Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-76/14-4/AW
z 18 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni Mieszkaniowej przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2014 r. (data wpływu 30 stycznia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 marca 2014 r. (data wpływu 31 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług jako usług pośrednictwa ubezpieczeniowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług jako usług pośrednictwa ubezpieczeniowego. Wniosek uzupełniono w dniu 31 marca 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia Mieszkaniowa zgodnie z zawartą z Towarzystwem Ubezpieczeniowym umową, w sprawie technicznej obsługi ubezpieczenia mieszkań „przy czynszu”, wykonuje następujące czynności o charakterze pomocniczym mającym na celu prawidłową realizację umów ubezpieczenia mieszkań:

1. informuje członków/osoby niebędące członkami o ubezpieczeniu mieszkań „przy czynszu” i ogólnych warunkach tego ubezpieczenia;
2. przyjmuje od ubezpieczonych miesięczne składki ubezpieczeniowe wraz z opłatami za używanie lokali mieszkalnych w zarządzanych przez Ubezpieczającego zasobach mieszkaniowych;
3. sporządza miesięczne wykazy ubezpieczonych zawierających nw. dane:
   • imię i nazwisko ubezpieczonego oraz jego adres;
   • wysokość sumy ubezpieczenia;
   • wariant ubezpieczenia;
   • wysokość uiszczanej składki ubezpieczeniowej za każde ubezpieczenie mieszkania „przy czynszu”;
4. przekazuje w terminie do dnia 30 każdego miesiąca składki ubezpieczeniowe na rachunek bankowy ubezpieczyciela.
   
   

Czynności ww. Spółdzielnia wykonuje we własnym zakresie przy wykorzystaniu zasobów własnych. Za czynności wykonywane zakład ubezpieczeniowy zobowiązany jest do wypłaty wynagrodzenia prowizyjnego, obliczanego jako procent od sumy miesięcznych składek ubezpieczeniowych przekazanych na rachunek bankowy towarzystwa ubezpieczeniowego.

Spółdzielnia nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu. Celem zawartej umowy jest uzyskanie przychodu z tytułu wykonywanych usług. Dlatego działania Spółdzielni obejmują również, oprócz informowania o warunkach ubezpieczenia, zachęcanie do skorzystania z oferty i ułatwianie kontaktu pomiędzy zainteresowanym mieszkańcem a towarzystwem ubezpieczeniowym (podanie danych kontaktowych, takich jak adres biura, nr telefonu).

Usługi wykonywane przez Spółdzielnię zostały zakwalifikowane przez Ośrodek Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego do grupowania PKWiU 66.29.19.0 „Pozostałe usługi wspomagające ubezpieczenie i fundusze emerytalne, gdzie indziej niesklasyfikowane”.

W uzupełnieniu z dnia 28 marca 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że w ramach zawartej z Towarzystwem Ubezpieczeniowym S.A. umowy, Spółdzielnia Mieszkaniowa dokonuje faktycznie m.in. takich czynności, jak:

• informowanie przy nabyciu mieszkania przez nowego lokatora o możliwości skorzystania z ubezpieczenia mieszkania ,,przy czynszu”;
• dostarczanie do wszystkich lokatorów zamieszkujących zasoby tut. Spółdzielni ulotek reklamowych informujących o możliwości ubezpieczenia mieszkania „przy czynszu”;
• przekazywanie osobom zainteresowanym ubezpieczeniem mieszkania „przy czynszu” deklaracji zawarcia polisy ubezpieczeniowej, które to deklaracje (po wypełnieniu) odsyłane są przez Spółdzielnię Mieszkaniową do T.U. S.A.;
• w sytuacji, gdy osoba ubezpieczona nie opłaci należnej składki ubezpieczeniowej pracownik Spółdzielni wykonuje rozmowę telefoniczną w sprawie zapytania o dalsze kontynuowanie ubezpieczenia; w przypadku braku chęci kontynuowania ubezpieczenia Spółdzielnia wysyła do towarzystwa ubezpieczeniowego stosowną informację.
  
  

W siedzibie Spółdzielni znajdują się także broszury informujące i zachęcające do ubezpieczenia mieszkania „przy czynszu”.

Zdaniem Spółdzielni Mieszkaniowej, w ramach zawartej umowy z Towarzystwem Ubezpieczeń, Spółdzielnia wykonuje czynności zmierzające do pozyskania klientów i wykonuje czynności przygotowawcze zmierzające do zawierania umów ubezpieczenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółdzielni, że świadczone przez nią usługi można uznać za usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i czy będą one podlegały zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywane przez niego usługi mieszczą się w pojęciu usług pośrednictwa ubezpieczeniowego i czynności te mogą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

W ocenie Spółdzielni pojęcie „pośrednictwa” obejmuje działalność wykonywaną przez podmiot pośredniczący, który nie jest stroną umowy dotyczącej produktu ubezpieczeniowego i którego działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów. W istocie pośrednictwo ubezpieczeniowe stanowi usługę świadczoną na rzecz Towarzystwa Ubezpieczeniowego, za którą to wypłaca Spółdzielni wynagrodzenie prowizyjne w wysokości 10% od wartości przekazanych składek. Wysokość wynagrodzenia uzależniona jest od wyniku, czyli ilości osób ubezpieczonych. Celem umowy jest m.in. pozyskiwanie nowych osób (członków i nie-członków Spółdzielni), które chciałyby skorzystać z możliwości ubezpieczenia swoich mieszkań. Im więcej osób skorzysta z ubezpieczenia, tym większe wynagrodzenie Spółdzielnia uzyska. Pozyskiwanie, o którym mowa wyżej polega m.in. na wskazywaniu mieszkańcom na możliwość zawarcia umowy ubezpieczenia, przedstawianiu warunków ubezpieczenia i zachęcaniu do skorzystania z oferty. W razie zainteresowania mieszkańca usługą ubezpieczenia Spółdzielnia informuje o możliwości kontaktu z ubezpieczycielem (podaje adres biura) w celu złożenia wniosku zawarcia umowy i nabycia danego produktu ubezpieczeniowego.

Reasumując, Spółdzielnia uważa, że realizowane przez nią usługi mieszczące się w pojęciu usług pośrednictwa ubezpieczeniowego mogą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Według art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane są przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Z treści art. 43 ust. 13 ustawy wynika, że zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Zgodnie z art. 43 ust. 15 ustawy - zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Zatem w pierwszej kolejności należy określić, jakie czynności miał na myśli prawodawca formułując w art. 43 ust. 1 pkt 37 zwolnienie dla świadczonych usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych oraz usług pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

W myśl art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Wskazać należy, że Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych, ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych.

„Czynność ubezpieczeniowa”, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Czynność ubezpieczeniowa, w każdym przypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia (od podatku) a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-8/01 orzekł, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu to, że ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skandia C-240/99, paragraf 37).

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie „transakcje ubezpieczeniowe” nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38).

Jednak w akapicie 41 sprawy Skandia TSUE podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, że tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B(a) Szóstej Dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.

Natomiast zasadniczym kryterium, pozwalającym na ustalenie, czy dana osoba jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, czy też nie, jest charakter wykonywanych przez nią czynności wewnętrznych. W sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien TSUE zwrócił uwagę, że przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do której się przyczynił. Stwierdzenie posiadania statusu pośrednika ubezpieczeniowego zależy zatem od cech badanej działalności.

Z kolei, w sprawie C-453/05 TSUE stwierdził, że „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem, że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca, zgodnie z zawartą z Towarzystwem Ubezpieczeniowym umową, wykonuje następujące czynności mające na celu prawidłową realizację umów ubezpieczenia mieszkań:

1. informuje przy nabyciu mieszkania przez nowego lokatora o możliwości skorzystania z ubezpieczenia mieszkania ,,przy czynszu”;
2. informuje członków/osoby niebędące członkami o ubezpieczeniu mieszkań „przy czynszu” i ogólnych warunkach tego ubezpieczenia;
3. dostarcza do wszystkich lokatorów zamieszkujących zasoby tut. Spółdzielni ulotek reklamowych informujących o możliwości ubezpieczenia mieszkania „przy czynszu”;
4. przekazuje osobom zainteresowanym ubezpieczeniem mieszkania „przy czynszu” deklaracji zawarcia polisy ubezpieczeniowej, które to deklaracje (po wypełnieniu) odsyłane są przez Spółdzielnię Mieszkaniową do Towarzystwa Ubezpieczeń;
5. w sytuacji, gdy osoba ubezpieczona nie opłaci należnej składki ubezpieczeniowej pracownik Spółdzielni wykonuje rozmowę telefoniczną w sprawie zapytania o dalsze kontynuowanie ubezpieczenia; w przypadku braku chęci kontynuowania ubezpieczenia Spółdzielnia wysyła do towarzystwa ubezpieczeniowego stosowną informację;
6. przyjmuje od ubezpieczonych miesięczne składki ubezpieczeniowe wraz z opłatami za używanie lokali mieszkalnych w zarządzanych przez Ubezpieczającego zasobach mieszkaniowych;
7. sporządza miesięczne wykazy ubezpieczonych;
8. przekazuje w terminie do dnia 30 każdego miesiąca składki ubezpieczeniowe na rachunek bankowy ubezpieczyciela.
   
   

W siedzibie Spółdzielni znajdują się także broszury informujące i zachęcające do ubezpieczenia mieszkania „przy czynszu”.

Zdaniem Spółdzielni Mieszkaniowej w ramach zawartej umowy z Towarzystwem Ubezpieczeń, wykonuje ona czynności zmierzające do pozyskania klientów i wykonuje czynności przygotowawcze zmierzające do zawierania umów ubezpieczenia.

Czynności ww. Spółdzielnia wykonuje we własnym zakresie przy wykorzystaniu zasobów własnych. Za czynności wykonywane zakład ubezpieczeniowy zobowiązany jest do wypłaty wynagrodzenia prowizyjnego, obliczanego jako procent od sumy miesięcznych składek ubezpieczeniowych przekazanych na rachunek bankowy towarzystwa ubezpieczeniowego.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług jako usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.

W związku z powyższym należy wskazać, że Wnioskodawca wykonując czynności opisane w treści wniosku świadczy usługi ubezpieczeniowe na cudzy rachunek.

Odnosząc się do powyższego zaznacza się, że ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje co należy rozumieć pod pojęciem umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, zatem w celu dokładnego zdefiniowania tego pojęcia należy sięgnąć do regulacji prawa cywilnego.

Co prawda prawo podatkowe stanowi osobną od prawa cywilnego gałąź prawa, jednak przy stosowaniu prawa podatkowego należy posiłkować się prawem cywilnym, o ile nie stoi to w sprzeczności z przepisami prawa podatkowego, w szczególności w celu określenia natury stosunków cywilnoprawnych łączących podmioty cywilnoprawne (osoby fizyczne, prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej).

Ponadto w przypadku, gdy ustawy podatkowe posługują się pewnymi pojęciami nie definiując ich (jak np. własność, zdolność prawna, zasiedzenie), należy nadawać tym pojęciom znaczenie ustalone w prawie cywilnym, jako gałęzi prawa regulującej stosunki prywatne pomiędzy podmiotami cywilnoprawnymi. Inne stanowisko prowadziłoby do powstania niespójności w ramach systemu prawa, jak również do dowolności interpretacyjnej, umożliwiając różne rozumienie tych samych pojęć, takie stanowisko znajduje potwierdzenie w szczególności w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 marca 2002 r., sygn. akt P 7/00, w którym stwierdzone zostało, że: „Uznając samodzielność regulacji Ordynacji podatkowej nie sposób zanegować faktu, iż prawo cywilne spełnia rolę tzw. prawa powszechnego, co usprawiedliwia odwołanie się do wykształconych w nim pojęć podstawowych”.

Stosując się do powyższej zasady należy zauważyć, że zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121), przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Natomiast na mocy art. 808 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego, ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. W takim przypadku ubezpieczający nie jest jednocześnie ubezpieczonym. Ubezpieczony nie musi być imiennie wskazany w umowie, chyba że jest to konieczne do określenia przedmiotu ubezpieczenia. Roszczenie o zapłatę składki przysługuje ubezpieczycielowi wyłącznie przeciwko ubezpieczającemu.

Z drugiej strony ubezpieczony jest uprawniony do żądania należnego świadczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela. Dodatkowo może żądać by ubezpieczyciel udzielił mu informacji o postanowieniach zawartej umowy oraz ogólnych warunkach ubezpieczenia w zakresie, w jakim dotyczą jego praw i obowiązków.

Powołane regulacje wskazują, że umowa ubezpieczenia na cudzy rachunek jest konstrukcją prawną, w której ubezpieczający zawiera z ubezpieczycielem umowę w celu ochrony interesu osoby trzeciej - ubezpieczonego, przy czym ubezpieczyciel świadczy ochronę ubezpieczeniową bezpośrednio na rzecz ww. osoby trzeciej, na której rachunek została zawarta umowa. Osoba trzecia nie musi być jednoznacznie wskazana w zawartej z ubezpieczycielem umowie ubezpieczenia.

A zatem należy uznać, że ubezpieczenie na cudzy rachunek jest specyficzną formą ubezpieczenia odmienną od jego typowych form. Odmienność ubezpieczenia na cudzy rachunek polega przede wszystkim na tym, że w ramach takiego ubezpieczenia ubezpieczający pełni szczególną rolę, gdyż zawarta umowa ubezpieczenia ma na celu ochronę nie jego interesów, a osób trzecich.

Jak wynika z opisu sprawy Spółdzielnia jako podmiot zawierający umowy ubezpieczenia jest ubezpieczającym, zaś podmiotem ubezpieczonym każdorazowo (w odniesieniu do każdej zawartej umowy) pozostają członkowie Spółdzielni oraz osoby niebędące jej członkami.

Wobec tego to Spółdzielnia zawiera umowy ubezpieczenia na cudzy rachunek, obejmując ochroną ubezpieczeniową członków oraz osoby niebędące członkami. Do obowiązków Spółdzielni jako ubezpieczającego należy szereg czynności wymienionych w treści wniosku.

Z powyższego wynika, że czynności, które Wnioskodawca wykonuje w ramach umów pełniąc rolę ubezpieczającego stanowią usługi w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek. Powyższe czynności należy uznać za czynności związane z zawieraną przez Zainteresowanego, jako podmiot ubezpieczający, umową ubezpieczenia na cudzy rachunek, bowiem przedmiotowe czynności mają na celu prawidłowe wykonanie umowy ubezpieczenia i są bezpośrednio z nią związane, a do ich wykonania zobowiązany będzie Wnioskodawca nie zaś inny podmiot. Należy zatem uznać, że Zainteresowany pełniący rolę ubezpieczającego wykonuje czynności, które mieszczą się w zakresie „zawarcia umowy ubezpieczenia na cudzy rachunek”.

Podsumowując, usługi świadczone przez Wnioskodawcę, jako podmiot ubezpieczający, na rzecz członków Spółdzielni oraz osób niebędących jej członkami korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, jako czynności świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.