Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-140/14/JS
z 29 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 27 stycznia 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 31 stycznia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu i możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup pomocy dydaktycznych, których wartość przekracza 3.500 zł, ze względu na ich ograniczony okres użytkowania (krótszy niż rok) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2014 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu i możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup pomocy dydaktycznych, których wartość przekracza 3.500 zł, ze względu na ich ograniczony okres użytkowania (krótszy niż rok).

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca rozpoczął działalność w 1984 r. Jako organ założycielski, powołał w 2006 r. niepubliczną szkołę o uprawnieniach szkoły publicznej. Szkoła nie jest odrębną jednostką i podlega bezpośrednio Wnioskodawcy (wspólne rozliczenie roczne CIT, wspólna księgowość, kadry i płace). Wnioskodawca sprawuje i wykonuje pełną kontrolę i nadzór nad działalnością szkoły; dotyczy to spraw finansowych, jak również organizacyjnych, gospodarczych, płacowych i kadrowych. Na działalność oświatową i prowadzenie szkoły, Wnioskodawca otrzymuje z Urzędu Miasta dotację, która wpływa na bieżące konto. Dotacja przeznaczona jest na bieżące wydatki szkoły i wykorzystywana zgodnie z jej przeznaczeniem. Wnioskodawca wyposażył pracownie, sale lekcyjne w niezbędne środki dydaktyczne, służące procesowi dydaktyczno-wychowawczemu realizowanemu na zajęciach lekcyjnych. Wartość niektórych zakupionych pomocy dydaktycznych zakupionych dla uczniów, przewyższa wartość 3.500,00 zł brutto. Środki te służą wyłącznie uczniom do celów dydaktycznych , jako pomoc na lekcjach z przedmiotów zawodowych, przekazywanych wiadomości teoretycznych i praktycznych. Każdy z zakupionych środków (pomocy), którego wartość przekracza kwotę 3.500,00 zł brutto jest uznawany za środek trwały, wpisany do ewidencji środków trwałych – ewidencji szkoły (ponieważ pomoce te są na stanie szkoły) i jednorazowo wartość wpisana w koszty bieżące szkoły, jako pomoce dydaktyczne przeznaczone dla uczniów.

Zakupione pomoce, zgodnie z ich przeznaczeniem, finansowane są w całości z dotacji. Zakupione środki dydaktyczne nie mogą zostać (nie nadają się) przeznaczone na działalność gospodarczą (zarobkową), mogą jedynie służyć do procesów dydaktycznych, oświatowych, szkoleniowych. Nie mogą być przeznaczone na inne cele niż edukacyjne, gdyż technika i sposób ich wykonania służy jedynie do celów naukowych. Wartość użytkowa zakupionych pomocy dydaktycznych przewidywana jest do roku czasu, gdyż korzystają z nich uczniowie, ucząc się obsługi praktycznej tych urządzeń i mogą one ulec zepsuciu lub zużyciu w trakcie nauki, dlatego też ich okres przydatności jest krótszy niż 1 rok.

Istotne elementy stanu faktycznego zawarto również w stanowisku Wnioskodawcy, gdzie wskazano, że Wnioskodawca, w myśl zapisów statutowych, jest stowarzyszeniem prowadzącym działalność statutową (egzaminy, szkolenia BHP, prowadzenie szkół – działalność oświatowa) oraz działalność gospodarczą – wynajem. Z tytułu prowadzonej działalności oświatowej (prowadzenie szkoły) nie osiąga dochodu. Otrzymana dotacja przeznaczona jest na bieżące wydatki związane z realizacją zadań szkoły. Niewykorzystana dotacja podlega zwrotowi do dnia 31 stycznia następnego roku, w związku z tym Wnioskodawca nie osiąga z tego tytułu dochodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, jako stowarzyszenie posiadające status „małego podatnika”, prowadząc działalność statutową (w tym działalność oświatową – szkoła niepubliczna o uprawnieniach szkoły publicznej) może dokonać jednorazowej amortyzacji zakupionych środków dydaktycznych, których wartość zakupu przekracza 3.500,00 zł brutto, ze względu na ich ograniczony okres użytkowania (krótszy niż rok)?

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymuje on dotacje na dofinansowanie realizacji zadań szkoły w zakresie bieżącej działalności, pokrycie bieżących wydatków szkoły. Dotacje oświatowe, o których mowa w art. 90 ust. 1a-3b, są przeznaczone na dofinansowanie realizacji zadań szkół; art. 90 ust. 3d wskazuje natomiast, że dotacja może być wykorzystane wyłącznie na:

1. pokrycie wydatków bieżących szkoły,

2. zakup środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych obejmujących:

• książki i inne zbiory biblioteczne,
• środki dydaktyczne służące procesowi dydaktyczno-wychowawczemu realizowanemu w szkołach,
• sprzęt sportowy i rekreacyjny,
• meble,
• pozostałe środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne o wartości nieprzekraczającej wielkości ustalonej w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych, dla których odpisy amortyzacyjne są uznawane za koszt uzyskania przychodów w 100% ich wartości, w momencie oddania ich do używania.
  
  

Wnioskodawca, w myśl zapisów statutowych, jest stowarzyszeniem prowadzącym działalność statutową (egzaminy, szkolenia BHP oraz prowadzenie szkół – działalność oświatowa) oraz działalność gospodarczą – wynajem.

Zgodnie z art. 2 pkt 25 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca posiada status „małego podatnika”. W myśl zapisu ww. ustawy pod pojęciem „małego podatnika” rozumie się podatnika podatku od towarów i usług, u którego wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 Euro. Na rok 2014 jest to 5.068.000 zł.

Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mający status małego podatnika, zgodnie z zapisem art. 16k ust. 7-12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczanych do grupy Klasyfikacji 3-8, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Przy określeniu limitu, o którym jest mowa w art. 16k ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3.500,00 zł wartości początkowej środków trwałych. Łączna wartość jednorazowych odpisów amortyzacyjnych nie mogła przekroczyć w 2013 r. kwoty 205.000 zł; limit jednorazowej amortyzacji na 2014 r. wynosi 211.000 zł.

W związku z powyższym, każdy zakup środków dydaktycznych uznawanych za środek trwały, którego wartość przekracza 3.500,00 zł, wprowadzony jest do ewidencji środków trwałych w miesiącu oddania go do używania i jednorazowo zamortyzowany, wpisując go w 100 % w koszty działalności szkoły, gdyż takie wydatki uznawane są przez Wnioskodawcę za bieżące koszty (wydatek związany z realizacja zadań dydaktycznych szkoły, zgodnie z art. 90 ust. 3c).

Zdaniem Wnioskodawcy, takie rozliczenie jest prawidłowe, gdyż zakupione środki dydaktyczne przeznaczone są wyłącznie na cele edukacyjne, dzięki którym uczniowie mogą naocznie zapoznać się na zajęciach z wieloma urządzeniami praktycznie, a nie tylko teoretycznie. Wnioskodawca uważa, że nie można zakupu tych środków traktować jako inwestycji, gdyż przeznaczone są one do celów edukacyjnych. W ocenie Wnioskodawcy, jako mały podatnik, może korzystać z limitu odliczeń jednorazowej amortyzacji, zgodnie z art. 16k ust. 7-12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca nadmienia, że z tytułu prowadzonej działalności oświatowej (prowadzenie szkoły) nie osiąga dochodu. Otrzymana dotacja przeznaczona jest na bieżące wydatki związane z realizacją zadań szkoły. Niewykorzystana dotacja podlega zwrotowi do dnia 31 stycznia następnego roku, w związku z tym Wnioskodawca nie osiąga z tego tytułu dochodu. Zdaniem Wnioskodawcy, działalność statutowa zwolniona jest z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie należy zaznaczyć, że stosownie do treści zadanego pytania (wyznaczającego zakres wniosku) przedmiotem niniejszej interpretacji była wyłącznie ocena sposobu i możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup środków dydaktycznych, których wartość przekracza 3.500 zł, ze względu na ich ograniczony okres użytkowania (krótszy niż rok). Nie była zatem przedmiotem oceny ta część przedstawionego stanowiska, która odnosiła się do ustalenia, czy działalność Wnioskodawcy korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych; na okoliczności te nie wskazano bowiem w opisie stanu faktycznego.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm. - dalej „ustawa o pdop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

W świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o pdop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie. Pośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki związane z całokształtem działalności podatnika i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Z treści art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o pdop wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Z uwagi na fakt, że składniki majątku trwałego wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki związane z ich nabyciem zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Definicja środka trwałego – dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych – zawarta została w treści art. 16a ust. 1 ustawy o pdop, zgodnie z którym amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z powyższym, wymienione w pkt 1-3 środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

1. zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
2. stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o pdop,
3. są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania – ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, iż warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawny technicznie i zalegalizowany prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,
4. przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik,
5. są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,
6. nie są wymienione w katalogu środków trwałych zawartym w art. 16c ustawy.
   
   

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wyposażył pracownie i sale lekcyjne w niezbędne środki dydaktyczne, służące procesowi dydaktyczno-wychowawczemu realizowanemu na zajęciach lekcyjnych. Wartość niektórych pomocy dydaktycznych zakupionych dla uczniów, przewyższa wartość 3.500,00 zł brutto. Każdy z zakupionych środków (pomocy), którego wartość przekracza kwotę 3.500,00 zł brutto jest uznawany za środek trwały, wpisany do ewidencji środków trwałych i zaksięgowany jednorazowo w koszty bieżące szkoły. Wartość użytkowa zakupionych pomocy dydaktycznych przewidywana jest do roku czasu, gdyż korzystają z nich uczniowie, ucząc się obsługi praktycznej tych urządzeń. Mogą one ulec zepsuciu lub zużyciu w trakcie nauki, dlatego też ich okres przydatności jest krótszy niż 1 rok.

Skoro zatem – jak wynika z opisu stanu faktycznego – przewidywany przez Wnioskodawcę okres użytkowania wskazanych we wniosku składników majątku był krótszy niż rok, to już ta okoliczność sama w sobie przesądza o braku możliwości uznania ich za składniki majątku trwałego.

Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że jak już wcześniej wskazano, jednym z warunków dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nabywanych przez podatnika składników majątku jest wykorzystanie tych aktywów na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ustawa o pdop nie zawiera definicji działalności gospodarczej, a zatem zasadne jest sięgnięcie w tym zakresie do definicji zawartej w Ordynacji podatkowej. Zgodnie z art. 3 pkt 9 Ordynacji podatkowej, przez działalność gospodarczą rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność – do przedsiębiorców.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika m.in, że Wnioskodawca otrzymuje z Urzędu Miasta dotację, która przeznaczona jest na dofinansowanie realizacji zadań szkoły w zakresie kształcenia, wychowania i opieki. Za otrzymane środki pieniężne Wnioskodawca wyposażył pracownie, sale lekcyjne w pomoce dydaktyczne służące procesowi dydaktyczno-wychowawczemu realizowanemu na zajęciach lekcyjnych. Zakupione środki dydaktyczne nie nadają się do przeznaczenia ich na działalność gospodarczą (zarobkową), mogą jedynie służyć do procesów dydaktycznych, oświatowych, szkoleniowych. Pomoce dydaktyczne finansowane są w całości z otrzymanej dotacji.

Z powyższego wynika zatem, że nabywane przez Wnioskodawcę składniki majątku (pomoce dydaktyczne) nie są wykorzystywane do działalności gospodarczej, lecz do działalności statutowej. Zatem również z tego powodu wydatki poniesione na zakup pomocy dydaktycznych nie stanowią wydatków na nabycie składników majątku trwałego. W konsekwencji, wydatki na ich nabycie podlegają, co do zasady, kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o pdop.

Wskazać jednak należy, że z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że wydatki na nabycie pomocy dydaktycznych finansowane są w całości z dotacji otrzymanej od Urzędu Miasta (z budżetu jednostki samorządu terytorialnego). Zaznaczyć przy tym należy, że dotacje otrzymane z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o pdop, korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego.

W związku z powyższym, wydatki sfinansowane ze środków zwolnionych z opodatkowania nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, bowiem zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o pdop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47, 48, 52 i 53, lub ze środków, o których mowa w art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. Nr 96, poz. 873 z późn. zm.).

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie sposobu i możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup pomocy dydaktycznych, których wartość przekracza 3.500 zł, ze względu na ich ograniczony okres użytkowania (krótszy niż rok), należy uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że brak możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na nabycie pomocy dydaktycznych, sfinansowanych w całości otrzymaną dotacją, dotyczy wszystkich składników majątku, bez względu na ich wartość i okres używania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.