Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-1322/13/BK
z 10 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2013 r. (data wpływu 16 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2013 r. został złożony wniosek, o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Biuro rozpoczęło swoją działalność w formie spółki cywilnej w dniu 6 czerwca 2010 r. na podstawie umowy spółki cywilnej z dnia 1 czerwca 2010 r.(kod PKD 69.20.Z). W skład spółki wchodzi dwóch wspólników. Każdy ze wspólników posiada wpis w CEIDG. Jeden ze wspólników posiada certyfikat księgowy wydany przez Ministra Finansów w dniu 25 czerwca 2009 r. Wspólnicy nie są wpisani na listę doradców podatkowych, ani na listę innych zawodów uprawniających do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w przepisie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym. Biuro nie wykonywało i nie zamierza wykonywać usług o charakterze doradczym, ani udzielało i nie zamierza udzielać porad prawnych, a deklaracje podatkowe są sporządzane w ramach kompleksowej usługi rachunkowo-księgowej. Głównym przedmiotem działalności biura jest działalność rachunkowo-księgowa. W szczególności wykonuje się następujące czynności:

• księgowanie wszelkiego rodzaju transakcji gospodarczych, wykonywane na zlecenie,
• przygotowywanie dokumentów o dochodach osób i firm w celach podatkowych,
• sporządzanie deklaracji podatkowych w ramach kompleksowej usługi księgowej i wynikających z prowadzonych ksiąg ewidencji,
• składanie zeznań podatkowych, deklaracji, informacji w imieniu klientów do urzędów skarbowych w postaci elektronicznej za pomocą podpisu elektronicznego, jak również składania ww. dokumentów w formie papierowej z własnoręcznym podpisem podpis składany przez wspólnika posiadającego certyfikat księgowy),
• sporządzanie listy płac i prowadzenie indywidualnych kart przychodów pracowników,
  
• obliczanie i rozliczanie składek ZUS dotyczących przedsiębiorców i ich pracowników oraz przygotowywanie stosownych deklaracji do ZUS, a także ich podpisywanie i wysyłanie do ZUS.

Od dnia 6 czerwca 2010 r. biuro jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Od rozpoczęcia działalności gospodarczej tj. od 6 czerwca 2010 r. do chwili obecnej biuro w żadnym roku podatkowym nie przekroczyło obrotu w wysokości 150.000,00 zł. Za 2012 r. przychód biura wyniósł – 80. 397 ,00 zł, za 2013 r. przychód od stycznia do października wynosi – 89.928,00 zł. Do końca 2013 r. Spółka nie przewiduje przekroczenia obrotu 150.000,00 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy biuro świadcząc na podstawie uprawnień wynikających z posiadania certyfikatu księgowego kompleksowe usługi rachunkowo-księgowe, polegające na prowadzeniu, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielaniu im pomocy w tym zakresie, a także sporządzaniu w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów zeznań i deklaracji podatkowych i innych usług doradczych, zastrzeżonych do wyłącznej kompetencji osób wykonujących zawody regulowane, będzie mogło skorzystać od 1 stycznia 2014 r. ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w przepisie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przy założeniu, że wartość sprzedaży opodatkowanej biura w roku podatkowym 2013 nie przekroczy kwoty 150.000,00 zł ?

Zdaniem Wnioskodawcy, Biuro może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego VAT przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, przy założeniu, że wartość sprzedaży opodatkowanej biura w 2013 r. nie przekroczy kwoty 150.000, 00 zł, ponieważ zakres i rodzaj świadczonych usług nie stanowi usług prawniczych oraz usług w zakresie doradztwa. Usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa zgodnie z treścią przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT podlegają obowiązkowo opodatkowaniu podatkiem VAT – nie korzystają ze zwolnienia przewidzianego w art. 113 ust. 1. Wykonywane przez biuro czynności nie wiążą się z doradzaniem i wskazywaniem klientom określonego sposobu postępowania co stanowi istotę usług doradczych. Zdaniem Spółki wykonywane usługi księgowe przede wszystkim polegają na prawidłowej klasyfikacji dokumentów księgowych, wygenerowanych w oparciu o ich treść wymaganych prawem rejestru i ewidencji oraz sporządzaniu ,w oparciu o zgromadzone w nich dane, odpowiednich deklaracji, informacji i zeznań podatkowych. Zatem brak jest podstaw prawnych do uznania czynności do usługowego prowadzenia ksiąg za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym, ponieważ wskazuje on wyłącznie kategorie czynności do wykonywania których uprawnieni są doradcy podatkowi oraz podmioty z nimi zrównane. Ustawa o doradztwie podatkowym nie wymienia osób posiadających certyfikat księgowy Ministra Finansów na usługowe prowadzenie ksiąg.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 113 ust. 2 cyt. ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych

• jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;



3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Art. 113 ust. 5 – jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Stosownie zaś do art. 113 ust. 13 cyt. ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:



1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
   
   
   
   1. energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      
   2. wyrobów tytoniowych,
      
   3. samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   
   
   
3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   
4. terenów budowlanych,
   
5. nowych środków transportu;



2. świadczących usługi:
   
   
   
   1. prawnicze,
      
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawa i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt., a także związanego ze sporządzeniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego;

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, iż podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

• podatnik w poprzednim roku podatkowym oraz w trakcie roku podatkowego nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, definiowanej zapisem art. 113 ust. 1 ustawy,
• podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Zatem świadczenie usług w zakresie doradztwa wyłącza podatnika z możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Z powyższego wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w Małym Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1994), pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć tego, „kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Małego Słownika Języka Polskiego, oznacza „dać radę, udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych, finansowych, a przez doradcę rozumie się tego, kto udziela porad, doradza. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Czynności doradztwa podatkowego, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213) obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 3 tej ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

1. osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
2. adwokaci i radcowie prawni;
3. biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie. Oznacza to, że w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych, musi się to odbywać w imieniu i na rzecz podatników wraz z udzielaniem pomocy w tym zakresie. Podobnie rzecz się ma przy sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2013 r. poz. 330 ze zm.). W myśl art. 76a ust. 2 ww. ustawy, przedsiębiorcy wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Mając na uwadze wskazane przepisy należy zauważyć, że o wyłączeniu, o którym mowa w 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług ze zwolnienia podmiotowego, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności. A zatem jedynie w sytuacji świadczenia usług rachunkowych lub rachunkowo-księgowych (przy założeniu, że nie są to usługi w zakresie doradztwa), podatnikowi przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług regulowanego przepisem art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ze złożonego wniosku wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w ramach której świadczy usługi rachunkowo - księgowe. Spółka prowadzi działalność gospodarczą od czerwca 2010 roku i jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Przychody z prowadzonej działalności za 2012 rok wynosiły 80.397,00 zł, zaś za 2013 rok 89.928,00 zł, a więc nie przekroczyły kwoty 150.000 zł. Spółka zamierza od 2014 roku skorzystać ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług. Z opisu zawartego we wniosku wynika, że Spółka w prowadzonej działalności gospodarczej nie prowadziła i nie zamierza prowadzić usług doradczych i prawniczych.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że jeżeli Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie będzie wykonywać jakichkolwiek czynności doradczych, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług a wartość sprzedaży w 2013 roku nie przekroczyła kwoty 150.000 zł, wówczas od 1 stycznia 2014 roku, Spółka mogła skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, w związku z art. 113 ust. 11 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.