Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-605/13/PST
z 10 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa
(Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z póxn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2013 r. (data wpływu 12 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego
na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W 12 grudnia 2013 r. złożono ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wspólnota Mieszkaniowa X została ustanowiona przez właścicieli następujących lokali:

• 285 odrębnych lokali mieszkalnych, które razem z pomieszczeniami przynależnymi zajmują powierzchnię 18.197,40 m²,
  
• 16 odrębnych lokali użytkowych o łącznej powierzchni 1.492,70 m²,
  
• 2 odrębne lokale użytkowe stanowiące hale garażowe: o powierzchni 3.989,90 m² i odpowiednio o powierzchni -5.925,80 m².
  

Właścicielem hali garażowej na poziomie -1 pozostaje deweloper, który wybudował budynki - Y. Własność hali garażowej na poziomie - 2 jest aktualnie rozdrobniona na ponad 100 współwłaścicieli, z których każdy ma przypisane do korzystania określone miejsce postojowe. Udziały w hali garażowej nabywane były wraz z nabyciem przez współwłaścicieli od dewelopera lokali mieszkalnych położonych w budynkach nr 1, 3, 5, 7, 9 przy ul. S. Proces sprzedaży lokali mieszkalnych z równoczesną sprzedażą udziałów w hali garażowej kolejnym nabywcom jest jeszcze w toku.Zarządcą nieruchomości wspólnej Wspólnoty Mieszkaniowej X, zgodnie z art. 18 ust. 1 Ustawy o własności lokali z dnia 24 czerwca 1994 roku, na mocy umowy o zarządzanie nieruchomością, jest Z.

W ramach obowiązku ponoszenia kosztów związanych z lokalami i nieruchomością wspólną, także właściciele (w tym właściciele/współwłaściciele lokali użytkowych - hal garażowych) uiszczają na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej za pośrednictwem Zarządcy opłaty za zarządzanie i utrzymanie lokali i nieruchomości wspólnej (opłaty za korzystanie z mediów, wpłaty na fundusz remontowy, opłaty za zarządzanie)

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej wyżej sytuacji, wnoszone przez właścicieli/współwłaścicieli lokali użytkowych stanowiących hale garażowe, będących równocześnie członkami wspólnoty mieszkaniowej
i właścicielami lokali mieszkalnych w nieruchomości, opłaty na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną, mediów na potrzeby lokali oraz na fundusz remontowy, a także koszty związane z tymi opłatami, stanowią "dochód Wspólnoty Mieszkaniowej uzyskany z gospodarki zasobami mieszkaniowymi" i w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, na podstawie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?

W ocenie Wnioskodawcy, wnoszone przez właścicieli/współwłaścicieli lokali użytkowych stanowiących hale garażowe, będących równocześnie właścicielami odrębnych lokali mieszkalnych w nieruchomości wspólnej, opłaty na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną, mediów na potrzeby lokali oraz na fundusz remontowy, a także koszty związane z tymi opłatami, stanowią "dochód Wspólnoty Mieszkaniowej uzyskany z gospodarki zasobami mieszkaniowymi" i w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych,
na podstawie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.
Co prawda, Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 2 lutego 2011 roku, sygn. akt II FSK1651/09, orzekł, iż pojęcie zasobów mieszkaniowych wspólnoty mieszkaniowej, użyte w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), nie obejmuje lokali użytkowych stanowiących własność członków wspólnoty, jednakże zdaniem wnioskodawcy, stanowisko
to - wyrażając ogólną zasadę, zgodnie z którą lokale użytkowe znajdujące się w budynkach mieszkalnych nie mogą być uznawane za zasób mieszkaniowy - nie uwzględnia specyfiki lokali użytkowych będących halami garażowymi. Hali garażowej w przeciwieństwie do innych lokali użytkowych nie można przypisywać samodzielnej funkcji użytkowej; hala garażowa pełni funkcję komplementarną w stosunku do funkcji mieszkaniowej, posiadanie miejsca parkingowego zaspakaja szeroko pojęte potrzeby mieszkaniowe właściciela lokalu mieszkalnego położonego w nieruchomości. Z tego względu lokale użytkowe będące halami garażowymi powinny więc być uznawane za "zasób mieszkaniowy" w rozumieniu powołanego art. 17 ust. 1 pkt 44 UPDOP.

Wykładnia zwrotu "zasób mieszkaniowy", wobec braku legalnej definicji, była przedmiotem wielu wyroków sądów administracyjnych. Wypracowana w tym względzie definicja zakłada,
iż przez "zasoby mieszkaniowe" należy rozumieć nie tylko lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie (por. m.in. wyroki WSA z dnia 17 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Kr 581/09, z dnia 28 grudnia 2007 r. sygn. akt I SA/Po 1331/07, z dnia
7 grudnia 2007 r. sygn. akt I SA/Bk 516/07 oraz z dnia 13 listopada 2007 r. sygn. akt
I SA/Bd 641/07).

Garaż, wykorzystywany przez mieszkańców lokali mieszkalnych, zgodnie z jego przeznaczeniem, bez względu, czy położony w budynku mieszkalnym czy też nie, służy temu samemu celowi i pełni tę samą funkcję, a zatem stanowi element
"zasobów mieszkaniowych" w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jak wynika ze wskazanych orzeczeń, za zasoby mieszkaniowe mogą być uważane hale garażowe, w takim zakresie, w jakim służą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych mieszkańców i/lub zapewniają odpowiedni dostęp do budynku. Jeżeli w danym budynku jest hala, w której udziały nabywają właściciele lokali mieszkalnych to hala stanowi "zasób mieszkaniowy".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r.o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903, z późn. zm.). Zgodnie z art. 6 ww. ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych.

Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu.
W myśl art. 3 ww. ustawy, grunt oraz wszelkie części budynku i inne urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali lub dotychczasowego właściciela nieruchomości
ze względu na należące do niego niewyodrębnione lokale (nieruchomość wspólna), stanowią ich współwłasność w częściach ułamkowych odpowiadających stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu do powierzchni użytkowej budynku. Współwłasność nieruchomości wspólnej jest przymusowa.

Art. 14 ww. ustawy stanowi natomiast, iż na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

1. wydatki na remonty i bieżącą konserwację,
   
2. opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,
   
3. ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,
   
4. wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
   
5. wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.

Z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U z 2011 r., Nr 74, poz. 397 z późn. zm. – dalej: „ustawa” -) wynika, że dochodem jest,z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych od innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Powołana ustawa o podatku dochodowym nie zawiera definicji: „zasobów mieszkaniowych” oraz „gospodarki zasobami mieszkaniowymi”. Zauważyć należy jednak, że w języku potocznym, pojęcie „gospodarka” – w kontekście omawianego przypadku oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś. „Zasób” zaś to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast pojęcie „mieszkanie” jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, http://sjp.pwn.pl).
Tak więc przymiotnik „mieszkaniowy”, „mieszkaniowych”, określa rzeczy związane
z mieszkaniem.

W konsekwencji przez „zasoby mieszkaniowe”, o których mowa ww. ustawie należy rozumieć:

- znajdujące się w budynku mieszkalnym lokale mieszkalne wraz przynależnymi do nich pomieszczeniami oraz wyposażenie techniczne, jak np.:

• dźwigi osobowe i towarowe,
  
• aparaty do wymiany ciepła,
  
• kotłownie i hydrofornie wbudowane,
• klatki schodowe,
  
• strychy, piwnice, komórki,
  
• balkony, loggie,
  
• garaże,

- pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.:

• budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej,
  
• kotłownie i hydrofornie wolno stojące,
  
• osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe,

- urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się budynki wyżej wymienione, jak:

• zbiorniki - doły gnilne, szamba, przydomowe oczyszczalnie ścieków,
• rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej,
  
• sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne,
  
• budowle inżynieryjne (studnie itp.), stacje transformatorowe,
  
• budowle komunikacyjne, jak: drogi osiedlowe, ulice, chodniki,
  
• inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych, jak np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci.

Związane z wyżej wymienionymi budowlami (pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami przychody (np. opłaty, czynsze) oraz sfinansowane z nich koszty, stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy, wolny będzie od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych. Ze zwolnienia nie będą natomiast korzystały dochody podmiotów, o których mowa w tym przepisie otrzymane z innych źródeł niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi nawet jeśli zostaną przeznaczone na utrzymanie tych zasobów.

W tym miejscu należy zauważyć, iż garażem jest osobna lub połączona z domem lub innym budynkiem konstrukcja przeznaczona do umieszczania w niej pojazdu w celu zabezpieczenia przed kradzieżą, warunkami atmosferycznymi i zabrudzeniem. Garaże mogą w nieruchomości być:

• częścią nieruchomości wspólnej (której sposób i zasady użytkowania winni określić właściciele w umowie bądź uchwale),
  
• pomieszczeniem przynależnym do innego, samodzielnego lokalu, jak np. mieszkania czy lokalu użytkowego,
  
• samodzielnym lokalem (a więc odrębną nieruchomością lokalową), przeznaczoną na inne cele niż mieszkalne.

Tutejszy organ zauważa, iż garaże, miejsca postojowe, czy też hale garażowe służą prawidłowej gospodarce zasobami mieszkaniowymi Wspólnoty – zatem mieszczą się w pojęciu zasobów mieszkaniowych jeśli są w określony sposób przypisane do znajdujących się w nim lokali mieszkalnych albo wykorzystywane są przez mieszkańców Wspólnoty.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe rozważania oraz przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, iż przychody uzyskane od właścicieli/współwłaścicieli miejsc postojowych znajdujących się w hali garażowej, będących równocześnie członkami wspólnoty mieszkaniowej i właścicielami lokali mieszkalnych w nieruchomości, tj. opłaty na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną, mediów na potrzeby lokali oraz na fundusz remontowy, a także koszty związane z tymi opłatami, stanowią przychody dotyczące gospodarki zasobami mieszkaniowymi, o ile opisane we wniosku miejsca postojowe nie są wykorzystywane jako lokale użytkowe (służą prowadzeniu komercyjnej działalności gospodarczej).

Ww. przychody mają wpływ na wysokość dochodu osiągniętego z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, który zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy podlega zwolnieniu od podatku dochodowego, w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych Wspólnoty.

Reasumując stanowisko Wspólnoty wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego jest prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.