INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 06 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z uczestnictwem w imprezie branżowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 lutego 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z uczestnictwem w imprezie branżowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest firmą telekomunikacyjną, która oferuje swoje usługi w zakresie budowy i implementacji nowych stacji bazowych telefonii bezprzewodowej, jak i rozbudowy obiektów już istniejących. Spółka aby być widocznym na rynku, uczestniczy jako firma telekomunikacyjna w spotkaniach w ramach branży, które są organizowane przez firmę zewnętrzną. W cenie tej imprezy są usługi gastronomiczne, hotelowe, usługa najmu łódki i inne koszty przyczyniające się do zorganizowania imprezy. Spółka aby uczestniczyć w takim spotkaniu musi zgłosić swój udział i opłacić koszty jakimi jest obciążana przez firmę zewnętrzną. Na tą imprezę Spółka oddelegowuje ok. 5 pracowników, którzy uczestniczą w spotkaniu tzw. „X”, czyli żeglowanie na łódkach. Spółka aby się zareklamować na takiej imprezie na swoich żaglach umieszcza logo firmy, które są umieszczone na wynajętych łódkach. W imprezie uczestniczą tylko firmy z branży telekomunikacyjnej, które również się w ten sposób reklamują. Przy tej okazji odbywają się także spotkania z kontrahentami. Spółka opłaca takie spotkania „X” ok. cztery razy do roku. Dotychczas imprezę branżową Spółka uznawała jako koszty reprezentacji i nie zaliczała w kosztach podatkowych. Jednak uważa, że takie spotkanie jest dobrym miejscem na reklamę swojej firmy i poprzez uczestnictwo w takiej imprezie promuje swoją markę na rynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki marketingowo-reklamowe dotyczące imprezy branżowej dla firm telekomunikacyjnych, Spółka może zaliczyć do wydatków stanowiących koszt uzyskania przychodu jako koszt reklamy, czy do niestanowiących kosztu uzyskania przychodu, jako koszt reprezentacji...

Zdaniem Spółki, impreza branżowa „X” organizowana przez firmę zewnętrzną, gdzie spotykają się tylko firmy telekomunikacyjne, powinna stanowić dla firmy koszt uzyskania przychodu jako koszt reklamy, a nie jako koszt reprezentacji.

Na tej imprezie każda ze spółek poprzez uczestnictwo w zawodach branżowych i poprzez logo swojej firmy umieszczone na żaglach wynajętych łódek stara się w ten sposób zareklamować. Koszt ten ma w przyszłości wpłynąć na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie zachować lub zabezpieczyć źródło tego przychodu zgodnie z updop w art. 15 ust. 1. Ponadto wydatki na reklamę nie są ujęte w art. 16 ust. 1 updop jako niestanowiące kosztu podatkowego. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, kosztem uzyskania przychodu nie mogą być wydatki poniesione na reprezentację, a w szczególności na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Faktura VAT, którą Spółka otrzymuje od kontrahenta nie zawiera wyszczególnia na poszczególne usługi tj. usługi gastronomiczne, hotelowe, czy za wynajęcie łódki, lecz zawiera ogólną cenę za zorganizowanie imprezy branżowej dla firm telekomunikacyjnych, gdzie każda z firm może się reklamować poprzez logo firmy, jak też poprzez spotkania z kontrahentami z branży. Opierając się na słownikowej definicji reprezentacji - okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną w przypadku działalności gospodarczej, polegająca na wywołaniu jak najlepszego wrażenia - to od pojęcia reprezentacji należy rozróżnić pojęcie reklamy.

Reklama to działanie Spółki kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzanie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu usług od danego przedsiębiorcy. Reklama może być realizowana za pomocą różnych środków, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Za logo można uznać znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżnienia ich od innych. Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót, jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Wydatki poniesione na imprezę tzw. „X” gdzie logo firmy jest umieszczone na żaglach danej łódki, jak również spotkania z kontrahentami z branży telekomunikacyjnej, mogą być uznawane za koszt uzyskania przychodu, gdyż w ten sposób Spółka promuje swoją pozycję na rynku, jak też reklamuje swoje usługi poprzez nazwę Spółki.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm. – zwanej dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przywołana regulacja wskazuje, iż definicja kosztów uzyskania przychodów – dla celów podatku dochodowego – składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną. Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łącznie dwóch warunków, tj.:

1. konieczność faktycznego, co do zasady, poniesienia wydatku,
2. poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
   
   

Tak więc dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie – zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami – pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop. Z powyższego przepisu wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest poprawienie wyniku finansowego oraz osiągnięcie przychodu, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Z uwagi na fakt, iż przepisy prawa podatkowego nie definiują ani pojęcia „reprezentacji”, należy – zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa – odnieść się do definicji słownikowej tego pojęcia. W internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) pojęcie to zostało zdefiniowane następująco: reprezentacja to „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną”.

Zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, za reprezentację uznaje się „występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów” (Brzeziński B., Kalinowski M., Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 1997, str. 159). Z powyższego wynika, iż o reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami. Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:

• stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jak i
• stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.
  
  

Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego. Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka aby być widoczną na rynku, uczestniczy jako firma telekomunikacyjna w spotkaniach w ramach branży, które są organizowane przez firmę zewnętrzną. W cenie tej imprezy są usługi gastronomiczne, hotelowe, usługa najmu łódki i inne koszty przyczyniające się do zorganizowania imprezy. Spółka aby uczestniczyć w takim spotkaniu musi zgłosić swój udział i opłacić koszty jakimi jest obciążana przez firmę zewnętrzną. Na tą imprezę Spółka oddelegowuje ok. 5 pracowników, którzy uczestniczą w spotkaniu tzw. „X”, czyli żeglowanie na łódkach. Spółka aby się zareklamować na takiej imprezie, na wynajętych łódkach umieszcza swoje żagle, na których umieszczane jest logo firmy. W imprezie uczestniczą tylko firmy z branży telekomunikacyjnej, którzy również się w ten sposób reklamują. Przy tej okazji odbywają się także spotkania z kontrahentami.

Odnosząc wyżej powołane przepisy prawa podatkowego do przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego, należy zauważyć, że podstawowym problemem w przedmiotowej sprawie jest rozstrzygnięcie, czy wymienione wydatki ukierunkowane są na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja), czy też mają na celu zachęcanie kontrahentów do utrzymania kontaktów oraz nabywania oferowanych usług lub produktów. Ocena charakteru wydatku możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.

Dokonując zatem oceny charakteru wydatków związanych z organizacją przedmiotowej imprezy, należy rozstrzygnąć, czy poszczególne jej elementy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 updop.

W opinii tut. Organu przedmiotowe wydatki, opisane w stanie faktycznym, takie jak koszt usług gastronomicznych, hotelowych czy usługa najmu łódki noszą znamiona wydatków reprezentacyjnych, bowiem służą budowaniu relacji z kontrahentami i wywołaniu jak najlepszego wrażenia, a w konsekwencji nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 updop. Oceny charakteru tych wydatków nie zmienia przy tym okoliczność, iż na wynajętych łódkach umieszczone są żagle stanowiące własność Spółki na których umieszczone jest logo firmy.

Końcowo podnieść należy, że w procesie wydawania interpretacji indywidualnych właściwy organ nie dokonuje żadnych własnych ustaleń w ramach postępowania dowodowego, ale przedstawia wyłącznie ocenę stanowiska Wnioskodawcy na tle przedstawionego przez Niego stanu faktycznego. Innymi słowy, podane przez Wnioskodawcę fakty nie podlegają weryfikacji ani konfrontacji z dokumentami źródłowymi, ponieważ w oparciu o wydaną w indywidualnej sprawie interpretację, Wnioskodawca uzyskuje jedynie informację o poglądzie organu w konkretnej, przedstawionej we wniosku sprawie.

Reasumując, wydatki związane z uczestnictwem w imprezie branżowej, takie jak koszty usług gastronomicznych, hotelowych czy usługa najmu łódki nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop.

Stanowisko Spółki uznać zatem należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j.t. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.