należy rozumieć koszty „nowej inwestycji”, o której mowa w § 3 ust. 4 rozporządzenia.

Jeżeli więc poniesione przez Spółkę nakłady inwestycyjne spełniają wskazane warunki, stanowią one tym samym wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną.

W tym miejscu należy wskazać, że minimalną kwotę wydatków inwestycyjnych koniecznych do poniesienia przez Spółkę w związku z działalnością prowadzoną na terenie specjalnej strefy ekonomicznej określa dane zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Kwota ta stanowi dolny limit, w związku z którym Spółka jest uprawniona do korzystania z pomocy publicznej, co oznacza, że rzeczywiste nakłady inwestycyjne nie mogą być niższe niż określone w zezwoleniu.

W sytuacji więc, gdy Spółka poniesie koszty inwestycji w kwocie wyższej od wskazanej w zezwoleniu, przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w przepisach rozporządzenia w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, uprawniona jest do dalszego korzystania z tej pomocy w ww. zakresie.

Odnosząc się jednakże do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, należy przede wszystkim podkreślić, że zwolnienia podatkowe (m.in. zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) są odstępstwem od reguły powszechności i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie z wykładnią językową.

W związku z powyższym, pomimo, że tut. Organ zgadza się ze stanowiskiem Spółki, że faktycznie poniesione wydatki w związku z inwestycją prowadzoną na terenie strefy spełniające wymogi określone w § 6 rozporządzeń w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, również te przekraczające kwotę minimalnych wydatków inwestycyjnych określonych w zezwoleniu, powiększają kwotę przysługującego zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem, że wydatki te mogą dotyczyć inwestycji prowadzonych po terminie wskazanym w zezwoleniu nr (...) jako termin zakończenia inwestycji.

Zatem należy uznać, że dalsze wydatki inwestycyjne poniesione w następnych latach działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, tj. po dniu 30 czerwca 2010 r. w związku z działalnością objętą zezwoleniem nr (...), a dotyczące realizacji inwestycji prowadzonej po terminie zakończenia inwestycji wynikającym z uzyskanego przez Spółkę zezwolenia, nie będą mogły zostać zaliczone do wydatków kwalifikowanych, a w związku z tym nie będą podstawą do sukcesywnego powiększania wysokości należnej Spółce pomocy publicznej.

W tym stanie rzeczy, stanowisko Wnioskodawcy w kwestii ustalenia czy do podstawy obliczenia wysokości przysługującego Wnioskodawcy zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy brać pod uwagę wartość faktycznie poniesionych przez Wnioskodawcę po dniu uzyskania zezwoleń i w okresie ich ważności wydatków inwestycyjnych, nawet jeśli przekracza ona kwotę wydatków określoną w zezwoleniach, należało uznać za:

nieprawidłowe – w części dotyczącej wydatków inwestycyjnych określonych w zezwoleniu nr (...) poniesionych po dniu 30 czerwca 2010 r.,
prawidłowe – w pozostałym zakresie.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin