Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-106/14/ASz
z 28 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) − Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 31 stycznia 2014 r. (data wpływu do Biura – 5 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z wypłatą odszkodowań osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej za szkody spowodowane przez zwierzęta prawnie chronione - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2014 r. do Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie obowiązków płatnika związanych z wypłatą odszkodowań osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej za szkody spowodowane przez zwierzęta prawnie chronione.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Do jednostki wpływają wnioski o wypłatę odszkodowań za szkody wyrządzone przez zwierzęta prawnie chronione. Wnioski składane są przez:

1. osoby prawne,
2. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą,
3. osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.
   
   

Na podstawie art. 126 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz.U. 2004 r., Nr 92 poz. 880 z późń. zm.) jednostka dokonuje oględzin, szacowania szkód, ustala wysokość odszkodowania oraz dokonuje jego wypłaty.

Na podstawie złożonych przez osoby poszkodowane wniosków pracownicy jednostki dokonują oględzin w terenie, następnie na podstawie zebranej dokumentacji dokonują szacowania szkody.

W przypadku dużych obiektów stawowych oględzin oraz wyceny dokonuje uprawniony rzeczoznawca majątkowy, z którym jednostka zawarła umowę na wyżej wymienione czynności. Wysokość oraz zasady ustalania odszkodowania zawarte są w regulacjach wewnętrznych jednostki.

Wypłata odszkodowania następuje na podstawie ugody zawartej pomiędzy upoważnionym przedstawicielem jednostki a osobą poszkodowaną/osobami poszkodowanymi. Ugoda określa wysokość odszkodowania. Kwota odszkodowania przekazywana jest na wskazany w ugodzie rachunek bankowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wypłacone odszkodowanie, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi dla poszkodowanych przychód, który nie korzysta ze zwolnienia przedmiotowego?
2. Czy jednostka powinna wystawić i przesłać osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej informację PIT-8C, a w części dotyczącej informacji o wysokości przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy podając jako rodzaj przychodu „inne źródła”. Czy w przypadku podpisania ugody z więcej niż jedną osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej kwotę wynikającą z ugody należy podzielić proporcjonalnie do ilości osób i każdej z nich wystawić i przesłać odrębną informację PIT-8C?
3. Czy jednostka powinna wystawić i przesłać osobom prawnym oraz osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą informację PIT-8C, a w części dotyczącej informacji o wysokości przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy podając jako rodzaj przychodu „inne źródła” (jednostka posiada oświadczenie poszkodowanego o prowadzeniu działalności)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacone odszkodowania w myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowią dla poszkodowanego przychodów.

Osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, którym wypłacono odszkodowanie nie należy wystawiać i przesyłać informacji PIT-8C, podając w części dotyczącej informacji o wysokości przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy jako rodzaj przychodu „inne źródła” a w przypadku podpisania ugody z więcej niż jedną osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej kwotę wynikającą z ugody należy podzielić proporcjonalne do ilości osób i każdej z nich wystawić i przesłać odrębną informację PIT-8C.

Osobom prawnym oraz osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą, którym wypłacono odszkodowanie nie należy wystawiać informacji PIT- 8C.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy obowiązków płatnika związanych z wypłatą odszkodowań osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej za szkody spowodowane przez zwierzęta prawnie chronione. W zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłaty przedmiotowych odszkodowań osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą oraz osobom prawnym wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 - 15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl natomiast art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności”, definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 42a ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru (PIT-8C) o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Zaznaczyć należy, że wszystkie świadczenia uzyskiwane przez podatnika podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ust. 1 ustawy, korzystają jednak ze zwolnienia od podatku. Jednakże należy podkreślić, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji. Wszelkie zwolnienia i ulgi podatkowe są wyjątkiem, istotnym odstępstwem od zasady sprawiedliwości podatkowej – powszechności i równości opodatkowania, a ich zastosowanie nie może odbywać się na podstawie wykładni rozszerzającej, tzn. muszą być interpretowane ściśle.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Powołane uregulowania prawne wskazują jednoznacznie, iż nie wszystkie odszkodowania otrzymane przez osoby fizyczne wolne są od podatku dochodowego. Ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie ww. przepisów korzystają jedynie te odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów rangi ustawy lub aktów wykonawczych wydanych na ich podstawie, z wyjątkiem wyłączonych ze zwolnienia wolą ustawodawcy.

Zakres zwolnienia wynikający z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy obejmuje natomiast odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej za tzw. szkodę rzeczywistą, czyli poniesione straty, a nie dotyczy utraconych korzyści. Specyfika prawa podatkowego nakazuje inaczej traktować odszkodowanie z tytułu poniesionych przez poszkodowanego strat i odszkodowanie z tytułu utraconego zysku. Odszkodowanie z tytułu utraconych korzyści, jakich poszkodowany mógł się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono, podlega bowiem opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że do jednostki wpływają wnioski o wypłatę odszkodowań za szkody wyrządzone przez zwierzęta prawnie chronione. Wnioski składane są przez: osoby prawne, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 126 ustawy o ochronie przyrody jednostka dokonuje oględzin, szacowania szkód, ustala wysokość odszkodowania oraz dokonuje jego wypłaty. Na podstawie złożonych przez osoby poszkodowane wniosków pracownicy jednostki dokonują oględzin w terenie, następnie na podstawie zebranej dokumentacji dokonują szacowania szkody. W przypadku dużych obiektów stawowych oględzin oraz wyceny dokonuje uprawniony rzeczoznawca majątkowy, z którym jednostka zawarła umowę na wyżej wymienione czynności.

Wysokość oraz zasady ustalania odszkodowania zawarte są w regulacjach wewnętrznych jednostki. Wypłata odszkodowania następuje na podstawie ugody zawartej pomiędzy upoważnionym przedstawicielem jednostki a osobą poszkodowaną/osobami poszkodowanymi. Ugoda określa wysokość odszkodowania. Kwota odszkodowania przekazywana jest na wskazany w ugodzie rachunek bankowy.

Zgodnie z art. 126 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz.U. z 2004 r. Nr 92, poz. 880 z późn. zm.) Skarb Państwa odpowiada za szkody wyrządzone przez:

1. żubry - w uprawach, płodach rolnych lub w gospodarstwie leśnym;
2. wilki - w pogłowiu zwierząt gospodarskich;
3. rysie - w pogłowiu zwierząt gospodarskich;
4. niedźwiedzie - w pasiekach, w pogłowiu zwierząt gospodarskich oraz w uprawach rolnych;
5. bobry - w gospodarstwie rolnym, leśnym lub rybackim.
   
   

Odpowiedzialność, o której mowa w ust. 1, nie obejmuje utraconych korzyści (art. 126 ust. 2 ww. ustawy).

Z art. 126 ust. 3 ww. ustawy wynika, że oględzin i szacowania szkód, o których mowa w ust. 1, a także ustalania wysokości odszkodowania i jego wypłaty, dokonuje regionalny dyrektor ochrony środowiska, a na obszarze parku narodowego dyrektor tego parku.

Zgodnie z ust. 11 art. 126 cyt. ustawy minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa i ministrem właściwym do spraw rybołówstwa określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania przy szacowaniu szkód oraz sposób wypłaty odszkodowań za szkody, o których mowa w ust. 1, a także wzory dokumentów dotyczących szacowania szkód i wyliczania odszkodowań oraz terminy zgłoszenia i szacowania szkody, kierując się potrzebą dokonywania oceny rzeczywistej szkody oraz przyjęcia wysokości wyceny szkody według cen rynkowych.

W świetle powołanych powyżej przepisów ustawy o ochronie przyrody, stwierdzić należy, że w drodze rozporządzenia określa się jedynie tryb postępowania przy szacowaniu szkód oraz sposób wypłaty odszkodowań za szkody a także wzory dokumentów dotyczących szacowania szkód i wyliczania odszkodowań. Natomiast z powołanego powyżej art. 126 ust. 3 jednoznacznie wynika, że to regionalny dyrektor ochrony środowiska ustala wysokość i wypłatę odszkodowania.

Zatem wskazane powyżej przepisy ustawy o ochronie przyrody nie określają wprost wysokości odszkodowania, a także nie wskazują zasad jego ustalania.

Należy przy tym zauważyć, że z wniosku jednoznacznie wynika, iż wysokość kwoty wypłaconego odszkodowania wynika z zawartej ugody.

Wobec tego do przedmiotowego odszkodowania nie może mieć zastosowania – wskazany przez Wnioskodawcę − art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten dotyczy po pierwsze: wyłącznie ściśle określonych odszkodowań, tj. tych których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów prawa, a po drugie - gdyby nawet opisane odszkodowanie takim było, to nie mogłoby korzystać ze zwolnienia, gdyż wypłacane jest na podstawie ugody.

Skoro zatem na podstawie ww. przepisu opisane we wniosku świadczenia nie korzystają ze zwolnienia i żaden inny przepis wymieniony w katalogu zwolnień również nie może mieć do nich zastosowania, to wskazane świadczenia wypłacane osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej stanowią przychód, w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, Wnioskodawca, jako płatnik, zobowiązany jest wypełnić obowiązek nałożony przez art. 42a powołanej ustawy, czyli wystawić informacje PIT-8C, w których należy wykazać wartość przekazanych odszkodowań jako przychód z innych źródeł. W przypadku podpisania ugody z więcej niż jedną osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej kwotę wynikającą z ugody należy podzielić proporcjonalnie do ilości osób i każdej z nich wystawić i przesłać odrębną informację PIT-8C.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązków płatnika związanych z wypłatą odszkodowań osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej za szkody spowodowane przez zwierzęta prawnie chronione należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.