Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-21/14-6/TW
z 7 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2014 r. (data wpływu 8 stycznia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 3 marca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów i w zakresie opodatkowania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 27 lutego 2014 r. znak ILPB1/415-21/14-2/TW na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem rozpatrzenia wniosku jedynie w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 3 marca 2014 r., w tym samym dniu wniosek uzupełniono (dokonano wpłaty).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca posiada chłodnię składową. Działalność Wnioskodawcy polega na tym, że świadczy usługi przechowywania powierzonego towaru w chłodni przez okres ustalony przez obydwie strony transakcji. W dniu 29 kwietnia 2013 r. doszło do pożaru pomieszczeń magazynowych i chłodni. W czasie pożaru w chłodni znajdowały się towary powierzone do przechowywania przez kontrahentów. W wyniku pożaru przechowywane towary częściowo uległy zniszczeniu, w związku z czym Wnioskodawca zobowiązany był wypłacić odszkodowanie za zniszczony towar.

Wnioskodawca posiadał polisę ubezpieczeniową na wypadek pożaru. Część odszkodowania została pokryta z pieniędzy otrzymanych od ubezpieczyciela, resztę Wnioskodawca pokrył z własnych środków na podstawie ugody zawartej z poszkodowanymi kontrahentami.

Śledztwo prowadzone w sprawie pożaru zaistniałego w dniu 29 kwietnia 2013 r. w pomieszczeniach magazynowych chłodni, gdzie n/n sprawca poprzez niezabezpieczone okno pomieszczenia magazynowego chłodni dostał się do wnętrza budynku, a następnie za pomocą substancji łatwopalnej dokonał podpalenia przechowywanego tam towaru na szkodę podmiotów gospodarczych, które powierzyły towar do przechowania, zostało umorzone przez KMP wobec niewykrycia sprawcy czynu.

Uzasadnienie postanowienia o umorzeniu zawiera następujący zapis:

„Podczas penetracji terenu przyległego do budynku, przez odpowiednie służby, przy jednym z dwóch okien ściany zewnętrznej ujawniono na trawiastym podłożu podstawioną drewnianą paletę i otwarte okno. Przez opisane otwarte okno, sprawca dostał się do wnętrza pomieszczenia, okno to nie posiada zasuniętej żaluzji, która jest zamontowana, na drugim sąsiednim oknie jest zasunięta co uniemożliwia jego otworzenie lub wypchnięcie. Okno nie posiada śladów mechanicznych uszkodzeń, co może świadczyć o tym, że zostało otworzone od wewnątrz lub pozostawiono je niedomknięte”.

Obiekt chłodni posiada zamontowany system monitoringu, który jednak nie przyniósł wymiernych efektów przy ustalaniu sprawcy.

Pomimo faktu, że sprawca pożaru nie został zidentyfikowany, brak jest przesłanek aby stwierdzić, że pożar powstał na skutek działań bądź też zaniechań Wnioskodawcy; obiekt objęty był systemem monitoringu, posiadał ubezpieczenie na wypadek pożaru, które zostało wypłacone, instalacja elektryczna była sprawna, a w momencie podpalenia nikt z pracowników ani też Wnioskodawca nie byli obecni w miejscu zdarzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

1. Czy Wnioskodawca postąpi prawidłowo zaliczając do kosztów podatkowych odszkodowanie – zarówno to otrzymane wcześniej od ubezpieczyciela jak i to wypłacone z własnych środków Wnioskodawcy – wypłacone swoim kontrahentom z tytułu zniszczonego towaru?
2. Czy Wnioskodawca postąpi prawidłowo zaliczając do kosztów uzyskania przychodów opakowania, znajdujące się w magazynie, zniszczone w wyniku pożaru i akcji gaśniczej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zasady zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 22 ust. 1 updof, zgodnie z którym, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Warunkiem uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu, jest wykazania związku pomiędzy poniesieniem wydatku, a możliwością uzyskania dzięki temu przychodów.

Oznacza to, że wszystkie poniesione wydatki, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 updof, są kosztami uzyskania przychodu, jeżeli pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelakie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

W przedstawionej sytuacji doszło – bez winy Wnioskodawcy – do zdarzenia losowego jakim był pożar, w wyniku którego szkodę poniósł Wnioskodawca, gdyż zniszczeniu uległ towar, który zobowiązał się przechować w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W wyniku zaistniałych zdarzeń Wnioskodawca zobowiązany był wypłacić odszkodowanie właścicielom za zniszczony towar celem zabezpieczenia kontaktów handlowych a co za ty idzie – źródła przychodu. W związku z czym, Wnioskodawca uważa, że ma prawo zaliczyć wypłacone odszkodowania w całości do kosztów uzyskania przychodu.

W zaistniałej sytuacji nie ma bowiem zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 19 updof, gdyż wypłacone odszkodowania nie były ani karami umownymi ani odszkodowaniami z tytułu wad wykonanych robót i usług ani też odszkodowaniami za zwłokę, w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad. Wobec tego wypłacone odszkodowania stanowią koszt uzyskania przychodu zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 updof.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu, to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Za koszt uzyskania przychodu należy traktować te wydatki, których poniesienie przez podatnika było spowodowane racjonalnym dążeniem i obiektywną możliwością osiągnięcia przychodu, choćby sam przychód nie wystąpił.

W wyniku pożaru oraz akcji gaśniczej zniszczeniu uległy opakowania, kartony, pudła, worki, tacki plastikowe znajdujące się w magazynie. Wydatki poniesione na ich zakup nie zostały zaliczone do kosztów w momencie zakupu, dopiero w momencie zużycia następowało zaliczenie do kosztów podatkowych. W wyniku pożaru większość opakowań uległa zniszczeniu, w związku z czym został sporządzony protokół, w którym ujęto wartościowo oraz ilościowo zniszczone opakowania i na tej podstawie wartość zniszczonych opakowań zaliczona została do kosztów podatkowych jako straty nadzwyczajne powstałe w związku z pożarem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Istotą powyższego przepisu jest generalnie wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów kar umownych związanych z wadami towarów lub usług.

Jednakże w rozpatrywanej sprawie przepis art. 23 ust. 1 pkt 19 ww. ustawy nie ma zastosowania bowiem wypłacone Wnioskodawcy odszkodowanie nie stanowiło kary umownej czy odszkodowania z tytułu, o którym mowa w tym przepisie.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

W przypadku strat trudno mówić, że zmierzają do osiągnięcia przychodów. Mogą jednak, co do zasady, stanowić element kosztowy w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Możliwość zaliczenia poniesionej straty do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowana jest jednakże od spełnienia następujących warunków:

• strata musi być związana z całokształtem prowadzonej działalności,
• jej powstanie musi być spowodowane działaniem niezawinionym przez podatnika,
• musi być właściwie udokumentowana,
• podatnik winien wykazać, że podjął właściwe działania zabezpieczające przed powstaniem tejże straty.
  
  

Przyjmuje się, że dla celów podatkowych, tylko stratę powstałą na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych, nie do uniknięcia przez racjonalnie działający podmiot, można uznać za zdarzenie losowe, które uzasadnia zaliczenie powstałej straty w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Przy czym strata ta nie może być skutkiem działań lub zaniedbań podatnika np. niewłaściwego zabezpieczenia. Ocena, czy podatnik dochował należytej staranności przy zabezpieczeniu składników majątkowych ma charakter indywidualny i jest uzależniona od konkretnych faktów i okoliczności towarzyszących powstałej stracie.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika m.in., że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca posiada chłodnię składową. Działalność Wnioskodawcy polega na tym, że świadczy usługi przechowywania powierzonego towaru w chłodni przez okres ustalony przez obydwie strony transakcji. W dniu 29 kwietnia 2013 r. doszło do pożaru pomieszczeń magazynowych i chłodni. W czasie pożaru w chłodni znajdowały się towary powierzone do przechowywania przez kontrahentów. W wyniku pożaru przechowywane towary częściowo uległy zniszczeniu, w związku z czym Wnioskodawca zobowiązany był wypłacić odszkodowanie za zniszczony towar. Wnioskodawca posiadał polisę ubezpieczeniową na wypadek pożaru. Część odszkodowania została pokryta z pieniędzy otrzymanych od ubezpieczyciela, resztę Wnioskodawca pokrył z własnych środków na podstawie ugody zawartej z poszkodowanymi kontrahentami. Śledztwo prowadzone w sprawie pożaru zostało umorzone przez policję wobec niewykrycia sprawcy czynu, który dokonał podpalenia przechowywanego tam towaru. Zainteresowany podał, że obiekt chłodni posiada zamontowany system monitoringu. Pożar nie powstał na skutek działań bądź też zaniechań Wnioskodawcy (obiekt objęty był systemem monitoringu, posiadał ubezpieczenie na wypadek pożaru, które zostało wypłacone, instalacja elektryczna była sprawna, a w momencie podpalenia nikt z pracowników ani tez Wnioskodawca nie byli obecni w miejscu zdarzenia).

W związku z powyższym, wydatki jakie poniósł Wnioskodawca związane z wypłatą odszkodowania dla kontrahentów za przechowywany towar, który uległ zniszczeniu na skutek pożaru będącego następstwem podpalenia mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów jako związane z całokształtem prowadzonej działalności gospodarczej. Zainteresowany bowiem podjął niezbędne postępowanie mające na celu wyjaśnienie przyczyny i okoliczności powstania pożaru. Pozwoliło to stwierdzić, że straty w towarach kontrahentów powstały pomimo, że podatnik dołożył należytej staranności w celu jej uniknięcia. Wypłacone odszkodowanie może zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów, gdyż straty w towarach powstały niezależnie od woli podatnika, a więc są niezawinione – były następstwem podpalenia co wykazało przeprowadzone przez policję śledztwo.

Do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej zasadnym jest zaliczyć także wydatki poniesione na zakup opakowań, kartonów, pudeł, worków i tacek plastikowych znajdujących się w magazynie (niezaliczonych uprzednio do kosztów), które na skutek pożaru oraz akcji gaśniczej uległy zniszczeniu.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy uznać należy, że Wnioskodawca postąpi prawidłowo zaliczając do kosztów podatkowych prowadzonej działalności odszkodowanie (otrzymane od ubezpieczyciela jak i wypłacone z własnych środków) wypłacone swoim kontrahentom z tytułu zniszczonego towaru.

Wnioskodawca postąpi również prawidłowo zaliczając do kosztów uzyskania przychodów opakowania znajdujące się w magazynie, zniszczone w wyniku pożaru i akcji gaśniczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów w dniu 7 kwietnia 2014 r. został rozstrzygnięty odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-21/14-6/TW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.